Μ : Βρες μια φθηνή δικαιολογία, γιατί απόψε είσαι όλη δική μου.
.................................................................................

Mel's pov

Άνοιξα για εκατοστή φορά τα φύλλα της ντουλάπας μου και σκάναρα μία μία τις κρεμάστρες μου μπας και ξεφυτρώσουν μαγικά καινούρια ρούχα.

Εγώ : ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ, έβγαλα ένα επιφώνημα απελπισίας

ΓΙΑΤΊ. ΓΙΑΤΊ ΘΕΈ ΜΟΥ. ΓΙΑΤΊ.

Έριξα άλλη μια ματιά στην αντανάκλαση μου στον καθρέφτη και συλλογίστηκα σοβαρά την πιθανότητα απλά να πάω με τις πιτζάμες μου.

Τι κι αν έχουν δύο - τρεις τρύπες στον κωλο?

ΟΟΟΟΟΛΑ ΜΑ ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΑ ΤΑ ΚΑΛΆ ΜΟΥ ΤΖΙΝ ΒΡΊΣΚΟΝΤΑΝ ΣΤΑ ΆΠΛΥΤΑ.

ΠΩΣ ΣΚΑΤΑ ΈΓΙΝΕ ΑΥΤΌ, ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΩ ΚΑΝ ΑΠΌ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΜΟΥ?!?!

Αναστέναξα και κοίταξα απελπισμένη το μόνο αξιοφόρετο κομμάτι που είχα στη διάθεση μου.

Μία κοντή τζιν φούστα.

Το κινητό μου δονήθηκε ξανά και το έπιασα γρήγορα στα χέρια μου.

Μαξ ❤️

Σε 2 λεπτά να είσαι απέξω

Γούρλωσα απευθείας τα μάτια μου και έτρεξα, μην έχοντας άλλη επιλογή, να φορέσω την φούστα μου.

Πέρασα τα πόδια μου μέσα από το άνοιγμα του ρούχου και το τράβηξα βιαστικά πάνω προς τα πάνω.

Και όπως ήταν αναμενόμενο, φράκαρε πάνω στα μπούτια μου.

Εγώ : Όχι όχι τώρα...

Ρουφίχτηκα όσο πιο πολύ μπορούσα και προσπάθησα να τραβήξω ξανά. Τίποτα.

Γάρπωσα το ύφασμα και άρχισα να το τραβάω σπασμωδικά προς τα πάνω, ενώ ταυτόχρονα έκανα μικρά πηδηματάκια.

Και ΕΝΑ. Και ΔΎΟ. Και ΤΡΊΑ.

Ήμουν σαν κομπρεσέρ εν λειτουργία καθώς χοροπηδουσα πάνω κάτω κάνοντας κύκλους σε όλο το δωμάτιο, προσπαθώντας να περάσω τη φούστα από τα μπούτια μου.

Μέτα από λίγα δευτερόλεπτα πόνου και κούρασης ΕΠΙΤΕΕΕΕΛΟΥΣ κατάφερα να φορέσω το ρούχο.

Ρούφηξα την κοιλιά μου και κουμπώθηκα γρήγορα γρήγορα.

Άρπαξα την γκρι ζακέτα μου που ήταν πεταμενη πάνω στην καρέκλα και την φόρεσα.

Το ότι είναι πιο μακρυά από την φούστα.... Απλά....

Πήρα το κινητό και τα κλειδιά μου και άνοιξα δειλά δειλά την πόρτα μου.

Εγώ : ΜΠΑΜΠΑΑΑΑΑ! φώναξα ώστε να σιγουρευτώ πως είχε φύγει για το τμήμα

Δεν πήρα απάντηση.

Χε χε

Πεδίο ελεύθερο.

Πάνω στην ώρα, όπως πάντα, ακούστηκε η κόρνα του αυτοκινήτου απ έξω.

Αναπήδησα τρομαγμένη και έπιασα αμέσως την καρδιά μου.

Θα με στείλει αυτός ο άνθρωπος.

Έριξα μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη και αφού πήρα τρεις γρήγορες πόζες και μου έκλεισα το μάτι έτρεξα έως κάτω.

Άνοιξα διστακτικά την εξώπορτα ξεπροβάλλοντας το κεφάλι μου.

Και ο γκοντ.. Είναι πάντα τόσο... ΈΤΣΙ?

Έμεινα λίγο να τον χαζεύω καθώς στηριζόταν ξέγνοιαστα στο πλάι του αυτοκινήτου. Είχε στα χέρια του το κινητό του και πληκτρολογούσε.

Φορούσε ένα μαύρο τζιν και από πάνω μια ανοιχτόχρωμη κοντομάνικη μπλούζα, η οποία άφηνε εκτεθειμένο το ζωγραφισμένο του χέρι. Τα ασημένια δακτυλίδια του λαμποκοπούσαν κάτω από το κιτρινωπό φως των λαμπών του δρόμου, καθώς έγραφε.

Ξεροκατάπια.

Τα παιδία εκαυλώθειν.

Σκασε.

Μ : Πάρε τον χρόνο σου..., μίλησε ξαφνικά βάζοντας το κινητό στην τσέπη του

Ένα πονηρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του και ρόλαρα τα μάτια μου.

Βγήκα σιγά σιγά έξω από το σπίτι και έκλεισα καλά την πόρτα πίσω μου.

Τα μάτια του απευθείας έπεσαν στα πόδια μου.

Ένιωσα τα μάγουλα μου να φλέγονται.

Εγώ : Πάρε τον χρόνο σου.., επανέλαβα ειρωνικά τα λόγια του όσο πιο ψύχραιμα μπορούσα

Ψιλάφισε με την γλώσσα του το εσωτερικό του στόματος του και με έπιασε από την μέση τραβώντας με προς το μέρος του.

Μ : Συνέχισε με αυτή τη στάση και θα πάρω πολλά περισσότερα.., ψιθύρισε κοντά στο αυτί μου

Στη συνέχεια τοποθέτησε ένα μικρό φιλί στον κρόταφο μου.

*αρχίζει και αδειάζει το μπαούλο με την προίκα της*

ΠΑΡΤΑ ΠΑΡΤΑ ΟΛΑ

Τώρα που τον παρατηρούσα καλύτερα μου φαινόταν κατάκοπος. Αν και το αλαζονικό υφακι δεν έλεγε να εξαφανιστεί από το πρόσωπο του, τα ελαφρώς κόκκινα μάτια του πρόδιδαν την κούραση του.

Μ : Έτοιμη? Ρώτησε διασκεδάζοντας με την κατάσταση μου

Το μόνο που έκανα ήταν να γνέψω καταφατικά.

Απελευθερώθηκα από το κράτημα του και έσπευσα στη θέση του συνοδηγού. Ύστερα μπήκε και ο ίδιος μέσα στο αμάξι και άναψε την μηχανή.

Το βλέμμα του έπεσε για άλλη μια φορά στα ακάλυπτα μπούτια μου και ντροπιασμένη τράβηξα την ζακέτα μου πιο κάτω.

Έβγαλε ένα πνικτο γελάκι και αφου με περίμενε ώστε να φορέσω τη ζώνη μου, ξεκίνησε να οδηγεί.

Εγώ : Μπορώ να ρωτήσω από τι αποτελείται αυτή η μεταμεσονύχτια ξενάγηση..?

Μου έριξε μια κλέφτη ματιά.

Μ : Όχι.., είπε απλά και οι άκρες των χειλιών του κύρτωσαν ελαφρά

Εγώ : Να φοβάμαι..? Ρώτησα παιχνιδιάρικα παρόλο που κατά βάθος χρειαζόμουν μια επιβεβαίωση

Ανασηκωσε τους ώμους του.

Εγώ : Αυτό είναι ναι...? Ρώτησα διστακτικά

Μ : Απόλαυσε την διαδρομή Μελ και άσε εμένα να ανησυχώ για τα σχέδια μας...

Το βλέμμα του έπεσε στιγμιαία ξανά στα ακάλυπτα πόδια μου.

Μ : ... και την αυτοσυγκράτηση μου..

Εστρεψα τα μάτια μου έξω από το παράθυρο, προσπαθώντας να κρύψω το χαμόγελο μου.

Εγώ : Πως πάει το σχέδιο..? Ρώτησα προσπαθώντας να πιάσω συζήτηση, της πορείας εννοώ..

Ξεφύσιξε κουρασμένα.

Μ : Προσπαθούμε... Αλλά όλο κάτι πάει στραβά, όλο κάτι νέο προκύπτει.., ο τόνος της φωνής του άλλαξε

Εγώ : Φαίνεσαι κουρασμένος.., είπα και άπλωσα το χέρι μου ώστε να χαϊδέψω τα ζυγωματικά του

Χαμογέλασε ελαφρά.

Μ : Δεν κοιμήθηκα χθες το βράδυ, έπρεπε να επιβλεψω κάποιες αποθήκες στα βόρεια..

Εγώ : Μήπως θέλεις να ξεκουραστείς καλύτερα? Μπορούμε να πάμε καπ-

Μ : Μελ..., με διέκοψε, έχω να σε δω μια εβδομάδα, ειλικρινά προτιμώ να μείνω αϋπνος για ένα ακόμα βράδυ..

Γιατί θα με κρατήσει όλο το βράδυ?!

Εγώ : εντάξει...

*ΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧ*

{...}

Παρκάραμε το αμάξι περίπου δύο τετράγωνα μακριά από το μετρό και ύστερα περπατήσαμε μέχρι εκεί.

Όταν προχώρησα προς το μηχάνημα ώστε να βγάλω εισιτήρια, ο Μαξ με έπιασε βιαστικά από το χέρι.

Μ : Όχι όχι όχι.., είπε και χαμογέλασε πονηρά

Γουρλωσα τα μάτια μου.

Εγώ : Δεν είσαι με τα καλά σου..., είπα κατηγορηματικά και έκανα άλλη μια άκαρπη προσπάθεια να φτάσω στο μηχάνημα

Το κράτημα του έγινε πιο γερό.

Μ : Ξέχνα το εισιτήριο.., είπε πονηρά και τα μάτια του γυαλισαν

Εγώ : Τι εννοείς "ξέχνα το εισιτήριο", πως θα πάρουμε το μετρό? ρώτησα φρικαρισμένη

Πριν προλάβει να δώσει απάντηση στην ερώτηση μου, ο εκκωφαντικός ήχος του μετρό που κατέφθανε ακούστηκε από το κάτω επίπεδο.

Μ : Κάπως έτσι.., είπε απλά και μέσα σε δευτερόλεπτα με είχε πάρει στα χέρια του σε στυλ νύφης

Ενστικτωδώς, τύλιξα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του.

Εγώ : Μαξ τ-

Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την πρόταση μου, αφού είχε ήδη αρχίσει να τρέχει προς τις κυλιόμενες. Προσπέρασε εντελώς τους ελεγκτές εισιτηρίων, παρακάμπτοντας τους απ το πλάι και συνέχισε βιαστικά προς τα κάτω.

Δεν μπορούσα να συγκρατήσω πίσω το γέλιο μου καθώς παραλίγο να σκοντάψει σε έναν κάδο.

Έκανε μια στάση μπροστά στις ηλεκτρικές σκάλες πριν αποφασίσει πως είχε μάλλον υπερβολικό κόσμο και άρχισε να κατεβαίνει με μανία τις κανονικές.

Έβγαλα μια μικρή τσιρίδα καθώς αναπηδούσα σε κάθε σκαλοπάτι που περνούσε.

ΘΑ ΜΕ ΡΊΞΕΙ ΚΆΤΩ

Όταν επιτέλους κατεβήκαμε όλες τις σκάλες και ο εγκέφαλος μου πήγε ξανά στη θέση του, κατευθύνθηκε βιαστικά προς τις ανοιχτές πόρτες του μετρό.

Ίσα ίσα πρόλαβε να μας βάλει μέσα πριν ο χαρακτηριστικός ήχος προειδοποίησης ακουστεί και οι πόρτες κλείσουν πίσω μας.

Ένιωθα το σώμα του να τρέμει από τα γέλια και αυτό έκανε και εμένα να αρχίσω να γελάω ξανά.

Ωχ θεέ μου είμαι και επίσημα εγκληματίας...

Να προσέξεις τώρα που θα βγεις να μην κοιτάς απευθείας τις κάμερες, γιατί μπορεί να σε βρει το FBI και να έρθει να σε πάρει...

Κόψε τις πλάκες Ζουμπι τα πράγματα είναι σοβαρά.

Όταν συνηλθαμε και οι δύο, δεν έχασα χρόνο και τον χτύπησα στο μπράτσο.

Χρησιμοποιώντας τα χέρια του, με έφερε ακόμα πιο κοντά στο σώμα του.

Μ : Θα χρειαστούν πολλά πιο πολλά από μια μπουνίτσα στο μπράτσο για να με ξεκάνεις.., είπε αλαζονικά

Εγώ : Κατέβασε με τώρα, αλήτη ! απαίτησα και άρχισα να κουνιέμαι επίμονα ώστε να με αφήσει

Μ : Όπως επιθυμείται, λαίδη...

Έσκυψε μπροστά και με άφησε απαλά να σταθώ στα πόδια μου μπροστά του. Του γύρισα την πλάτη ως ένδειξη εκνευρισμού και πιάστηκα από τον στήλο δίπλα μου.

Έβγαλε ένα πνικτό γελάκι και χωρίς να χάσει χρόνο γλίστρισε το χέρι του πάνω στο δικό μου. Προσπάθησα να το τραβήξω από κάτω, αλλά όπως ήταν αναμενόμενο δεν τα κατάφερα.

Ξεφύσιξα ηττημένη και ακούμπησα το κεφάλι μου στο στήθος του, στηρίζοντας ολόκληρο το κορμί μου σχεδόν πάνω του.

Τον είδα να χαμογελάει κρυφά μέσα από το τζάμι της πόρτας.

{...}

Το κέντρο της πόλης φαινόταν εξαιρετικά άδειο αυτή την ώρα μέσα στη νύχτα. Τα περισσότερα φώτα σε σπίτια, αλλά και δρόμους, ήταν σβηστά, αναγκάζοντας με να χρησιμοποιώ τον φακό του κινητού μου κατά διαστήματα. Αφήστε που κάθε τρεις και λίγο έπρεπε να κατεβάζω την ηλιθια φούστα μου, πριν προλάβει να φτάσει στα αυτιά μο-

ΙΙΙΙΙΙ ΝΟΜΊΖΩ ΕΙΔΑ ΈΝΑ ΠΟΝΤΊΚΙ

Έβγαλα ένα επιφώνημα αηδίας και έτρεξα, ώστε να προλάβω τον Μαξ. Μην ξεχνάμε έχει και δύο μέτρα πόδια, που να ακολουθήσει το καημένο 1,67....

Ήθελα πολύ να τον ρωτήσω που ακριβώς πηγαίναμε, αλλά ήξερα πολύ καλά πως δε θα μου έδινε απάντηση.

Εγώ : Δεν πιστεύω να έχεις σκοπό να με πουλήσεις σε κανέναν..? ρώτησα παιχνιδιάρικα

Γύρισε αργά το κεφάλι του προς τα πίσω και με τα μάτια του με σκάναρε προσεκτικά από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Τα εκτεθειμένα μπούτια μου φαίνονταν να του τραβάνε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον.

Ανεβηκα ένα μικρό σκαλοπάτι και η φούστα μου ανέβηκε ελάχιστα με αυτή μου την κίνηση. Ωστόσο δεν έκανα κίνηση να την κατεβάσω αυτή την φορά.

Γκκκρρρ οκ Μελ αι σι γιου....

Σαν από αντίδραση, τα μάτια του εκτοξεύτηκαν στα δικά μου.

Μ : Μπα..., είπε χαλαρά και γύρισε ξανά μπροστά του, σίγουρα όχι απόψε τουλάχιστον...

Νούμερο ένα κανόνας μάρκετινγκ :

Δεν πουλάμε ποτέ προϊόν που δεν έχουμε δοκιμάσει.

Γούρλωσα τα μάτια μου, ακούγοντας τις ίδιες μου τις σκέψεις.

ΌΧΙ ΔΙΚΙΕΣ ΜΟΥ ΔΗΛΑΔΉ! ΤΗΣ ΖΟΥΜΠΗΣ!

Στρίβοντας σε ένα απόμερο σοκάκι τα μάτια μου έπεσαν σε μια πράσινη neon πινακίδα.

"TATTOOS"

Το μαγαζί φαινόταν κλειστό, αν έκρινα από το ελάχιστο έως καθόλου φως που είχε μέσα και την ευδιάκριτη πινακίδα που ήταν γυρισμένη στο "closed".

Παρόλα αυτά όμως όταν φτάσαμε ακριβώς απέξω, ο Μαξ χτύπησε την εξώπορτα. Ακριβώς με το ίδιο συνθηματικό όπως εκείνο που χρησιμοποιούσε στην αποθήκη.

Εγώ : Εμ Μαξ, νομίζω πως είναι κλ-

Ούτε την πρόταση δεν είχα προλάβει να ολοκληρώσω όταν ξαφνικά τα φώτα στο εσωτερικό του μαγαζιού άναψαν.

Γύρισε στιγμιαία για να μου δώσει ένα από τα αυτάρεσκα μα σεξι βλέμματα του.

Ακούστηκαν μερικοί συρτες να κουνιούνται και αμέσως μετά η πόρτα άνοιξε αποκαλύπτοντας έναν νέο άντρα.

Ο τύπος δεν ήταν μεγαλύτερος από 30 χρόνων. Ήταν μετρίου αναστήματος, καστανόξανθος, με κάστανα μάτια και τατουάζ μέχρι όπου έφτανε το μάτι.

? : Οοο που σαι ρε μαλακα?

Ένα χαμόγελο άστραψε στο πρόσωπο του, όταν αντίκρισε μπροστά του τον Μαξ.

Δώσανε τα χέρια έτοιμοι να κάνουν μπραντεφερ, αλλά για κάποιο λόγο τα ξαναξεκολλήσανε γρήγορα.

Μ : Άστα Λευτέρη μπλεξίματα.., είπε και ο άλλος κούνησε συμπονετικα το κεφάλι του σαν να καταλάβαινε

Λ(ευτέρης) : Τόσο χάλια πάμε..? Ρώτησε ανήσυχος

Μ : Έχουμε υπάρξει και καλύτερα, αλλά προχωράει. Για την ώρα τουλάχιστον δεν έχουμε επιλογή..

Λ : Αυτό να μου πεις..

Όση ώρα κουβεντιαζαν, εγώ προσπαθούσα να μην αφήσω την αμηχανία μου να φανεί. Στεκόμενη λίγο πιο πίσω από τον Μαξ, έμπλεκα και ξεμπλεκα τα δάκτυλα μου. Κοίταγα μια τον Μαξ, μια τον άλλον, μια τον Μαξ, μια τον άλλον -

Τώρα που το σκέφτομαι δεν έκανα καλή δουλειά.

Μ : Νόμιζα ότι σου είχανε κλείσει το μαγαζί μετά από αυτό που έγινε.., εξέφρασε καχύποπτα ο Μαξ, ή ήταν απλά μια φήμη..

Ο τόνος της φωνής του ήταν πονηρός. Σαν να ήξερε κάτι που δεν ήθελε να πει δυνατά.

Ο Λευτέρης χαμογέλασε στραβά.

Λ : Ήταν απλά μια φήμη.., τον καθησύχασε αλλά κάτι στον τρόπο που το είπε πρόδιδε πως δεν έλεγε αλήθεια

Εγυρε το κεφάλι του στο πλάι και με κάρφωσε με το βλέμμα του.

Λ : Άλλωστε οι φήμες οργιάζουν τελευταία, έτσι δεν είναι...? ρώτησε αυτάρεσκα και ξανακοίταξε τον Μαξ

Οι μυς στο σαγόνι του συσπάστηκαν. Έβαλα διακριτικά το χέρι μου στην πλάτη του και τον χάιδεψα απαλά, ενώ ταυτόχρονα έσκυψα μπροστά. Άπλωσα το χέρι μου προς το μέρος του.

Εγώ : Μελίνα.., είπα με αυτοπεποίθηση

Μου χαμογέλασε.

Λ : Λευτέρης, είπε και μου έσφιξε το χέρι, να υποθέσω όμως δεν ήρθατε για κουβεντούλα..

Έκανε στην άκρη ανοίγοντας την πόρτα αρκετά ώστε να περάσουμε μέσα. Η πόρτα ήταν τόσο κοντή, ώστε έπρεπε να σκύψουμε για να περάσουμε. Ένιωσα την παλάμη του Μαξ να αγκαλιάζει το πάνω μέρος του κεφαλιού μου και με μια μικρή κίνηση να με σπρώχνει απαλά προς τα κάτω, ώστε να μην κοπανήσω το κεφάλι μου.

Ο Λευτέρης έκλεισε την πόρτα πίσω μας και ύστερα μπήκε μπροστά μας και άρχισε να μας οδηγεί προς τα κάπου.

Ο χώρος αυτός ήταν πολύ πιο μικρός από όσο φαινόταν απέξω. Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι λεκέδες και γδαρσήματα. Το μέρος ήταν σχεδόν άδειο εκτός από ένα μαύρο δερμάτινο, τίγκα στην σκόνη, καρεκλάκι και άλλο ένα παρόμοιο κρεβατάκι, που υποθέτω ήταν για να κάθονται οι πελάτες όσο τους χτύπουσε τα τατου. Πράγμα που μου θύμισε...

Επιτάχυνα το βήμα μου διακριτικά και σκούντηξα τον Μαξ στο μπράτσο. Γύρισε να με κοιτάξει.

Εγώ : Γιατί κλείσανε το μαγαζί? Ρώτησα απορημένη

Χαμογέλασε στραβά.

Τοποθέτησε τον δείκτη του στο πλάι της μύτης του, κλείνοντας ένα του ρουθούνι και εισέπνευσε σιγανά, ίσα ίσα ώστε να το ακούσω.

Το στόμα μου άνοιξε διάπλατα.

Διαβάζοντας τον τρόμο στα μάτια μου, έβγαλε ένα πνικτο γελάκι και τύλιξε το χέρι του γύρω από τους ώμους μου.

Μ : Ηρέμησε πλάκα κάνω.., είπε και ξεφύσιξα ανακουφισμένη, απλά μην παίρνεις μεγάλες ανάσες από τη μύτη..

Ήμουν έτοιμη να κάνω σπρίντ και έξω από την πόρτα, αλλά η φωνή του Λευτέρη μου τράβηξε την προσοχή.

Λ : Κεφάλιαααα! Είπε καθώς άνοιξε μια δεύτερη εξαιρετικά χαμηλή πόρτα

Αμέσως πράσινο φως κατέκλεισε το δωμάτιο. Περάσαμε με προσοχή το κατώφλι και χρειάστηκε να κοντοσταθώ για λίγο προκειμένου να συνηθίσω τον φωτισμό. Άκουσα την πόρτα πίσω μας να κλείνει.

Ουόου.

Καθώς τα μάτια μου άρχισαν να προσαρμόζονται, έμεινα έκπληκτη με τον χώρο γύρω μου. Αυτό το δωμάτιο ήταν πέντε φορές το προηγούμενο και δέκα φορές πιο ελκυστικό.

Λόγω του έντονου πράσινου φωτός, δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τι χρώματα είχαν οι τοίχοι. Ωστόσο, μπορούσα άνετα να διακρίνω τα αμέτρητα πόστερ που ήταν κολλημένα σε κάθε γωνιά του δωματίου. Μερικά από κόβερς διαφόρων παλιών ροκ συγκροτημάτων, άλλα σκέτα μονόχρωμα με ιαπωνέζικα σύμβολα, κάποια με αποκαλυπτικές φωτογραφίες αντρών και γυναικών και πολλά ακόμα με συνθήματα, αφιερώματα, φωτογραφίες και άλλα.

Στο κέντρο του χώρου υπήρχαν δύο μαύρα δερμάτινα κρεβατάκια, μεγαλύτερα και σίγουρα καλύτερης κατάστασης από εκείνα στο προηγούμενο δωμάτιο. Δίπλα από το καθένα ένα χαμηλό σκαμπό και ανάμεσα ένα μεγάλο μεταλλικό μηχάνημα.

Στο βάθος, υπήρχε μια μακριά μπάρα στην οποία βρίσκονταν τέσσερις - πέντε νέοι άνθρωποι, ο καθένας με ένα ποτήρι στο χέρι του. Ακριβώς από πίσω, μια τεράστια ποικιλία ποτών, η οποία ξεκινούσε από την αρχή του τοίχου και καταλάμβανε ολόκληρη την επιφάνεια του.

Ένα μικρό στερεοφωνικό στη γωνία, έπαιζε χαμηλόφωνα ένα παλιό ροκ κομμάτι.

Δεν είχα ξαναδεί ποτέ κάτι παρόμοιο. Θύμιζε σκηνικό από αυτά τα περίεργα μπαρ που βλέπεις στις ταινίες και μετά από λίγο οι πρωταγωνιστές είτε μαστουρώνουν μέχρι αηδίας είτε το κάνουν στα πλακάκια του ελεεινού μπάνιου.

Αχ κρίμα ξέχασα τη φαρμακευτική μου κάνναβη σπίτι...

Ένιωσα ένα χέρι να ακουμπάει χαμηλά στη μέση μου και έπειτα να με ωθεί να προχωρήσω μπροστά.

Και όταν λέω χαμηλά στη μέση μου, εννοώ χαμηλά. Πολύ χαμηλά. Δηλαδή πολύ πολύ χαμηλά.

Η γιαγιά μου το έλεγε και κωλομέρι ας πούμε!

Φτάσαμε μπροστά στο μηχάνημα και τότε ο Λευτέρης γύρισε να μας κοιτάξει έναν έναν.

Λ : Ποιος από τους δύο? ρώτησε καθώς έβγαζε ένα ζευγάρι μαύρα πλαστικά γάντια, ή και οι δύο? Θα είναι το τρίτο κριντζιάρικο ματσινγκ τατου για σήμερα, λυπηθείτε με...

Άνοιξα το στόμα μου, ώστε να του απαντήσω αλλά με πρόλαβε το Μαξ.

Μ : Μόνο εγώ, είπε με ένα γελάκι, αυτή είναι μικρή ακόμ-

Εγώ : Μικρό είναι το μάτι σου! αντιμίλησα σχεδόν αμέσως

Μ : Ηρέμησε μαϊμουδάκι, μη θίγεσαι.., είπε διασκεδάζοντας

Μόλις φόρεσε τα γάντια του, έβγαλε από κάτω από το κρεβάτι ένα μεγάλο άλμπουμ.

Λ : Ξέρεις τι θες να κάνεις? ρώτησε και ο Μαξ έγνεψε αρνητικά

Τότε του έδωσε το άλμπουμ, και με τη σειρά του ο Μαξ το έδωσε σε εμένα. Το πήρα στα χέρια μου, αφού του έριξα ένα βλέμμα απορίας.

Όταν ο Λευτέρης γύρισε από την άλλη μεριά, ώστε να πιάσει τα σύνεργα του, ο Μαξ γλίστρησε ακόμα πιο κοντά μου.

Μ : Το αφήνω πάνω σου.., ψιθύρισε δίπλα στο αυτί μου και ανατρίχιασα

Εγώ : Τ-τι εννοείς..? Εγώ διαλέγω?  ρώτησα έντρομη

Μ : Μμχχ..., έβγαλε ένα σιγανό επιφώνημα

Εγώ : Ό,τι θέλω?!

Έγνεψε καταφατικά.

Εγώ : Ό,τι ό,τι θέλω? ξαναρώτησα ώστε να βεβαιωθώ

Έφερε τα δάκτυλα του στο πρόσωπο μου και παραμέρησε προσεκτικά μια τούφα από τα μαλλιά μου, πίσω από το αυτί μου. Έσκυψε προς το μέρος μου ακουμπώντας ελαφρά με τα χείλη του τον λοβό μου.

Μ : Ό,τι ότι θέλεις...

Ένιωθα τα μάγουλα μου να καίνε. Με σχεδόν τρεμάμενα χέρια, άνοιξα το άλμπουμ και άρχισα να παρατηρώ τις εικόνες.

Αν και, με την καυτή ανάσα του Μαξ να χτυπάει τον λαιμό μου, ήταν λιγουλάκι δύσκολο να συγκεντρωθώ.

Όλα τα τατουάζ στις φωτογραφίες ηταν κάπως μεγάλα και υπερβολικά για τα γούστα μου. Και από όσο ήξερα και για τα δικά του.

Εστρεψα το βλέμμα μου προς το δέρμα που άφηνε ακάλυπτο το κοντομάνικο μπλουζάκι του.

Παρότι το δεξί του χέρι ήταν πρακτικά ζωγραφισμένο, όλα τα σχέδια ήταν κομψά και προσεγμένα. Δύσκολα θα μπορούσα να φανταστώ τον Μαξ με ένα μωβ, τριγρέ φίδι που πίνει ουίσκι σε φλιτζάνι τσαγιού ας πούμε , στην πλάτη τ- ΣΟΒΑΡΆ ΤΏΡΑ ΠΟΙΟΣ ΝΗΦΆΛΙΟΣ ΤΟ ΧΤΎΠΑΓΕ ΑΥΤΌ?

Έκλεισα το άλμπουμ αποφασιστικά και γύρισαν και οι δύο να με κοιτάξουν.

Εγώ : Βγάλε την μπλούζα σου! πρόσταξα

Ένα στραβό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του Μαξ. Χωρίς να φέρει καμία αντίρρηση, έπιασε με τα χέρια του τον γιακά της μπλούζας και την τράβηξε πάνω από το κεφάλι του.

Ξεροκατάπια.

Εγώ : Που το θες? ρώτησα ξεκολλόντας επιτέλους τα μάτια μου από το σώμα του

Μ : Που σ' αρέσει?

Ο Λευτέρης δίπλα ξερόβηξε.

Λ : Σεμνά...

Ένιωθα τους παλμούς μου να αυξάνονται.

Εγώ : Στον σβέρκο, είπα αποφασισμένη

Τι στάση είναι αυτή?

Λ : Κάθισε, είπε ο Λευτέρης στον Μαξ και εκείνος έκανε όπως του υπέδειξε, τι χρώμα? ρώτησε απευθυνόμενος σε εμένα

Εγώ : Μαύρο

Λ : Μπορούσα να το χτυπήσω και με τη μπλούζα.., μου είπε χαμηλόφωνα

Εγώ : Το ξέρω.., ψιθύρισα πίσω και μου χάρισε ένα χαμόγελο

Αφού εγκατέστησε το μελάνι, έπιασε στα χέρια του τη βελόνα και κάθισε στην καρέκλα, ρολάροντας προς τον Μαξ.

Με κοίταξε περιμένοντας. Έσκυψα κοντά του και του ψιθύρισα το σχέδιο που ήθελα. Εγνεψε και άρχισε να σχεδιάζει.

Κάθισα στο δεύτερο σκαμνάκι που υπήρχε και πήρα τη θέση μου δίπλα στον Μαξ. Σκυμμένος οπως ήταν, δεν μπορούσα να δω καθαρά την έκφραση του. Ελπίζω να του αρέσει. Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο δηλαδή. Ούτε εκθαμβωτικό. Αλλά κάτι μικρό και απλό. Ίσως συνηθισμένο. Δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρη.

Τοποθέτησα διστακτικά το χέρι μου στην άκρη του κρεβατιού.

Έγυρε το κεφάλι του καταλαθος στην προσπάθεια του να με κοιτάξει.

Λ : Μην κουνιέσαι ρε μαλάκα.., τον επέπληξε και χωρίς να πει τίποτα έμεινε ξανά ακίνητος

Στα τύφλα, σήκωσε πολύ προσεκτικά το χέρι του και το ακούμπησε δίπλα από το δικό μου. Χαιδεύοντας απαλά το ύφασμα, έψαξε διακριτικά με τα δάκτυλα του τα δικά μου. Έτσι, έφερα το χέρι μου πιο κοντά.

Μόλις τα δάκτυλα μας συναντήθηκαν, ηλεκτριστήκαμε.

Αναπήδησα ελαφρά από την έκπληξη, παρόλα αυτά εκείνος δεν κουνήθηκε. Με αργές κινήσεις, έπιασε τρυφερά τον καρπό μου και γύρισε το χέρι μου, ώστε η παλάμη μου να κοιτάει προς τα πάνω.

Και έτσι απλά, άρχισε να την σκιαγραφεί με τα δάκτυλα του.

Οι κινήσεις του έφερναν ρίγη στο σώμα μου.

Ούτε 5 λεπτά δεν πέρασαν και Ο Λευτέρης έκανε πίσω το σκαμνάκι του θαυμάζοντας το σχέδιο του.

Λ : Έτοιμοι, είπε και το βλέμμα του έπεσε στιγμιαία στα χέρια μας

Αφού απομάκρυνε τα δάκτυλα του από τα δικά μου, στάθηκε απευθείας όρθιος και τεντωθηκε.

Με δυσκολία κατάφερα να κρατήσω τα μάτια μου από τους εκτεθειμένους κοιλιακούς του.

Μ : Μπορώ να το δω τώρα? ρώτησε και εκείνη τι στιγμή η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει σαν τρελή

Σηκώθηκα από τη θέση μου και μετά από υπόδειξη του Λευτέρη το έβγαλα μια φωτογραφία.

Ήταν πανέμορφο.

Έδωσα το κινητό μου στον Μαξ και περίμενα με ανυπομονησία την αντίδραση του.

Ένα μικρό χαμόγελο ξέφυγε απ τα χείλη του, καθώς κοιτούσε το μικροσκοπικό μισοφέγγαρο ζωγραφισμένο στο πίσω μέρος του λαιμού του.

Μ : Γαμάτο..., είπε απλά και μου έδωσε πίσω το κινητό

Αυτό ήταν? "Γαμάτο"? Δατς ιτ?

Έστρεψε το βλέμμα του προς τον Λευτέρη.

Μ : Πόσα σου χρωστάω? ρώτησε και δώσανε τα χέρια

Λ : Μετά από όλες τις μαλακιες που τραβάτε εσείς πάνω; κερασμένο.., είπε και γέλασαν και οι δύο

Αφού τον ευχαρίστησε, με έπιασε βιαστικά από το χέρι και με κατεύθυνε προς την έξοδο.

Ίσα ίσα που πρόλαβα να χαιρετήσω τον Λευτέρη και εκείνος εμένα, πριν αρχίσει σχεδόν να τρέχει προς τα έξω.

Μόλις μας είχε βγάλει από το μαγαζί, δεν είχα προλάβει καν να τον ρωτήσω γιατί βιαζόταν έτσι, όταν ξαφνικά με άρπαξε από τη μέση και σχεδόν με έσπρωξε στον κοντινότερο τοίχο του στενού.

Οι λέξεις που δεν πρόλαβαν να γλιστρίσουν απ τα χείλη μου, εγκλωβίστηκαν με ένα μουγκρητό στο στόμα του.

Έβαλα τα χέρια μου στο κεφάλι του και τράβηξα τα μαλλιά του, όταν η γλώσσα του εισέβαλε απρόσμενα στο στόμα μου.

Μ : Με καυλώνεις άσχημα το ξέρεις..? , ψιθύρισε πάνω στα χείλη μου και ύστερα εμβάθυνε το φιλί

Δάγκωσε δυνατά το κάτω χείλος μου, σε σημείο που για μια στιγμή νόμιζα πως μάτωσα και αναφώνησα δυνατά.

Διέκοψε το φιλί και γλίστρησε τα χέρια του κάτω από τη φούστα μου, παίρνοντας με στα χέρια του και σηκώνοντας με. Κρατώντας γερά τους μοιρούς μου, με έσπρωξε κι άλλο πάνω στον τοίχο.

Εκείνη τη στιγμή δε σκεφτόμουν τι έκανα. Ήμουν τόσο ερεθισμένη από την κτητικότητα και τον τρόπο που με άγγιζε, που δε μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο.

Τύλιξα τα πόδια μου γύρω από τη μέση του, φέρνοντας τον ακόμα πιο κοντά, αν αυτό ήταν δυνατόν.

Έσπασε για άλλη μια φορά το φιλί μας και έσυρε τα χείλη του μέχρι το σαγόνι μου, όπου συνέχισε να φιλάει με πάθος το δέρμα μου. Στη συνέχεια κατέβασε το κεφάλι του πιο κάτω και άρχισε να πιπιλάει με μανία τον λαιμό μου.

Πίεσε τον εαυτό του πιο πολύ πάνω μου και μου ξέφυγε ένας αναστεναγμός.

Έκλεισα γρήγορα το στόμα μου, πλέον κόκκινη από την κάψα και την ντροπή.

Ένιωσα κάτι σκληρό να με ακουμπάει χαμηλά στην κοιλιά μου. Προσπάθησα να το αγνοήσω, αλλά συνέχισε να με ενοχλεί καθώς τα σώματα μας πιέζονταν όλο και περισσότερο το ένα πάνω στο άλλο.

Εγώ : Μ-Μαξ.. Τι έχεις στις τσέπες σ-σου? ξεστόμισα με δυσκολία

Μ : Γαμώτο σου Μελ, οι τσέπες μου είναι άδειες..., ψιθύρισε σχεδόν αγανακτησμένος και συνέχισε να φιλάει όλο και πιο χαμηλά στο ντεκολτέ μου

Μου πήρε λίγη ώρα μέχρι να το πιάσω.

Το νόημα. Να πιάσω το νόημα.

Εμ...

Συνεχίζουμε.

Από το βάθος του δρόμου ακούστηκαν γελάκια, τα οποία με συνέφεραν γρήγορα.

ΜΟΥ ΕΊΧΕ ΣΗΚΏΣΕΙ ΤΗ ΦΟΎΣΤΑ ΣΤΗ ΜΈΣΗ ΤΟΥ ΔΡΌΜΟΥ.

Και κάνοντας αυτή την σκέψη, ακούμπησα τα χέρια μου στο στέρνο του και τον έσπρωξα προς τα πίσω.

Πιάνοντας το νόημα, με άφησε βιαστικά κάτω και άφησε τον λαιμό μου απ τα δόντια του.

Ναι καλά ακούσατε, παίχτηκε και δοντάκι. Ζηλέψτε.

Έπιασα το κάτω μέρος της φούστα μου τραβώντας την για να έρθει στα ίσια της, ενώ παράλληλα προσπαθούσα να βρω την αναπνοή μου.

Θα την έχεις ξεχάσει στο στόμα του μωρή σιχαμένη

Απέναντι μου ο Μαξ στην ίδια κατάσταση, προσπαθούσε να στρώσει διακριτικά το ανακατεμένο μαλλί του.

Εγώ : Να υποθέσω σου άρεσε το τατου..., αστειεύτηκα

Μ : Θύμησε μου να σε ευχαριστήσω αργότερα.., είπε  πονηρά

Ξεροκατάπια.

Δηλαδή αυτό δεν ήταν το "ευχαριστώ"?
..................................................................................

Hi babes 💎

ΤΙ ΜΟΥ ΚΆΝΕΤΕ?

Τελευταία φορά που τα είπαμε χωνεύαμε ακόμα το αρνί 😀 που είναι γελοίο ΠΙΣΤΈΨΤΕ ΜΕ ΤΟ ΞΈΡΩ

Λέω θα έχω ανεβάσει το κεφάλαιο σε 2-3 μέρες σιγουρακι και ξαφνικά έχουν περάσει δύο μήνες, έχουμε αλλάξει εποχή, έχει γίνει ο τρίτος παγκόσμιος και ο κόβιντ είναι στα μαθητικά βιβλία ιστορίας στην ενότητα "2020 Γαμησε τα φίλε μαθητή!"

Μου λείψατε πολύ πολύ πολύ πολύ ένας ένας ξεχωριστά <3

Μου στείλατε τόσοι πολλοί μήνυμα σχετικά με το πότε θα ανεβάσω κεφάλαιο που πραγματικά έμεινα γιατί με τόση αναμονή μπιτς εγώ δε θα το διαβαζα άλλο λολ

Ήθελα να απαντήσω σε όλους αλλά ΔΕΝ ΕΊΧΑ ΙΔΈΑ ΠΟΤΈ ΘΑ ΑΝΕΒΆΣΩ ΤΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ και ένιωθα απαίσια γιατί στις καλές μου μέρες που το έγραφα απάντησα σε κάποια λέγοντας "πολύ σύντομα" ΚΑΙ ΈΧΟΥΝ ΠΕΡΆΣΕΙ 3 ΜΗΝΕΣ.

αλλά εξαρτάται πως το πάρει κανείς, τι είναι τρεις μήνες μπροστά στην αιωνιότητα?

Που θα πάτε διακοπές πουλάκια μου φέτος? Πήγατε ήδη? Είστε καθοδον? Σπίτια σας?

Εγώ βολτάρω στην μαγευτική Βόρεια Εύβοια για αυτές τις δύο εβδομάδες, έχω πάρει 100 κιλά υπέροχα όλα 😀

Επίσης αφήνω αυτό εδώ.

Ευγενική χορηγία του κορμού σε κάποιο μέρος στην Καλαμάτα δεν ξέρω που είναι 😅 ΑΛΛΆ ΘΕΝΚ ΓΙΟΥ nasty_rios AAAAAAAAAAAAAAAAA

Spoiler : Του άρεσε ΠΟΛΥ το τατουάζ 😃

Αυτά από εμένα μικρά μου πονι <3

Bb babes 💎