Ήταν ο άτιμος.
..................................................................................

Max pov

Δεν ξέρω τι με έπιασε. Και εκείνη τη στιγμή δε με ένοιαζε κι όλας.

Το μόνο που σκεφτόμουν είναι σε ποιον από τους δύο τοίχους να την κολλήσω.

Ένιωθα στερημένος. Είχα να της μιλήσω τόσο καιρό που ένιωθα πως απλά έβγαζα ότι κρατούσα μέσα μου. Πείτε το θυμό, αγανάκτηση, ότι θέλετε...

Αλλά είχε τα ωραιότερα χείλη που είχα γευτεί ποτέ. Όσο κι αν την τράβαγα προς το μέρος μου, η επαφή δεν ήταν αρκετή. Όσο κι αν την άγγιζα, δεν με ικανοποιούσε. Όσο κι αν αυτό ήταν απλά ένα φιλί, δεν άργησε να με κάνει σκληρό γρήγορα.

Τα χέρια της ανέβηκαν προς το στήθος μου και ένιωσα τα δάκτυλα της να χαράζουν μονοπάτια πάνω στους κοιλιακούς μου. Ήταν διστακτική όμως.

Το γεγονός πως ακόμα και τώρα, ενώ οι γλώσσες μας χορεύουν η μία δίπλα στην άλλη, εκείνη παραμένει τόσο αγνή και αθώα, με κάνει να θέλω να κάνω πολλά πράγματά.

Δάγκωσα το κάτω χείλος της χωρίς να το περιμένει και έβγαλε ένα μικρό επιφώνημα.

Μόνο αυτό χρειάστηκε ώστε να καυ-

Mel's pov

ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

ΗΑΗΑΗΑΗΑΗΑΗ ΈΚΑΝΕ "ΝΤΟΙΝΓΚ!"

Χρειάστηκε να περάσουν μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσω τι συνέβαινε.

Χρειαζόμουν επειγόντως μια καθαρή ανάσα αέρα, αλλά η ζεστασιά του στόματος του ήταν υπερβολικά απολαυστική ώστε να την αφήσω.

Κάποια δευτερόλεπτα αργότερα, μην αντέχοντας άλλο, τραβηχτήκαμε μακριά ο ένας από τον άλλον.

Ένιωθα να καίγομαι και τη θερμοκρασία ξαφνικά να έχει ανέβει πολύ απότομα.

Η μία τρεμάμενη ανάσα μετά την άλλη.

Ήμασταν ακόμα πολύ κοντά.

Έφερε το χέρι του στο πρόσωπο μου και με τον αντίχειρα του χάιδεψε απαλά τα πρισμένα χείλη μου.

Μπορούσα ακόμα να νιώσω τη γλώσσα του να κόβει βόλτες μέσα στο στόμα μου.

Σήκωσε ελαφρά το πηγούνι μου, ώστε να τον κοιτάξω. Δε ξέρω πως έπρεπε να αντιδράσω, ήμουν ακόμα σε κατάσταση σοκ.

Μ : Κανονικά θα έπρεπε να πω "Λυπάμαι, παραφέρθηκα..", έκανε μια παύση για να πάρει μια κόφτη ανάσα, αλλά δε λυπάμαι καθόλου, συγγνώμη.., είπε και τα χείλη του σχημάτισαν ένα πονηρό χαμόγελο

Γούρλωσα τα μάτια μου στο άκουσμα των λέξεων του, αλλά στην πραγματικότητα ήθελα να ουρλιάξω.

Εγώ : Ε-.. Ν-ναι.. Ολ-λα κ-.. -, προσπάθησα να αρθρώσω όταν ο ήχος του τηλεφώνου του με διέκοψε

Ήταν απίστευτο πόσο γρήγορα άλλαξε η διάθεση του.

Γιατί πάντα πρέπει να τα χαλάει όλα ένα τηλέφωνο?

Με το ελεύθερο του χέρι απάντησε στην κλήση, ενώ με το άλλο, κρατώντας πάντα επαφή με το δέρμα μου, έσυρε τα δάκτυλα του μέχρι το μάγουλο μου. Θα ακουστεί χαζό αλλά, για μια στιγμή σκέφτηκα πως δεν ήθελε να με αφήσει.

Μεταξύ μας, ούτε κι εγώ ήθελα να με αφήσει.

Ένιωσα μια ενόχληση στο στομάχι μου. Νομίζω ο κόσμος το αποκαλεί "πεταλούδες".

Μ : Έλα..

Δε μπορούσα να ακούσω καθαρά τι έλεγε ο συνομιλητής, και οι κυκλικές κινήσεις που εκτελούσε ο αντίχειρας του, καθώς χάιδευε απαλά το μάγουλο μου, δε βοηθούσαν τη συγκέντρωση μου.

Μ : Ερχόμαστε.., είπε απότομα και έκλεισε το τηλέφωνο

Ωπα... Πληθυντικός!?

Το ύφος μου πρέπει να πρόδωσε πως ένιωσα εκείνη τη στιγμή, γιατί κατέβασε σχεδόν αμέσως το χέρι του από το μάγουλο μου.

Μ : Πρέπει να φύγουμε, είπε και άρχισε να περπατάει ξανά αλλά αυτή τη φορά μείωσε τον ρυθμό του κατά πολύ

Κρυφοχαμογέλασα στη σκέψη πως το έκανε για εμένα.

Εγώ : Π-που πάμ-με..? Τραύλισα

Μ : Σπίτι μου.., είπε απλά και παραλίγο να πέσω στο ίσιωμα

Γούρλωσα τα μάτια μου για άλλη μια φορά, αλλά παρέμεινα σιωπηλή.

Εντάξει αυτό ήταν. Θέλει να με ξεφορτωθεί. Του την έδωσαν αυτά που είπα και με φίλησε για να με παραπλανήσει. Και τώρα, θα με πάει στην αποθήκη, θα με κρεμάσουν ανάποδα σαν τα αρνάκια στον χασάπη και θα με κάνουν σάκο του μποξ.

Παναγία μου με φίλησε.

Μη ξεχνάς το "ΝΤΟΙΝΓΚ!"

ΙΙΙΧΙΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

Προχωρήσαμε αρκετά, περάσαμε δύο - τρία τετράγωνα, ώσπου φτάσαμε στο αμάξι του.

Μ : Μπες...

Anna's pov

Μ : Δεν έφαγες.., είπε και έσπρωξε το πιάτο προς το μέρος μου

Εγώ : Αφού δε πεινάω άλλο..

Μ : Νταξει παιδί μου άμα δε σ άρεσε δε πειράζει.., το πήρε μακριά μου

Εγώ : Μία χαρά ήταν το φαΐ ρε μαμά..

Μ : Άρα φάτο! Αφού δε χόρτασες...! και το ξανάφερε μπροστά μου

Εγώ : Έσκασα δε χόρτασα! Μου είχες βάλει ποσότητα σχεδόν για τρία πιάτα..

Μ : Αφού είσαι στην ανάπτυξη!

Εγώ : Αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να φάω τα πάντα!

Μ : Να δω ποιος κακόμοιρος θα σε πάρει τόσο κόκαλο που είσαι..

Αχ και να ξερες..

Σηκώθηκα να αφήσω το πιάτο μου στον νεροχύτη και κατευθύνθηκα ευτυχισμένη προς το ψυγείο.

Άνοιξα το μικρό συρταρακι και έβγαλα το σνικερς που φύλαγα όλη μέρα.

Μ : Μη τρως αυτές τις βλακείες εκατό κιλά έχεις γίνει ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΛΙΓΟ-

Εγώ : ΜΑΜΆ!

Μ : Καλά παιδί μου καλά εγώ μια κουβέντα είπα... Για το καλό σου το λέω.. Να σου βράσω κανένα αυγουλάκι μήπως τελικά δε χόρτασες?

Εγώ : Ε ρε που μπλέξαμε..., είπα και μπουκώθηκα με το σνικερς

Μπ : Καλά σου λέει ρε Μάρθα.. 17 θα γίνει σε λίγο σταματά να της συμπεριφέρεσαι λες και είναι μωρό..

Εγώ : Ευχαριστώ ρε μπαμπά! Αυτό είναι το πόιντ!

Μ : Σιγά το μπόι...

Μπ : "Πόιντ" όχι μπόι..

Μ : Δε μιλάω κινέζικα εγώ...

Εγώ : Αγγλικά είναι!

Μ : Το ίδιο είναι...

Χτήπησα με τη παλάμη μου το κούτελο μου.

Εγώ : Καλά καλά εγώ πάω να τη πέσω-

Μ : ΣΕ ΠΟΙΟΝ?

Εγώ : Για ύπνο.. Φορ γκαντ σέικ...

Μ : Είναι αργά για αυτό, πιες σκέτο γάλα άμα θέλεις!

Και σε μια προσπάθεια να αποφύγω το τετραπλό εγκεφαλικό, έτρεξα πανικόβλητη στο δωμάτιο κλειδώνοντας τη πόρτα.

Όλα καλά. Είσαι καλά. Όλα καλά. Τελείωσε.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι και άνοιξα το κινητό μου. Πφφ... Αμάν πια κι αυτή η σκύλα ακόμα στο ραντεβού είναι?

Μου είπε πως θα με πάρει, ΕΝΝΟΕΊΤΑΙ, μόλις τελειώσει να μου πει λεπτομέρειες.

Πρέπει να το σεβαστώ. Δεν είναι σωστό να τη διακόψω.

Μπιπ μπιπ μπιπ μπιπ μπιπ μπιπ μπιπ

Τουτ τουτ... τουτ τουτ.. του-

Μ : Ν-ναι..? Άκουσα τη φωνή της μέσα από το ακουστικό

Εγώ : ΞΈΡΑΣΕ ΤΑ ΟΛΑ! είπα και βολεύτηκα καλύτερα έτοιμη για κουτσομπολιό

Ε ΠΟΥ ΠΉΓΕ ΤΟ ΣΝΙΚΕΡΣ?

Μ : Εμμ..., τραύλισε

Α το φαγα... Φτου.

Εγώ : Πες μου πως είναι ακόμα εκεί..

Μ : Όχι ακριβώς.., είπε

Εγώ : Δε σε πιάνω..

Έσκυψα και έβγαλα από το συρτάρι του γραφείου μου τα Π.Ε.Ο.Σ .

Πατάκια Έκτακτων Ουσιαστικών Συνθηκών.

Μ : Ε.. Τ-το ραντεβού τελείωσε κ-κάπως πιο γρήγορα..

Καλά οκ το παραδέχομαι απλά ήθελα να το ονομάσω έτσι.

Εγώ : Και γιατί το λες έτσι καλέ εγώ θα χαιρόμουν! Πως πήγε?

Μ : Αμφιβάλλω.. Καλά ήταν..

Εγώ : Μπορείς να κάνεις λίγο μεγαλύτερες προτάσεις σε παρακαλώ..? Τη ρώτησα παραξενεμένη

Μ : Δε θα το έλεγα..

Και τότε τα Π.Ε.Ο.Σ. μου έδωσαν ενέργεια να σκεφτώ.

Εγώ : Α! Είναι ο μπαμπάς σου δίπλα και δε μπορείς να μιλήσεις!?

Μ : Τώρα τι απαντάω....

Εγω : Το έπιασα! Λοιπόν απαντά μου μονολεκτικά!

Μ : Μ-

Εγώ : Πέρασες ωραία? Ρώτησα ενθουσιασμένη

Ένιωθα σαν κατάσκοπος. Χάι γιαααα

Μ : Όσο κράτησε..

Εγώ : Δε πιστεύω να έκανε τίποτα άσεμνα πράγματα μην έρθω εκεί και τον πλακώσω στα μπουνίδια??

Μ : Όχι ήταν πολύ καλός..

Mel's pov

Με την άκρη του ματιού μου είδα τα δάκτυλα του να σφίγγονται γύρω από το τιμόνι.

Choke me

Ξαφνικά στραβοκατάπια το σάλιο μου και άρχισα να βήχω.

ΌΧΙ ΑΠΌ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΜΑΡΗ ΑΥΤΟΣ ΝΑ ΤΟ ΚΆΝΕΙ!

Γύρισε να με κοιτάξει ανήσυχος.

Α : Καλά είσαι..? Ρώτησε και πήρα το βλέμμα μου απ τα χέρια του

Εγώ : Ναι ναι.. Τέλος πάντων έγ-γιναν πολλά να στα πω από κοντά αύριο το πρωί..? Αν ζω.., ψυθίρισα το τελευταίο και τον είδα που χαμογέλασε

Α : Αύριο δε γίνεται! Σειρά μου να βγω ραντεβού! Είπε ενθουσιασμένα και σούφρωσα τα φρύδια μου

Εγώ : Τι? Με ποιον? Ρώτησα περίεργη

Α : Ααχχχ... Με τον Τεό..., είπε και τότε πετάχτηκα σχεδόν απ τη θέση μου

Εγώ : Όχι όχι Άννα άκουσε πρέπει να σου πω κάτ-

Α : Σόρυ Μελ πρέπει να κλείσω με φωνάζει η μάνα μου! Θα σε πάρω μετά!

? : ΆΚΟΥΣΑ ΣΑΚΟΥΛΑΚΙ-

Είπε και μου το έκλεισε γρήγορα

Εγώ : Σκατά σκατά σκατά.., μουρμούρισα

Μ : Τι έγινε? Ρώτησε σοβαρός

Προσπάθησα να την πάρω πίσω, αλλά δεν απάνταγε. Γαμώτο τις πιο ακατάλληλες στιγμές βρίσκει και αυτή η κ. Μάρθα.

Αν όντως είχα δίκιο σχετικά με το τατουάζ, έπρεπε να της το πω πριν βγει μαζί του.

Αλλά...

Αν κάνω λάθος..? Αν κάνω λάθος και για τον Νίκο? Αν όλα είναι μια μεγάλη σύμπτωση?

Όχι όχι όχι

Είχα μια θεωρία, αλλά προτού αρχίσω να βασανίζω το μυαλό μου, ή χαλάσω το ραντεβού της κολλητής μου, ήθελα να την αποδείξω.

Εγώ : Γιατ-τί ήρθες και με π-πήρες σήμερα? Ρώτησα αγνοώντας την προηγούμενη ερώτηση του

Δεν απάντησε, απλά συνέχιζε να κοιτάει προσηλωμένος το δρόμο.

Εγώ : Γιατί π-πάμε στην απ-ποθήκη?

Καμία απάντηση. Το μόνο που εισέπραξα ήταν μια σπασμωδική κίνηση των μυών του στις γωνίες του προσώπου του.

Εγώ : Τ-τι ήταν τ-τόσο τραγικό που έν-νιωσες την ανάγκη να μ-με πάρεις από εκεί..?

Ξανά τίποτα. Είχα αρχίσει να παίρνω φόρα.

Εγώ : Κ-και γιατί ξαφνικά εμφ-

Μ : ΜΕΛ! με διέκοψε θυμωμένα και αμέσως σταμάτησα

Κάθισα κανονικά στο κάθισμα μου και γύρισα το κεφάλι μου ώστε να ακουμπάει το τζάμι του παραθύρου. Δεν ήθελα να δει πόσο με επηρέαζε όταν θύμωνε.

Ξεφύσιξε νευρικά.

Ένιωσα το χέρι του να ψάχνει στα τύφλα το δικό μου, όσο εκείνος είχε τα μάτια του μπροστά. Έλυσα τα χέρια μου, που ήταν δεμένα μπροστά από το στήθος μου, και ακούμπησα το δικό του.

Έμπλεξε χαλαρά τα δάκτυλα μας.

Μ : Απλά εμπιστεύσουμε...

..................................................................................

Hi bbys 💎

Έχω αρχίσει να πιστεύω πως το κράτος έστησε την καραντίνα ώστε να με αναγκάσει να ανεβάσω κεφάλαια.

Είμαι τόσο χαρούμενη που επιτέλους περάσαμε το πρώτο φιλί γιατί τώρα μπορώ να βάλω όλα τα πλοτ τουιστ που κρατούσα μέσα μου 🥺

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο ✨

Πως τα περνάτε αυτές τις μέρες? Πως νιώθετε?

Θα είμαι τρελή αν πω πως δε μου φαίνεται και τόσο χάλια η καραντίνα? Δηλαδή, η φετινή χρονιά (όσο κράτησε) μου φάνηκε βουνό. Ένιωθα πιο στρεσαρισμένη από πότε και το άγχος μου ήταν τετραπέραντο.

Δε μπορώ να πω πως μου λείπει το σχολείο. Οι φίλοι μου και η κολλητή μου πάρα πολύ, αλλά το σχολείο όχι. Ίσα ίσα χαίρομαι που δε θα χρειαστεί να δω κάποιες σκατόφατσες για πολύ καιρό.

Κυρίως καθηγητών.

Βέβαια το γεγονός πως δε μπορούμε να βγούμε έξω μου φαίνεται πολύ περίεργο. Και δε μου φαίνεται καν για Πάσχα. Νιώθω σαν κάθε άλλη μέρα που περνάει εδώ μέσα. Εντομεταξυ έχω χάσει και τις μέρες και τις ημερομηνίες αλλά και την ώρα.

Τρελαίνομαι σιγά σιγά.. Αν σκοτώσω κανέναν στο βιβλίο να ξέρετε θα είναι από παραφροσύνη γενικά.

Τέλος πάντων αυτά από εμένα

Bb bbys 💎