Μ : Σςς όλα είναι καλά μικρή.. Είσαι καλά.., ψιθύρισε
........................................................................

Τα δάκρυα μου σιγά σιγά στέρευαν όσο εκείνος με κρατούσε ακόμα στην αγκαλιά του.

Και

3

2

1

ΙΙΙΙΙ ΜΕ ΈΧΕΙ ΑΓΚΑΛΙΆ ΠΑΝΑΓΊΑ ΜΟΥ

Αμέσως η μαγεία της στιγμής χάθηκε λες και κάποιος έκλεισε απλά τον διακόπτη.

Τρανταχτήκαμε ταυτόχρονα προς τα πίσω και έσπευσα να σκουπίσω κάποια δάκρυα που έτρεχαν ακόμα στα μάγουλα μου.

Εκείνος έσκυψε το κεφάλι του ξύνοντας ταυτόχρονα το σβέρκο του και απλά φαινόταν τόσο γλυκούλης.

Μ : Ε.. Ευχαριστώ για το φούτερ..

Μέχρι να ανοίξει το στόμα του πανάθεμα τον..

Εγώ : Ε? Α ναι.. Τ-τίποτα.., είπα και χωρίς να του δώσω χρόνο ευκαιρία να μιλήσει γύρισα προς το σπίτι και άρχισα να περπατάω

Αυτή τη φορά όμως δε με ακολούθησε. Έφτασα μπροστά στην εξώπορτα και στην αρχή δίστασα λίγο να μπω μέσα.

Πραγματικά το τελευταίο άτομο που ήθελα να δω εκείνη τη στιγμή ήταν ο μπαμπάς μου.

Και το πρώτο ποιο είναι..?

Μ : Έι Μελ? Άκουσα τη φωνή του και γύρισα να τον κοιτάξω

Ο ντελιβεράς. Αι παράτα με!

Εγώ : Ν-ναι.., τραύλισα

Κοίταξε μια το πρόσωπο μου και μια το αμάξι του και ξεφύσιξε θυμωμένα.

Μ : Γαμώ.., μουρμούρισε, μπες στο αμάξι, είπε επιτακτικά και άρχισε να προχωράει προς το αυτοκίνητο

Εγώ είχα μείνει να τον κοιτάω.

Μ : Δε θα σε παρακαλέσω μικρή μπες στο αμάξι, είπε πιο σκληρά αυτή τη φορά

Όταν τον λέω εγώ διπολικό εσείς γελάτε.

Άρχισα να προχωράω προς το αμάξι χωρίς πραγματικά να καταλαβαίνω τι κάνω.

Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Φεύγω από το σπίτι χωρίς κινητό ή κλειδιά, χωρίς να έχω ενημερώσει κανέναν και με κάποιον που μπορεί να πάσχει από διπολική διαταραχή μπορεί και όχι. Γουάι δε χελ νοτ?

Μπήκα μέσα στο αμάξι και απευθείας φόρεσα ζώνη. Δεν έκανα καμία περαιτέρω ερώτηση εφόσον ήξερα πως θα αρχίσει να μου φωνάζει. Κλείδωσε το αμάξι και πάτησε απότομα το γκάζι με αποτέλεσμα να κρατηθώ για να μη φύγω μπροστά.

Μπορούσα να δω τα χέρια του να σφίγγουν και να ξεσφίγγουν το τιμόνι και να ακούσω τις αναπνοές να βγαίνουν κοφτές απ τα χείλη του.

Πρέπει να βρούμε ένα όνομα για την άλλη του προσωπικότητα..

Αν πρέπει λέει...

Max pov

ΤΙ ΣΚΑΤΆ ΠΆΕΙ ΛΆΘΟΣ ΜΑΖΊ ΜΟΥ !?

Έσφιξα το τιμόνι στα χέρια μου σε μια προσπάθεια να συγκρατηθώ και να μη ξεσπάσω πάνω της.

Τι κάνω ρε πούστη μου?

Τι στο διάολο με νοιάζει αν κλαίει!? Τι με νοιάζει αν χώρισε ή τσακώθηκε ή χτύπησε? Δε με νοιάζει!

Ή τουλάχιστον δε θα έπρεπε να με νοιάζει..

Θα με διώξουν από τη συμμορία στο τέλος και ο μόνος που θα φταίει θα είμαι εγώ γαμώ το της...

Πως τα έχω κάνει έτσι...

Μ : Π-που πάμε..? Ρώτησε δειλά και μαζεύτηκε στο κάθισμα της

Εγώ : Δεν ξέρω..

Σοβαρά που πάμε?

Με κοίταξε παραξενεμένη και γέλασα ελαφρά με το βλέμμα της.

Εγώ : Που θες να πάμε? Τη ρώτησα και έκανε πως σκέφτεται

Μ : Μμ.. Κάπου ήσυχα.., είπε, ίσως σε καμία παιδική χαρά..

Τώρα ήταν η σειρά μου να την κοιτάξω παράξενα.

Εγώ : Μόνο ήσυχα δεν είναι εκεί.., είπα και γέλασε

Μ : Εννοούσα χωρίς παιδιά.., είπε χαμογελώντας

Εγώ : Α θέλεις να είμαστε μόνοι μας... Το χω! είπα και τα μάγουλα της έγιναν κατακόκκινα

Ήξερα ακριβώς το κατάλληλο μέρος. Όχι για αυτό που καταλάβατε όμως μικρά ανώμαλα.

Δε λέω γλυκούλα είναι, αλλά όχι του γούστου μου.

Συνεχίσαμε να οδηγάμε σε ησυχία για περίπου δέκα λεπτά, όταν πάρκαρα το αμάξι σε μια ερημική γειτονιά.

Μόλις αντιλήφθηκε πως παρκάραμε πήρε το βλέμμα της απ το παράθυρο και με κοίταξε τρομαγμένη.

Εγώ : Αν ήθελα να σε βιάσω μαϊμουδάκι θα το είχα κάνει εδώ και καιρό.. Σταμάτα να σκέφτεσαι τόσο πολύ.., της είπα διαβάζοντας τις σκέψεις της και έσκυψε το κεφάλι της ντροπιασμένη

Βγήκα από το αμάξι και έκανε κι εκείνη το ίδιο χωρίς να με κοιτάει.

Της έκανα νόημα και με ακολούθησε σιωπηλά. Θυμόμουν πως υπήρχε ένα πάρκο εδώ πιο κάτω που ήταν πάντοτε άδειο. Ερχόμουν στο Γυμνάσιο εδώ με τους φίλους μου.

Πωωω ωραίες εποχές...

Εγώ : Να το.., μουρμούρισα αφού το εντόπισα κοντά σε μια πλατεΐτσα και αρχίσαμε να περπατάμε προς τα εκεί

Mel's pov

Συνεχίσαμε να περπατάμε προς το παρκάκι σιωπηλοί.

Το μυαλό μου ακόμα δε το χώραγε.

ΚΆΝΑΜΕ ΣΥΖΉΤΗΣΗ ΣΑΝ ΆΝΘΡΩΠΟΙ

Έλα Χριστέ και Παναγία..

Μπήκαμε μέσα στη παιδική χαρά και ακολούθησα αμέσως τον Μαξ προς τα κάτι τσουλήθρες.

Και δεν εννοώ αυτές τις ιερόδουλες φτου φτου φτου

Έφτασε μπροστά από την τεράστια κατασκευή και έπειτα ανέβηκε πάνω με ευκολία.

Θα μπορούσαμε να πάμε από τα σκαλάκια, αλλά όχι βέβαια γιατί να ανέβουμε σαν άνθρωποι όταν μπορούμε να ανέβουμε σαν πίθηκοι?

Βλέποντας πως δεν έκανα καμία κίνηση να ανέβω, ρόλαρε τα μάτια του και με έπιασε απευθείας από τη μέση ανεβάζοντας με πάνω.

Μ : Όπως είπα και πριν.., έκανε μια παύση και με άφησε, σταμάτα να σκέφτεσαι τόσο πολύ..

Ένιωσα τα μάγουλα μου να περνούν φωτιά.

Κάνοντας ένα βήμα πιο πίσω έκατσε κάτω και ξάπλωσε στην ξύλινη επιφάνεια της κατασκευής.

Εγώ έμεινα να τον κοιτάω χωρίς να ξέρω τι κάνω.

Αμέσως έβαλε το ένα του χέρι πίσω από το κεφάλι του και με το άλλο μου έκανε νόημα να ξαπλώσω δίπλα του.

Χωρίς τίποτα περαιτέρω πήγα δίπλα του και άπλωσα το κορμί μου στο ξύλο δίπλα από το δικό του.

Κάνεις δε μίλαγε για λίγο.

Δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς γινόταν. Δεν μπορώ να καταλάβω γενικά τι γίνεται. Είμαστε ξαπλωμένοι δίπλα δίπλα πάνω σε μια τσουλήθρα χωρίς να μιλάμε, απλά και μόνο επειδή έτσι μας ήρθε.

Δεν έχω ιδέα ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος και γιατί κάθεται δίπλα μου. Για την ακρίβεια δε γνωρίζω πολλά για αυτόν, μόνο το όνομα του.

Δεν είναι λίγο... χαζό?

Μ : Αν θες τόσο πολύ να μάθεις μπορείς απλά να ρωτήσεις.., είπε χωρίς να πάρει το βλέμμα του από τον ουρανό

Εγώ : Να μάθω τι πράγμα..? Ρώτησα κάνοντας την ανήξερη

Μ : Ποιος είναι αυτός ο μυστηριώδης πανέμορφος τύπος που ξαπλώνει δίπλα σου αυτή τη στιγμή και σε κολάζει το γυμνασμένο κορμί του και τη βαριά αισθησιακή φωνή του.., είπε και άρχισα να γελάω

Εγώ : Διαβάζεις πολύ Wattpad.., του είπα συνεχίζοντας να γελάω

Μ : Τι είναι αυτό?

ΩΧΗΣΗΣΙΣΞΣΟΣΞΣΟΣΣΟΣΟΣΟΛΣΠ!?

Εγώ : Μία εφαρμογή.., είπα κατά πίνοντας τη παρόρμηση μου και αρχίζω να τσιρίξω σαν παρανοϊκή

Μ : Αα.., είπε και συνέχισε να αγναντεύει τα σύννεφα που πέρναγαν

Κάμποσα λεπτά πέρασαν και κανένας δεν έλεγε να μιλήσει.

Με την άκρη του ματιού μου έβλεπα το σαγόνι του να τρεμοπαίζει. Πάλι σκεφτόταν κάτι.

Εγώ : Πως σε λένε? Ρώτησα ξαφνικά

Γύρισε στο πλάι για να με κοιτάξει απορημένος από την ερώτηση μου.

Ο ουρανός είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει, πράγμα που έκανε το πράσινο χρώμα των ματιών του ακόμα πιο σαγηνευτικό.

Μ : Μαξ, είπε απλά

Εγώ : Εννοώ ολόκληρο το όνομα..

Πήρε το βλέμμα του από το δικό μου και κοίταξε ξανά τα σύννεφα.

Μ : Μάξιμος.., είπε σιγανά

Φαινόταν τόσο ευάλωτος κάτω από το νυχτερινό φως. Λιγότερο άγριος.

Μ : Πόσο χρονών είσαι? Ρώτησε

Στήλωσα κι εγώ το βλέμμα μου μπροστά έτσι ώστε να μην καρφώνομαι.

Εγώ : 17.. Εσύ..?

Πρώτη φορά συνειδητοποίησα πως δεν είχα ιδέα για την ηλικία του.

Μ : 25..

ΓΟΥΑΤ!?

Γύρισα να τον κοιτάξω με τα μάτια μου έτοιμα να πεταχτούν έξω από το κρανίο μου.

Εγώ : Εισ-σαι.. Εμμ.., τραύλισα

Τότε άρχισε να γελάει βάζοντας τα χέρια του στο στομάχι του.

Ίσως ακουστεί μελό αλλά.. Ορκίζομαι πως ήταν ο πιο όμορφος ήχος που άκουσα ποτέ μου.

Μ : Έπ-πρεπε ν-να δεις τη φάτσα σου.., είπε τρέμοντας απ τα γέλια

Τον κοίταξα χωρίς να καταλαβαίνω.

Μ : 19 μαϊμουδάκι.. Είμαι 19.., είπε ξαναπαίρνοντας το σοβαρό του βλέμμα

Ξεφύσιξα ανακουφισμένη.

Μ : Ποιος είναι ο αγαπημένος σου αριθμός?

Εγώ : Το 16.. Αγαπημένο φαγητό?

Μ : Παστίτσιο.., είπε και χαμογέλασε, αυτός ο τύπος εκείνη τη νύχτα ήταν αδελφός σου?

Δε τη περίμενα αυτή την ερώτηση.

Εγώ : Ναι.. Ζεις με τους φίλους σου?

Έγνεψε.

Μ : Στην αποθήκη.. Μένεις με τους γονείς σου?

Εγώ : Με τον μπαμπά μου και τον αδερφό μου.. Τι σπουδάζεις?

Έβγαλε ένα πνικτό γελάκι.

Μ : Αυτό που κάνω δε σπουδάζεται.. Τι ώρα κοιμάσαι το βράδυ?

Εγώ : Οπότε με πάρει ο ύπνος. Τι εννοείς δε σπουδάζεται..?

Μ : Δεν είναι επάγγελμα μικρή.. Πες μου ένα πράγμα που θα ήθελες να κάνεις αλλά δεν είχες την ευκαιρία..

Σκέφτηκα για λίγο.

Εγώ : Να δω ένα πεφταστέρι.., μουρμούρισα, δηλαδή τι κ-

Μ : Δεν έχεις ξαναδεί πεφταστέρι!? Ρώτησε έκπληκτος και ανασηκώθηκε

Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.

Πλέον είχε χαθεί και το τελευταίο φως του ήλιου, βυθίζοντας τον ορίζοντα στο απόλυτο σκοτάδι. Μόνο το λιγοστό αχνό φως που πρόσφερε το μισοφέγγαρο ελάφρυνε την ατμόσφαιρα.

Εγώ : Μαξ..? Είπα και γύρισε να με κοιτάξει

Μ : Ναι μικρή..

Εγώ : Τι εννοούσες δεν είναι επάγγελμα? Ρώτησα

Μου χαμογέλασε και ύστερα ξάπλωσε δίπλα μου για άλλη μια φορά.

Μ : Δεν είμαι σίγουρος αν υπάρχει πανεπιστήμιο για Αναρχικούς..

ΤΙ!?
........................................................................

Hi bbys 💎

Το ξέρω άργησα λίγο αλλά μόλις επέστρεψα από το δυήμερη εξόρμηση * βλακείες φυλακή χωρίς ίντερνετ * και δεν είχα χρόνο ή σύνδεση για να γράψω :(

Προσωπικά δε μου πολυάρεσε το πάρτ.. Νομίζω έχω γράψει καλύτερα.. ☹️

Άσχετο. ΘΑ ΠΆΩ ΝΑ ΔΩ ΤΟ SPIDERMAN ΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ ΚΑΙ ΑΠΛΆ ❣️❣️❣️

Ελπίζω να περνάτε ωραία στις διακοπές σας μικρά μου πονι και να μη σαπίζεται σε ένα δωμάτιο μπροστά από δύο βιβλία αγγλικών όπως εγώ :((

Αυτά από εμένα..

Μάλλον θα ανέβουν σύντομα κι άλλα κεφάλαια γιατί θα είμαι μόνη μου σπίτι αυτές τις μέρες και δεν θα έχω τίποτα άλλο να κάνω.. :)

Όποιος θέλει να πάμε κλάμπιγκ το λέει από τώρα είμαι ελεύθερη 🍹

Bb bbys 💎