Ήταν άδειο.
..................................................................................

Ίσως από τις πιο ανόητες πράξεις που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου, αλλά γαμώ την τύχη μου, αυτή η κοπέλα δε μου άφησε άλλα περιθώρια.

Άπλωσα το χέρι μου και έπειτα από πολύ σκέψη χτύπησα διστακτικά την πόρτα του σπιτιού.

Το βλέμμα μου γύρισε πίσω κοιτώντας το καλογυαλισμένο περιβολικό που ήταν σταθμευμένο στο πεζοδρόμιο, ακριβώς απ έξω από το σπίτι.

? : Έρχομαι! Ακούστηκε η φωνή ενός άνδρα από μέσα και έπειτα βήματα

Η πόρτα του σπιτιού άνοιξε αποκαλύπτοντας έναν μεσήλικα άντρα, που υπέθεσα ότι ήταν ο πατέρας της. Είχε μαύρα μαλλιά, ελάχιστα γκριζωπά στις ρίζες και μεγάλα μπλε μάτια. Δεν ήτανε ιδιαίτερα ψηλός, είχε αδύνατο σώμα και λεπτά πόδια ενώ δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω πως είχε ένα μικρό τατουάζ μιας γυναίκας ζωγραφισμένο στο πλάι του λαιμού του.

Δεν θύμιζε και πολύ την Μελίνα.

Εγώ : Καλησπέρα! μίλησα ευγενικά, εμ είμαι φίλος της Μελίνας, ήρθα για να την δω, μήπως ξερεται αν βρίσκεται εδώ?

Προφανώς και θα ξέρει αν βρίσκεται εδώ, άλλη ατάκα δεν είχες?

? : Αα εμ...,  κόμπλαρε λίγο στην αρχή, όχι δεν είναι εδώ απόψε! είπε γλυκά και μου χαμογέλασε

Παρόλα αυτά δεν μπόρεσα να του ανταποδώσω το χαμόγελο.

Εγώ : Μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε που είναι? είναι επείγον.., παρακάλεσα

Έριξε μια ματιά στον άδειο διάδρομο πίσω του και γύρισε να με κοιτάξει ξανά διστακτικά.

? : Νομίζω έχει πάει να κοιμηθεί σε μια φίλη της απόψε.., μου είπε χαμηλόφωνα

Έγνεψα θετικά.

Εγώ : Σας ευχαριστώ πολύ! είπα και έκανα να φύγω

? : Πως σε λένε νεαρέ? ρώτησε

Εκείνη τη στιγμή συλλογίστηκα μήπως δεν ήταν σοφό να του δώσω πράγματι το όνομα μου.

Εγώ : Μάξιμο! απάντησα τελικά και του χάρισα ένα αμήχανο χαμόγελο

? : Θα την ειδοποιήσω ότι πέρασες! είπε και μου χαμογέλασε μια τελευταία φορά πριν κλείσει την πόρτα

Έμεινα κάπως έκπληκτος από την γρήγορη αυτή κίνηση, παρόλα αυτά δεν θα καθόμουν να παραπονεθώ.

Αυτό πήγε.... υπερβολικά καλά...

Με γοργά βήματα, έφυγα όσο πιο σύντομα μπορούσα από εκεί και κατευθύνθηκα προς το αμάξι μου.

Τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα.

Μία γιγαντιαία ανακούφιση με κυρίευσε όταν άκουσα πως ήταν στην Αννα, όμως τότε ένα άλλο φλογερό ερώτημα σχηματίστηκε στο κεφάλι μου.

Γιατί με απέφευγε?

Μπήκα μέσα στο αμάξι και κάθισα, τουλάχιστον για κανένα δεκάλεπτο, μέσα στην ησυχία, βάζοντας τις σκέψεις μου σε μια σειρά.

Άρπαξα το κινητό μου και μπήκα απευθείας στη συνομιλία μας.

Εγώ :

Μελ

Απάντησε μου σε παρακαλώ

Παραδόθηκε

Τα λεπτά περνούσαν, ωστόσο εκείνη ακόμα δεν είχε δει τα μηνύματα μου. Μπήκα στο προφίλ της και τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα, όταν είδα πως ήταν ενεργή ένα λεπτό πριν.

Εγώ :

Θέλω απλά να μάθω αν είσαι καλά

Παραδόθηκε

Mel's pov

Το κινητό μου συνέχιζε να δονείται, όμως δεν έκανα καμία κίνηση να το ανοίξω.

Ήξερα ήδη ποιος ήταν.

Βολεψα το κεφάλι μου καλύτερα πάνω στα πόδια της Άννας, προσπαθώντας να αγνοήσω τις ειδοποιήσεις.

Προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί μου όλη μέρα, όμως δεν είχα το κουράγιο να του απαντήσω.

Ήξερα πως αυτό που έκανα δεν ήταν σωστό. Ήξερα πως δεν έφταιγε σε τίποτα. Παρόλα αυτά το σοκ ήταν πολύ μεγάλο για να κάνω σαν να μην συνέβη τίποτα.

Μπορούσα να τον φανταστώ να συνοφριώνεται πάνω από το κινητό του και να παίζει εκνευρισμένα με τα δακτυλίδια στα χέρια του.

Το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο ασημένιο βραχιόλι που μου είχε δώσει τα Χριστούγεννα. Δεν ξέρω αν τον ευχαρίστησα ποτέ.

Η πόρτα του δωματίου άνοιξε και ο Μίλτος πέρασε μέσα κρατώντας στα χέρια του δύο μεγάλες σακούλες φαστ φουντ.

Μ : Ηρθα κι εγώωωω..., είπε προσπαθώντας να ελαφρύνει το κλίμα

Προσπάθησα να χαμογελάσω, αλλά πρέπει να φάνηκε περισσότερο σαν να ποναγα.

Το βλέμμα του πήγε στην Αννα, που με την άκρη του ματιού μου, είδα να του κάνει νόημα να μην συνεχίσει.

Α : Μελίνα σήκω να φας..., με παρότρυνε

Μου χάιδεψε απαλά τα μαλλιά και σιγά σιγά πήρα το κεφάλι μου από πάνω της.

Εγώ : Δεν πεινάω βρε παιδιά, σας το είπα..., παραπονέθηκα και ξαναξάπλωσα στο στρώμα

Μ : Δεν υπάρχει περίπτωση! Είπε κατηγορηματικά ο Μίλτος

Έβγαλε μέσα από τη σακούλα ένα κουτάκι με κοτομπουκιές και μου το πρόσφερε.

Δεν είχα όρεξη να βάλω τίποτα στο στόμα μου, όμως δεν είχα φάει από χθες στο βράδυ και το στομάχι μου γρύλιζε.

Δέχτηκα τις κοτομπουκιές και ανακάθισα για να μπορέσω να τις φάω.

Για λίγη ώρα τρώγαμε χωρίς να μιλάμε. Μπορούσα να καταλάβω πως όσο προσποιούμουν πως ήμουν απορροφημένη στο φαγητό, αντάλλασαν ματιές μεταξύ τους. Παρόλα αυτά δεν το σχολίασα.

Το κινητό μου συνέχιζε να βουίζει.

Εγώ : Μπορείς να κλείσεις τον ήχο σε παρακαλώ..? ζήτησα ευγενικά από την Άννα

Κοιτάχτηκαν ξανά μεταξύ τους.

Εγώ : Τι? ρώτησα ξερά

Περίμενα μέχρι να καταπιεί ο Μίλτος.

Μ : Το ξέρεις ότι δεν είμαι φαν του.., άρχισε, αλλά από αυτά που έχω ακούσει, δεν νομίζω πως είναι κάποιος που αξίζει αυτή τη στάση...

Ένιωσα τα μάτια μου να τσούζουν.

Εγώ : Τ-το ξέρω..., είπα χαμηλόφωνα, η φωνή μου σχεδόν ράγισε

Η Άννα έφτασε με το χέρι της το κινητό και με κοίταξε για να πάρει την άδεια μου.

Έγνεψα καταφατικά.

Το ξεκλείδωσε και έπειτα μπήκε στις συνομιλίες μου. Το στόμα της συσπάστηκε διαβάζοντας τα μηνύματα του.

Α : Θέλει να μάθει αν είσαι καλά.., είπε και μου έδειξε τα μηνύματα

Μαξ ❤️ :

14.07 μ.μ.
Σχόλασες;

16.48 μ.μ.
Μελ, είναι όλα καλά;

17.18 μ.μ.
Το ξέρω πως πιθανότατα διαβάζεις, απλά ήθελα να δω ότι είσαι οκ.. Πάρε με τηλέφωνο όταν μπορέσεις σε παρακαλώ.

21.41 μ.μ.
Μελ

Απάντησε μου σε παρακαλώ

21.46 μ.μ.
Θέλω απλά να μάθω αν είσαι καλά

Με δυσκολία κατάφερα να διακρίνω τα τελευταία μηνύματα, αφού η όραση μου είχε θολώσει από τα δάκρυα.

Ένα αναφιλητό ξέφυγε από τα χείλη μου και πριν το καταλάβω βρέθηκα να κλαίω σιωπηλά στα χέρια του Μίλτου.

Α : Τι να κάνω....? Ρώτησε διστακτικά η Άννα

Δεν ξέρω.

Max's pov

Οι σκέψεις μου όλο γυρνούσαν πίσω στην χθεσινή νύχτα και έπειτα στο σημερινό πρωί.

Προσπαθούσα σκληρά να καταλάβω τι μπορεί να είχα κάνει λάθος. Και μετά από πολύωρη σκέψη είχα καταλήξει στην πιο προφανή λογική εξήγηση που υπήρχε.

Προχώρησα πολύ γρήγορα. Δεν έπρεπε να βιαστώ να κάνω πράγματα μαζί της...

Εγώ : Πούστη μου! φώναξα και έβαλα το πρόσωπο μου μέσα στις παλάμες μου

Ένιωσε άβολα μαζί μου? Μήπως δεν ήθελε να προχωρήσουμε καθόλου και την πίεσα χωρίς να το καταλάβω? Σκατά! 

Προσπάθησα να ανακαλέσω κάποια οποιαδήποτε στιγμή, στην οποία ίσως να εκδήλωσε την αντίθεση της, αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ τίποτα. Ένιωσα ένα τσίμπιμα στο στομάχι μου σκεφτόμενος πως μάλλον ήμουν υπερβολικά αφοσιωμένος στις γαμημένες καύλες μου. 

Προσπάθησα να την πάρω άλλη μια φορά τηλέφωνο, όμως δεν το σήκωσε. Πέταξα εκνευρισμένος το κινητό μου στο κάθισμα του συνοδηγού και ξεφύσιξα κουρασμένα. Άφησα το κεφάλι μου να πέσει πίσω, ακουμπώντας το κάθισμα.

Κόντευα να τρελαθώ.

Χωρίς να το θέλω, τα λόγια του Βασίλη ήρθαν στο μυαλό μου και κούνησα το κεφάλι μου πέρα δώθε ώστε να διώξω τις σκέψεις μου. 

Ξαφνικά, ο χαρακτηριστικός ήχος μιας ειδοποίησης ακούστηκε και έσπευσα να  πιάσω το κινητό που είχε πέσει κατω στα πόδια του συνοδηγού.

Ένα αίσθημα ανακούφισης με διαπέρασε όταν είδα το όνομα της να αναγράφεται στην οθόνη μου.

Άνοιξα βιαστικά το κινητό.

Μελ

Χίλια συγνώμη! Είχα άπειρο διάβασμα και ξέχασα το κινητό μου στο αθόρυβο όλη μέρα! Ειμαι καλά. Και πάλι χίλια συγνώμη!!

Αφησα μια ανάσα που συνειδητοποίησα πως κρατούσα πολύ ώρα.

Ο παραλογισμός στα καλύτερα του.

Πρέπει να σταματήσω να βλέπω τις ταινίες μυστηρίου που προτείνει όλη την ώρα ο Πάνος...

Εγώ :

Όλα καλά μικρή

Μπορώ να σε δω απόψε?

Διαβάστηκε

Αφού διάβασε το μήνυμα, άρχισε σιγά σιγά να πληκτρολογεί ξανά.

Μελ :

Όχι απόψε συγγνώμη..

Οικογενειακό δείπνο... :/

...

Τα δάκτυλα μου αιωρούνταν πάνω από το πληκτρολόγιο, καθώς προσπαθούσα να χωνέψω αυτό που μόλις είχα διαβάσει.

Ένα πικρό γελακι ξέφυγε απ τα χείλη μου. Ίσως δεν είμαι τόσο παράλογος τελικά.

Χωρίς να το σκεφτώ πολύ, έκλεισα αμέσως το κινητό και το έβαλα στην τσέπη του τζιν μου.

Πρέπει να τη βρω.

Και όσο κι αν σιχαινόμουν στην ιδέα, ήξερα ότι υπήρχε μόνο ένας τρόπος να το κάνω. 

Έβαλα μπρος το αυτοκίνητο και ξεκίνησα να οδηγάω ολίγον απρόθυμα. 

Γιατί ήξερα πως μόνο ένα άτομο γνώριζε που είναι το σπίτι της Άννας, και δυστυχώς για εμένα, είχα πέσει στην ανάγκη του. 

{...}

Πάρκαρα το αμάξι όσο πιο μακριά μπορούσα από το μαγαζί, μιας και δεν ήθελα να το βρω καμένο όταν γυρίσω.

Χθες το έπλυνα.

Βγήκα έξω και έβαλα την κουκούλα μου. Με τα χέρια στις τσέπες άρχισα να περπατάω βιαστικά, μέχρι που έφτασα έξω από το μαγαζί. Προσπάθησα πρώτα να διακρίνω την φιγούρα του για να μην χρειαστεί να περιφέρομαι για πολύ ώρα μέσα.

Βέβαια υπήρχε και η περίπτωση να μην βρίσκεται καν εκεί και να έχω ρισκάρει τη σωματική μου ακεραιότητα τζάμπα. Αλλά εδώ που φτάσαμε μπορώ τουλάχιστον έστω να προσπαθήσω.

Τα μάτια μου έγιναν δύο σχισμές στην προσπάθεια μου να ξεχωρίσω τα πρόσωπα στο μπαρ.

Στο βάθος του μαγαζιού, το μάτι μου πήρε τον Μαθ και λίγο πιο δίπλα τον Νίκο, να κάθονται μαζί με μια μεγάλη παρέα.

Έλα... Έλα...

Έκανα στην άκρη, ώστε να περάσει ένα ζευγάρι από την είσοδο και έπειτα ξανακάρφωσα το βλέμμα μου στο γυαλί.

Αυτή τη φορά τον είδα.

Teo's pov

? : Πως σε λένε? με ρώτησε για δεύτερη φορά η κοπελιά και δεν μπορούσα πλέον να ξανακάνω πως  δεν την άκουσα αφού πρακτικά τσίριξε μέσα στο αυτί μου

Εγώ : Χάρη, της απάντησα κουρασμένα

? : Από που βγαίνει αυτό?

Εγώ : Από το κάνε μας τη χάρη.., είπα και της έδειξα τον δρόμο προς την έξοδο

? : ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

Άρχισε να γκαρίζει και νομίζω πως με έφτυσε λίγο.

? : Έχεις πολύ πλάκα..., συνέχισε, μου αρέσουν οι άντρες με χιούμορ...

Ένιωσα το κορμί της να κολλάει πάνω στο δικό μου και, έτσι όπως ήμασταν όλοι καθισμένοι στον καναπέ σαν σαρδέλες, δεν υπήρχε διαφυγή.

Εγώ : Έχω έναν τριτοξάδελφο από τη μεριά της μάνας μου, είναι κωμικός, θα σας κάνω το κονέ.., της είπα κλείνοντας το μάτι

Με αγνόησε παντελώς καθώς το βλέμμα της φιξιόθηκε πάνω στο χέρι μου.

? : Ομιτζί έχεις τόσο μεγάλη παλάμη! Η δικιά μου είναι τόσο μικρή! είπε και πήρε το χέρι μου στα δικά της

Το τράβηξα σχεδόν αμέσως.

Εγώ : Ναι, ξέρεις πως κάποιοι άνθρωποι έχουν πλατυποδεία? Εγώ το έχω στα χέρια..

Πλησίασε τα χείλη της κοντά στο αυτί μου και έβγαλε ένα αισθησιακό γελάκι.

? : Έχεις και τίποτα άλλο που να είναι μεγάλο...? Ψιθύρισε και πριν προλάβω να τραβηχτώ μακριά ένιωσα την γλώσσα της να μου γλύφει το μάγουλο

Εγώ : ΥΠΟΜΟΝΉ!

Πετάχτηκα όρθιος με αποτέλεσμα να πέσει πάνω στον Μαθ.

Εγώ : Πρόσεχε γλύφει! Αν την χαϊδεψεις όμως μπορεί και να δαγκώσει.., του φώναξα και έφυγα για το μπάνιο

Άνοιξα την πόρτα και πήγα γρήγορα στον νιπτήρα για να ξεπλύνω το πρόσωπο μου.

Αηδία.

Αηδία.

Αηδία.

Αηδία.

Αηδία.

Αηδία.

Αηδία.

Αηδ-

Πριν προλάβω να αντιδράσω, ένιωσα ένα χέρι να τυλίγεται γύρω από το στόμα μου και αμέσως μετά, κάποιος με είχε χώσει μέσα σε μια από τις τουαλέτες.

Άκουσα την πόρτα πίσω μας να κλείνει και τα χέρια του με απελευθέρωσαν.

Εγώ : Τι στον π-

Διέκοψα την πρόταση μου στην μέση όταν είδα ξαφνικά τον Μαξ να στέκεται μπροστά μου.

Νομίζω είμαι σε λάθος pov

Εγώ : Τι σκατά κάνεις εσύ εδώ?! ψιθυροφώναξα και μου έκανε νόημα να σιωπήσω

Μ : Θέλω μια χάρη.., δήλωσε καθόλου χαρούμενος και δεν μπόρεσα πάρα να υψώσω δυσπιστα τα φρύδια μου

Εγώ : Όχι, είπα χαμογελώντας αυτάρεσκα

Έκανα να φύγω, αλλά με πρόλαβε και μπλόκαρε την έξοδο.

Εγώ : Πρέπει να έχεις πολλά αρχίδια για να εμφανίζεσαι έτσι εδώ.., τον πλησίασα απειλητικά αλλά δε φάνηκε να ταράζεται

Μ : Πίστεψε με ήσουν η τελευταία μου επιλογή.., σχεδόν γρύλισε και έκανε κι αυτός ένα βήμα πιο κοντά

Ένα αίσθημα ικανοποίησης με κυρίευσε βλέποντας τον απεγνωσμένο και ταυτόχρονα εξίσου νευριασμένο.

Εγώ : Μη μου πεις πως έχεις πάλι προβλήματα με την μικρή πριγκίπισσα..., είπα δήθεν στεναχωρημενος

Μπορούσα να διακρίνω τον  εκνευρισμό στα μάτια του.

Δεν απάντησε.

Εγώ : Το μουνί σέρνει καράβι τελικά...

Μ : Τελείωσες? ρώτησε με αξιοθαύμαστη υπομονή

Εγώ : Είχα κάνα δυο ακόμα, είναι η αλήθεια, αλλά συνέχισε...  Πως μπορώ να σε εξυπηρετήσω..? Ρώτησα με προσποιητή ευγένεια

Στήριξα την πλάτη μου στα πλακάκια του τοίχου, σταύρωσα τα χέρια στο στήθος μου και του χαμογέλασα αυτάρεσκα.

Μ : Χρειάζομαι την διεύθυνση της Άννας..., είπε απαιτητικά

Με επιασε απροετοίμαστο.

Εγώ : Τι σε κάνει να νομίζεις πως την έχω..? τον ρώτησα και έβγαλε ένα πνικτό γελακι

Μ : Εντύπωση θα μου έκανε να μην την είχες.., είπε και μου έριξε ένα βλέμμα όλο νόημα

Εγώ : Μπορεί να έχεις δίκιο.., παραδέχτηκα, όπως και να έχει, η απάντηση είναι όχι.

Έκανα άλλη μια μάταιη προσπάθεια να φύγω από την τουαλέτα, αλλά με εμπόδισε για ακόμη μια φορά.

Μ : Ξανασκέψου το, με απείλησε και τα μάτια του γυάλισαν

Εγώ : Γιατί δε ζητάς την διεύθυνση από την γκόμενα σου? τον ρώτησα

Απέστρεψε το βλέμμα του άλλου.

Εγώ : Εκτός... Αν για εκείνη ψάχνεις την διεύθυνση..., διαπίστωσα και χαμογέλασα ξανά

Μπορούσα να καταλάβω πως είχε αρχίσει να χάνει την υπομονή του.

Μ : Θα μου δώσεις την γαμημένη διεύθυνση ή θα συνεχίσεις τις ερωτήσεις?

Εγώ : Γιατί να σε βοηθήσω? ρώτησα  τελικά

Τον είδα να χαμογελάει αυτάρεσκα για πρώτη φορά.

Μ : Ίσως επειδή, δεν νομίζω να θέλεις η Αννούλα να μάθει ότι ο αξιαγάπητος Τεό προσπαθεί να κάνει κακό στην κολλητή της.., είπε με ψεύτικη  αθωότητα αποτυπωμένη στο βλέμμα του

Χαμογέλασα πίσω.

Εγώ : Δε με ενδιαφέρει η γνώμη ενός σχολιαρόπαιδου, δήλωσα, και εξάλλου γνωρίζει πολύ καλά πως δε θα το έκανα.. Νομίζω το απέδειξα και στην τελευταία μας συνάντηση.. Ξέρεις, εκεί που την έσωσα καθώς κάποιος προσπαθούσε να της τον χώσει από πίσω.. Όταν εσύ ήσουν υπερβολικά απασχολημένος, ώστε να την προσέξεις..

Τα λόγια μου χτύπησαν νεύρο και το κατάλαβα. Σύντομα όμως το ειρωνικό του χαμόγελο επανήλθε, ίσως πλατύτερο και από πριν.

Μ : Είμαι σίγουρος ότι το έκανες.. Πως νομίζεις όμως ότι θα νιώσει όταν μάθει πως ήσουν εσύ μαζί με τον Μαθ εκείνη την ημέρα στο φαστφουντάδικο? Όταν μάθει πως ήσουν εκεί την πρώτη φορά που κάποιος επίσημα απείλησε την καλύτερη της φίλη?

(παρτ 31-2 για όσους δεν θυμούνται<3

- Προφανώς δεν θυμούνται αφού ανεβάζεις κάθε 10 χρόνια..

Σατ. Γιορ. Γκαντ. Ντεμν. Μαουθ.)

Δεν είχα απάντηση σε αυτό. Είχα σχεδόν ξεχάσει ότι αυτή η ημέρα υπήρχε.

Μ : Και από όσα ξέρω για εκείνη.. Τζιζ πρέπει να είναι πολύ πεισματάρα... Δε ξέρω κατά πόσο θα είναι ικανή να παραβλέψει κάτι τέτοιο..

Το προσποιητό ενδιαφέρον στα μάτια του με έκανε να θέλω να τον χτυπήσω τόσο γαμημένη άσχημα.

Δεν μπορούσα να του απαντήσω. Όμως ο εμφανείς εκνευρισμός μου πρέπει να ήταν η μόνη απάντηση που χρειαζόταν από εμένα.

Μ : Ισως τελικά να μην σέρνονται μόνο τα δικά μου καράβια ε? ρώτησε και έγυρε το κεφάλι του στο πλάι

Μια μπουνιά. Μια μπουνιά μόνο. Μια μικρή.

Εγώ : Δεν έχω την διεύθυνση της.., παραδόθηκα στο τέλος, μπορώ όμως να σε πάω..

Αν και αυτή η ιδέα δεν ήταν η καλύτερη, ήταν η μοναδική και το ξέραμε.

Αφού στριμωχτήκαμε, ώστε να χωρέσουμε και οι δύο από την πόρτα, επειδή και οι δύο αρνουμασταν να βγούμε δεύτεροι, συμφωνήσαμε να φύγουμε από το μαγαζί.

Εκείνος έφυγε πρώτος και έπειτα από δύο λεπτά έφυγα κι εγώ και κατευθύνθηκα προς το τραπέζι μας.

Στην ακρουλα του καναπέ βρισκόταν ο Μαθ με την κοπελιά από πριν να χαιδεύονται και να γλωσσοφιλιούνται σαν τρελοί.

Δε θα πω ψέματα, παρεξηγήθηκα. Μόνο αυτό σήμαιναν τα λεπτά που περάσαμε μαζί για εσένα?

Χαιρέτησα τα παιδιά και έφυγα από το μαγαζί με την δικαιολογία πως είχα να επισκεφτώ μια "φίλη".

Προφανώς και ήξερα την διεύθυνση της Άννας.

Αλλά πρώτον, με είχε φάει η αγωνία να δω τι συμβαίνει μεταξύ τους βρε παιδιά. Και δεύτερον, χρειαζόμουν μια δικαιολογία, ώστε να την δω.

Συνάντησα τον Μαξ στο επόμενο στενό και με οδήγησε στο αμάξι του.

Μετά από ένα δεκάλεπτο τσακωμό σχετικά με το ποιος θα ήταν πιο λογικό να οδηγήσει, εγώ που προφανώς ΞΈΡΩ ΣΤΟ ΠΕΡΊΠΟΥ ΠΟΥ ΠΆΩ ή εκείνος, που έχει δίπλωμα, αμάξι και ξέρει τους δρόμους.

Δε ξέρω στο τέλος πως κατάφερα να με πείσει.

Οδηγώντας προς το σπίτι της Άννας, υπήρξε ένας ακόμα μικρός τσακωμός σχετικά με τη μουσική που θα ακούγαμε στο δρόμο.

Τελικά αποφασίσαμε να μην ακούσουμε τίποτα.

Εγώ : Στρίψε εδώ! του είπα και το έκανε

Βλέπετε τι ωραία που θα λειτουργούσαμε αν απλά έκανε ότι του έλεγα χωρίς παράπονα?

Του έδειξα με το δάκτυλο μου το σπίτι και πάρκαρε λίγα μέτρα πιο κάτω.

Βγήκε έξω από το αυτοκίνητο και ακολούθησα τις κινήσεις του.

Μ : Τι κάνεις? με ρώτησε απορημένος

Εγώ : Πηγαίνω να δω την φίλη μου.., είπα απλά και τον προσπέρασα

Νομίζω τον άκουσα να πνίγει ένα γελακι και έπειτα ήρθε κι αυτός από πίσω μου.

Φτάσαμε στην εξώπορτα του σπιτιού της και πριν προλάβω να τον ρωτήσω, πως ακριβώς είχε σκοπό να εμφανιστεί έτσι απροειδοποίητα, είχε ήδη πατήσει το κουδούνι.

Βλακας.

? : ΜΙΣΌ ΛΕΠΤΌ! ακούστηκε μια φωνή και ένα συγκράτησα ένα χαμόγελο

Μπορούσα να ακούσω τα βήματα της καθώς έτρεχε μέσα στο σπίτι.

Ξαφνικά τα βήματα σταμάτησαν έξω από την πόρτα.

Α : Ποιος είναι? ρώτησε

Γύρισα και κοίταξα τον Μαξ, μόνο για να τον βρω να με κοιτάζει πίσω.

Του έδειξα με τα χέρια μου την πόρτα.

Μου έριξε ένα βλέμμα σαν να μου έλεγε "ρε είσαι τρελός ρε?!" και μου την έδειξε κι αυτός.

Τον έδειξα με το δάκτυλο και έπειτα ξαναέδειξα την πόρτα.

Γούρλωσε τα μάτια του και κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.

Το κουνησα κι εγώ θετικά.

Α : Είναι κάνεις έξω?

Μου έριξε μια σφαλιάρα στον σβέρκο και άνοιξα διάπλατα το στόμα μου και του έδωσα μια μπουνιά στο μπράτσο.

Α : ΟΚ είστε οι χειρότεροι απαγωγές εβε-, τα λόγια της κόπηκαν μαχαίρι όταν άνοιξε την πόρτα και μας αντίκρισε μπροστά της
............................................................................ 

Hi bbys <3

ΠΆΛΙ ΔΕΝ ΆΡΓΗΣΑ. ΟΡΊΣΤΕ. ΧΑ.

Το επόμενο τα Χριστούγεννα.

Χε χε πλακιτσα

Τι μου καανεεετεεεε?

Ο λαός απαίτησε κεφάλαιο όπως λέει και η ElliEllisavet, οπότε ποια είμαι εγώ για να αρνηθώ;

Ελπίζω να σας άρεσε :) ξέρω σας έχω πάει λίγο καροτσάκι σχετικά με τον Βασίλη αλλά υπόσχομαι κάποιες απαντήσεις.

Κάποτε. Μουα χα χα.

Χρειάζομαι ύπνο. Λεφτά. Ρούχα. Ή ανταλλάσω όλα αυτά για μια μη γαμημένη ψυχολογία...

ποιος θέλει να φτιάξουμε ένα κλαμπ, όπου θα μαζευόμαστε κάθε Δευτέρα βράδυ σε μια ταράτσα, θα πίνουμε χυμό με καλαμάκι και θα λέμε τα προβλήματα μας?

Αν μένετε μακριά θα στέλνω το ιδιωτικό μου τζετ!

Θα το ονομάσουμε "ξαναμένες παρθένες".

Σκεφτείτε το εε

Αυτά από εμένα μικρά μου πονι

Bb bbys <3