Dave

My eyes are focused in my way heading into Pet's house. I think my mind isn't working anymore but I know how it will come back in its original thoughts. Now, I have the plans to do and I'll tell it at him.

There is a mystery hidden, I need to find out what's happening and how to solve it. I will find it out together with Pet.

Pagkarating ko sa kanila ay dire-diretso na akong pumasok at nadatnan ko si Tita Eia na nasa kusina.

"Hindi pa siya gumigising e. Mayamaya bababa na 'yon,"  saad nito nang tanungin ko kung tulog pa ba ang kaibigan kong' yon. Nakasuot si tita ng white plane apron at nakaipit ang buhok niya gamit ang clamp.

"Okay tita. Ako na lang pupunta sa kuwarto niya," sagot ko naman at aakyat na sana ng hagdanan nang may sinabi pa siya.

"May hangover pa 'yon. Kausapin mo na lang, Dave."

Tumangu-tango na ako at umakyat sa kuwarto niya. Pagpihit ko ng doorknob at pagbukas ng pinto ay nakita ko siyang nakahilata pa rin sa kama niya, nakasubsob ang mukha sa puting unan at wala ring suot na damit pang-itaas.

"Pet, gumising ka. Gising," I shake his shoulders and head to wake him up. Pilit ko siyang ginigising para sabihin ang mga plano at naisip kong paraan.

I just saw him lying in the floor last night in the bar. Wala s'yang ibang kasama o kung meron man, hindi ko na-identify kung sino sa mga taong naroroon. Siguro dala ng kalasingan ay natapon sa damit niya ang alak. 

Gumagalaw-galaw na siya at pagdilat ng mga mata niya ay nakita niya akong nandito sa harap niya kaya mabilis siyang bumangon.

Kinusot-kusot niya ang mga mata niyang umayos ng upo. "Dave?--" tiningnan niya ako at ang hubad niyang katawan sa itaas na part. "--pinagnanasaan mo ba ako?" tanong niyang para namang gagawin ko 'yon.

Umismid muna ako at seryosong tiningnan siya. "Listen."

"Teka lang, ang sakit ng ulo ko. Napalakas yata ang tama ko," at hinawak-hawakan niya pa ang ulo niyang masakit daw.

"Everyone is a suspect," I start.

"Pinagsasabi mo? Ako 'yong may hangover, 'di ba? Hindi ikaw?"

"I followed you last night and I saw you're lying in the floor of the Sta. Ros Bar. Kung hindi pa kita sinundan, baka nabiktima ka na," may halong pag-aalalang sagot ko. Sinadya ko ring lakasan ang boses ko para maintindihan niya ang sinasabi ko. Ipinatong ko ang kanang paa ko sa kaliwang hita at tumikhim muna.

Nanlaki ang mga mata niyang umabante para mas malapitan ako. "Talaga? Ikaw ang naghatid sa'kin pauwi?"

"Ano pa nga ba, 'di ba?"

Naalala ko ang Los Medanos Reserva Malbec  na natapon sa suot niya kagabi. Gano'n na ba siya kalasing para matapon pa sa kanya ang wine na 'yon. Napahawak na naman s'ya sa masakit niyang ulo dala ng hangover. Nagtatayuan na rin ang kanyang mga buhok at ang lagkit niya tingnan na para bang naligo ng pawis magdamag. Marami yata ang nainom niya at makikita ito sa hitsura niya ngayon.

Ipinagpalit ko ang hita ko. Ipinatong ko naman ang kaliwang paa sa kanang hita. "Sino' ng pinuntahan mo ro'n?"

Napahawak na naman ang kaliwang kamay niya sa kanyang sentido, napapangiwing nag-isip pa s'ya ng isasagot na parang walang maalala.

"Andrea," he simply replies smiling. Kilala ko ang ganitong uri ng ngiti kapag ginagawa niya 'to. I

Kunot ang moo kong tiningnan at kinilatis ang mukha niya. "Sino siya?"

Kinuha niya ang cellphone at may hinanap sa mga pictures niya. He shows me a picture of a beautiful lady with her pointed nose and sexy body. It can't be real. This lady is the lady I met before in the same place where the crime happened, in the maze-like place. Hindi makapaniwalang tiningnan ko si Pet. Nakangiti pa siyang ang saya-saya. Parang may mali.

Kumindat siya nang tingnan ko. "Beautiful, right? Kung hindi mo 'ko sinundan, baka ako ang iniuwi niya sa kanila."

"Are you crazy, Pet?" Nakuha pa niyang magsaya habang may mga namamatay na sa lugar at hindi lang sa lugar namin kundi pati na rin sa iba pa. Humiga ulit siya, itinaas ang dalawang kamay sa ere at nag-inat.

"Why? I'm just having fun."

"You're not. You're risking your life."

"Kj mo talaga, Dave. Single ka na oh. Have fun with me. Para ka namang hindi lalaki."

Natahimik ako bigla sa sinabi niya. Nasasaktan pa rin ako.

"Hindi ka pa rin maka-move-on, 'no?"

Nagsalubong ang mga kilay kong tiningnan siya.

"Do you think I can?"

"Just forget her. Babae lang 'yan. Marami pa diyan."

Napatingin ako sa sahig at nagsalita rin. "Hindi lang siya basta babae. Mahal ko pa rin siya. Tingin mo ba?" Naiinis na sinulyapan ko siya. "Kapag ang babaing mahal mo nawala sa'yo, mapapasabi ka lang ba ng babae lang 'yan?"

Siya naman ang natahimik at naubusan ng sasabihin sa'kin.

I can't let my emotion to weaken me. Kumuha ako ng isang unan at hinampas siya.

"Listen this, Pet."

"That woman you're having an affair with, I saw her in the same place where someone died while his eyes were left open." Iniba ko ang usapan dahil alam ko na kung ano ang mga sunod niyang sasabihin na makakasakit lang sa'kin.

Gulat ang mukha niyang bumangon, tiningnan ako habang yakap-yakap ang isang unan. Hindi pa niya naiiintindihan ang mga nangyayari.

"And what's the connection? What are you trying to say?" Kinakapa niya pa rin ang ulo niya sa pagkahilo. Hindi naman kasi nag-iisip ng tama.

"What I'm trying to say?" Kumuha ako ng isang unan at hinagis ko ito sa kanya. Napaatras naman siya at naiinis na inayos ang mga unan niya.

"Everyone is a suspect. You can be a suspect and I can be too."

Tumawa lang siya.

"You mean in the killing of men? You can be the killer and I can be too? And no one knows who's the real enemy?"

"Probably," I answered while my mind is still bombarded with unanswered questions.

"Trabaho natin 'to Pet, hindi ba? Paanong hindi mo alam na lahat tayo ay puwedeng maging biktima at suspect?"

Tumangu-tango siya. "I can be the suspect. I can be the victim. I know it," finally he got what I wanted to say. Akala ko ay hindi.

"Now, let's have a plan," dugtong ko at kinuha ang cellphone ko sa bulsa.

Naging interesado ang mukha niyang tiningnan ako. "What plan?"

"Kita mo 'to?" tanong ko hawak ang cellphone ko.

"Of course, I do."

"Let's update each other whoever we are with, take pictures of the place around us if needed and wherever we are, we have to say it in each other, this is the only thing I can think from now. The suspect is good at hiding. We can't find him/her and we're gonna do this."

"Seryoso ka?" nagdududa niya akong nginisian.

"Nakakapagod mag-update kung sino'ng kasama at kung nasaan. Kung nasa CR ako naliligo, kailangan ko pa ba picture-an sarili kong naliligo ako?" nakangisi pa siyang tinakpan ang katawan niya. "Baka pagnasaan mo ako, Dave."

"Pshh--" salubong ang kilay at tiim ang bagang na sinasamaan ko lang siya ng tingin. "--idiot". Imagine having a bestfriend who's stupid as him.

"Common sense. I'm only talking about the places you'd go like in bar, coffee shop, restaurant, etc. You have to take pictures too. Everyone is a suspect and we have to know who's the killer."

"Dave," humina at parang lumungkot ang mukha niya.

"You're next", pagkasabi nito ay bigla siyang tumawa nang malakas. Nakakatawa pa siya sa ganitong kalagitnaan ng misteryong hindi pa nahahanap ang mga sagot. Nagmana nga talaga siya sa'kin.

"We have to find out who's the killer," I speak up while seriously looking at him.

Wala akong nakuhang sagot sa kanya pero alam kong payag na rin siya.

Hana

"Akin na 'yang kandila."

"Tingin mo ba matutuwa siya dito?"

"Ang ganda naman niyan. Magkano bili mo?"

"Hindi ko ito binili. Binigay lang 'to sa' kin pero dahil 'di ko na nagagamit, ibibigay ko na lang sa kanya."

Ang mga usapang iyan ang naririnig ko habang naglalakad pabalik sa cubicle ko. Lahat sila ay may mga regalo. Kanino naman kaya nila ibibigay iyon?

"Hali ka na dali," at sabay-sabay silang nagsialisan kaya naiwan akong mag-isa rito. Hindi na ako nakatiis at sinundan sila. Papunta sila sa office ni ma'am Andrea?

Pero bawal sila doon. Naglakad pa ako at sumilip lang sa may pinto. Hindi ako papasok at baka mapaano pa ako. Okay nang sila naman ang mapagalitan, huwag na ako.

"Surprise!! Happy birthday, ma'am!" hawak ng isa sa workmates ko ang isang cake na may kandila pa.

Ang iba naman ay may mga bitbit na regalo, ang iba ay nakabalot pa samantalang ang iba rin ay hawak na nila ang regalo nila nang walang ibang balot.

Ngumiti naman ako. Nakaka-miss. May ka-birthday pala siya.

"Alam naming birthday mo kahapon ma'am kahit sabi mo gusto mo lang kami ilibre."

Napangiti ako kahit nakasilip lang ako dito sa labas. Unang beses ko rin kasi nakita s'yang ngumiti ngayon. Ang ganda naman talaga niya. Hindi ko alam bakit parang ang bait ng nakikita kong ma'am Andrea ngayon. Isa-isa nilang iniabot at ibinigay sa kanya ang mga regalo nila. Ako lang walang regalo sa kanya. Hindi ko naman alam na birthday pala niya. Kung alam ko lang, sana nagdala rin ako ng kahit ano.

May nagbigay ng bulaklak, baso at cake. Yong iba ay nakakahon na pero may huli pa palang magbibigay sa kanya.

Isang~ hindi ko makita kung ano 'yon.

Pero noong iaabot na sa kanya ang regalo, bigla na lang siyang napatayo at nagsisigaw. "Alisin ninyo 'yan sa harap ko!"

Namumula rin ang kanyang mukha sa galit kaya hindi ko na napigilan. Nagtatakbo na ako papasok sa loob.

At. . .

ang regalong tinangkang ibigay sa kanya ay isang. . .

bracelet na may krus at beads na kagaya ng sa mga rosaryo.