Α : ΟΚ είστε οι χειρότεροι απαγωγές εβε-, τα λόγια της κόπηκαν στην μέση όταν άνοιξε την πόρτα και μας αντίκρισε μπροστά της
............................................................................ 

Μ : Είναι εδώ η Μελίνα? δεν έχασε καθόλου χρόνου και ρώτησε

Της πήρε λίγο για να συνειδητοποιήσει πως όντως έβλεπε καλά μπροστά της.

Α : Τι κάνεις εσύ εδώ? τον ρώτησε

Γύρισε το κεφάλι της και κοίταξε εμένα.

Α : Και τι κάνεις ΕΣΎ εδώ? Βασικά... Τι κάνετε ΜΑΖΊ εδώ? έριχνε βροχή τις ερωτήσεις της

Μ : Ξέρω ότι είναι εδώ Άννα.. Απλά θέλω να την δω! Είπε και έκανε να μπει μέσα

Του έκοψε την φορά όταν μπήκε μπροστά του.

Α : Δεν είναι καλή στιγμή τώρα.., του είπε απλά

Μ : Άννα κάνε στην άκρη.., της γρύλισε

Τον έπιασα από το μπράτσο εμποδίζοντας τον από το να την πλησιάσει ξανά.

Εγώ : Ηρέμησε.., του είπα επιθετικά και μου έριξε ένα θανατηφόρο βλέμμα

Έπειτα κοίταξε ξανά την Άννα και  ξεφύσιξε ηττημένα.

Μ : Δε θα φύγω αν δεν της μιλήσω.., δήλωσε

Μπορούσα να διακρίνω τον διχασμό στο βλέμμα της και κατάλαβα ακριβώς την στιγμή που πήρε την απόφαση της.

Έκανε στην άκρη κάνοντας του χώρο, ώστε να περάσει και του έριξε μια προειδοποιητική ματιά.

Α : Δεύτερος όροφος, πρώτη πόρτα δεξιά..

Ο Μαξ εγνεψε καταφατικά και πήγε να περάσει μέσα, αλλά η Άννα πρόλαβε να βάλει το ποδι της μπροστά του.

Α : Το δευτερόλεπτο που σου ζητήσει να φύγεις, έφυγες.., του είπε και η έκφραση της μαρτυρούσε πως δεν σήκωνε κουβέντα

Μ : Σε ευχαριστώ...

Τον άφησε να περάσει μέσα και έπειτα στράφηκε προς το μέρος μου. Το βλέμμα της ακόμα σοβαρό.

Εγω : Είσαι καλά..? την ρώτησα και άπλωσα τα χέρια μου ώστε να την φέρω κοντά μου

Προς μεγάλη μου έκπληξη με απώθησε βάζοντας τα χέρια της στο στερνό μου  και σπρώχνοντας με πίσω.

Έπιασε με το χέρι της το σαγόνι μου και έστρεψε το πρόσωπο μου στο πλάι.

Α : Έχεις κραγιόν στο μάγουλο σου..., είπε στεγνά και πριν προλάβω να αντιδράσω έκλεισε την πόρτα στα μούτρα μου

Έλα μου?

Έβγαλα το κινητό μου και άνοιξα την μπροστινή κάμερα, μόνο για να δω ένα σημάδι από μουτζουρωμένο ροζ κραγιόν στο δεξί μου μάγουλο.

Γαμώ την πουτάνα μου...

Mel's pov

Άκουγα φωνές από κάτω και παραξενεύτηκα μιας και ήταν λίγο αργά για επισκέψεις. Μήπως ξέχασε κάτι ο Μίλτος?

Σηκώθηκα σιγά σιγά από το κρεβάτι νιώθοντας το κεφάλι μου βαρύ από τις ώρες που έκλαιγα. Τα μάτια μου πρέπει να ήταν κατακόκκινα και πρησμένα.

Άκουσα βήματα να κατευθύνονται προς το δωμάτιο και ταυτόχρονα πήγα κι εγώ προς την πόρτα, ώστε κατέβω κάτω να πιω λίγο νερό.

Κατέβασα το χερούλι της πόρτας και όταν εκείνη άνοιξε, είδα κάποιον που δεν περίμενα ποτέ να δω εδώ.

Το στόμα μου άνοιξε διάπλατα, όμως δεν άρθρωσα λέξη. Βρισκόμουν σε κατάσταση έκπληξης και προσπαθούσα να καταλάβω αν όντως αυτό που έβλεπα ήταν αληθινό ή αν το μυαλό μου έπαιζε παιχνίδια μαζί μου για να με βασανίσει.

Μ : Οικογενειακό δείπνο ε? είπε ειρωνικά

Εγώ : Τ-τι κάνεις εσύ εδώ? ρώτησα σοκαρισμένη και έκανα ένα βήμα πίσω

Μ : Ήρθα για να μιλήσουμε.., είπε απλά

Έκανα άλλο ένα βήμα προς τα πίσω και βρήκε ευκαιρία να μπει μέσα στο δωμάτιο, κλείνοντας την πόρτα πίσω του.

Εγώ : Πως ήξερες ότ-τι ήμουν εδώ...?

Κούνησε το κεφάλι του δεξιά κι αριστερά σαν να ήθελε να διώξει μακριά την ερώτηση μου.

Μ : Δεν έχει σημασία πως σε βρήκα Μελ. Σημασία έχει, γιατί με γράφεις όλη μέρα σήμερα και μου λες ψέματα για το που είσαι! δήλωσε εκνευρισμένος

Άρχισα να νιώθω τρομερές τύψεις.

Μ : Ξέρεις πόσο ανησύχησα?! Μπορείς να καταλάβεις τι γαμημένες σκέψεις πέρασαν από το κεφάλι μου, όσο είχες χαθεί από προσώπου γης για τόσες ώρες!? άρχιζε να υψώνει τον τόνο της φωνής του

Ένιωσα έναν κόμπο να σχηματίζεται στον λαιμό μου και έσφιξα γερά τα δόντια μου.

Όταν τα βλέμματα μας συναντήθηκαν ξαφνικά η ατμόσφαιρα έγινε πιο βαριά. Τα μάτια του περιπλανήθηκαν στο πρόσωπο μου παρατηρώντας τα κουρασμένα χαρακτηριστικά μου.

Είδα την έκφραση του σιγά σιγά να μαλακώνει.

Μ : Τι συνέβη...? με ρώτησε πιο ήρεμα και έφερε το χέρι του στο μάγουλο μου

Χωρίς να το ελέγξω, τραντάχτηκα στην επαφή και ενστικτωδώς μάζεψε γρήγορα το χέρι του. Μπορούσα να διακρίνω την ανησυχία να διαχέεται στα καταπράσινα μάτια του.

Έφερε το δεξί του χέρι στο σβέρκο του αμήχανα και έτριψε το σημείο.

Μ : Μελ.., άρχισε και απέστρεψε το βλέμμα του αλλού, συγγνώμη αν... αν σε έκανα να νιώσεις άβολα..

Τα λόγια του με παραξένεψαν και του  έριξα ένα ερωτηματικό βλέμμα.

Εκείνος? Γιατί?

Δεν πρόλαβα να τον ρωτήσω, αφού συνέχισε σύντομα μετά.

Μ : Αν ένιωσες υποχρεωμένη να κάνεις κάτι που δεν ήθελες.. Ή - ή σε πίεσα χωρίς να το καταλάβω, αλήθεια δεν το ήθελα..

Χρειάστηκαν μερικές στιγμές, όμως τα μάτια μου γούρλωσαν στην συνειδητοποίηση.

Οχι.. Όχι Μαξ μου, όχι...

Οι τύψεις μου πολλαπλασιάστηκαν στη σκέψη ότι η εγωιστική μου απόφαση να τον κρατήσω στο σκοτάδι, τον έκανε να καταφύγει σε τέτοιο σενάριο.

Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι το μυαλό του θα πήγαινε εκεί. Ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια.

Ήταν ο Μαξ. Ο Μαξ δεν θα με πείραζε.

Ο Μαξ δεν θα με πείραζε.

Μ : Δεν..., σταμάτησε προσπαθώντας να βρει τις κατάλληλες λέξεις, δεν θέλω να νομίζεις ότι...

Κάτι μέσα μου ζητούσε απεγνωσμένα να τον σταματήσω εδώ. Δεν ήθελα να τον ακούω να αυτομαστιγώνεται για πράγματα που δεν έκανε.

Μα ένα άλλο κομμάτι μου, ίσως ο εγωισμός, είχε ανάγκη να ακούσει αυτό που ήθελε να πει. Τα λόγια δεν ήταν ποτέ το φόρτε του.

Ξεφύσιξε εκνευρισμένα και πέρασε τα δάκτυλα ανάμεσα στα μαλλιά του, τραβώντας τα ελαφρά.

Μ : Δεν είσαι σαν τις άλλες! ξεκίνησε, Δεν είσαι απλά ένα σώμα για εμένα Μελ.. Δεν είσαι ένα ακόμα όμορφο κορίτσι που θέλω να γαμησω..

ένα ακόμα όμορφο κορίτσι?

Μ : Σκατά... Δεν εννοούσα..., συνέχισε καταλαβαίνοντας την γκάφα του

Μπορούσα να διαβάσω την σύγχιση και τον εκνευρισμό στα μάτια του, καθώς πάλευε με τις ίδιες του τις λέξεις.

Μ : Μελ...

Πρόφερε το όνομα μου με τόση τρυφερότητα, που σχεδόν ξέχασα ότι ήταν πράγματι δικό μου.

Παρόλα αυτά δεν τολμούσε να με κοιτάξει κατάματα.

Μ : Το ξέρω πως δεν έχω κάνει τίποτα για να σε αξίζω.. Σου έχω μιλήσει άσχημα, πολλές φορές, περισσότερες από όσες θα ήθελα να θυμάμαι... Σε έχω κάνει να αισθανθείς άσχημα.. Σε έχω αποκαλέσει πράγματα και πίστεψε με, κάθε φορά που το θυμάμαι δε θέλω τίποτα παρά να κοπανήσω το γαμημένο κεφάλι μου στον τοίχο!

Η όραση μου είχε αρχίσει να γίνεται θολή από τα δάκρυα που συσσωρεύονταν στα μάτια μου, και σηκωσα το χέρι μου γρήγορα σκουπίζοντας τα με το μανίκι της μπλούζας μου.

Μ : Αλλά ποτέ, έκανε μια μικρή παύση, πότε, δεν θα σε πίεζα εσκεμμένα να κάνεις πράγματα που δεν θέλεις..

Σήκωσα το βλέμμα μου, μόνο για να τον βρω να με κοιτάζει επίμονα.

Μ : Το ξέρεις αυτό. Έτσι....?

Κούνησα το κεφάλι μου θετικά και άλλα δάκρυα ξεχύθηκαν στα μάγουλα μου.

Εγώ : Δ-δεν φταις εσύ.., ψέλλισα σιγανά

Τα χέρια του βρέθηκαν στις άκρες του προσώπου μου κάνοντας στην άκρη τις τούφες που σκεπαζαν τα μάτια μου.

Έκλεισα τα βλέφαρά μου απολαμβάνοντας τη επαφή.

Μ : Πες μου τι έχει συμβεί.., απαίτησε

Εγώ : Υπόσχεσαι ότι δε θα κάνεις τίποτα...? τον ρώτησα

Τα μάτια άνοιξαν ελαφρώς από την έκπληξη.

Μ : Όχι..

Κούνησα το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά. Έκανα να ξεφύγω από το κράτημα του, αλλά με κράτησε στη θέση μου.

Μ : Μελίνα τι έγινε? ρώτησε αυτή τη φορά πιο απαιτητικά

Ακούμπησα το μέτωπο μου στο στήθος του και έμεινα εκεί.

Θα ήταν πολύ πιο εύκολο να το κάνω αν δεν είχα να αντιμετωπίσω τα μάτια του. Η ομοιότητα με τρόμαζε υπερβολικά. Τόσο, που αισθάνθηκα ανόητη που δεν το είχα προσέξει νωρίτερα.

Εγώ : Εγώ και ο αδελφός σου ήμασταν συμμαθητές στο γυμνάσιο..

Το σώμα του έμεινε υπερβολικά ακίνητο. Ήξερα πως ήθελε να πει κάτι, παρόλα αυτά δε το έκανε.

Εγώ : Όταν.., σταμάτησα ώστε να πάρω μια ανάσα, Ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου.., είπα απλά, ήμουν - καμία σύγκριση με τώρα..

Έβγαλα ένα πικρό γελακι.

Εγώ : Π-πενήντα κιλά με το ζόρι, ακμή τουλάχιστον, όπου έβλεπε το μάτι σου.. Ηλιθια σιδεράκια.., προσπαθούσα σκληρά να ανακαλέσω αναμνήσεις που είχα πασχίσει να ξεχάσω, είχα πρόβλημα με το τραύλισμα. Πήγαινα ακόμα σε λογοθεραπευτή τότε, συμπλήρωσα. Δεν ήμουν πολύ δημοφιλής.. Καθόλου βασικά.. Είχα δύο τρία παιδιά, με τα οποία μίλαγα φυσικά, αλλά πάντα ήταν ή από οίκτο ή είχαν απορίες που αφορούσαν τα μαθήματα..

Άλλη μια ανάσα.

Εγώ : Ήμουν εύκολος στόχος, υποθέτω.. Μου τράβαγε τα μαλλιά, μου έσκιζε τα τ-τετράδια, μου έσπαγε τα στυλό.. Παιδιάστικα πράγματα, αλλά κι εμείς παιδιά ήμασταν.. Γύρω στα δώδεκα ήταν αυτό.., ρουφηξα τη μύτη μου. Αυτό συνεχίστηκε τις δύο πρώτες τάξεις.. Και φυσικά δε το είπα σε κανέναν, μόνο στον λογοθεραπευτή.. Και αυτό χωρίς να το επιχειρήσω, αλλά αναγκαστικά, όταν με ρώτησε πως κατάφερα μόνη μου να κοπώ έτσι με τον διαβήτη..

Ένιωσα το ένα του χέρι να μεταφέρεται στη μέση μου.

Εγώ : Το καλοκαίρι της Δευτέρας γυμνασίου, ελάχιστες μέρες ακόμα πριν ανοίξουν τα σχολεία, μια κοπέλα από την τάξη μου, από αυτές που μου έλεγαν μια καλημέρα, έκανε τα γενέθλια της σε ένα καφέ ή κ-κάτι.. Και προς μεγάλη μου έκπληξη κάλεσε κι εμένα. Την λέγανε Ξένια, γλυκιά κοπέλα, ίσως και μέλλουσα νύφη μου αν δεν κάνει καμία βλακεία ο Αντρέας..

Δεν γέλασε πάρα την προσπάθεια μου να ελαφρύνω λίγο το κλίμα. Αντιθέτως, με κράτησε πιο σφικτά πάνω του, σαν να αισθανόταν πως όπου να ναι θα σωριαζόμουν στο πάτωμα.

Εγώ : Είχα να τους δω όλους κοντά τρεις μήνες. Τα αγόρια είχαν ψηλωσει πολύ σε αυτό το διάστημα και οι φωνές τους είχαν αρχίζει να αλλάζουν.. Τα κορίτσια από την άλλη είχαν αρχίσει να αποκτούν περισσότερες καμπύλες.. Είχαν ανακαλύψει τις μαγικές ιδιότητες του μεικ απ-π..

Δάγκωσα δυνατά το κάτω χείλος μου.

Εγώ : Το τρομερό κουτσομπολιό του καλοκαιριού ήταν, πως ο Βασίλης είχε χάσει την παρθενιά του με μια μεγαλύτερη μέσα στο καλοκαίρι.. Η τουλάχιστον έτσι έλεγε.. Καθόλη την διάρκεια του πάρτυ καθόμουν όσο πιο μακριά του μπορούσα. Δεν ήθελα να προκαλέσω φασαρίες και ούτε ήθελα να αρχίσει να με ενοχλεί πάλι.., πήρα μια τρεμάμενη ανάσα, Όλα ήταν μια χαρά, μέχρι που κάποια στιγμή ήρθε από μόνος του και κάθισε δίπλα μου. Είχα τρομοκρατηθεί, η πρώτη μου σκέψη ήταν πως ήθελε να χυσει το ποτήρι με την κόκα κόλα πάνω μου. Αλλά τελικά δεν το έκανε... Απλά άρχισε να μου μιλάει..

Κολλημένη πάνω στο στερνό του, μπορούσα να ακούσω τους παλμούς της καρδιάς του να επιταχύνουν ελάχιστα.

Εγώ : Μου είπ-πε πως είχα αλλάξει. Πως φαινόμουν πιο όμορφη από την τελευταία φορά που με είδε.. Θυμάμαι.. θυμάμαι είχε προσπαθήσει να αγγίξει το στήθος μου, για να δει αν ήταν σε ένα κ-καλό μέγεθος..

Πάει ένας χτύπος.

Εγώ : Αυτό συνεχίστηκε για κάποια ώρα... Κ-και το πάρτυ συνεχιζόταν ακόμα.. Κ-και φέρανε την τούρτα κ-και καθώς την κόβανε, με ρώτησε αν θα ήθελα να δω το μηχανάκι που του πήρε ο μπαμπάς του..

Ένα αναφυλιτό ξέφυγε από τα χείλη μου και τα χέρια του με κράτησαν, αν είναι δυνατόν, ακόμα πιο σφικτά, σαν να προσπαθούσε να απορροφήσει όλες τις κακές αναμνήσεις.

Εγώ : Κ-και στην αρχή του είπα όχι, γιατί είχε βραδιάσει και ο μπαμπάς μου μου είχε απαγορεύσει να βγω έξω μόνη μου.. Αλλά με διαβεβαίωσε ότι θα κάνουμε μόνο δύο λεπτά και μετά από λίγο του είπα ναι.. Κ-και πήγαμε έξω, αλλά δεν υπήρχε πουθενά μηχανάκι... Και με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε στο π-πίσω μέρος του μαγαζιού, σε ένα στενάκι... Και με στρίμωξε κάπου και μετά.. και..

Ένιωσα ξανά μια δυσφορία στο στομάχι μου.

Εγώ : Μου είπ-πε ξανά πώς είμαι πολύ όμορφη.. Και οτ-τι ήξερε ότι το ήθελα, αλλά ντρεπόμουν να του το ζητήσω.. Και του είπα πως ήθελα να γυρίσουμε πισ-σω, αλλά μου είπε πως πρώτα ήθελε να δει πόσο άλλαξα μέσα στο καλοκαίρι.. Κ-και έβαλε το χέρι του μέσα στη μπλούζα μου και έπ-πιανε το σ-σουτιέν μου και έπ-πιανε κ-και.. κ-και αλήθεια δεν το ήθελ-λα.. κ-και μετά σήκωσε και την φ-φούστα μου και έπιανε και.. κ-και ορκίζομαι δεν ήθελα..

Προσπαθούσα να εξηγήσω μέσα στα αναφυλιτά μου, μα ήταν δύσκολο με τις ανάσες μου να κόβονται και τα λόγια μου να διακόπτονται από λυγμούς.

Χρειάστηκε να σταματήσω για λίγο, ώστε να πάρω τις αναπνοές που χρειαζόμουν πριν συνεχίσω.

Η μπλούζα του Μαξ είχε γεμίσει λεκέδες από τα δάκρυα μου.

Εγώ : Προσπάθ-θησα να τον σπρώξω, αλλά δεν έφευγε, μέχρι που βρήκα κάπως τη δύναμη να τον χτυπήσω στην περιοχή του.., συνέχισα, και έφυγα τρέχοντας..

Ανασήκωσα το κεφάλι μου και σκούπισα με τις άκρες της μπλούζας μου τα μάγουλα και τα μάτια μου.

Εγώ : Π-πήρα τηλέφωνο τον Αντρέα, αλλά είχε φροντιστήριο και έτσι αναγκάστηκα να περιμένω μια ώρα κρυμμένη πίσω κάτι κάδους σε κάποιο στενό.. Ήρθε και με πήρε και πήγαμε στο τμήμ-μα, όπου βρήκαμε τον μπαμπά μου.. Έγινε έξω φρενών.. Έβγαλε περιοριστικά μέτρα και τελικά, ο Βασίλης δεν επέστρεψε ποτέ στο σχολείο μαζί μας.. Κανένας δεν κατάλαβε ποτέ γιατί και κανένας δεν άκουσε ξανά από εκείνον.. Και να γιατί φύγανε οι δικοί σου από την πόλη..

Άφησα άλλη μια τρεμάμενη ανάσα καθώς ολοκλήρωνα την ιστορία.

Από την μία, ένιωσα κάπως καλύτερα που του είχα πει την αλήθεια. Από την άλλη, δεν ήμουν σίγουρη πως είχα κάνει την σωστή επιλογή. Ήταν ο μικρός του αδελφός.

Με αργές, προσεκτικές κινήσεις τοποθέτησε τα χέρια του στις άκρες του προσώπου μου και με ξεκόλλησε από πάνω του. Έπιασα με τις παλάμες μου τους καρπούς του.

Προσπάθησα να εξιχνιάσω το βλέμμα του, αλλά τελικά ήταν αδύνατο. Η έκφραση του ήταν ουδέτερη. Τόσο που με τρόμαζε. Παρόλα αυτά μια σύντομη ματιά στο σαγόνι του και όλη η ένταση και ο θυμός, ξαφνικά φανερώθηκαν.

Έσκυψε το κεφάλι του προς τα κάτω και άφησε ένα απαλό μακρόσυρτο φιλί στο κούτελο μου. Έπειτα με άφησε να γλιστρίσω από τα χέρια του και έκανε δύο βήματα πιο πίσω.

Εγώ : Μαξ...., είπα προειδοποιητικά μα τα λόγια μου δεν τον προφτασαν καθώς είχε ήδη φύγει από το δωμάτιο

ΣΚΑΤΑ

Έβαλα γρήγορα τα παπούτσια μου, παταλείπτοντας να δέσω τα κορδόνια και έτρεξα να τον προλάβω, χωρίς να σκεφτώ πολύ για το πόσο εύκολο θα ήταν να γκρεμοτσακιστώ στις σκάλες

Φώναξα μια ακόμη φορά το όνομα του, μα ως απάντηση ήρθε ο εκκωφαντικός ήχος της πόρτας που έκλεινε με φόρα.

Εγώ : ΣΚΑΤΑ! φώναξα

Η πόρτα της κουζίνας άνοιξε και η Άννα ξεπρόβαλε από μέσα.

Α : Τι έγινε?! Ρώτησε πανικοβλημένη

Εγώ : Σκατά σκατά σκατά!
..................................................................................

Hi bbys <3

Τι μου κανετεεεε?

Ήρθα για να σας υπενθυμίσω πως αυτή την εβδομάδα χάνεται η Πέμπτη και για κάποιους τυχερούς και η Τετάρτη 😚 λόγω της εθνικής εορτής

ΚΑΙ ΈΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΛΟΓΟΥΊΝ ΑΑΑΑ

έχετε σκοπό να ντυθείτε κάτι; ή να βαφτείτε;

Άχρηστη πληροφορία της ημέρας αλλά, λόγω του υψηλού hype, ξεκίνησα το YOU.. Γίνομαι ένα με την μάζα δυστυχώς όσο αναφορά τον Mr. Joe...

like....

Come on...

Τι είναι με τους ψυχοπαθείς που τους κάνει τόσο ωραίους; είναι ο θάνατος; δίνει γοητεία;

Αυτά από εμένα 😚

Ελπίζω να είστε όλοι και όλες καλά <3

Bb bbys <3