Εγώ : Σκατά σκατά σκατά!
..................................................................................

Max's pov

Μου αρέσει να σκέφτομαι τον εαυτό μου ως έναν λογικό άνθρωπο. Με ενσυναίσθηση.

Για αυτό κι εγώ όταν έφυγα από το σπίτι της Άννας, σαν καλός άνθρωπος, έριξα μια ματιά δεξιά και αριστερά μπας και έβλεπα πουθενά τον ηλίθιο που με έφερε.

Δεν ήταν εκεί. Άρα έφυγα. Απλό.

Έφτασα μέχρι το σημείο, όπου είχα παρκάρει και μπήκα μέσα στο αμάξι μου. Έστειλα μήνυμα στον Σπύρο και τον ρώτησα αν είχαν γυρίσει σπίτι από το μπαρ.

Η απάντηση του ήταν θετική. Άρα άναψα την μηχανή και ξεκίνησα. Απλό.

Προσπαθούσα να αποσπάσω το μυαλό μου όσο οδηγούσα, ώστε να μην έχουμε κανένα ατύχημα. Κρατούσα τα μάτια μου στον δρόμο, δεν έκανα προσπεράσεις, δεν πέρασα σε πορτοκαλί φανάρια, άφησα ό,τι πεζό συνάντησα να περάσει απέναντι και περίμενα ένα λεωφορείο κοντά έξι στάσεις.

Γιατί? Γιατί όσο πιο γρήγορα έφτανα εκεί, όσο λιγότερο είχα προλάβει να ξεθυμάνω, όσο πιο θολή ήταν η κρίση μου, τόσο πιο μεγάλο θα ήταν το ξέσπασμα.

Και κοίτα να δεις, δεν έφτασε.

Το μυαλό μου άθελά μου δημιουργούσε εικόνες που με έκαναν να θέλω να κάνω εμετό.

Ένιωθα αηδία. Τεράστια και απέραντη αηδία. Μα πάνω από όλα ένιωθα θυμό.

Αισθανόμουν ακόμα το σώμα της να τρέμει πάνω στο δικό μου και την ανάσα της να κόβεται καθώς πάσχιζε να αρθρώσει τις λέξεις.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή νόμιζα πως ο λυγμός της ήταν ο πιο σπαρακτικός ήχος που είχα ακούσει.

"Ορκίζομαι δε το ήθελα..."

Πάρκαρα το αμάξι έξω από την αποθήκη και έκλεισα δυνατά την πόρτα πίσω μου.

Κοπάνησα την πόρτα ρυθμικά και περίμενα ανυπόμονα να ανοίξει.

Και μόλις έγινε, συνειδητοποίησα πως ακομα και το σύμπαν ήταν με το μέρος μου.

Β : Νωρίς γύρισ-

Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την φράση του, αφού η γροθιά μου τον βρήκε απευθείας στο πρόσωπο.

Το κεφάλι του γύρισε με μιας στο πλάι και παραπάτησε προς τα πίσω.

Σ : ΕΕΕΕΕΕΕΕ

Γ : ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ?!

Ακούστηκαν οι φωνές των αγοριών από πίσω, αλλά τις αγνόησα και τους έκανα νόημα να μείνουν πίσω.

Πιάνοντας γερά το σαγόνι του, ο Βασίλης γύρισε να με κοιτάξει έκπληκτος.

Εγώ : Το ξέρω πως δεν υπήρξα υπόδειγμα μεγάλου αδελφού.., άρχισα να λέω

Τον έπιασα από τον γιακά της μπλούζας του και τον σήκωσα ξανά καλά στα πόδια του.

Εγώ : Έλειπα πολύ! Και όταν ήμουν εκεί υπήρχαν φασαρίες, το παραδέχομαι! Ένοχος!

Τον έσπρωξα προς τα πίσω και παραπάτησε για άλλη μια φορά. Τα μάτια του είχαν ανοίξει διάπλατα, το μάγουλο του βαμμένο κόκκινο από την δυνατή πρόσκρουση του χεριού μου.

Η εικόνα με διέλυε, αλλά ο θυμός μου έβαζε γρήγορα τα κομμάτια πίσω στη θέση τους.

Εγώ : Αλλά κοιτώντας πίσω, θα θυμάσαι σίγουρα πως εγώ ήμουν αυτός που σου έμαθε πως να κάνεις ποδήλατο...

Έσκυψε το κεφάλι του προς τα κάτω.

Εγώ : Εγώ σε εξέταζα στην ορθογραφία..

Άπλωσα το χέρι μου και γάρπωσα γερά το σαγόνι του, σηκώνοντας το κεφάλι του προς τα πάνω για να με κοιτάξει.

Τα δάκτυλα μου πίεζαν σφικτά το μελανιασμένο του μάγουλο και τα μάτια του άρχιζαν να δακρύζουν σιγά σιγά από τον πόνο.

Εγώ : Εγώ σου έδινα ερωτικές συμβουλές..

Γλίστρησα την παλάμη μου πιο κάτω και πίεσα τα δάκτυλα μου γύρω από τον λαιμό του.

Εγώ : Αλλά ποτέ, του γρύλισα δίνοντας έμφαση στη λέξη, πότε, δεν σου είπα ότι είναι εντάξει ΝΑ ΑΠΛΏΝΕΙΣ ΤΟ ΓΑΜΗΜΈΝΟ ΣΟΥ ΧΈΡΙ ΠΆΝΩ ΣΕ ΚΟΠΕΛΑ!

Έσπρωξα απότομα το χέρι μου και βρέθηκε κολλημένος στον τοίχο πίσω  του.

Άνοιξε το στόμα του για να μιλήσει, μα το χέρι μου ήταν υπερβολικά σφικτά ζωσμένο γύρω από τον λαιμό του.

Για μια μικρή στιγμή, έπιασα τον εαυτό μου να απολαμβάνει τα μικρά αγκωμαχητά του, όμως όταν τα δάκτυλα μου άρχισαν να ασπρίζουν από την πίεση, χαλάρωσα την λαβή μου.

Β : Δ-δεν είναι έτσι..., είπε και κούνησε το κεφάλι του

Εγώ : Διαφώτισε με..., ειρωνεύτηκα αλλά τα μάτια μου μόνο όρεξη για παιχνίδια δεν είχε

Β : Είχαμε μια κατάσταση μεταξύ μας.., άρχισε να δικαιολογείται, ένα φλερτ-

Ένιωθα το αίμα μου να βράζει.

Εγώ : ΕΝΑ ΦΛΕΡΤ? φώναξα έξαλλος και έγνεψε γρήγορα καταφατικά

Β : Ν-ναι! Δε ξέρω τι σου είπε αυτή η καριόλα, αλλά το ήθελε-

Τον τράβηξα από τον λαιμό προς το μέρος μου και τον κοπάνησα πάλι πίσω. Αρκετά σιγά, ώστε να μην κοπανήσει με πολύ δύναμη το κεφάλι του στο τσιμέντο, αλλά αρκετά δυνατά ώστε να σιωπήσει.

Εγώ : Αν το ήθελε, δεν θα κάναμε αυτή τη συζήτηση τώρα.., έφτυσα τις λέξεις στα μούτρα του

Φάνηκε να συγχίζεται με την στάση μου. Κατά έναν τρόπο, μου θύμιζε τον πατέρα μας.

Β : Και πιστεύεις αυτή, αντί για τον αδελφό σου?

Ήμουν έτοιμος να του δώσω άλλη μια γερή μπουνιά στην μούρη, όταν ένιωσα δύο μεγάλα χέρια να με τραβάνε προς τα πίσω. Προσπάθησα να ξεφύγω, αλλά το κράτημα του ήταν πολύ γερό.

Σ : Είναι αλήθεια? μίλησε ο Σπύρος για πρώτη φορά μετά από ώρα

Τα μάτια του Βασίλη γούρλωσαν.

Β : Κι εσύ!? Νόμιζα δεν την πήγαινες καν-

Σ : Είναι αλήθεια? επανέλαβε την ερώτηση του χωρίς να αφήσει πολλά περιθώρια

Το βλέμμα του αδελφού μου περιπλανήθηκε στον χώρο, προσπαθώντας απεγνωσμένα να βρει συμπαράσταση από κάποιο από τα αγόρια. Κανένας όμως δεν φαινόταν ευχαριστημένος από τη στάση του.

Έσκυψε το κεφάλι του.

Β : Συγγνώμη.., ψέλλισε

Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

Εγώ : Σε ποιον? Δε θυμάμαι να έχωσες το χέρι σου μέσα στα δικά μας παντελόνια...

Το κράτημα του Σπύρου χαλάρωσε και κατάφερα να ξεγλιστήσω μακριά του.

Δεν τολμούσε να σηκώσει το βλέμμα του και μέσα μου ήξερα ότι καλά έκανε, γιατί έτσι και αυτό που διέκρινα ήταν κάτι λιγότερο από μετάνοια, δε θα μπορούσα να συγκρατηθώ ξανά.

Στο δωμάτιο επικράτησε σιωπή για λίγη ώρα. Όλα τα βλέμματα εκτός από ένα στραμμένα πάνω μου, περιμένοντας μια απόφαση.

Εγώ : Το έχεις μετανιώσει έστω και λίγο..? ρώτησα μετά από λίγο

Σήκωσε το βλέμμα του για να συναντήσει το δικό μου.

Β : Ναι..., είπε μόνο

Εγώ : Ποιό ακριβώς?

Δεν απάντησε.

Δεν απάντησε, γιατί ήξερε ποια ήταν η πραγματική απάντηση και ποια ήθελα να ακούσω. Ήξερε ότι δεν μετάνιωσε για αυτό που έκανε, αλλά που έπρεπε να υποστεί τις συνέπειες. Όπως ήξερε επίσης ότι ακόμα κι αν έλεγε ψέματα, με όση μαεστρία κι αν το έκανε, δε θα τον πίστευα.

Έγνεψα θετικά και του γύρισα την πλάτη μου.

Εγώ : Μπορείς να μείνεις απόψε.. Όμως όταν γυρίσω αύριο το πρωί σε θέλω αλλού.

Δεν του έδωσα την ευκαιρία να πει τίποτα άλλο, αφού έφυγα ξανά από το σπίτι.

{...}

Mel's pov

Λίγες ημέρες μετά

Έκλεισα με φόρα το βιβλίο της άλγεβρας και στη συνέχεια το πέταξα στο πάτωμα.

Κοίταξα επίμονα την άσκηση που ήταν χιλιογραμμένη λάθος στο τετράδιο μου και στη συνέχεια άρχισα να κλαίω από τα νεύρα μου.

Ηλίθια άλγεβρα. Ηλίθια άσκηση.

Σηκώθηκα από την καρέκλα μου, παραδίδοντας τα όπλα και τεντώθηκα για να ξεπιαστώ.

Άνοιξα βιαστικά το κινητό μου για να δω αν είχα επιτέλους καμία ειδοποίηση από τον Μαξ.

Τζίφος.

Πάρα την προχωρημένη ώρα, αποφάσισα να μπω να κάνω ένα γρήγορο ντουζ. Ξεντύθηκα, βάζοντας όλα μου τα ρούχα στα άπλυτα και μπήκα μέσα στη ντουζιέρα. Άφησα το καυτό νερό να τρέξει πάνω στο σώμα μου απολαμβάνοντας την αίσθηση του καψίματος.

Έχουν περάσει μερικές μέρες από τότε που έχω να δω τον Μαξ. Ανακάλυψα πως ένιωσα μια γιγαντιαία ανακούφιση μετά την εξομολόγηση μου σε εκείνον. Ένα τεράστιο φορτίο που φαίνεται πως κρατούσα μέσα μου για καιρό.

Μου είχε στείλει βέβαια μήνυμα στο οποίο με διαβεβαίωνε ότι είναι καλά, απλά έχει πολλές δουλειές όσο αναφορά την πορεία την άλλη εβδομάδα. Και εγώ δεν τον πίεσα παραπάνω, καθώς είχα έναν τεράστιο όγκο μαθημάτων να καλύψω για την ερχόμενη περίοδο των διαγωνισμάτων.

Καταβαθος όμως ξέραμε και οι δύο, πως αυτά ήταν απλά δικαιολογίες.

Δεν ήταν έτοιμος να με αντιμετωπίσει και, για αυτές τις μέρες που πέρασαν, δεν ήμουν ούτε κι εγώ.

Αν και ο αποχωρισμός μας ήταν μόνο για λίγο, δεν μπόρεσα να μην αναρωτηθώ αν αυτός ήταν ένας τρόπος να βάλει ένα τέλος σε αυτό που έχουμε. Αν η διαρκή αναβολή των συναντήσεων μας και οι σχεδόν μηδενικές συζητήσεις μας ήταν ένα έμμεσο μήνυμα που έπρεπε να λάβω.

Η αλήθεια είναι, πως μου έλειπε περισσότερο από όσο θα έπρεπε.

Αφού τελείωσα με τα αφρόλουτρα, έκλεισα το νερό και βγήκα έξω από το ντουζ, τυλίγοντας μια πετσέτα γύρω από το σώμα μου.

Περπάτησα νυχοπατώντας μέχρι το δωμάτιο μου και στάθηκα μπροστά από τον ολόσωμο καθρέφτη. Παρατήρησα τα κόκαλα του λαιμού μου και σκιαγράφισα με τα μάτια μου το σώμα μου κάτω από την πετσέτα.

Τα ρουθούνια μου γέμισαν με ένα χαρακτηριστικό άρωμα και ένιωσα το σώμα μου να χαλαρώνει αυτόματα.

Έκλεισα τα μάτια μου και ένιωσα το στέρνο του να ενώνεται με την πλάτη μου. Έριξα το κεφάλι μου πίσω, ώσπου να στηρίζεται πάνω του.

Τον άκουσα να γελάει σιγανά και σιγά σιγά τύλιξε τα χέρια του γύρω μου.

Εγώ : Ήρθες.., δήλωσα περισσότερο ανακουφισμένη πάρα έκπληκτη

Έσκυψε το κεφάλι του προς τα κάτω και άφησε ένα μικρό φιλί τη βάση του λαιμού μου. Το κορμί μου ανατρίχιασε ολόκληρο και το μόνο πράγμα που τον απέτρεπε από το να δει την επιρροή που είχε πάνω μου, ήταν το λεπτό ύφασμα της πετσέτας που με κάλυβε.

Μ : Μου έλειψες..., ψιθύρισε σιγανά και με φίλησε ξανά αυτή τη φορά στο μάγουλο

Άνοιξα και πάλι τα μάτια μου, μόνο για να τον βρω να με κοιτάζει ήδη μέσα από τον καθρέφτη.

Ξαφνικά, είχε γίνει πολύ συνειδητό ότι βρισκόμουν σχεδόν γυμνή μπροστά του. Τα βλέμματα μας κλείδωσαν.

Χωρίς προειδοποίηση, γύρισα ολόκληρη προς το μέρος του και τον έπιασα από τον σβέρκο. Ανασηκώθηκα στις μύτες των ποδιών μου και σφράγισα τα χείλη μου με τα δικά του.

Στην αρχή το φιλί ήταν απαλό, τρυφερό. Κουνούσε τα χείλη του πάνω στα δικά μου προσεκτικά, σαν να φοβόταν μη με πονέσει.

Προσπαθούσε να είναι σεμνός.

Άνοιξα το στόμα μου επιτρέποντας του να εισβάλλει μέσα την γλώσσα του. Κόλλησα το κορμί μου πάνω του και ένιωσα ολόκληρο το σώμα του να σφίγγεται. Τα χέρια του κράτησαν τη μέση μου στη θέση της, ώστε να σταματήσει να τρίβεται επίμονα πάνω στο επίμαχο σημείο του.

Δάγκωσε δυνατά το χείλος μου και ένα μουγκρητό ξέφυγε απ τα χείλη μου. Με φίλησε ξανά με ένταση πνίγοντας το αμέσως επόμενο.

Ένιωθα την πετσέτα να χαλαρώνει γύρω μου, μα δεν έκανα καμία κίνηση να την σφίξω πάνω μου.

Οι άκρες του υφάσματος λύθηκαν και η πετσέτα θα βρισκόταν στο πάτωμα, εάν δεν ήταν τα χέρια του Μαξ να την κρατήσουν στην θέση της.

Μ : Μελ..., μουρμούρισε προειδοποιητικά σπάζοντας το φιλί

Έφερε το μέτωπο του στο δικό μου, τα μάτια του δεν αποχωρίζονταν στιγμή τα δικά μου.

Τα δάκτυλα του ήταν ακίνητα, πετρωμένα, ελάχιστα πιο πάνω από το στήθος μου, στηρίζοντας την πετσέτα στο σώμα μου.

Άνοιξα άλλη μια φορά το στόμα μου, χωρίς όμως να αρθρώσω λέξη. Οι ανάσες μας συγκρούονταν.

Τράβηξα απαλά την πετσέτα προς τα κάτω και εκείνη έπεσε αργά, μέχρι να σταματήσει ξανά στους γοφούς μου, όπου τα χέρια του να την γάρπωσαν γερά.

Έφερα τα σώματα μας ακόμα πιο κοντά, προσκολλώντας το γυμνό μου στήθος πάνω στο στερνό του.

Το βλέμμα του μεταφέρθηκε εκεί και έπειτα ξανά στα μάτια μου.

Μ : Μη το κάνεις πιο δύσκολο απο ότι είναι.., είπε με σφιγμένα δόντια

Τοποθέτησα τα χέρια μου στις άκρες του προσώπου του και χάιδεψα απαλά με τα δάκτυλα μου τα ζυγωματικά του. Έκλεισε τα μάτια του και κάθισε ακίνητος για λίγο, αφήνοντας με να παίξω ανενόχλητη με τα χαρακτηριστικά του.

Κράτησε την πετσέτα με το ένα του χέρι, ενώ με το άλλο έπιασε το δικό μου και το έφερε μπροστά στα χείλη του. Φίλησε τρυφερά το εσωτερικό της παλάμης μου.

Μ : Μπορείς να με αποπλανήσεις άλλη φορά.., είπε χιουμοριστικά και άνοιξε ξανά τα μάτια του

Όλο μου το θάρρος με μιας εξατμήστηκε και έσπευσα να τυλίξω ξανά τον εαυτό μου με την πετσέτα. Όμως τα χέρια του με πρόλαβαν και με μια κίνηση βρισκόμουν ήδη καλυμμένη.

Μ : Είναι αργά, καλύτερα να κοιμηθείς.., είπε και έφυγε από κοντά μου κατευθυνόμενος προς το ανοιχτό παράθυρο

Εγώ : Μπορείς να μείνεις αν θέλ-

Διέκοψα την πρόταση μου στην μέση, όταν τον είδα να κλείνει το παράθυρο μαζί με τις κουρτίνες.

Χαμογέλασα αυτομάτως.

Πήρα τις πιτζάμες μαζί μου στο μπάνιο και αλλάξει εκεί. Βούρτσισα τα δόντια μου και κατευθύνθηκα πίσω στο δωμάτιο, όπου βρισκόταν ήδη μέσα στο κρεβάτι κουκουλωμένος μέχρι τον λαιμό.

Επνιξα ένα γελάκι και χώθηκα κάτω από τα σκεπάσματα μαζί του.
..................................................................................

Hi bbys <3

Με αγαπάτε το ξέρω... 😏

Ήμουν στο τσακ να βάλω spice αλλά το θεώρησα λιγουλάκι too soon :/

Απαίσια Δευτέρα σήμερα. ΨΩΦΟΚΡΥΟ.

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχω παγώσει αλλά βαριέμαι να σηκωθώ να κλείσω το παράθυρο 😩

Εχω λατινικά σε 1 ώρα και βαριεμαααιι

Δεν έχω διαβάσει Χριστό και παρόλα αυτά κάθομαι και γράφω κεφάλαιο.. Αίσχος.

Παίζει να έχω ανεβάσει περισσότερα κεφάλια τις τελευταίες μέρες πάρα τον τελευταίο χρόνο, έτσι;

Θέλω μια κούπα ζέστη σοκολάτα, 5-6 κουλουράκια και την ησυχία μου, μπορώ να τα έχω; 🙄

Αυτά από εμένα μικρά μου πονι

Bb bbys <3