Θα τσίριζα αλλά είχα φαγητό στο στόμα.
..................................................................................

Teo's pov

? : ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ! ούρλιαξε και αμέσως έκλεισε την τηλεόραση πετώντας το τηλεκοντρόλ στο πάτωμα

Έμεινα ακίνητος στην θέση που βρισκόμουν μη τολμώντας να κοιτάξω κανέναν τους.

? : ΔΈΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ! ΔΈΚΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ! ξαναφώναξε αυτή τη φορά πιο ορισμένος

? : Είναι καλά οργανωμένοι..., μουρμούρισε ο Ντι και ο Μαθ του έριξε ένα κεραυνοβόλο βλέμμα

Μ : Για αυτό υποτίθεται χρειαζόμασταν εσένα αλλά τελικά είσαι άχρηστος! του φώναξε

Ντ : Δεν φταίω εγώ που άλλαξαν τα σχέδια! Που να το φανταστώ πως θα ξεκινήσουν ξανά από το ίδιο κωλοσημείο!? αντιμιλησε

Είδα τα μάτια του Μαθ να γυαλίζουν και σε λιγότερο από δευτερόλεπτο είχε ήδη βγάλει το όπλο από την τσέπη του σημαδεύοντας τον στο κεφάλι.

Μ : Ύψωσε άλλη μια φορά τον τόνο σου... ΜΙΑ!

Ο Ντι έμεινε ακίνητος για λίγο, παραλύοντας από τον φόβο. Όταν ο Μαθ έβγαινε εκτός ορίων δεν ήθελες να του πας κόντρα.

Εγνεψε καταφατικά αργά και στη συνέχεια απομάκρυνε την κάνη του όπλου από το μέτωπο του. Έστρεψε το όπλο στο πλάι και πάτησε την σκανδάλη δημιουργώντας έναν εκκωφαντικό ήχο.

Τραντάχτηκα μα δεν κουνήθηκα από την θέση μου. Με την άκρη του ματιού μου εντόπισα το καινούριο φωτεινό σημείο του τοίχου, αποτέλεσμα της τρύπας που μόλις είχε ανοίξει η σφαίρα του.

Ν : Πρέπει να πάρουμε νέα μέτρα.., ακούστηκε η φωνή του Νίκου για πρώτη φορά μετά από ώρα

Εκείνη τη στιγμή γύρισα να τον κοιτάξω και μου ανταπέδωσε το βλέμμα.

Μ : Ναι πρέπει..., είπε και γύρισε να μας κοιτάξει όλους έναν έναν πριν τα μάτια του πέσουν πάνω μου

Ένιωσα τις παλάμες μου να ιδρώνουν.

Μ : Πες μου ξανά τι πρότεινες..., είπε απευθυνόμενος στον Νίκο

Οι άκρες των χειλιών του κύρτωσαν σε ένα μικρό μειδίαμα.

Ν : Είσαι κοντά με την φίλη της, σωστά...? ρώτησε με χαρά

Του έριξα ένα άγριο βλέμμα και θέλοντας και μη έγνεψα θετικά.

Ν : Ο Μαξ είναι ξεκάθαρα ο εγκέφαλος, συνέχισε, εκει πρέπει να χτυπήσουμε...

Τα μάτια μου άνοιξαν ελαφρώς περισσότερο και έστρεψα το βλέμμα μου στον Ντι.

Εγώ : Δεν το νομίζω.., μίλησα για πρώτη φορά

Ο Νίκος μου έριξε ένα έντονο βλέμμα μα έκανα πως δεν τον είδα.

Ν : Κι όμως... Μου το έχει πει η Μελίνα.., επέμενε

Ψεύτη.

Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι.

Εγώ : Νόμιζα είπες πως δεν θέλει καμία σχέση μαζί σου, πως γίνεται να σου έδωσε τέτοια πληροφορία? τον τσίγκλισα

Το βλέμμα του έγινε εχθρικότερο.

Ν : Ήταν πριν χαλάσει η φάση μεταξύ μας! Ο Μαξ της έβαλε λόγια.., είπε εκνευρισμένος

Ήμουν έτοιμος να πάρω θέση ξανά μα με πρόλαβε αμέσως.

Ν : Αυτός είναι ο εγκέφαλος, σας το λέω... Έτσι δεν είναι? στράφηκε προς τον Ντι

Εγώ : Είμαι πολύ σίγουρος πως είναι ο φίλος του με τα μαύρα μαλλιά! επέμενα μα κανείς δεν μου έδωσε σημασία

Κανένας πέρα από τον Μαθ.

Ντ : Ναι ο Μαξ είναι.., είπε αυτάρεσκα και αντάλλαξε ένα συνεννοημένο βλέμμα με τον Νίκο

Δεν μπορούσα να αποφασίσω ποιον ήθελα να χτυπήσω πιο πολύ εκείνη την στιγμή.

Εγώ : Μαλακίες..., μουρμούρισα νευριασμένος και γύρισαν όλοι να με κοιτάξουν έκπληκτοι

Ντ : Συγγνώμη? με προκάλεσε και έκανε ένα βήμα προς το μέρος μου

Εγώ : Ξέρετε πολύ καλά πως δεν έχει καμία απολύτως σημασία ποιος είναι ο αρχηγός, απλά δεν τον πάτε και προσπαθείτε να του αποδώσετε το φταίξιμο..., σχεδόν έφτυσα τις λέξεις στα μούτρα τους

Ντ : Μας λες ψεύτες? γρύλισε πίσω και πλησίασε περισσότερο

Μ : Φτάνει! ακούστηκε η φωνή του και κάναμε και οι δύο ένα βήμα πίσω

Το βλέμμα του ήταν καρφωμένο πάνω μου.

Μ : Είναι κάποιος συγκεκριμένος ο λόγος που κωλώνεις να το κάνεις? με ρώτησε

Εγώ : Προφανώς και όχι.., είπα ψέματα

Ακούστηκε ένα ψεύτικο γελάκι και γύρισα να τον κοιτάξω έξαλλος.

Ν : Σε έχει τυλιγμένο γύρω από το μικρό της δαχτυλάκι..., με χλεύασε

Έσφιξα τις γροθιές μου.

Εγώ : Τσούζει να σε πλακώνει στο ξύλο μια κοπέλα ε? επέστρεψα την ειρωνεία του

Ακούστηκαν πολλά γελάκια και αναφωνητά.

Εγώ : Ήταν καλό γαμήσι το παραδέχομαι, αλλά δεν έχει τίποτα να κάνει με αυτό, τόνισα. Είναι δύο χαζά κοριτσάκια λυκείου δεν έχουν τίποτα να κάνουν με αυτές τις μαλακιες! Αν μας πιάσουνε ποτέ για κάτι τέτοιο θα μπούμε μέσα για μια γαμημένη ζωή και δεν είμαι πρόθυμος να το ρισκάρω!

Μ : Έχεις δίκιο..., ακούστηκε η φωνή του μετά από ώρα

Για ένα σύντομο δευτερόλεπτο ένιωσα ανακούφιση.

Μ : Για αυτό φρόντισε να μην σε πιάσουν...

Έφτασε το χέρι του πίσω από την πλάτη του και έβγαλε ξανά το όπλο του, αυτή τη φορά κρατώντας το από την κάνη και με μια κίνηση το πέταξε στον αέρα προς το μέρος μου. Το έπιασα επιδέξια πριν χτυπήσει το έδαφος.

Μ : Με αυτό θα πάρουν ένα μάθημα, είπε απευθυνόμενος σε όλους, το έχεις?

Όχι. Όχι δεν το είχα.

Ν : Προσφέρομαι εγώ αν δεν έχεις τα αρχίδια.., ακούστηκε ξανά η φωνή του

Πριν προλάβω να απαντήσω, ένα δυνατό χαστούκι προσγειώθηκε στο πρόσωπο του.

Μ : Αρκετά μίλησες.., του είπε άγρια

Έκανε δύο βήματα προς το μέρος μου και η καρδιά μου έχασε έναν χτυπο.

Μ : Μπορείς να τελειώσεις την δουλεία? ρώτησε με ύφος που δεν έπαιρνε αντιρρήσεις

Ένιωσα έναν κόμπο να σχηματίζεται στο στομάχι μου.

Έγνεψα καταφατικά.

Και το έκανα γιατί ήξερα πως αν δεν τελείωνα εγώ την δουλειά, θα τελείωνε εκείνος εμένα.

Έβαλα τα δυνατά μου να μην την σκέφτομαι. Προσπαθούσα σκληρά να μην φανταστώ το πρόσωπο της λίγα μόνο εκατοστά από το δικό μου να γελάει και να με κοιτάει κατάματα. Να μην έχω στο νου μου την εικόνα της καθώς υψώνει ειρωνικά τα φρύδια της και σουφρώνει παιχνιδιάρικα τα χείλη της. Να μην σκέφτομαι τον τρόπο με τον οποίο με ακουμπάει τρυφερά και παίζει με την υπομονή και την αυτοσυγκράτηση μου κάθε φορά. Να ξεχάσω το αίσθημα της θαλπωρής και της ζεστασιάς που με περιβάλλει καθε γαμημένη φορά που βρίσκεται δίπλα μου.

Τοποθέτησε ξανά το χέρι του μέσα στο τζιν του, αυτή την φορά σε άλλη τσέπη και έβγαλε από μέσα ένα μαχαίρι. Έπιασε το χέρι μου με το οποίο κράταγα το όπλο και το άφησε πάνω στην παλάμη μου.

Σήκωσα το βλέμμα μου ώστε να συναντήσει το δικό του.

Μ : Αν μυριστεί κάτι η φίλη της, κανόνισε το...

Απομακρύνθηκε από κοντά μου και ξανακάθισε στον διαλυμένο καναπέ. Έβγαλε ένα στριφτό από την τσέπη της ζακέτας του και το άναψε με τον αναπτήρα που βρισκόταν στο πάτωμα, τοποθετώντας το ανάμεσα στα χείλη του.

Σιγά σιγά όλοι επέστρεψαν στις δουλειές τους. Άλλοι πήραν τις θέσεις τους δίπλα του, άλλοι επέστρεψαν στα δωμάτια τους και άλλοι, όπως εγώ, διασκορπίστηκαν στο κτήριο.

Βγήκα βιαστικά από το διαμέρισμα, προσπαθώντας να μην κινήσω πολλές υποψίες. Άρχισα να κατεβαίνω τα σκαλιά που οδηγούσαν στο ισόγειο του κτηρίου.

Ένιωθα άρρωστος με αυτό που επρόκειτο να κάνω. Αηδία σε κάθε μορφή της.

Κράτησα το όπλο καλύτερα ανάμεσα στα δάκτυλα μου και ένιωσα την σκληρή μεταλλική επιφάνεια κάτω από το δέρμα μου.

"Ξέρω ότι θα κάνεις το σωστό στο τέλος..."

Το στομάχι μου άρχισε να ανακατεύεται.

"Αν μυριστεί κάτι η φίλη της, κανόνισε το.."

Ένιωθα το μαχαίρι να βαραίνει την τσέπη της φόρμας μου καθώς προχωρούσα με δυσκολία ακόμα τις σκάλες.

"Πολλές φορές κάνουμε πράγματα όχι επειδή το θέλουμε, αλλά επειδή πρέπει.."

Έφτασα μέχρι τον κατώτατο όροφο και προσπάθησα να φτάσω μέχρι την εξώπορτα, αλλά δεν τα κατάφερα. Τα πόδια μου με πρόδωσαν πριν προλάβω να ανακτήσω την ισορροπία μου και τα γόνατα μου σύντομα συνάντησαν το πάτωμα.

Ένας μεταλλικός γδούπος αντήχησε στην άδεια πιλοτή και είδα το μαχαίρι να γλιστράει από την τσέπη μου στο δάπεδο.

Αν κοίταζες προσεκτικά, μπορούσες ακόμα να διακρίνεις το ξεραμένο αίμα στην πλαστική λαβή, που δεν είχε κατορθώσει κάποιος να καθαρίσει καλά.

"κανόνισε το"

Για μια στιγμή, με φαντάστηκα να το κάνω. Είδα τον εαυτό μου να σηκώνει το αιχμηρό αντικείμενο και στη συνέχεια να το μπίγει μέσα της. Φαντάστηκα το στόμα της να ανοίγει διάπλατα από την έκπληξη. Σχεδόν διέκρινα το χρώμα στα μάτια της να χάνεται, καθώς η ζωή έφευγε από το σώμα της.

Άπλωσα απότομα το χέρι μου και άρπαξα μια παλιά σπασμένη γλάστρα που βρισκόταν πεταμένη δίπλα μου. Την έφερα μπροστά μου και στη συνέχεια έσκυψα μέσα, αδειάζοντας τα σωθηκά μου.

Anna's pov

Προσπάθησα να τον πάρω τηλέφωνο για τρίτη φορά σήμερα.

Δεν ήθελα να φανώ ενοχλητική, αλλά το γεγονός πως είναι απασχολημένος όλη μέρα μου κάνει τρομερή εντύπωση. Στην αρχή σκέφτηκα πως ήταν κουρασμένος από την χθεσινή πορεία, μα αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία τώρα, αφού σε λίγο κόντευε να ξεκινήσει η επόμενη.

Ηρέμησε Άννα, μην γίνεσαι πρήξας...

Έκλεισα το τηλέφωνο και κάθισα οκλαδόν πάνω στο κρεβάτι μου φέρνοντας τον υπολογιστή στα πόδια μου.

Μου είχε προτείνει την αγαπημένη του ταινία και μόλις χθες την είχα κατεβάσει παράνομα από ένα σαιτ. Χρειάστηκε να αντιμετωπίσω τρεις Μαρίες και πέντε Σβετλάνες που βρίσκονται τρία χιλιόμετρα μακριά, για να βάλω τα χέρια μου σε αυτό το φιλμ.

Ένιωσα το κινητό μου να δονείται και σχεδόν εξφενδόνισα το λαπτοπ κάτω από την βιασύνη μου να το πιάσω.

ΑΥΤΟΣ ΕΊΝΑΙ.

Πρέπει πραγματικά να ηρεμήσω.

Εγώ : Ναι...? ρώτησα δήθεν αδιάφορη λες και δεν καθόμουν πάνω από το κινητό όλη μέρα περιμένοντας τον να επιστρέψει τις κλήσεις μου

Και δεν είναι καν πλούσιος.

Τ : Τι θέλεις? ακούστηκε η φωνή του από την άλλη άκρη της γραμμής

Έμεινα λίγο έκπληκτη από τον τόνο του, παρόλα αυτά δεν πτοήθηκα.

Εγώ : Α εμ ήθελα να σε ρωτήσω αν θα ήθελες να έρθεις από εδώ να δούμε την ταινία που μ-

Τ : Έχω δουλειά, με διέκοψε απότομα

Αα

Εγώ : Ναι ναι... Δεν πειράζει μια ιδέα ήταν..., είπα αμήχανα και έκλεισα αποθαρρυμένη το καπάκι του υπολογιστή

Τ : Κάτι άλλο? ρώτησε ανυπόμονα

Άνοιξα το στόμα μου απροετοίμαστη μα καμία λέξη δεν βγήκε από τα χείλη μου.

Εγώ : Ε- όχι..., μουρμούρισα τελικά

Τ : Τα λέμε! με χαιρέτησε απότομα και πριν προλάβω να αντιδράσω τερμάτισε την κλήση

Κοίταξα την οθόνη του κινητού μου έκπληκτη.

Τι έγινε μόλις τώρα?
..................................................................................

Hi babes <3

Τι μου κάνετε? Πως μου είστε?

Δεν ήταν καθόλου καλή ιδέα να τσεκάρω τα σχόλια του προηγούμενου κεφαλαίου στις 2 το βράδυ... Κάποιος με είπε "αγαπουλίνι" και μετά από αυτό δεν υπήρχε γυρισμός ήταν απλά ένας χείμαρρος δακρύων από εκεί και πέρα...

Ευχαριστώ πολύ όλες εσάς που πήρατε τον χρόνο και μπήκατε στον κόπο έστω να απαντήσετε στον δραματικό μου επίλογο.. Διάβασα τα σχόλια ένα ένα αν και πιθανότατα θα γυρίσω να τα ξαναδιαβάσω πάλι από την αρχή στην επόμενη κατρακύλα μου <3

Αυτό το παρτ δεν ήταν μεγάλο, ήταν απλά μια ματιά στο τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια. Και όταν λέω συνέχεια εννοώ σε αυτά τα 4 τελευταία κεφάλαια...

Με πονάει όταν το σκέφτομαι...

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα ξαναμένες παρθένες μου 😩 ΕΊΝΑΙ ΤΌΣΟ ΚΟΝΤΆ

Έχετε στολίσει ή όχι ακόμα?

Τι θα θέλατε φέτος για τα Χριστούγεννα?

Πέρα από καλή ψυχική υγεία, φιξιοναλ γκόμενο και θέληση για ζωή 🤚🏻

Ελπίζω να είστε όλοι καλά και θα τα πούμε στο επόμενο παρτ <33333

4ο κεφάλαιο πριν το τέλος

Bb babes <3