Hi bbys <3 καινούρια ιστορία ελπίζω να σας αρέσει (λεπτομέρειες κάτω κάτω) :

Πέρασα την πύλη του σχολείου και άρχισα να περπατάω μόνη μου σε ένα παγκάκι. Η Άννα δεν είχε έρθει μαζί μου στο σχολείο, γιατί ήταν άρρωστη και ο Μίλτος το ίδιο.

Περπατούσα στο προαύλιο και ένιωθα πολλά βλέμματα καρφωμένα πάνω μου. Άρχισα να περπατάω πιο γρήγορα. Άκουγα βήματα και γέλια από πίσω μου, αλλά δεν σταμάτησα. Με την άκρη του ματιού μου είδα μια παρέα αγοριών να πλησιάζει και αυτό με έκανε να επιταχύνω.

? : Ψτ! Που πας μικρή να μιλήσουμε θέλουμε, είπε κάποιος από αυτούς και οι άλλοι γελάγανε

Εγώ δεν αντέδρασα κι απλά συνέχισα την πορεία μου προς το παγκάκι που από ότι φαίνεται, όσο πλησίαζα εγώ τόσο απομακρυνόταν αυτό.

? : Σταμάτα να περπατάς δεν πρόκειται να μας ξεφύγεις, είπε πονηρά μα εγώ πάλι δεν αντέδρασα

Τα βήματα έρχονταν όλο και πιο κοντά και είχα αρχίσει να φοβάμαι. Άρχισα να περπατάω γρήγορα καταλήγοντας να τρέχω στο τέλος. Άρχισαν να τρέχουν κι αυτοί.

Κρύος υδρώτας με είχε λούσει ενώ για κάποιο λόγο ένιωθα παγωμένη. Τα μάτια μου έτσουζαν και κάποια δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους στα μάγουλα μου. Ξαφνικά ένιωσα ένα χέρι να με αρπάζει από το μπράτσο και έβγαλα ένα ουρλιαχτό.

Το χέρι με γύρισε προς τη πλευρά του, μα όταν κοίταξα δεν υπήρχε κάνεις. Το σχολείο είχε εξαφανιστεί και πλέον βρισκόμουν μόνη μου σε ένα σοκάκι. Ήταν ολόιδιο με το σοκάκι που με είχε πάει... Έτριψα τα μάτια μου αποτρέποντας τα δάκρυα να κυλίσουν και κοίταξα καλύτερα γύρω μου. Τότε ήταν που την είδα. Μια θολή μαύρη φιγούρα στεκόταν λίγα μέτρα απέναντι μου και με κοιτούσε με απέχθεια.

Ήταν αυτός. Θα τον αναγνώριζα από χιλιόμετρα μακρυά.

? : Μπα μπα μπααα, κοίτα ποια έχουμε εδώ, είπε χαμογελώντας χαιρέκακα

Εγώ : Τ-τι θες? Τον ρώτησα όσο πιο σκληρά μπορούσα

Τζάμπα τα μαθήματα αυτοπεποίθησης.

? : Μικρή σου είπα πως θα πληρώσεις, και αυτό θα κάνεις..., είπε και άρχισε να με πλησιάζει ενώ το βλέμμα του πέταγε σπίθες

Σιγά σιγά και διστακτικά οπισθοχωρούσα μέχρι που κάτι σκληρό συγκρούστηκε με την πλάτη μου. Ήρθε μπροστά μου και με κόλλησε στον τοίχο κολλώντας τα σώματα μας. Ένιωθα αηδία στο άγγιγμα του.

? : Τι νομίζεις? Πως επειδή άλλαξες θα σου συμπεριφέρονται όλοι καλύτερα? Είπε ψιθυρίζοντας στο αυτί μου

Περισσότερα δάκρυα ήρθαν στα μάτια μου και εκείνος βλέποντας με χαμογέλαγε ακόμα πιο πολύ.

? : Όχι! Είσαι ακόμα το ίδιο ανορεξικό κοριτσάκι, με τα γυαλάκια και τα σπυράκια, είπε με το χέρι άρχισε να με χαϊδεύει

Προσπαθούσα να ξεφύγω από το κράτημα του αλλά ήταν αδύνατον. Όσο πάλευα τόσο με κόλλαγε στον τοίχο. Το χέρι του άρχισε να με χαϊδεύει αρχίζοντας από το στήθος μου και κατεβαίνοντας προς τα κάτω. Με το άλλο του χέρι χούφτωνε τα οπίσθια μου. Ήθελα να ξεράσω. Έφερε το πρόσωπο του στον λαιμό μου και άρχισε να με φιλάει.

Άρχισα να κλαίω και να φωνάζω περισσότερο μπας και με ακούσει κάποιος αλλά μάταια.

? : Μην προσπαθείς τσουλάκι. Κανένας δεν θα σε σώσει αυτή τη φορά, είπε και συνέχισε να με φιλάει

Μάζεψα όλο το θάρρος που είχα και τον κλώτσησα στο επίμαχο σημείο του. Έπεσε κάτω βογκώντας και εγώ άρχισα να τρέχω μακρυά του. Τον άκουσα που σηκώθηκε και άρχισε να τρέχει κι αυτός από πίσω μου. Τα βήματα του όλο και πλησίαζαν ώσπου τον ένιωθα ακριβώς πίσω μου.

? : Θα μου το πληρώσεις καριόλα να το θυμάσαι! Φώναξε και με άρπαξε άγρια από το χέρι...

ΝΤΡΙΙΙΙΙΝΝΝΝ

Εγώ : Αααααααα! Φώναξα από την έκπληξη και έκλεισα γρήγορα το ξυπνητήρι

Ήταν ένα όνειρο. Ήταν ένα όνειρο...

Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και πήγα προς το μπάνιο. Έκλεισα την πόρτα και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη

ΑΑΑΑΑΑ ΠΟΙΟ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛ-

Αα εγώ είμαι... Ουπς!

Κοιτάχτηκα καλύτερα στον καθρέφτη προσπαθώντας να καταλήξω κάπου και τελικά έβγαλα το συμπέρασμα πως πρέπει να ήμουν μια μίξη μάγισσας, κώλου μαϊμούς και του αδελφού μου.
Δύο ωραιότατοι μαύροι κύκλοι είχαν κάνει την εμφάνιση τους κάτω από τα μάτια μου ενώ όσο πιο πολύ με κοίταγα τόσο πιο πολύ έκλεινα προς το μπότοξ.

Αφού έκανα τα απαραίτητα και βγήκα από το μπάνιο. Πήγα πίσω στο δωμάτιο μου και πήρα το κινητό στα χέρια μου.

7 : 00!

Ουάου, τελικά οι κατσαρόλες θα κάτσουν στα ντουλάπια σήμερα.

Παρακαλώ οποίος γέλασε να σηκώσει το χέρι.

*ησυχία από το κοινό*

Και είχα μια φαγούρα και δεν ήξερα από τι. Μάλλον θα προσπαθούσες να ανέβεις πάνω φωνούλα.

Πάνω από που?

Από εκεί που σε είχα γράψει... Ιφ γιου νόου γουάτ άι μιν.

Δεν κατ- ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!

Ζουμπουλία σε παρακαλώ τον σκασμούλη γιατί δεν θέλω πρώτη μέρα στο κολαστήριο με πονοκέφαλο.

Τι, έτσι θα με φωνάζεις τώρα? Πες μου ένα πράγμα που έχω κοινό με τη Ζουμπουλία.

Κιλά και φωνή.

ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!

Όταν τα λέω εγώ...

Έβαλα τη φωνούλα στη σίγαση αφήνοντας την να "ιιιιιιιι" μόνη της και πήγα στην κουζίνα για να φάω.

ΦΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!

* "ντα φακ" ύφος αναγνωστών*

Τι ρε παιδιά είμαι στην ανάπτυξη, το φαΐ είναι η πρώτη μου προτεραιότητα.
Ή μάλλον η μόνη...

Μμμ... Για να δούμε.

Άνοιξα το ψυγείο και πήρα το πεινασμένο μου ύφος, το οποίο ήταν μια φάτσα πορνόγερου με λίγο Τζόκερ και μια δόση Pennywise. Ψωμί, τυρί, γαλοπούλα, μαρμελάδα, χυμός, παξιμάδια, δημητριακά, μέλι και μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα...

Πολύ λίπος. Που είναι τα φρούτα?

Σοβαρά τώρα οποίος πίστεψε πως θα ψάξουμε για φρούτα, να πατήσει το κουμπάκι της επιστροφής και να μην μολύνει το άθλιο βιβλιαράκι μου με την μπλιαχ παρουσία του. Ευχαριστώ.

ΝΟΥΤΕΛΑΦΟΕΒΑ

Άρχισα να ανοιγοκλείνω τα ντουλάπια πιο γρήγορα κι από τον Φλασ.

Μαναράκι εε?

Σόρυ ξεφεύγουμε.

ΑΧΑ!

Πήρα την μερέντα μου, τον έρωτα της ζωής μου και πιθανών τον μελλοντικό μου σύζυγο, γιατί με τόσα πατσόκιλα που θα πάρω σιγά μην με πάρει κανείς, και κάθισα.

Και όχι δεν είμαι από αυτά τα κοριτσάκια που μοιάζουν με τη Μπάρμπι και είναι σε φάση :

"Είμαι χοντρή.."

"Πρέπει να χάσω κιλά γιατί η Victoria Secret δεν θα με πάρει με 2 γραμμάρια παραπάνω..

*λιποθυμάει πάνω από τα 3 σπόρια ηλιόσπορων που τρώει για βραδινό*

"ΟΜG κοίτα τα πατσόκιλα στα αυτιά μου!"

Όχι μπίτσις. Εγώ είμαι μια χαρά και σε όποιον δεν αρέσω να πάει να ψωφ- εε εννοώ δεν πειράζει. Στην γνώμη των άλλων εφαρμόζω τη θεωρία της χεστηκότητας.

Έτσι λοιπόν κάθισα σαν καλός άνθρωπος των σπηλαίων και άρχισα να πασαλύφω μερέντα σε ψωμί, ενώ παράλληλα προσπαθούσα να σκουπίσω τα σάλια μου. Έβαλα την πρώτη μπουκιά στο στόμα μου και ορκίζομαι πως άκουσα φωνές αγγέλων να τραγουδούν "αααααααα".

Μμμ... Ωραία αίσθηση... Όμως νιώθω σαν να ξεχνάω κάτι. Μα τι...?

*αναγνώστες ΧΕΛΛΌΟΥ?*

Αααα ναιιιιιι

Γειά σας.

Με λένε Μελίνα Αποστόλου, είμαι 17 χρόνων, πάω 2α Λυκείου και η ζωή μου είναι χειρότερη από τα ελληνικά τραγούδια.

Ωχ θεέ μου δεν μπορώ, νιώθω λες και δίνω πανελλήνιες οπότε θα σας το πω με δικά μου λόγια.

Γειά σας βαριεστημένοι αναγνώστες που δεν έχετε τίποτα να κάνετε στις μίζερες ζωές σας και διαβάζετε ότι σκατά γράφει αυτή η βλαμμένη η συγγραφέας.

ΣΟΒΑΡΆ ΤΏΡΑ ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΕ?

Με λένε Μελίνα Αποστόλου, όπως ξαναείπα, είμαι 17, όπως ξαναείπα, πάω 2α Λυκείου, όπως ξαναείπα, και η ζωή μου είναι απλά υπέροχη, όπως λέω ψέμματα.

Ζω μαζί με τον μπαμπά και τον αδελφό μου, καθώς η σκρόφα η μητέρα μου μας άφησε όταν ήμουν μόλις 3 για να ζήσει τον έρωτα της με ένα μηχάνημα κατάθεσης. Μας παράτησε για έναν άλλο άντρα με πολλαααααα περισσότερα λεφτά από αυτά που μπορούσε να της προσφέρει ο πατέρας μου. Έχω ξεχάσει ακόμα και το πρόσωπο της, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν θέλω να το θυμάμαι.

Ο μπαμπάς μου από την άλλη, είναι ένας γλυκίτατος άνθρωπος. Με φροντίζει όλη του τη ζωή και προφανώς αφού είμαι τόσο αξιολάτρευτη είμαι η αδυναμία του.

*πεταρίζει τις βλεφαρίδες της*

Είναι αστυνομικός οπότε λείπει πολλές ώρες από το σπίτι, αλλά δεν με πειράζει ιδιαίτερα γιατί είναι πάντα εδώ στις σημαντικές στιγμές. Είναι λίγο υπερπροστατευτικός, αλλά με όσα είχα περάσει τα προηγούμενα χρόνια λογικό είναι να φοβάται μην ξαναπληγωθώ. Αλλά αυτά είναι μια άλλη ιστορία που θα μάθετε άμα θέλω και όποτε θέλω.

Ο Αντρέας τώρα... Ο αδελφός μου εδώ και 17 βασανιστικά χρόνια... Τι να πω για το γουρούνι του βάλτου που ονομάζεται αδελφός? Είναι σπαστικός, ηλίθιος, καθυστεριμένος, βλάκας, μερεντοκλέφτης και τηλεκοντρολοκλέφτης. Πέρα από αυτά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο...

Είναι δύο χρόνια μεγαλύτερος, πράγμα που σημαίνει πως πάει πανεπιστήμιο. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως πέρασε ιατρική. Υποτίθεται πως δεν επιτρέπουν ζώα εκεί μέσα, αλλά τι να πω οι εποχές αλλάζουν... Τσακωνόμαστε συχνά περί ανέμων και υδάτων αλλά αυτά τα κάνουν τα αδέλφια. Πέρα από πάντα όμως, τον αγαπάω πολύ. Μου έχει σταθεί σε πολύ δύσκολες στιγμές και τον νοιάζομαι ακόμα κι αν τον έχω σπρώξει κάνα δυο φορές από τη σκάλα.

Τι? Εσείς δεν το έχετε κάνει?

Σήμερα είναι η πρώτη μέρα των σχολείων και όπως καταλάβατε έχω τον ίδιο ενθουσιασμό όπως όταν βλέπω μπάμιες στο τραπέζι. Το περσινό μας Λύκειο έκλεισε λόγο οικονομικών προβλημάτων και ο διευθυντής δεν μπορούσε να το διαχειριστεί.

Ε βέβαια αν έδινε κανένα φράγκο στο σχολείο αντί για τα στήθη της γυναίκας του...

Ποπο μην μου το θυμίζεις θα ξεράσω και είναι κρίμα η μερέντα που έφαγα.

Τέλος πάντων, και όπως καταλάβατε αλλάζουμε σχολείο. Γευυυ.

Τα περισσότερα παιδιά από το Λύκειο μας θα πάνε σε αυτό, οπότε δεν έχω πρόβλημα στην προσαρμογή. Το τοπικό Λύκειο είχε πρόβλημα έλλειψης μαθητών οπότε τους ήρθε κουτί. Εγώ και Άννα aka κολλητή μου γνωριζόμαστε από το καλοκαίρι της Τρίτης Γυμνασίου και παρόλο που την γνωρίζω μόνο δύο χρόνια την νιώθω σαν αδελφή μου. Μετακόμισε εδώ εκείνο το καλοκαίρι και γνωριστήκαμε όταν πήγα να τους καλωσορίσω. Δεν είχα κανέναν φίλο τότε όπως κι εκείνη και έτσι δεθήκαμε αμέσως. Πέρσι στην πρώτη Λυκείου γνωρίσαμε τον Μίλτο, τον κολλητό μου και από τότε ήμαστε μια παρέα οι τρεις μας. Τον Μίλτο, αν και λίγο έως πολύ βλάκα,τον νοιάζομαι πολύ και εκείνος νοιάζεται για εμάς. Τον εμπιστεύομαι απόλυτα και είναι πάντα εδώ για εμένα είτε για υποστήριξη είτε για να σπάσει κανέναν στο ξύλο.

Τελείωσα με την ιστορία της ζωής μου και το πρωινό μου, έβαλα το πιάτο στο νεροχύτη σαν καλή #νοτ νοικοκυρούλα και κατευθύνθηκα προς τα πάνω. Είχαμε κι ένα βόδι να ξυπνήσουμε για να πάει στη σχολή και μια άστα-βράστα-χέστα κολλητή που αν αργούσα παραπάνω από 2 δευτερόλεπτα θα μου έκοβε το κεφάλι και θα το φορούσε τις απόκριες.

Χτύπησα την πόρτα του αδελφού μου και αφού δεν πήρα απάντηση, άνοιξα. Οοο κοιμόταν μωρέ το γίδι... Ο Αντρέας είχε μείνει ξέσκεπος και είχε πάρει αγκαλιά το μαξιλάρι του. Του έτρεχαν μερικά σάλια μωρεεεε!

Έτσι κι εγώ σαν καλή αδελφή που είμαι, πήγα και σου έδωσα ένα τρυφερό φιλί στο μέτωπο και τον σκέπασα καλύτερα.

Πφφφφφφ χαχαχαχαχαχαα...

Εγώ : ΑΝΤΡΈΑ ΣΕΙΣΜΌΣ! ΞΎΠΝΑΑΑΑ, του φώναξα και άρχισα να τον ταρακουνάω.

Χι χι χι...

Πετάχτηκε από το κρεβάτι σαν ελατήριο και έπεσε κάτω με τα μούτρα.

Α(ντρέας) : Τι? Ποιος? Που? Πως? Ρώτησε γρήγορα προσπαθώντας να συντονιστεί

Εγώ : Σεισμός, εγώ, στο σπίτι, από τις τεκτονικές πλάκες της Γης, του είπα σε στυλ "ντα?" και με κοίταξε λες και έβγαλα δεύτερο κεφάλι

Αλλά ακόμα κι έτσι κούκλα θα ήμουν η άτιμη.

Α : Αμάν ρε Μελίνα πρωί πρωί τι σου έχω κάνει πια? Είπε και ξαναέπεσε στο κρεβάτι ρίχνοντας όλα τα μαλλιά στο προσώπου του

Υπάρχεις. Και μόνο αυτό είναι αρκετό.

Εγώ : Εσύ τίποτα αλλά το πτυχίο της Ιατρικής που θες απεγνωσμένα δεν θα σου κάτσει, του είπα και σταύρωσα τα χέρια στο στήθος μου

Α : Μμμ...

3...

2...

1...

Α : Η ΣΧΟΛΉ! ΓΑΜΏΤΟ! ΡΕ ΜΕΛΊΝΑ ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΜΕ ΞΎΠΝΗΣΕΣ? είπε και άρχισε να κάνει πέρα δώσε στο δωμάτιο προσπαθώντας να βρει ρούχα

Αα θα φάει ξύλο το παιδάκι.

Εγώ : Εγώ φταίω που κοιμάσαι σαν αρκούδα ρε? Τον ρώτησα υψώνοντας το φρύδι μου

Α : Άστα αυτά και βοηθάμε θα βρω ρούχα! Μα καλά τίποτα δεν σιδερώνεις σε αυτό το σπίτι, τι σε έχουμε εδώ μέσα? Είπε αγχωμένα

Εγώ : Βλέπεις πουθενά καμία ποδιά? Τον ρώτησα εκνευρισμένη και σταμάτησε ότι έκανε για να με κοιτάξει

Α : Όχι..., είπε παραξενεμένος

Εγώ : Σου μιλάω κινέζικα?

Α : Όχι...?

Εγώ : ΤΌΤΕ ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΊΝΟΜΑΙ ΓΙΑ ΦΙΛΛΙΠΙΝΕΖΑ ΡΕ ΖΏΟΝ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΆ? του φώναξα και ταυτόχρονα πήρα ένα μαξιλάρι από το κρεβάτι του και του το έχωσα στο λαιμό

Αυτό ήταν το πρωινό σου. Λέρα.

Εκείνος ξεφύσιξε ηττημένος και με κοίταξε με βλέμμα που ραγίζει καρδιές. Όχι το puppy face...

Α : Σε παρακαλώ βρε αδελφούλα βοήθησε με σε πέντε λεπτά πρέπει να φύγω! Με παρακάλεσε και αναστέναξα παραδωμένη

Τον έκανα στην άκρη σε στυλ "move your fat ass bitch" και του έβγαλα από την ντουλάπα του μια βερμούδα μιας και έκανε ακόμα υπερβολική ζέστη και ένα ευπρεπές polo κοντομάνικο.

Α : ΣΕ ΑΓΑΠΆΩ! είπε και με φίλησε γρήγορα στο μάγουλο

Εγώ : Ναι ναι άστα αυτά! Του είπα σε μια προσπάθεια να μην χαμογελάσω και βγήκα έξω για να ετοιμαστώ κι εγώ

Ααααααααααα!

7 : 40?! ΠΌΤΕ ΠΡΌΛΑΒΕ?

Αχ θα με σκοτώσει η Άννα άμα αργήσω και δεν θα προλάβω τα δω τα καινούρια παι- ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ.

Έτρεξα μέχρι το δωμάτιο μου και άρχισα να ψάχνω μανιωδώς την ντουλάπα μου.

Όχι αυτό.

Ούτε κι αυτό.

Τι στον...?

Ποτέ το πήρα αυτό?

Όχι, όχι χάλια!

Ούτε η γιαγιά Σούλα στο χωριό αυτό!

Πφφφ δεν έχω τίποτα!

*σκάβει με όλη την δύναμη της και βγαίνει από τον γιγαντιαίο βουνό ρούχων που είχε εγκλωβιστεί*

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ?

ΑΑΑ ΤΟ ΒΡΉΚΑ!

Θυμήθηκα πως είχα πάει για ψώνια με την σάπια μπάμια και είχα μερικά ρούχα στον πάτο της ντουλάπας.

Άντε να ξαναπατήσεις το πόδι σου εκεί τώρα. Σαν πεδίο μάχης, παντού πτώματα - ρούχα.

Έψαξα βιαστικά και βρήκα μια καινούρια σακούλα. Αφού ευχαρίστησα τον Θεό της Μόδας για χιλιοστή φορά κλώτσισα τον σορό και άρχισα να ετοιμάζομαι.

Έβαλα ένα ψηλόμεσο τζίν σορτσάκι ελάχιστα κοντό αλλά και πάλι αναδείκνυε ωραία τα πόδια μου. Από πάνω μια ροζ κοντομάνικη κοντή μπλούζα με δέσιμο μπροστά στην κοιλιά.

Αφού έβαλα λίγη μάσκαρα και έφτιαξα ελάχιστα τα μαλλιά μου ήμουν έτοιμη. Τα μαλλιά μου είναι σπαστά κάστανα και τα μάτια μου έχουν ένα αχνό καφέ χρώμα που κάπου κάπου γινόταν και κίτρινο. Είναι πολύ περίεργο.

Δεν είμαι και πολύ ψηλή γύρω στο 1,73 και έχω γυμνασμένο σώμα σχετικά. Και όχι, φυσικά και ΔΕΝ γυμνάζομαι απλά είμαι από αυτά τα σπαστικά όντα που τρώνε και δεν παχαίνουν. Τα δόντια μου είναι ίσια αλλά μόνο επειδή φόραγα σιδεράκια για χρόνια. Σε όλο το Γυμνάσιο δηλαδή. Αυτές είναι εποχές που δεν θέλω να θυμάμαι όμως.

Άκουσα την πόρτα κάτω να κλείνει οπότε υπέθεσα πως ο Αντρέας θα έφυγε για το Πανεπιστήμιο. Πήρα μια μικρή τσάντα και τη στιγμή που ετοιμαζόμουν να βγω από το δωμάτιο μου άκουσα το κουδούνι να χτυπά.

Τηλεπάθεια δεν εξηγείται αλλιώς.

Ετρεξα μέχρι κάτω, μιας και το σπίτι μας ήταν δυόροφο και αφού πήρα το κινητό, λεφτά και κλειδιά άνοιξα την πόρτα.

Α(ννα) : Καλημέρα! Τσίριξε χαρωπά δίνοντας μια υπέροχη απόλαυση στα τύμπανα των αυτιών μου

Εγώ : Καλημέρα μωρή! Της είπα και την αγκάλιασα

Α : Λοιπόν, έτοιμη για την πρώτη μέρα στο καινούριο σχολείο? Ρώτησε ενθουσιασμένα

Περίμενα πολύ καιρό να μου κάνει κάποιος αυτή την ερώτηση και να απαντήσω ειλικρινά, και νομίζω πως η στιγμή ήρθε. Παρά τα όσα πέρασα είμαι εδώ και είμαι πιο δυνατή από ποτέ. Ποιος το περίμενε? Εγώ πάντως όχι.

Εγώ : Ναι, ναι είμαι! Της είπα με σιγουριά και χαμογέλασε

....................................................................

Hi bbys <3 (αλλάζουμε εικονίδιο για αυτό το βιβλίο : 💕----> <3 )

Ελπίζω να σας άρεσε μικρά μου πονι το πρώτο κεφάλαιο του καινούριου βιβλίου 🙃

Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας μέχρι να ολοκληρωθεί το πρώτο, αλλά θα προσπαθήσω να τα συντηρώ και τα δύο... :)

Για όσους δεν έχουν διαβάσει το πρώτο μου βιβλίο  λέγεται Măð Ăbøůț Yøů ρίξτε μια ματιά :

Δεν υπόσχομαι πως θα ανεβάζω συχνά κεφάλαια σε αυτό το βιβλίο (All or nothing), αλλά θα προσπαθήσω.

Thanks αν βάλατε τον εαυτό σας σε αυτήν την επώδυνη διαδικασία και διαβάσατε μέχρι εδώ 👀

Bb bbys <3