Δε ξέρω αν το κατάλαβες.. Αλλά μόλις παρακάλεσες τον ίδιο τον θεό να τον φιλήσεις.. ;)
........................................................................

Mel's pov

Εγώ : Αμμ... Ναι? Απάντησα διστακτικά

Μ : Πάλι μιλάς με αυτό το μουνόπανο.., γρύλισε

ΠΑΝΑΓΊΑ ΜΟΥ ΤΑ ΑΥΤΆΚΙΑ ΜΟΥ

Το βλέμμα μου έπεσε πάνω στον Νίκο.

Εγώ : Έλα μπαμπά.., είπα αμήχανα ενώ ταυτόχρονα μούτζωνα τον εαυτό μου από μέσα μου

Μ : Daddy σκέτο!

Ένιωσα τη θερμοκρασία να ανεβαίνει και έκανε και 10 βαθμούς εδώ έξω.

Εγώ : Με ήθελες κάτι..?

Μ : Βρες μια δικαιολογία και φύγε.., πρόσταξε

Εγώ : Δε νομίζεις πως είμαι αρκετά μεγάλη για να αποφασίζω μόνη μου dadd- ΜΠΑΜΠΆ! διορθώθηκα αμέσως

Δάγκωσα δυνατά το κάτω χείλος μου.

Μ : Όχι. Τώρα φύγε από εκεί πριν έρθω και σε πάρω εγώ.., είπε απειλητικά και μου το έκλεισε

Εγώ : Τα λέμε σπίτι! Είπα στον κανέναν και έκανα πως μόλις έκλεισα το τηλέφωνο

Με κοίταξε παραξενεμένος και εγώ του έριξα ένα απολογητικό βλέμμα.

Εγώ : Χίλια συγγνώμη αλλά πρέπει να φύγω επειγόντως.., είπα και του χάρισα ένα απ τα πιο λαμπερά μου χαμόγελα

Ν : Εντάξει δ-δε πειράζει δε χανόμαστε.., είπε και αφού τον χαιρέτησα έφυγα

Άρχισα να περπατάω μακριά του κατευθυνόμενη προς το σπίτι μου.

Τι ήταν αυτό?

Πρώτον ΤΙ ΣΚΑΤΆ ΛΌΓΟ ΈΧΕΙ ΑΥΤΟΣ.. ΑΥΤΟΣ!.. ΏΣΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΎΣΕΙ ΝΑ ΜΙΛΆΩ ΣΕ ΌΠΟΙΟΝ ΘΈΛΩ ΚΑΙ ΔΕΎΤΕΡΟΝ ΠΩΣ ΤΟ ΗΞΕΡΕ ΠΩΣ ΜΊΛΑΓΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΊΚΟ!?

Ξαφνικά το τηλέφωνο χτύπησε.

Το πήρα με τσαμπουκά από τη κωλόσλτσεπη και απάντησα στην κλήση.

Εγώ : Ευχαριστημένος!? Είπα νευριασμένα

Α : Εμμ.. Τελευταία φορά που κοίταξα είχα αιδοίο..

Εγώ : Ωχ εσύ είσαι?

Α : Γιατί περίμενες κάποιον άλλο..? Ρώτησε γελώντας

Εγώ : Οχ-χι φυσικά και όχι.., κόμπλαρα

Α : Τέλος πάντων απλά πήρα να σου πω πως δε μπορούσα να σε περιμένω άλλο και πήγα σπίτι.., είπε και άκουσα ένα δυνατό ΚΡΑΤΣ από το μικρόφωνο του κινητού

Εγώ : Δε μπορούσες να περιμένεις άλλο εμένα.. Ή να δεις τον Noah Snap τρώγοντας πατατάκια..? Ρώτησα πονηρά

Α : Είναι θεός ο άτιμος..

Εγώ : Ναι και 2 χρόνια μικρότερος! Είπα γελώντας

Α : Έι! Και ο Μαξ είναι 2 χρόνια μεγαλύτερος!

Εγώ : Ναι αλλά τουλάχιστον εκείνος είναι ο παιδεραστής όχι εγώ..

Α : Σωστοοοο

Εγώ : Πάντ-

Δε πρόλαβα να ολοκληρώσω τη φράση αφού κάποιος άρπαξε το κινητό από το χέρι μου.

Μ : Θα σε πάρει μετά.., είπε απότομα και έληξε τη συνομιλία

Γύρισα να τον κοιτάξω σαστισμένη.

Εγώ : Τι νομίζεις πως κάνεις!? Του φώναξα εκνευρισμένη και πήρα το κινητό από το χέρι του

Μ : Γιατί μίλαγες ξανά με αυτόν τον πούστη..? Ρώτησε αγνοώντας παντελώς την αρχική μου ερώτηση

Εγώ : Αν τον άφηνες να αρθρώσει και καμιά λέξη προτού αρχίσεις να χτυπάς τα τηλέφωνα θα σου έλεγα! Του είπα στον ίδια τόνο, και δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μου λες τι να κάνω!

Εκείνος αντί να προσβληθεί όμως σαν κάθε φυσιολογικός άνθρωπος χαμογέλασε ειρωνικά, λες και το διασκέδαζε.

Εγώ : Το βρίσκεις αστείο!? Τον ρώτησα εκνευρισμένη

Μ : Δε μπορείς να φανταστείς πόσο.., είπε χαμογελώντας πονηρά

Ρόλαρα χλεβαστικά τα μάτια μου και αγνοώντας τον παντελώς συνέχισα να περπατάω μακριά του.

Δηλαδή τι νομίζει πως μπορεί να με διατάζει όλη την ώρα και έπειτα να τρέχω πίσω του σαν το σκυλάκι?

Μ : Καλά τότε υποθέτω δε θες να πάμε κάπου να... φάμε?

Ξαφνικά σταμάτησα.

Ωπα.

Εγώ : Τι φαΐ...? Ρώτησα αδιάφορα ενώ ακόμα του είχα γυρισμένη τη πλάτη μου

Μ : Μμ.. Σουβλάκι..? Πίτσα..? Ότι θες εσύ.., είπε και με πλησίασε

ΠΑΝΤΡΈΨΟΥ ΤΟΝ. ΠΑΝΤΡΈΨΟΥ ΤΟΝ ΤΏΡΑ.

Γύρισα αργά το σώμα μου έχοντας πάρει το υποψιασμένο μου βλέμμα.

Εγώ : Πως και τόσο καλή διάθεση σήμερα..? Ρώτησα περίεργη

Μ : Έτσι. Και πίστεψε με θα ήταν ακόμη καλύτερη αν δεν έπρεπε να σε σώζω απ τα χέρια του κάθε αγάμητου κάθε φορά.., είπε ειρωνικά

Σπόντα?

Εγώ : Δεν καταλαβαίνω τι σε ενδιαφέρει με ποιον κάνω παρέα ή με  ποιον γυρνάω σπίτι.., είπα δυναμικά

Οι γωνίες του προσώπου του έγιναν για άλλη μια φορά ορατές.

Μ : Να μη σε νοιάζει.., είπε άγρια

Η καλή του διάθεση εξαφανίστηκε σχεδόν αμέσως. Ήταν απίστευτο το πως άλλαζε το προσωπείο του από τη μια στιγμή στην άλλη.

Απευθείας ένιωσα την οικειότητα και την αυτοπεποίθηση που είχα αποκτήσει γύρω του να χάνεται. Λες και κάθε φορά που νευρίαζε έκλεινε κάποιον διακόπτη θάρρος πάνω μου.

Μ : Άντε πάμε τώρα γιατί μου γάμησες τη ψυχολογία.., είπε και με έπιασε απ τον καρπό

Εγώ : Περίμενε! Είπα και του έκοψα τη φόρα

Μ : Τι έγινε πάλι γαμώ..? Γρύλισε

Εγώ : Δ-δε μπορώ να έρθω μαζί σου έχω π-πολλά μαθήματα να κάνω συν το φροντιστήριο το απ-πόγευμα.., τραύλισα

Χαλάρωσε λίγο τη λαβή του και κατάφερα να πάρω το χέρι μου απ το δικό του.

Έσκυψε το κεφάλι του σκεπτόμενος και τότε ήταν που παρατήρησα την μικρή ουλή στο κάτω χείλος του. Είχε σχεδόν γίνει καλά παρόλα αυτά εγώ μπορούσα να τη διακρίνω.

Γύρισε προς το μέρος μου και μου φάνηκε μπερδεμένος για μια στιγμή.

Μ : Γαμώτο.., αναστέναξε

Η ανάσα μου σχεδόν κόπηκε όταν το βλέμμα μου συνάντησε το δικό του.

Το έχετε νιώσει ποτέ? Λες και όταν σε κοιτάει κάποιος παγώνεις. Όχι από αμηχανία ή έκπληξη, αλλά από δέος. Έχετε πιάσει ποτέ τον εαυτό σας να παρατηρεί κάτι πάνω σε κάποιον άλλον και ξαφνικά να συνειδητοποιείτε πόση ομορφιά κρύβει αυτό το πρόσωπο?

Αυτό ακριβώς μου συνέβαινε εκείνη τη στιγμή.

Μ : Γαμώτο.. Θα ήθελα μια φορά να μιλήσουμε χωρίς να φοβάμαι μη σου πετάξουν καμία μολότοφ στο κεφάλι.., είπε και ένιωσα τη θέρμη να ανεβαίνει στα μάγουλα μου

Ακόμα δε σου πέταξαν τη μολότοφ τι παίρνεις φωτιά?

*μπου ντουμ τςς*

Εγώ : Γίνεται αυτό..? Ρώτησα δήθεν ξαφνιασμένη και χαμογέλασα ντροπαλά

Μ : Μμμ.., είπε και έσκυψε προς το μέρος μου, δε ξέρω.. Λέω να το ανακαλύψουμε..

Ξαφνικά ένα τηλέφωνο αρχίζει να δονείται και ο Μαξ ξεφυσά κουρασμένα.

Έβαλα το χέρι μου στη τσέπη του μπουφάν μου και αμέσως κατάλαβα πως δεν ήταν το δικό μου.

Με άγριες κινήσεις έβγαλε το δικό του κινητό από τη τσέπη του.

Μ : Τι?

Ακούστηκε μια φωνούλα από την άλλη γραμμή αλλά δε μπορούσα να καταλάβω τι έλεγε.

Όχι πως προσπαθούσα να ακούσω δηλαδή προς θεού!

Μ : Πότε?

Για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου το βλέμμα του έπεσε πάνω μου.

Μ : Σε 5 είμαι εκεί.., είπε και το έκλεισε

Εγώ : Εμ.. Τελικ-

Μ : Σόρυ αλλά πρέπει να φύγω Μελ.., είπε απλά και άρχισε να περπατάει προς την αντίθετη κατεύθυνση

Τι στο καλό?

{...}

Max pov
........................................................................

Hi bbys 💎

ΜΗ ΜΕ ΔΕΊΡΕΤΕ!

Ναι ζω. Δε πέθανα. Ακόμα... Συγγνώμη για το πολύ λέιμ πάρτ αλλά κάτι έπρεπε να γράψω :(

ΚΑΛΉ ΣΧΟΛΙΚΉ ΧΡΌΝΙΑ *βάζει τα γέλια για να κρύψει το κλάμα της* Έχω ήδη κουραστεί δεν αντέχω άλλο θέλω διακοπές.. 🌅

Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω γιατί νυστάζω πάρα πολύ αλλά σκεφτόμουν πως έπρεπε να γράψω οπωσδήποτε ένα κεφαλαίο για εσάς τους 2 - 3 *πολλούς λέω* που διαβάζετε το "ας το πούμε" βιβλίο ✨

ΠΆΡΤΕ ΑΥΤΌ λοιπόν τώρα και σας υπόσχομαι το επόμενο κεφαλαίο θα είναι μπιιοουυτιφουλλ

Bb bbys 💎