Ίσως κάνω πολύ παρέα με τον Μαξ..., σκέφτηκα και ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε.
........................................................................

Παραμονή Χριστουγέννων

7 : 31 μμ

Max pov

Σ : Αρχίζει και σκοτεινιάζει.., ψιθύρισε ο Σπύρος και τότε σηκωθήκαμε όλοι όρθιοι

Εγώ : Βάλτε όλοι τις κουκούλες σας.., είπα και άρχισα να πετάω στον καθένα τα " μαύρα σκουφάκια ", και όχι αυτοσχεδιασμούς..

Εγνεψαν όλοι μαζί.

Ο Σπύρος έγυρε λίγο, ώστε να βεβαιωθεί πως δεν υπήρχαν άνθρωποι μπροστά από τον κάδο, και στη συνέχεια σηκώθηκε όρθιος.

Σ : Πεδίο ελεύθερο.., είπε και φόρεσε και αυτός την κουκούλα του

Κοιταχτήκαμε όλοι μεταξύ μας και περιμέναμε το σύνθημα του Σπύρου. Έβγαλε το κινητό από τη τσέπη του και έστειλε το πρώτο μήνυμα, πετώντας ύστερα το κινητό κάπου πίσω μας στο σοκάκι.

Σ : Μη γαμήσετε το σχέδιο.., διέταξε

Και έτσι ξαφνικά, ο γνώριμος ήχος της μολότοφ που σκάει ακούστηκε στο βάθος.

Σ : ΠΆΜΕ!

Mel's pov

Εγώ : Ναι σου λέω βρε παππού έτοιμο τον έχω τον ξενώνα.., διαβεβαίωσα για έκτη φορά τον παππού μου

Π(αππούς) : Πόσα μαξιλάρια έχεις βάλει..? Ρώτησε ύποπτα

Εγώ : 3 παππού.. Δύο στο προσκέφαλο και ένα μπροστά.., είπα γελώντας

Π : Μπράβο κορίτσι μου με κάνεις περήφανο.., είπε

Κοίταξα γρήγορα την ώρα στο κινητό μου και είδα πως είχε πάει πλέον 12 : 24 μμ.

Εγώ : Άντε όμως τώρα να πας για ύπνο γιατί έχεις ταξίδι αύριο.., του είπα και σηκώθηκα από το κρεβάτι μου

Π : Καλά κορίτσι μου καλά, θα τα πούμε αύριο και μην ξεχάσεις το ποτηράκι για τη μασέλα μου στο κομοδίνο ε? Είπε και πριν προλάβω να απαντήσω μου έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα

Γέλασα μόνη μου και κατέβηκα τα σκαλιά μέχρι την κουζίνα, όπου με περίμενε ο Αντρέας να φάμε.

Α : Άντε δέκα ώρες στο τηλέφωνο θα κρυώσει το τοστ! Μου φώναξε και ρόλαρα τα μάτια μου

Εγώ : Τι, θα πάει στράφι τέτοια δουλειά..? Είπα δήθεν τρομαγμένη και έκατσα στο τραπέζι

Α : "Ευχαριστώ αδερφούλη που μου έφτιαξες κι εμένα τοστ παρόλο που είμαι ένα σκατόπαιδο είσαι ο καλύτερος..!", είπε μιμόμενος τη φωνή μου και του πέταξα μια χαρτοπετσέτα

Α : ΑΟΥ! Είπε και άρχισα να γελάω μόνη μου

Έφαγα μια δαγκωνιά από το τοστ μου και ήπια λίγο νερό.

Α : Μμ και δε μου λες.., είπε μπουκομένος, πότε θα έρθει ο παππούς?

Εγώ : Αύριο το βράδυ.. Γύρω στις 8 νομίζω.. Ο μπαμπάς τι λέει θα γυρίσει σπίτι ή τη βρίσκει στο τμήμα? Ρώτησα με νεύρο

Α : Κανονικά θα έπρεπε να είχε γυρίσει.., είπε και με μια χαψιά καταβρόχθησε το μισό τοστ που είχε απομείνει

Ξεφύσιξα νευρικά.

Το όλο κλίμα τις τελευταίες ημέρες δεν είναι καλό. Από τότε που άκουσα τη συζήτηση που είχε στο τηλέφωνο δε μπορώ να σταματήσω να κάνω διάφορες εικασίες.

Και οι εικασίες αυτές τις περισσότερες φορές καταλήγουν σε κάποια τρελά συμπεράσματα. Συμπεράσματα που δεν παίζει να ισχύουν. Δηλαδή, δε μπορούν να ισχύουν. Είναι αδύνατον.

Δεν έχω πει σε κανέναν άλλο για αυτά που άκουσα. Μόνο εγώ και η Ζούμπι γνωρίζουμε.

Μπα μας θυμ-

Η συμπεριφορά του μέσα στο σπίτι έχει αλλάξει τις τελευταίες ημέρες όμως. Μπορώ να πω πως είναι ίσως πιο ήρεμος από πριν. Δεν τον έχουν ξαναενοχλήσει τίποτα περίεργοι στο τηλέφωνο και μάλλον αυτό πρέπει να φταίει.

Τουλάχιστον ας ελπίσουμε πως όλο το παραλήρημα τελείωσε.

Α : Θες να κάνουμε κάτι κλισέ..? Ακούστηκε η φωνή του Αντρέα από πίσω μου

Γύρισα να τον κοιτάξω με σηκωμένο φρύδι.

Α : Πόσο καιρό έχουμε να δούμε "Home alone"? Ρώτησε και μόνο που δε τσίριξα από τη χαρά μου

Εγώ : ΟΜΙΤΖΊ ΝΑΙΙΙ! φώναξα και σηκώθηκα όρθια πάνω στην καρέκλα πηδώντας πάνω του

Χωρίς μεγάλη επιτυχία μπορώ να πω.

Α : ΩΠΑ ΡΕ Μ-

μπουπ. πέσαμε.

{...}

Εγώ : ΑΚΟΥΜΠΆ ΤΟ ΠΟΜΟΛΟ ΑΚΟΥΜΠΆ ΤΟ ΠΟΜΟΛΟ!

Α : Άουτς.., είπε ο Αντρέας μόλις ο ένας από τους δύο ληστές ακούμπησε το φλεγόμενο πόμολο της πόρτας

Μετά από τόσα χρόνια ακόμα είναι αστείο.. :')

Και ξαφνικά, ενώ το σίδερο κινούνταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα με στόχο το κεφάλι του ληστή, η εικόνα της τηλεόρασης παγώνει.

Εγώ : ΟΟΟΟΟΟΧΧΧΧΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

Α : Σσσσσσ! Με διακόπτει ο Αντρέας και μου κάνει νόημα να κάνω ησυχία

Δεν καταλάβαινα τι ακριβώς ήθελε να ακούσω, όταν ξαφνικά ο ήχος των κλειδιών έκανε τον χαρακτηριστικό θόρυβο καθώς έμπαιναν στην κλειδαριά.

Μπ : Να σε πάρει η ευχή.. Παλιόκλειδο.., ακούστηκε η σιγανή φωνή του μπαμπά από τη πόρτα

Εγώ : Μπαμπάαα!? Φώναξα και σηκωθήκαμε και οι δύο όρθιοι

Μπ : Ακόμα δε κοιμάστε? Ρώτησε κάπως περίεργα και η πόρτα πίσω του έκλεισε

Α : Όχι περιμέναμε τον Άγιο Βασίλη και- ΓΙΑ ΜΙΣΌ ΛΕΠΤΌ ....! Είπε κάνοντας τον έκπληκτο κι εγώ γέλασα χαμηλώφωνα

Ακούστηκε ένα σιγανό επιφώνημα και εγώ με τον Αντρέα κοιταχτήκαμε μεταξύ μας.

Α : Μπαμπά είσαι καλά..? Ρώτησε και έκανε ένα βήμα μπροστά

Και τότε ο μπαμπάς μου εμφανίστηκε στο διάδρομο.

Εγώ : Ο ΧΡΙΣΤΟΣ! φώναξα μόλις τον είδα και έτρεξα κοντά του, που χτύπησες έτσι!??

Το βλέμμα μου έπεσε στο μαυρισμένο του μάτι.

Μπ : Καλά ρε παιδιά ειδήσεις δε βλέπετε..? Ρώτησε και προχώρησε προς τη κουζίνα με εμένα και τον Αντρέα να τρέχουμε από πίσω του

Α : Γιατί τι έγινε? Ρώτησε ανήσυχος

Πήγα βιαστικά προς το ψυγείο και άνοιξα τη κατάψυξη παίρνοντας λίγο πάγο.

Μπ : Τα καμάρια της πόλης μας! Τι άλλο να έγινε..!? Φώναξε

Έπιασα μια πετσέτα και άρχισα να τυλίγω τον πάγο.

Μπ : Παραμονή Χριστουγέννων και αυτοί κάνουν ληστείες! Ξαναφωναξε εξοργισμένος

Έπιασα το ψαλίδι της κουζίνας για να κόψω το πλαστικό που περιείχε τον πάγο, ακούγοντας ταυτόχρονα τη συζήτηση.

Α : Δε το ήξερα πως οι κλέφτες παίρνουν ρεπό.., αστειεύτηκε

Γαμώτο γιατί δε κόβεται το παλιόπραγμα...

Μπ : Ποιοι κλέφτες ρε Αντρέα αναρχικοί ήταν τα κωλόπαιδα!

Και τότε το ψαλίδι γλύστρισε μέσα απ τα δάκτυλα μου.

Εγώ : ΑΟΥ! φώναξα

Μπ : Τι έπαθες?

Έριξα μια ματιά στο κόψιμο στο δάκτυλο μου.

Εγώ : Τίποτα, κόπηκα λίγο.. Ορίστε..! του έδωσα τον πάγο και έτρεξα να βάλω το χέρι μου κάτω από τη βρύση

Μπ : Πρόσεχε μη μολυνθεί η πληγή, να πας να βάλει μπεταντίν.., είπε και ύστερα άφησε μια βαριά ανάσα όσο τοποθετούσε τον πάγο στο μάτι του

Εγώ απλά έγνεψα.

Εγώ : Εμ.. Συγγνώμη τι έλεγες πριν..? Ρώτησα δήθεν αδιάφορα

Το αίμα είχε σχεδόν σταματήσει να τρέχει.

Μπ : Για αυτά τα μπάσταρδα έλεγα..! Φύγαμε από τις διαδηλώσεις και αρχίσαμε τις ληστείες...

Έριξα μια ματιά στο δάκτυλο μου.

Εγώ : Δεν είναι όλοι τους μπάσταρδα.., ψιθύρισα ενοχλημένη

Μπ : Τι είπες..? Ρώτησε αφηρημένος

Εγώ : Τίποτα! Είπα και έκλεισα τη βρύση, Αντρέα μπορείς να μου φέρεις λίγο μπεταντίν σε παρακαλώ? Ρώτησα

Α : Ναιπ.. Στο πάνω ντουλάπι? Ρώτησε

Εγώ : Ναι.. Ευχαριστώ! Είπα πριν φύγει

Επικράτησε σιωπή για λίγο. Έριξα μια ματιά στο μπαμπά μου και τον είδα να έχει κλείσει τα μάτια του απολαμβάνοντας την αίσθηση του πάγου.

Λέτε κι ο Μαξ να είναι σε παρόμοια κατάσταση..? Ή χειρότερη..?

Στο μυαλό μου ήρθαν εικόνες από εκείνο το βράδυ στην παιδική χαρά. Η θέα του μελανιασμένου του προσώπου μου έφερνε ανατριχίλα.

Άρχισα να χτυπάω νευρικά το πόδι μου στο πάτωμα.

Μπ : Συμβαίνει κάτι..? Ρώτησε ανήσυχα

Εγώ : Ε? Όχι όχι απλά δε μπορώ τα αίματα.., είπα ψέματα και ακινητοποίησα το πόδι μου, δηλαδή έγινε μεγάλος χαμός..?

Μπ : Στο κέντρο? Όχι ούτε καν..

Τον κοίταξα απορημένη.

Εγώ : Μα το μάτι σου..? -

Μπ : Όχι όχι... Δεν ήρθαμε σε σύγκρουση μαζί τους, σχεδόν δεν τους είδαμε..., μουρμούρισε

Εγώ : Μα τότε πως χτύπησες?

Μπ : Μας πήρανε τηλέφωνο γιατί χτύπησε ο συναγερμός της τράπεζας και τρέξαμε μέχρι εκεί. Όταν φτάσαμε είχανε φύγει.. Αυτό.., έδειξε το μάτι του, το έκανε ένας που δεν πρόλαβε να τη σκαπουλάρει...

Εγώ : Μισό λεπτό.. Τράπεζα? Ρώτησα έκπληκτη

Εκείνος έγνεψε καταφατικά.

Εγώ : Λήστεψαν τη τράπεζα..? Δηλαδή πήραν όντως λεφτά ή απλά έσπασαν κάποια τζάμια..?

Το μυαλό μου είχε μπλοκάρει. Δε μπορεί να το έκαναν αυτό. Η ληστεία είναι έγκλημα. Η διαδήλωση όχι.

Τουλάχιστον η ομάδα του Μαξ δεν κάνει τέτοια πράγματα..

Μπ : 5 χιλιάδες ευρώπουλα! Είπε τονίζοντας την κάθε λέξη

Εγώ : Αποκλείεται.., ψιθύρισα

Μπ : Γιατί αποκλείεται Μελίνα μου? Τόση βρώμα και ναρκωτικά έχουν αυτοί οι άνθρωποι πάνω τους τα λεφτά θα τους χαλάσουν? Είπε

Ο τρόπος που έφτυνε τις λέξεις ήταν τόσο καυστικός και γεμάτος κακία. Σχεδόν με εκνεύριζε...

Εγώ : Δεν είναι όλοι τους κακοί ξέρεις.., είπα πεισματικά, κάποιοι απλά υποστηρίζουν αυτό που πιστεύουν. Οι διαδηλώσεις είναι απλά ένας τρόπος να αναγκάσουν το κράτος να τους ακούσει..

Τα μάτια του έγιναν δύο σχισμές λες και προσπαθούσε να καταλάβει αν όντως μόλις είχα πει αυτό που άκουσε.

Μπ : Σοβαρολογείς..? Ρώτησε εκνευρισμένος, δηλαδή θες να μου πεις πως αυτοί οι άνθρωποι - ή ακόμα καλύτερα αυτά τα ζώα! - που έχουν μάθει μόνο τη βία, τα κάνουν όλα για να ακουστεί η φωνή τους..?

Ήταν μια από αυτές τις στιγμές που ξέρεις πως έχεις πει βλακεία και ο γονιός σου σου δίνει μια ευκαιρία να επανορθώσεις. Και απλά από κει και πέρα αυτό που θα πεις θα καθορίσει αν η συζήτηση θα συνεχίσει ομαλά, ή θα καταλήξει σε μέγα διαφωνία τύπου 3ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Εγώ : Ναι, είπα με πείσμα

ΤΑΝ ΤΑΝ ΤΑΝ το γαμησες

Τα χάσε.

Μπ : Αλήθεια το πιστεύεις!? Ρώτησε πιο έντονα

Ευκαιρία Νο. 2

Εγώ : Απόλυτα.

"το γαμησες" Νο. 2

Μπ : Δηλαδή θα μπορούσες να κάνεις οικογένεια με κάποιον από αυτούς!?

"ΣΕ ΓΑΜΗΣΕ" Νο. 1ο

Κόλλησα για λίγο.

Εγώ : Είμ-μαι μικρή για να σκέφτομαι να κ-κάνω "οικογέν-νεια".., τραύλισα

Μπ : Αυτό δεν είν-

Α : Δέκα ώρες για να βρω το μπεταντίν ρε γαμώτο γιατί δε το κάνουν φωσφοριζέ σαν το στάμπιλο να το ξεχωρίζουμε..?

Ταν τα ρα ρααα αντρέας του δε ρεσκιου

Εγώ : Και να γιατί σε σπουδάζουμε γιατρό.., τον κορόιδεψα και πήρα το μπεταντίν από τα χέρια του

Άνοιξα το καπάκι και έβαλα λίγο πάνω σε χαρτί.

Μπ : Τέλος πάντων εγώ πάω πάνω να ξαπλώσω, αρκετά άκουσα και έπαθα για σήμερα.., είπε κουρασμένα και έφυγε για το δωμάτιο του

Ρόλαρα χωρίς να με δει κανένας τα μάτια μου και ακούμπησα το χαρτί με το μπεταντίν στη πληγή.

ΑΑΑΑΑΑΑΑΥΥΥΥΥΥΤΤΤΟΟΟΟΤΤΣΣΣΟΟΟΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΖΖΖΕΕΙΙΙ

{...}

........................................................................

Hi bbys 💎

Ελπίζω να σας άρεσε το πάρτ αν και τίποτα συναρπαστικό ακόμα.

Το ξέρω πως σας υποσχέθηκα ένα μεγάλο ΜΠΟΥΜ ΚΑ ΜΠΟΥΜ κεφαλαίο αλλά μου βγήκε τόσο μεγάλο που αποφάσισα να το χωρίσω στα δύο.

Το επόμενο πάρτ θα έχει λίγο δράμα αλλά μη φανταστείτε τίποτα καλέ.. Οι παλιοί τα ξέρετε κάνα - δυο φόνους και 5-6 κιλά κόκα 😊

Αυτά από εμένα θα μιλήσουμε αναλυτικότερα στο επόμενο πάρτ ❤️

Bb bbys 💎