Iedereen hapte geschrokken naar adem. "Wacht wat. Vanessa is op weg naar het duistere hart?" Vroeg Sacha aan Marcel. Deze knikte. Keelin was inmiddels aan het nadenken. "We moeten haar stoppen, maar als we met zijn allen gaan valt het te veel op." Mompelde ze. Vega had haar gehoord ook al had ze het zacht gezegd. "Ik wil niet lastig doen of zo, maar jij moet sowieso mee voor het geval er een wezen ontsnapt." Zei Vega droog tegen Keelin. Keelin knikte even. Feline vroeg. "Wie gaan er nu naar de poort toe?" Keelin wisselde even een vlugge blik met Melisande en Vega en Vega beantwoordde na een korte aarzeling de vraag van Feline. "Keelin, Vladimir en Fran sowieso. Verder lijkt het me handig als Daisy ook meegaat." Aurel zuchtte even bij het horen van die woorden. Ze had verwacht dat zij of Sylvar mee konden gaan. Ze zei zachtjes. "He verdorie nu kan ik me weer zorgen om haar gaan maken en ik niet alleen. Vega wat doe je ons aan?" Vega grinnikte even en zei toen. "Sorry dat jullie niet mee mogen, dat wil zeggen. Jullie mogen gerust mee, maar om te voorkomen dat de groep te groot word lijkt het mij verstandig als er maar een klein groepje gaat." Aurel knikte begrijpend en ze zei rustig. "Als het mag ga ik ook mee. Dan is er in elk geval een van ons bij haar in de buurt, mocht er wat gebeuren." Vega knikte even en Melisande vroeg rustig. "Dus nu gaan Keelin, Vlad, Fran, Daisy, Aurel, Juno en Vega naar de poort. " Vega knikte bevestigend. Marcel keek even naar Keelin, Melisande en Sylvar en Keelin knikte kort. "Roep naast jou nog vier wachters op om met ons mee te gaan, we moeten voorkomen dat ze weet te ontsnappen en problemen gaat veroorzaken." Zei ze gehaast tegen Marcel. Deze knikte en rende de kamer uit. Na een paar minuten stond Keelin op. "Gelukkig heb ik hier ook een voorraadje liggen van de drankjes die we het meeste nodig zullen hebben." Zei ze. Aurel stond op. "Ik haal ze wel." Bood ze aan. Keelin knikte en Aurel rende weg. Sylvar keek bezorgd naar Keelin. Keelin glimlachte even. Ze pakte zijn handen en kneep er even in. "Het komt heus wel goed. Je weet toch dat ik het vaker tegen de wezens heb opgenomen?" Zei ze zacht. Sylvar knikte even en omhelsde haar. Niet veel later was Aurel teruggekomen en Vega zei. "Het is tijd om te gaan." Sylvar zuchtte even en wilde wat vragen. Juno glimlachte even. "We zorgen ervoor dat het goedkomt. Als er iets gebeurd zie je Vlad vanzelf verschijnen. Het komt echt goed." Zei ze. Sylvar knikte. Hij eist ook wel dat hij heel erg overbezorgd was, maar de gedachte dat Keelin iets overkwam door toedoen van Vanessa kon hij niet verdragen. Aurel zei tegen Keelin en Vega. "Ik heb ook een zilveren net, een zilveren ketting, look en de andere spullen die we nodig hebben tegen een vampier ingepakt. Ook heb ik een boek bij om de Safnari mee op zijn hoofd te slaan meegenomen mocht hij ontsnappen. Verder zitten er nog wat spullen in die misschien van pas kunnen komen." Keelin knikte goedkeurend en hing de tas over haar schouder. Nog een laatste keer omhelsde ze Melisande, Celine en Feline. Toen liep ze naar Sylvar toe. Hij gaf haar een kus en vroeg zacht. "Doe je alsjeblieft voorzichtig?"Keelin glimlachte even om zijn bezorgde gezicht en antwoordde. "Altijd. Ik kan jullie toch niet in de steek laten met de kans dat Vanessa het hier overneemt." Sylvar zuchtte opgelucht en stapte opzij zodat ze langs hem kon lopen. Ze draaide zich nog ren keer om en glimlachte naar Sylvar, waarna ze zenuwachtig de deur door liep waar de anderen al op haar stonden te wachten. Niet veel later waren ze onderweg naar de poort van het duistere hart.  Marcel had zoals Keelin hem had opgedragen vier wachters opgeroepen om met hen mee te gaan. Ze moesten Keelin koste wat kost beschermen tegen Vanessa. Hij wist ook wel dat Keelin zichzelf prima kon verdedigen, maar de gedachte dater iets met hun koningin gebeurde zodat Vanessa haar plaats in kon nemen stond hem helemaal niet aan. Na een kwartier waren ze eindelijk op de plaats van bestemming aangekomen en Vega knikte even naar Fran om aan te geven dat ze goed moest opletten en hen bij het minste teken van Vanessa moest waarschuwen. Fran knikte ten teken dat ze het begrepen had en ze luisterde aandachtig of ze iets kon horen. Keelin keek intussen om zich heen. Ze wist niet precies wat het was, maar ze had en gevoel dat er elk moment een wezen kon ontsnappen. Na een paar minuten zag ze dat haar vriendin bleek was geworden. "Wat is er?" Vroeg Vladimir bezorgd. Fran haalde een diep adem en zei toen. "Ze is met de Safnari aan het praten." Aurel, Vega en Juno werden bleek bij het horen van die woorden. "Oh nee he, niet die griezel. Nu hebben we dus allemaal een probleem." Mopperde Aurel. Keelin knikte instemmend. Ze hoorde hoe de poort open werd geduwd door Vanessa. Fran die dichterbij stond dan Keelin zag hoe Vanessa wenkte naar de Safnari. Keelin schrok even toen de Safnari op hen af kwam lopen. Ze keek toe hoe Marcel en de anderen om de voltallige Nachtwacht heen gingen staan om hen te beschermen. Helaas haalde dit niets uit. Vanessa duwde hen ruw aan de kant zodat de Safnari erbij kon. Hij liep op Keelin af. Keelin sprong vlug achteruit. Helaas voor haar was ze niet vlug genoeg. De Safnari greep haar net zijn ene hand stevig vast en dwong haar naar zijn andere hand te kijken, waar nu een blauw licht in was verschenen. Keelin probeerde weg te kijken van het licht, maar dat lukte haar niet.  Aurel zag hoe haar zus in elkaar zakte en bewusteloos op de grond viel. Ze wilde op haar afrennen om haar te helpen, maar op dat moment richtte de Safnari zijn hand naar Vlad zodat ook hij bewusteloos in elkaar zakte. Aurel aarzelde even. Zou ze eerst haar zus helpen, of koos ze ervoor om Vlad te helpen? De Safnari had haar aarzeling ook opgemerkt en hij grijnsde gemeen. "Je kunt niks doen om mij te stoppen. Helemaal niets. Je vrienden zijn hun krachten kwijt en deze keer voorgoed." Zei hij. Aurel siste kwaad. "Niet als het aan mij ligt." Ze sprong behendig achteruit om het wezen te ontwijken. Helaas voor haar stond ze nu precies voor Fran dus als ze nu opzij zou stappen was Fran het laatste slachtoffer. Ze pijnigde haar hersens om een plan te bedenken, maar ze kon niks verzinnen. Inmiddels waren Keelin en Vlad overeind gekrabbeld en Keelin rende naar haar zus toe. De Safnari maakte handig van de afleiding gebruik door ook Fran haar krachten te stelen. Aurel keek naar Vega. Wat konden ze nu nog beginnen tegen het wezen? Hij zou binnen een paar minuten de poort binnenglippen en dan waren ze hun krachten voorgoed kwijt en moest er een nieuw Nachtwacht team worden samengesteld. Vega antwoordde enkel. "Gebruik het oude plan." Aurel begreep even niet wat hij bedoelde, maar Keelin, Vlad en Fran begrepen hem wel. Inmiddels was de Safnari getransformeerd in een lelijke kruising tussen een elf, een weerwolf en een vampier.  Krelin haalde vlug een net van look uit haar tas en gaf het aan Vladimir, vervolgens viste ze een zilveren ketting uit haar tas en gooide die naar Fran die hem behendig ving. Zelf haalde ze een dik boek uit haar tas. Vega knikte even naar Vlad en hij gooide het net over de Safnari heen. Het wezen krijste het uit van de pijn. "Vampieren houden niet van look.wist je dat niet?" Vroeg hij fijntjes. De safnari gromde even, maar Fran wikkelde vlug de ketting om zijn nek. "Weerwolven houden niet van zilver." Zei ze rustig. De Safnari brulde van de pijn. Hij sprong onhandig recht en haalde wat elfenstof uit zijn haar. "Jullie vergeten mijn elfenkracht." Zei hij gemeen. Dit was voor Keelin het teken om hem met het boek op zijn kop te slaan zodat hij flauwviel. "Je bedoelt mijn elfenkracht." Zei ze dapper. Ze mepte de Safnari vol op zijn hoofd met haar boek. Op dat moment kwam Vega tussen hen in staan. Keelin greep haar ketting beet en ze kwam tot de conclusie dat Vlad en Fran hetzelfde deden met hun voorwerpen. Vega zei vijf keer een spreuk op en de voorwerpen lichtten even fel op. Niet veel later hadden ze hun ware gedaantes terug. Krelin glimlachte dankbaar naar Vega. Ze keek even naar de Safnari en riep tien luid. "Ad Inferos." Meteen was de Safnari verdwenen door het gat in de grond en Keelin hoorde hoe Marcel en de andere wachters de poort dichtgooiden. Ze zuchtte opgelucht. Helaas duurde die opluchting niet lang, want was Vanessa nog in de buurt. Ze rende op Keelin af  en haalde elfenstof uit haar haar en mompelde een spreuk. Aurel herkende de op een na ergste. Ook gebruikte ze weer die vloek. Keelin viel flauw. Aurel zag hoe haar zus steeds zwakker en zwakker werd.  Net op het moment dat Aurel dacht dat alles verloren was en dat ze haar zus voorgoed kwijt was hoorde ze een bekende stem. "Moet ik helpen om dat kind een lesje te leren." Ze draaide zich om. Het was Mirelle. "Wat doe jij hier in hemelsnaam?" Vroeg ze verbaasd. Ze begreep er niks meer van. Stond Mirelle nu weer aan hun kant of niet? Zouden ze er met haar hulp in slagen om Keelin te redden? Of was alles verloren en werd Vanessa de koningin van het Elfenrijk?

Zo eindelijk na drie dagen is er weer een nieuw hoofdstuk met een mega cliffhanger. Ik was weer inspiratieloos dus vandaar dat het zolang duurde. De volgende komt sneller dat beloof ik.

Wat denken jullie ervan? Hoe zullen ze reageren als Mirelle hen ineens komt helpen in de strijd tegen Vanessa na alles wat ze hen heeft aangedaan? Staat ze nu echt aan hun kant of niet? Komt het goed met Keelin of raken ze haar kwijt? Wat is Vanessa van plan? Word zij inderdaad de nieuwe koningin of kunnen ze haar duivelse plannen stoppen? Kunnen ze Mirelle wel echt vertrouwen? Het antwoord op deze vragen en meer lees je in het volgende hoofdstuk.

Ik zou het heel leuk vinden als jullie een reactie achterlaten met wat jullie tot nu toe van het boek vinden. Hebben jullie tips voor me hoe ik he5 nog spannender kan maken? Dit mag je in de reacties zetten. Ook als je een idee hebt voor het verhaal mag je het in de reacties zetten. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden en ik ben benieuwd naar jullie ideeën. Laat dus vooral een reactie achter want dat zou ik heel leuk vinden.

Veel leesplezier met hoofdstuk 18 alweer.