Μ : ΑΠΌ ΠΌΤΕ ΠΑΊΖΕΙ ΠΟΔΌΣΦΑΙΡΟ?
................................................................................

Μόλις έβγαλα το παστίτσιο από τον φούρνο και το ακούμπησα προσεκτικά πάνω στον πάγκο της κουζίνας, καμαρώνοντας το.

Φτου σου κόκλα μου! Τύφλα να έχει αυτός που θα με πάρει..!

Ε βέβαια αφού μόνο τυφλός θα σε έπαιρνε...

Εσύ τώρα τι πετάγεσαι σαν τη τσουτσού?

Ιιιι ντροπή..!

Ναι σε πιάσανε οι ντροπές τώρα μικρή άκαρδη κάρχια.

Άκουσα κλειδιά στην πόρτα και αμέσως έκανα πως στρώνω το τραπέζι. Μη νομίζει κανένας πως μιλάω μόνη μου, γιατί δεν βλέπουν τη Ζούμπι. Το να ακούει κάποιος φωνές είναι το πρώτο σύμπτωμα της τρέλας ξέρετε.

Τι..? Ζουμπουλία? Έληξε το θέμα?

Ναι Ζούμπι μου, τώρα μπες στη δόνηση και σουυυς.

Α : Μελίναααα! ακούστηκε η φωνή του πρώτου καταφθάνοντος πιθήκου

Εγώ : ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑΑΑ ! του φώναξα

Τα βήματα του κατευθύνθηκαν προς το μέρος μου και στιγμές αργότερα ένας θυμωμένος Αντρέας μπήκε φουριόζος στην κουζίνα πετώντας τη τσάντα του με νεύρα κάτω.

Α : Γαμώ το σπίτι τους.. Μη τους γαμ-

Εγώ : ΚΑΛΕΕΕ ΤΑ ΑΥΤΆΚΙΑ ΜΟΥ! Κι εγώ έχω περίοδο αδελφούλη δεν με βλέπεις να κάνω έτσι.., τον ειρωνεύτηκα

Α : Άσε με κι εσύ ρε Μελίνα! Έχω τα νεύρα μου έχω κι εσένα! είπε και κάθισε στο τραπέζι

Εγώ : Αϊ ρε εγώ φταίω που ασχολούμαι μαζί σου μεσημεριάτικα! του είπα και συνέχισα να στρώνω

Μείναμε σιωπηλοί για μερικά λεπτά, εγώ πετώντας με φόρα τα μαχαιροπίρουνα πάνω στο τραπέζι και εκείνος φυσόντας και ξεφυσόντας μόνος του καθισμένος στην καρέκλα.

Α : Καλά καλά σταμάτα να κοπανάς, συγγνώμη! πετάχτηκε. Απλά έχω νεύρα με τους καινούριους στο άλλο τετράγωνο.., παραδέχτηκε

Σήκωσα γρήγορα το κεφάλι μου και τον κοίταξα μπερδεμένη.

Εγώ : Αυτούς που πήραν την αποθήκη? Ρώτησα

Α : Ναι αυτούς.. Και σε παρακαλώ μη τους πλησιάσεις καθόλου! είπε νευριασμένος

Εγώ : Όταν λες "τους"..? Πόσοι είναι?

Α : Είναι μια παρέα αγοριών.. Γύρω στους 6, νομίζω...? Δεν είμαι σίγουρος.., ξαναμίλησε

Εγώ : Και γιατί τσαντίστηκες? ρώτησα καθώς έβαζα αυτή τη φορά τα ποτήρια στο τραπέζι

Α : Γιατί περπατούσα με την Ζωή και οι μαλάκες άρχισαν και της σφίριζαν! είπε και έσφυξε τα χέρια του σε γροθιές

Αα ξέχασα να σας πω το ζώον έχει κοπέλα. ΑΠΊΣΤΕΥΤΟ.

ΠΟΙΟΣ? Ο ΑΝΤΡΈΑΣ!

Που το μεγαλύτερο επίτευγμα του είναι ήταν στην Ε' δημοτικού όταν κατουρήθηκε πάνω του.

Τζίζους..

Αρνούμουν τη συγγένεια μας μετά, φυσικά.

Εγώ : Και να φανταστώ σαν μαζόχικο σκατόπαιδο που είσαι, βριστίκατε! του είπα

Α : Βασικά όχι.. Η Ζωή με πρόλαβε πριν κάνω κάτι...

Αγία κοπέλα....

Εγώ : Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω, τι σου βρήκε..? σχολίασα γελώντας

Α : Ότι βρίσκουν όλες αδελφούλα.., είπε αλαζονικά

Εγώ : "Καταρράκτη" ρε τόσο νέες? Έλα ρε κρίμα τα κοριτσάκια.., του είπα και με κατακεραύνωσε με ένα δολοφονικό βλέμμα

Πριν προλάβω να φύγω για την Ισπανία και να αλλάξω το όνομα μου σε Πεπίτο για να γλυτώσω από τον αδελφό μου, Τζακ Αντρέα Αντεροβγάλτη τον Β', η πόρτα του σπιτιού άνοιξε.

Μπ(αμπάς) : Παιδιά είστε σπίτι? φώναξε

Α : Όχι, είμαστε άνθρωποι! του είπε ο Αντρέας και αρχίσαμε να γελάμε πάλι σαν σωστά παραπληγικά που είμαστε

Μπ : Χα - χα Αντρέα όσο πάει προοδεύεις αγόρι μου, μπράβο.., είπε ο μπαμπάς μόλις μπήκε στην κουζίνα

Εγώ γέλασα ξανά και πήγα κοντά του φιλώντας τον στο μάγουλο.

Εγώ : Γειά σου μπαμπά! τον χαιρέτησα και μου χαμογέλασε κεφάτα

Μπ : Γειά σου ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ μου παιδί, είπε τονίζοντας τις λέξεις και ο Αντρέας στριφογύρισε τα μάτια του

Α : Μπορεί να το λες, αλλά όλοι ξέρουμε πως δεν το εννοείς..! είπε και τίναξε τα ανύπαρκτα μαλλιά του

Εγώ : Λοιπόν αφήστε τα τώρα αυτά και ελάτε να φάμε! Δεν έβαλα όλο μου το ταλέντο για να το φάμε κρύο παίδες! τους πρόσταξα και κάτσαμε να φάμε

{...}

ΟΧΙΙΙΙΙΙ

ΌΧΙ ΤΟΝ STEPHAN ΡΕ ΑΝΑΊΣΘΗΤΕΣ ΚΆΡΧΙΕΣ!

*σνιφ σνιφ*

Τελείωσε. Η ζωή μου τελείωσε.

Έκλεισα τον υπολογιστή και έμεινα να κοιτάω το κενό με τα μάτια μου πρισμένα από το πολύωρο κλάμα.

Τουλάχιστον έχω τον Damon.. Και τον Dylan O'Brien.. Και τον Manu Rios..

*σνιφ σνιφ*

ΑΛΛΆ ΓΙΑΤΊ ΡΕ STEPHAN ΑΓΌΡΙ ΜΟΥ?

Γιατίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι?

Κάθομαι σαν την άδικη κατάρα κοιτώντας τον κενό γκρι τοίχο του δωματίου μου.

Τι υποτίθεται πρέπει να κάνω τώρα? Να συνεχίσω την ζωή μου σαν να μην συνέβη τίποτα? Να επιστρέψω στην καθημερινότητα μου σαν να μην τον ερωτεύτηκα ποτέ?

*πέφτει δραματικά πάνω στο κρεβάτι καις αρχίζει να σπαραζει*

Έπιασα το κινητό μου και προσπάθησα να πάρω τηλέφωνο την Αννα, μα δεν τον σήκωσε. Γαμω τα φροντιστήρια σου ε...

Πάτησα πάνω στην επαφή του Μιλτο και άφησα το τηλέφωνο να καλεί. Α καλά τον έχει πάρει στανταράκι ο ύπνος στον ύπνος στον καναπέ, έχει φύγει το σαλάκι στο μαξιλάρι και το κινητό κάτω από τα μαξιλάρια.

Ανασηκώθηκα ζαβλακωμένη και άρχισα να σκέφτομαι όλους τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσα να περάσω μη δημιουργικά την ώρα μου, αντί να κάνω τα μαθήματα μου.

Και τότε μου ήρθε μια φλασιά.

Σαν μακρινή ανάμνηση εμφανίστηκε στο μυαλό μου η εικόνα μου στο σούπερ μάρκετ κάτι μέρες πριν, να αρπάζει ένα κουβά νουτέλα από το ράφι και να το τοποθετεί τρισευτυχισμένη στο καρότσι.

Πετάχτηκα αμέσως όρθια από το κρεβάτι μου και φόρεσα βιαστικά τις παντόφλες μονόκερους.

*καβαλάει τη Ζουμπουλία και καλπάζει μέχρι τη μαγική χώρα που πηγάζει ευτυχία. ΤΗΝ ΚΟΥΖΊΝΑ.*

Κατέβηκα τα σκαλιά και με τις εκπληκτικοαπιθανοκατασκοπικές κινήσεις του James Bond του φιλάρα μου, και μπήκα στην κουζίνα. Παίρνω σιγά σιγά το μαχαίρι από τον πάγκο της κουζίνας και το σηκώνω απειλητικά. Πλησιάζω το πρώτο ντουλάπι. Και..

Εγώ : ΣΕ ΤΣΆΚΩΣΑ! είπα αλλά το ντουλάπι ήταν άδειο

Το έκλεισα προσεκτικά και προχώρησα για το επόμενο.

Νουτέλα που είιισαι? Απλά θέλω να παίξουμε...

Εγώ : ΕΔΏ ΕΊΣΑΙ! ξαναείπα αλλά τελικά τζίφος

Κλείνω το ντουλάπι και πλησιάζω στο τρίτο και τελευταίο.

Εγώ : ΑΧΑ! φώναξα και κοίταξα το βάζο που κρυβόταν φοβισμένο πίσω από τη κέτσαπ

Εγώ : Σε βρήκα.. ΝΌΜΙΖΕΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΈΒΡΙΣΚΑ..?

Αρπάζω βίαια τη Nutella που ουρλιάζει για βοήθεια και ανοίγω το καπάκι.

Εγώ : ΜΟΥΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ γκου χου γκου χου γκου χου..., πνίγηκα με το σάλιο μου

Αρπάζω επίσης το ψωμί από το άλλο ντουλάπι και τοποθετώ μια φέτα πάνω στον πάγκο. Σηκώνω το μαχαίρι και το μπίγω μέσα στο βάζο με τη Nutella.

N(utella) : ΑΑΑΑΑ!

Παίρνω το ψωμί στα χέρια μου και πλησιάζω απειλητικά το μαχαίρι.

Ψ(ωμί) : ΌΧΙ! ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩΩΩ! ΜΗ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΛΥΠΉΣΟΥ ΤΙΣ ΘΕΡΜΙΔΕ-

Πλατσ

μιαμ μιομ μιαμ μιομ

Χριστέ μου μόλις έγινα μάρτυρας μιας δολοφονίας..

Για να μην γίνεις και θύμα λοιπόν ζιπ ιτ.

Κάθισα μαζί με την σοκολατένια μου φέτα ψωμί στο τραπέζι και συνέχισα να τρώω σαν γουρούνα.

Βγάλε το "σαν".

Τρώω γουρούνα.

*facepalm*

Και εκεί που έτρωγα ωραία και καλά κυρίες και κυρίες μαντέψτε τι το πρωτότυπο και καθόλου κλισέ έγινε.

Αχ μπράβο πουλάκια μου στο Harvard πρέπει να σας στείλω.

Χτυπάει το τηλέφωνο.

Είπες κουδούνι έτσι δεν είναι..?

Το παίρνω στα χέρια μου και βλέπω το όνομα της Άννας να αναγράφεται με μεγάλα γράμματα.

Εγώ : Μωρή παρδάλο τόσες φορές σε πήρα γιατί δεν απάνταγες?

Α : Σόρυ ρε με πήρε ο ύπνος.., είπε και χασμουρήθικε

Χρωστάω μια υποσυνείδητα συγγνώμη στον Μίλτο.

Εγώ : Καλά καλά κατάλαβα.., της είπα και μπουκώθηκα με την τελευταία μου μπουκιά

Α : Ε βέβαια αφού είσαι η πιο υπέροχη κολλητή στον κόσμο και με αγαπάς και με ξέρεις τόσο πολύ! Πως να μην καταλάβεις!? είπε και η προσπάθεια της να μην ακουστεί ειρωνική ήταν αυτό που την έκανε να ακουστεί πιο ειρωνική 

Εγώ : ΜΩΡΉ!

Έτρεξα έξω στο μπαλκόνι και κοίταξα στο απέναντι στενό.

Α : Τι έπαθες?

Εγώ : Προσπαθώ να δω αν ο κ.Μπάμπης προλαβαίνει να σώσει το φούρνο του!

Α : Χα - χα πολύ αστείο γελάσαμε.., είπε δήθεν βαριεστημένα

Εγώ : Και για πε τώρα τι θέλεις..? απαίτησαν να μάθω και έκατσα έξω στο μπαλκόνι σε μια από τις καρέκλες

Α : Ε να μωρεεε.. Ξέρεις..-

Εγώ : Όχι δεν ξέρω, κάθε φορά μου λες και μια καινούρια μπούρδα, οπότε βγάλτο από μέσα σου.., την παρότρυνα

Α : Θα ενδιαφερόσουν να έρθεις μαζί μου σε ένα πάρτυ..?
.................................................................................

Hi babes <3

Merry Christmas αν και καθυστερημένα και καλή χρονιά! ❤️

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα του χρόνου και αξιώθηκα να γράψω ένα κεφάλαιο της προκοπής :) Προσωπικά το βρήκα λιγουλάκι βαρετό αλλά υπόσχομαι θα φτιάξει στην πορεία...

Καλή Χρονιά και πάλι μικρά μου πονι 😚

Bb babes <3