[+15]
..................................................................................

Mel's pov

Εγώ : Ένα μπουκαλάκι νερό! είπα στην κυρία του κυλικείου και έβγαλε ένα από το ψυγείο

Ήμουν έτοιμη να μιλήσω όταν μια γνώριμη φωνή ακούστηκε από πίσω μου.

Ν : Όχι από το ψυγείο, αν μπορείτε!

Η κυρία του κυλικείου χαμογέλασε και πήγε να πιάσει ένα μπουκαλάκι από το ντουλάπι.

Δεν γύρισα να τον κοιτάξω..

Εγώ : Πως ήξερες ότι δεν πίνω κρύο..? ρώτησα απορημένη

Ν : Σε έχω μάθει πια.., είπε και αν και δεν τον έβλεπα ήμουν σίγουρη πως είχε αυτό το υπεροπτικό βλέμμα στο πρόσωπο του

Η γυναίκα μου έδωσε το νερό μου και έβαλα το χέρι στην τσέπη του τζιν μου για να πάρω τα ψηλά μου. Όμως πριν προλάβω καν να τα βγάλω έξω, ο Νίκος άπλωσε το χέρι του και της έδωσε τα σαράντα λεπτά.

Γύρισα και του έριξα ένα εχθρικό βλέμμα.

? : Μα τι κύριος.., είπε η κυρία και μου έκλεισε το μάτι

Ένιωσα τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν και της αστραψα ένα μικρό χαμόγελο πριν κάνω αναστροφή να φύγω.

Δεν μου έκανε την χάρη παρόλα αυτά και με πήρε από πίσω καθώς προχωρούσα στον διάδρομο.

Ν : Παρακαλώ.., είπε σαρκαστικά και πέρασε το χέρι του γύρω απ τη μέση μου

Τον άρπαξα από τον καρπό και τον τίναξα μακριά μου.

Εγώ : Δεν ήταν ανάγκη.., είπα εκνευρισμένη προσπαθώντας να φύγω πιο μπροστά

Επιτάχυνε το βήμα του μέχρι να συμβαδίζουμε ξανά.

Ν : Σου ζήτησα συγγνώμη Μελίνα! Τι άλλο πρέπει να κάνω για να με συγχωρέσεις? ρώτησε ειλικρινά

Όταν είδε πως δεν είχα σκοπό να του απαντήσω, με έπιασε από το μπράτσο και με έστρεψε προς το μέρος του. Προσπάθησα να ξεφύγω, αλλά δεν τα κατάφερα.

Ξεφύσιξα συγχυσμένη.

Εγώ : Να με αφήσεις ήσυχη! μίλησα απότομα

Έδειχνε να χάνει την υπομονή του.

Ν : Εκείνος σου έχει πει να τα λες αυτά? είπε καθαρά εκνευρισμένος

Κούνησα το κεφάλι μου δύσπιστα.

Εγώ : Δεν έχει να κάνει με εκείνον! ψιθυροφώναξα ώστε να μην ακουστούμε στις άλλες τάξεις

Ν : Φυσικά και έχει να κάνει με εκείνον! Κανείς τα πάντα για εκείνον από ότι φαίνεται, γιατί όχι να με διώξεις από μακριά σου επειδή ζηλεύει?

Γέλασα ειρωνικά.

Εγώ : Είσαι πραγματικά τόσο ψωνάρας που δεν μπορείς να σκεφτείς καν την πιθανότητα να μην σε θέλω? σχεδόν εφτυσα τις λέξεις στα μούτρα του

Άντι όμως να προσβληθεί από τα λόγια μου, χαμογέλασε αυτάρεσκα και με τράβηξε πιο κοντά του.

Ν : Αν είναι έτσι τότε γιατί συμφώνησες να βγεις ραντεβού μαζί μου?

Έβαλα τα χέρια μου στο στήθος του και προσπάθησα να φύγω όσο πιο μακριά του γινόταν.

Εγώ : Μαθαίνουμε απ τα λάθη μας.., είπα ενώ ακόμα πάλευα να απελευθερωθώ από το κράτημα του

Ν : Δεν χρειάζεται να το μάθει ξέρεις...

Σταμάτησα να κουνιέμαι.

Εγώ : Τι? ρώτησα ώστε να βεβαιωθώ πως είχα ακούσει καλά

Ν : Εγώ δεν θα του το πω πάντως.. Και πιστεύω ούτε κι εσύ... Γιατί να μην περάσουμε καλά? είπε και με τα δάκτυλα του σήκωσε το πιγούνι προς τα πάνω

Εγώ : Αλήθεια Νίκο μου? ρώτησα

Ν : Αν το θέλεις κι εσύ....

Εγώ : Βρε αντε μου στο διάολο! Είπα και τον έσπρωξα με δύναμη προς τα πίσω

Δεν του άφησα περιθώριο να μιλήσει άλλο αφού έφυγα για την τάξη μας.

Ούτε ένα κενό δε μπορούμε να απολαύσουμε...

Κάθισα στο θρανίο μου όπου με περίμενε μια Άννα καθηλωμένη στο γουάτπαντ.

Α : Τι έγινε? με ρώτησε όταν αντιλήφθηκε την παρουσία μου

Εκείνη την στιγμή μέσα στην τάξη επέστρεψε και ο Νίκος, οπότε αποφάσισα να κρατήσω το στόμα μου κλειστό, μέχρι το διάλειμμα τουλάχιστον.

Εγώ : Θα σου πω μετά.., της είπα γέρνοντας το κεφάλι μου προς το μέρος του

Εγνεψε καταφατικά και συνέχισε να διαβάζει.

{...}

Μ : Τι μαλάκας.., ψέλλισε και ήπιε μια τζούρα απ τον καφέ του

Α : Θύμησε μου, γιατί του μιλάς ακόμα? ρώτησε η Άννα καθώς μπουκωνόταν με ένα κομμάτι κέικ

Ρόλαρα τα μάτια μου και ακουμπώντας την κούπα με το τσάι μου στο τραπεζάκι του σαλονιού, κάθισα στον καναπέ.

Εγώ : Εκείνος μου μιλάει! παραπονέθηκα

Μ : Σκοπεύεις να το πεις στον Μαξ..? με ρώτησε

Εγώ : Όχι βέβαια! Είναι μη αναγκαίο δράμα... Έχει ήδη πολλά στο κεφάλι του δε θέλω να του δώσω κι άλλα, για τα οποία πρέπει να ανησυχεί...

Η Άννα κούνησε το κεφάλι της.

Α : Γουελ... Από τη μια έχεις δίκιο... Από την άλλη θα ήθελα λίγο μπιτς φάιτ..

Της έριξα μια μούντζα.

Μ : Τράβα παίξε κανένα πουλάκι! Μου θες και μπιτς φάιτ...

Δεν πρόλαβα να συγκρατήσω τον εαυτό μου και κατέληξα να φτύσω το τσάι σχεδόν πάνω μου.

Το πρόσωπο της Άννας με μιας έγινε κατακόκκινο και πήρε ένα μαξιλάρι χτυπώντας τον δυνατά στα μούτρα.

Άρχισα να γελάω υστερικά καθώς ξεκίνησαν να κυνηγιούνται μέσα στο σπίτι μου.

{...}

Μ : Ναι...?, ακούστηκε κουρασμένη η φωνή του μεσα απ το ακουστικό

Εγώ : Γειά σου.., είπα

Μ : Γειά σου μικρή.., είπε με ένα γελάκι και χαμογέλασα αυτομάτως

Εγώ : Ακούγεσαι κουρασμένος.., παρατήρησα

Τον άκουσα να ξεφυσάει.

Μ : Δεν έχεις ιδέα.., είπε απλά

Μπορούσα να ακούσω φωνές από την άλλη μεριά του τηλεφώνου και κατάλαβα πως πρέπει να βρισκόταν σε κάποια συνάντηση.

Εγώ : Πήρα σε κακή στιγμή? τον ρώτησα αμήχανα

Μ : Ευχάριστο διάλειμμα θα το έλεγα.., είπε παιχνιδιάρικα

Έσκασα άλλο ένα χαμόγελο.

Εγώ : Ήθελα να σε ρωτήσω αν ισχύει ακόμα το αποψινό..? είπα ντροπαλά

Αναστέναξε κουρασμένα.

Μ : Σκατά.. Όχι, συγγνώμη Μελ.. Δεν νομίζω πως θα έχω τελειώσει μέχρι τότε.., απολογήθηκε

Οι φωνές από πίσω σταμάτησαν και υπέθεσα πως είχε απομακρυνθεί από το πλήθος ανθρώπων.

Εγώ : Δεν πειράζει.., τον διαβεβαίωσα παρόλο που στεναχωρήθηκα λίγο, το πολύ πολύ να κάτσω να δω το Lord of the rings για πεντακοστή φορά με τον μπαμπά μου...

Γέλασε πνικτά.

Μ : Γαμάτη ταινία! Είπε προσχαρα

Εγώ : Μετά την έκτη φορά νομίζω σταματά να είναι.. Ο μοναδικός άνθρωπος που δε τη βαριέται είναι εκείνος!

Ξαναγέλασε.

Μ : Χάθηκε να έπαιρνες το γούστο του στις ταινίες..? είπε πειραχτικά

Άνοιξα το στόμα μου, παίζοντας το προσβεβλημένη, παρόλο που δεν μπορούσε να με δει.

Εγώ : Έχω ήδη πάρει τη φάτσα του, να μου λείπουν οι βασικές προτιμήσεις του στον κινηματογράφο!

Του πήρε λίγα δευτερόλεπτα να απαντήσει.

Μ : Δεν έχετε την ίδια φάτσα.., είπε παραξενεμένος

Κούνησα το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά.

Εγώ : Τι είναι αυτά που λες!? Νόμιζα είπες ότι τον είδες τις προάλλες? Είμαστε ίδιοι..., δήλωσα κάθετη

Μ : Εσύ τι είναι αυτά που λες? Είσαι καστανή με πράσινα μάτια..., είπε λαικ νταα σερλοκ

Εγώ : Ναι όπως και ο μπαμπάς μου!

Επικράτησε σιωπή για λίγο.

Μ : Σταμάτα να με δουλεύεις..., είπε και έκανε άλλη μια μακριά παύση

Εγώ : Μα γιατί να σε δουλεύω? Ο μπαμπάς μου είναι ψηλός, πράσινα μάτια και καστανά μαλλιά! είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι

Μ : Τατουάζ? ρώτησε τελικά

Έβγαλα ένα πνικτό γελάκι.

Εγώ : Ναι αμέ! Το πεντάλφα στην πλάτη και το σύμβολο των αναρχικών στο κούτελο! ειρωνέυτηκα

Μ : Σοβαρέψου Μελίνα.., είπε ανυπόμονος

Εγώ : Κανένα τατουάζ Μαξ..., είπα σαν να ήταν προφανές

Άλλη μια μακρόσυρτη σιωπή.

Εγώ : Τι συμβαίνει..? ρώτησα

Την ίδια στιγμή άκουσα την μπροστινή πόρτα να κλείνει.

Μ : Θα ορκιζόμουν ότι ο κύριος που είδα στην πόρτα ήταν κοντός, μαυρομάλλης και είχε γαλανά μάτια..., είπε

Μερικοί περίεργοι ήχοι ακούστηκαν από το σαλόνι και έμεινα στήλη άλατος.

Μ : Μελ...? ρώτησε όταν αντιλήφθηκε ότι δεν είχα σκοπό να απαντήσω σύντομα

Ακουγα βήματα να πηγαινοέρχονται στον κάτω όροφο.

Εγώ : Κάποιος είναι εδώ..., ψιθύρισα και σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι

Μ : Τι εννοείς..? είπε

Τα βήματα κατευθύνθηκαν προς την σκάλα και νομίζω η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο.

Μ : Μελ! είπε ξανά μα η φωνή του ίσα ίσα που ακούστηκε καθώς ήμουν συγκεντρωμένη στα βήματα που όλο ένα και πλησίαζαν

Στις μύτες των ποδιών μου, περπάτησα βιαστικά μέχρι την πόρτα του δωματίου μου και κλείδωσα όσο πιο σιγά και αθόρυβα γινόταν. Κόλλησα το σώμα μου πάνω της και το αυτί μου στο άσπρο ξύλο.

Εγώ : Υποτίθεται είμαι μόνη μου σπίτι μέχρι τα χαράματα..., είπα ψιθυριστά

Τον άκουσα να ξεφυσάει μέσα στο μικρόφωνο.

Μ : Είσαι σίγουρη πως δεν είναι ο μπαμπάς σου ή ο αδελφός σου..? ρώτησε επιφυλακτικά

Έφτασε στο τέλος της σκάλας και τα βήματα άρχισαν να κατευθύνονται προς τα δωμάτια.

Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα.

Εγώ : Ν-ναι.., είπα αρχίζοντας να χάνω την ψυχραιμία μου

Τα βήματα σταμάτησαν λίγα μέτρα μακριά από το δωμάτιο μου και άκουσα το χερούλι της διπλανής πόρτας να κατεβαίνει. Την ίδια σχεδόν στιγμή η πόρτα ξανά κλείνει και ένα σιγανό μουρμουριτό ακούστηκε.

Ήταν άντρας.

Εγώ : Μ-Μαξ.., ψιθύρισα φοβισμένη

Μ : Εδώ είμαι.., με διαβεβαίωσε

Προσπάθησα να δω μέσα από την κλειδαρότρυπα μα κάτι μπλόκαρε την όραση μου. Και τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι στεκόταν ακριβώς έξω από την πόρτα.

Το χερούλι μετακινήθηκε προς τα κάτω και έκλεισα γρήγορα το στόμα μου με το χέρι μου, ώστε να αποτρέψω το επιφώνημα έκπληξης που ήρθε στην επιφάνεια.

Όταν η κλειδωμένη πόρτα δεν άνοιξε, έκανε άλλη μια άκαρπη προσπάθεια και έπειτα ένα βήμα πίσω.

Μ : Έχεις κλειδώσει.., είπε περισσότερο σαν δήλωση πάρα σαν ερώτηση

Έγνεψα γρήγορα καταφατικά παρόλο που δεν μπορούσε να με δει.

Ο άγνωστος άντρας έφυγε μακριά από την πόρτα και συνέχισε μέχρι το τέλος του διαδρόμου όπου ήταν το μπάνιο. Άνοιξε εκείνη την πόρτα και έπειτα την ξαναέκλεισε.

Ησυχία.

Μ : Έφυγε...? ρώτησε κι αυτός τώρα πλέον ψιθυρίζοντας

Τοποθέτησα το μάτι μου κοντά στην κλειδαρότρυπα και σκάναρα με την περιορισμένη μου ορατότητα τον διάδρομο. Το φως στο μπάνιο ήταν αναμμένο και το χολ άδειο, πράγμα που με έκανε να υποθέσω πως είχε μπει μέσα.

Εγώ : Είναι στο μπ-πάνιο..., τραύλισα

Μ : Έχεις αυτό που σου έδωσα? ρώτησε γρήγορα

Οι φωνές από πίσω του έρχονταν και έφευγαν, σαν να μετακινούταν από χώρο σε χώρο.

Εγώ : Ναι.., απάντησα κοιτώντας το γυαλιστερό μαχαιράκι πάνω στο γραφείο μου

Μ : Μην κουνηθείς!, προσταξε. Και για κανέναν λόγο μην κλείσεις το τηλέφωνο..

Έβγαλα το κινητό από το αυτί μου και κοίταξα την οθόνη.

Εγώ : Μαξ..., είπα τρομοκρατημένη

Μ : Ναι!?

Εγώ : Έχω 5% μπαταρία..., είπα και έβγαλα μια τρεμάμενη ανάσα

Τον άκουσα να σιγοβρίζει από την άλλη γραμμή.

Μ : Κάλυψε με! Είναι επείγον.., τον άκουσα να λέει σε κάποιον

Έψαξα με τα μάτια μου το δωμάτιο μα ο φορτιστής μου δεν ήταν στη θέση του.

Μ : Δεν έχεις φορτιστή εκεί? ρώτησε ανήσυχα

Κούνησα το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά.

Εγώ : Είναι κ-κάτω.., είπα με δυσκολία

Μ : Γαμώ την τύχη μου, ψέλλισε και άκουγα διάφορους θορύβους καθώς μετακινούταν

Ξαφνικά, ο ήχος από το καζανάκι ακούστηκε από έξω και μαζεύτηκα ξανά στη θέση μου.

Κρύος ιδρώτας είχε αρχίσει να με λούζει και έπιασα το κινητό καλύτερα με το χέρι που έτρεμε τώρα ελάχιστα λιγότερο.

Εγώ : Οχ-χι όχι τ-τώρα.., είπα μέσα από τα δόντια μου

Εγυρα το κεφάλι μου προς τα πίσω ακουμπώντας τον τοίχο και πήρα δύο βαθιές ανάσες.

Μ : Τι έγινε?! ρώτησε ανήσυχα

Η πόρτα του μπάνιου άνοιξε και έπειτα γρήγορα πάλι έκλεισε. Τα βήματα άρχισαν να κατευθύνονται για άλλη μια φορά προς το μέρος μου και έκλεισα σφικτά τα μάτια μου προσπαθώντας να επικεντρωθώ στις ανάσες μου πάρα στον έντονο βηματισμό του.

Ο ρυθμός της καρδιάς μου αυξανόταν όσο η απόσταση μεταξύ εμένα και του αγνώστου άντρα μειωνόταν.

Λίγες στιγμές αργότερα τα βήματα προσπέρασαν το δωμάτιο μου και άρχισε να κατεβαίνει τις σκάλες.

Τοποθέτησα το δεξί μου χέρι πάνω από το αριστερό μου στήθος, πιέζοντας τα δάκτυλα στο δέρμα μου, σάμπως αυτό θα έκανε την καρδιά μου να χαλαρώσει.

Άνοιξα το στόμα μου, ώστε να μιλήσω μα το μόνο που κατάφερε να ακουστεί ήταν ένας πνικτός ήχος. Οι ανάσες μου άρχισαν να βγαίνουν τραχιές και με δυσκολία.

Μ : Έχεις δει το Χόμπιτ? ακούστηκε ξανά η φωνή του

Έσμιξα τα φρύδια μου στην ερώτηση του, μα δεν βρισκόμουν σε θέση ακόμα να απαντήσω.

Αρχισα να χτυπάω ελαφριά με τα δάκτυλα μου πάνω από το σημείο που βρίσκεται η καρδιά μου, εγκλιπαρώντας την να σταματήσει να πηγαίνει τόσο γρήγορα.

Μ : Αν σου άρεσε το Lord of the rings τοτε σίγουρα πρέπει να δεις και αυτό. Αλλιώς είσαι ψευτοφάν.., είπε χλευαστικά

Κλειδιά, πόρτες που ανοίγουν και κλείνουν, ζώνες που κουμπώνουν, μηχανές που παίρνουν μπρος.

Εγώ : Ακ-κουστά..., κατάφερα να πω μόνο

Έκλεισα τα μάτια μου και έσφιξα κι άλλο την παλάμη μου πάνω από την μπλούζα μου. Αυτή τη φορά έμπιξα τα νύχια στο ακάλυπτο ντεκολτέ μου και άρχισα να ξύνω νευρικά το δέρμα μου.

Μ : Ακουστά? ρώτησε δήθεν έκπληκτος. Θα κάνουμε μια συμφωνία, μχ?

Έγνεψα καταφατικά μα δεν απάντησα.

Μ : Θα κάτσεις να δεις μαζί μου τις ταινίες και ως αντάλλαγμα... μμμ... θα σου μαγειρέψω! είπε

Ο λαιμός μου σιγά σιγά ξανανάνοιξε και μετά από πολλά λεπτά κατάφερα να πάρω μια κανονική ανάσα.

Μ : Ότι τραβάει η ψυχή σου! Από τοστ με γαλοπούλα μέχρι μακαρόνια με τυρί! είπε εύθυμα

Η φαγούρα άρχισε να σταματάει.

Εγώ : Ποικ-κιλία..., είπα καταβάλλοντας προσπάθεια

Ξεφυσιξε γελώντας.

Μ : Για εσένα ίσως ζεστάνω και ένα κεσεδάκι σάλτσα...

Δάγκωσα το χείλος μου για να μην χαμογελάσω.

Άπλωσα με δυσκολία το χέρι μου μπροστά και το παρακολούθησα καθώς το τρέμουλο σταδιακά μειωνόταν.

Με αργές κινήσεις πήρα το χέρι μου μακριά από το στήθος μου, αφήνοντας κόκκινο και ερεθισμένο το σημείο εκείνο στο δέρμα μου.

Εγώ : Μόνο τ-τόσο αξίζω..? είπα όσο πιο πειρακτικά μπορούσα

Μ : Όταν γίνω πλούσιος θα σου αγοράσω το εργοστάσιο.., είπε και μου ξέφυγε ένα γελάκι

Το τρέμουλο σταμάτησε.

Μ : Ηρέμησες..? ρώτησε διστακτικά

Εγώ : Λ-λίγο...

Άκουγα την ηχορύπανση που προκαλούσε η κίνηση του δρόμου, μέσα από το ακουστικό και συνειδητοποίησα ότι βρισκόταν καθοδόν.

Εγώ : Ευχαριστώ.., ψέλλισα

Μ : Μπορείς να μου πεις τι ακούς μέσα στο σπίτι..? ρώτησε επιφυλακτικά

Αφού βεβαιώθηκα πως ένιωθα αρκετά καλά, σηκώθηκα ξανά στις μύτες των ποδιών μου και προσπάθησα να αφουγγραστώ τι γινόταν κάτω.

Ήταν στην κουζίνα.

Εγώ : Πιάτα...? είπα μπερδεμένη

Μ : Μήπως έχετε καμία γυναίκα να καθαρίζει..? μάντεψε

Εγώ : Όχι όχι.., δήλωσα κάθετη και άρχισα να νιώθω ξανά ένα έντονο σφίξιμο στο στήθος μου

Συγκεντρώσου Μελίνα.

Μ : Ψάχνει για λεφτά μάλλον..., είπε

Ένας ήχος ακούστηκε από το κινητό μου και γούρλωσα τα μάτια μου κοιτώντας την οθόνη μου που έκλεινε.

Εγώ : Σκατά! ψιθυροφώναξα

Μ : Μελ, άκουσε με! Είμαι λίγο μακρυά ακόμα οπότε θέλω να μείνεις στο δωμάτιο μέχρι να φτάσω, εντάξει? Ότι κι αν κάνεις μην τον αφήσεις να καταλάβει πως είσαι σπίτι! διέταξε

Εγώ : Εντ-

Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω αφού η κλήση τερματίστηκε.

ΦΑΚ
..................................................................................

Hi babes <3

Πως μου είστε αυτό το σαββατοκύριακο?

Το κεφάλαιο κλείνει λίγο απότομα το γνωρίζω, αλλά ήταν ένα τεράστιο ενιαίο κεφάλαιο και αναγκάστηκα να το χωρίσω στα δύο.

Επίσης... Θέλω να ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη... Και ελπίζω να με συγχωρέσετε και να καταλάβετε πως αυτό δεν είναι εύκολο ούτε για εμένα... αλλά...

10ο κεφάλαιο πριν το τέλος

Bb babes <3 :(