Sylvar had intussen ook door dat Vanessa binnen was gekomen en hij stond op. "Ga weg Vanessa. Heb je nog niet genoeg ellende aangericht?" Snauwde hij kwaad. Vanessa siste chagrijnig. "Jullie hadden haar niet moeten komen redden. Ze hoorde daar thuis en niet hier." Nu werd Aurel ook kwaad. "Nu moet jij eens even heel goed naar mij luisteren Vanessa. Keelin doet nooit ook maar iemand kwaad. Ze hoort hier thuis, maar jij kan het niet hebben dat ze alles van je heeft afgenomen wat helemaal niet zo is." Riep ze. Vanessa negeerde haar echter en liep op Sylvar af. "Waarom kies je nu niet gewoon voor mij? Ik ben toch veel liever en leuker dan Keelin. Ze heeft je nota bene laten vallen om bij het Nachtwacht team te gaan. Waarom zou je dan iets met haar willen krijgen?" Vroeg ze. Sylvar zuchtte even. "Waarom maak jij er toch zo'n probleem van het feit dat ik Keelin leuk vind en zij mij? Ik wil het niet veranderen omdat jullie jaloers zijn. Ik hou van Keelin en van niemand anders, althans niet op die manier." Siste hij. Vanessa werd bleek. "Dat meen je toch hopelijk niet he. Waarom zou je iets willen beginnen met zo'n monster als zij. Ze valt zelfs anderen aan. En dan durf je wat van mij te zeggen." Zei ze terwijl ze onschuldig met haar ogen knipperde. Nu werd Sylvar alleen nog maar bozer. "Je liegt dat je barst. Ze heeft nog nooit een andere elf aangevallen en ze is al helemaal geen monster zoals jij beweert. Ga nu alsjeblieft weg voor ik me echt kwaad maak." Snauwde hij. Vanessa keek hem lief aan. "Denk er alsjeblieft nog even over na. Ik blijf erbij dat je een vergissing hebt gemaakt door voor haar te kiezen. Je hoort bij mij. Dat voel jij toch ook." Zei ze zachtjes. Sylvar zuchtte even. "Nee. Het was geen vergissing. Ik vind Keelin echt leuk en ik hou heel veel van haar. Dat gevoel dat we bij elkaar horen heb ik meer bij haar dan bij jou. Hou eens op met ons uit elkaar te drijven! Ik ga Keelin echt niet voor jou verlaten. Ik vind je niet leuk! Knoop dat nu eens een keer in je oren! Was die bloem nog niet genoeg bewijs of zo!" Riep hij. Hij was inmiddels rood geworden van kwaadheid. Keelin hoopte dat er snel hulp zou komen want anders zou hij haar bijna aanvliegen. Zo kwaad was hij. Keelin was nog steeds doodsbang dat Vanessa haar zou aanvallen. Aurel merkte dit en ze kneep even in haar zus haar hand. Ineens liep Vanessa vlug op Keelin af en ze mompelde de op een na ergste spreuk. Aurel sprong van het bed af en rende naar de tas van Keelin die op de tafel lag. Ze pakte er een flesje uit en goot de inhoud in Keelins mond. Sylvar zuchtte opgelucht toen hij Keelin hoorde slikken. Na een paar minuten opende Keelin knipperend haar ogen. Sylvar zag dat ze bij was gekomen en hij liep vlug naar haar toe. "Gaat het wel?" Vroeg hij bezorgd terwijl hij haar overeind hielp.. Keelin knikte en glimlachte. Vanessa werd alleen nog maar bozer. Ze riep chagrijnig. "Waarom kiezen jullie toch allemaal haar kant? Ik ben toch veel leuker en aardiger dan zij?" Daisy had inmiddels schoon genoeg van Vanessa's gezeur en ze snauwde. "Daar denken wij toch echt anders over. En wat dat kant kiezen betreft. We kiezen haar kant omdat we al jaren vrienden zijn. Ik heb het met je gehad. Dringt het niet tot je door dat jou plannen nooit zullen slagen." Vanessa gromde even en ze liep op Keelin af. Keelin werd bang. Wat wilde ze nu weer van haar? Vanessa trok haar ruw overeind en sleepte haar mee naar de deur. "Jij gaat hier nu onmiddellijk weg. Je moet alle contact verbreken. Blijf jij nu maar fijn in Schemermeer waar je hoort. Waag het niet om ooit nog terug te komen." Riep Vanessa. Sylvar rende op hen af. "Laat haar los Vanessa." Siste hij kwaad. Vanessa negeerde hem. Gelukkig voor Keelin kwamen op dat moment Vega, Juno, Melisande en vier wachters aangerend. "Wat is er gebeurd?" Vroeg Vega nieuwsgierig als altijd. Vlug legde Aurel uit wat er gebeurd was. "Hou je dan nooit op." Vroeg Melisande boos. Vanessa lachte even. "Niet voordat alles is zoals het moet zijn." Zei ze gemeen. Keelin stond inmiddels ook bij de anderen. Dit was volgens Vanessa het ideale moment om Keelin de genadeslag toe te dienen. "Waarom zouden jullie accepteren dat zij alles van mij af heeft genomen. Ze is een monster. Er is genoeg bewijs. Met andere woorden. Ze moet verbannen worden uit het elfenrijk om nooit meer terug  te mogen komen. "Ze is een gevaar voor het hele rijk." Nu werd niet alleen Sylvar kwaad, Melisande en Vega waren zo te zien ook woedend. "Je liegt Vanessa. Keelin zou nooit zomaar iemand anders aanvallen tenzij ze daar niet een goede reden voor had." Siste Melisande. Ze kon het heel slecht hebben dat een van haar dochters zo gemeen werd behandeld alleen maar omdat Vanessa jaloers op haar was. Keelin was inmiddels bleek geworden. Wat als de anderen inderdaad vonden dat Vanessa gelijk had? Dan moest ze wel weggaan om nooit meer terug te komen. Gelukkig voor haar waren haar vrienden niet zo makkelijk te overtuigen van Vanessa's gelijk. Melisande wisselde een blik met Keelin en Sylvar. Keelin knikte even en zei tegen de wachters. "Neem haar mee en stop haar in de gevangenis. Plaats enkele wachters voor de cel en voor het gebouw. Ook wil ik dat jullie de beveiliging bij het portaal nog verder opvoeren. Dat is deels om er zeker van te zijn dat ze niet kan ontsnappen, maar ook om ervoor te zorgen dat niemand naar Schemermeer gaat om Cooper alles te vertellen en mogelijk zelfs hierheen brengen. Als dat gebeurd krijgen we grote problemen met de Raad en dat is iets waar ik geen zin in heb." Marcel en de andere drie wachters knikten en maakten een kleine buiging voor Keelin, waarna ze Vanessa ruw meetrokken naar de voordeuren van het paleis. Vanessa schreeuwde om het hardst dat ze haar onmiddellijk moesten loslaten, maar natuurlijk luisterden de wachters niet naar haar. Ze trokken haar ruw de trap af. Keelin hoorde hoe ze Sylvar smeekte om haar te komen helpen, maar Sylvar bleef staan waar hij stond. Hij keek met een nogal zuur gezicht naar Keelin. "Waarom zo chagrijnig. Het is toch juist goed dat ze in de gevangenis word gegooid?" Vroeg Celine lachend die samen met Vladimir en Fran bij het groepje kwam staan. Sylvar zuchtte even en rolde met zijn ogen. "Hij kijkt zo chagrijnig omdat zij wil dat hij haar helpt, maar dat wil hij niet." Antwoordde Aurel op Celines vraag. Sylvar knikte instemmend en zei toen. "Dat wil ik niet omdat ik haar echt niet mag, maar ook omdat het er dan op lijkt dat ik voor Vanessa kies wat echt niet gaat gebeuren." Keelin glimlachte even. Op datzelfde moment klonken er voetstappen op de trap. Het was Naomi. Ze boog lichtjes voor Keelin, Sylvar en Melisande en zei toen. "Denise wil jullie en Vega spreken. Ze is in de troonzaal. Ik moest van haar zeggen dat de president ook zo zou arriveren. Vraag me alleen niet waar dit over gaat." Keelin knikte kort en wisselde een blik met Vega. Ze wist haast zeker dat Denise van plan was om om Annabel uit de onderwereld en de klauwen van Vanessa te redden haar in een elf te veranderen. "is dat in haar geval überhaupt mogelijk?" Vroeg Daisy die omdat ze lid was van de Raad natuurlijk ook op de hoogte was van het plannetje van Denise. Vega glimlachte en zei zacht. "Dat is in haar geval inderdaad mogelijk. Ik heb het opgezocht in de tijd dat Keelin bij aan het komen was en jullie ruzie aan het maken waren met Vanessa. Het is een lang verhaal met allerlei ingewikkelde informatie waar ik jullie nu niet mee lastig ga vallen." Keelin glimlachte. Vladimir en Fran waren natuurlijk ook blij voor Annabel. Vega zei zacht fluisterend tegen Keelin. "De president heeft haar toestemming gegeven. Ook omdat jij anders weer die ene spreuk moet gebruiken om haar terug naar het verleden te sturen en je weet dat dat tegen de regels is." Keelin gromde even en rolde met haar ogen. Wat dacht Vega wel niet? Ze zou nu echt de regels van de Raad niet overtreden als ze daarmee alles op het spel zette. Als ze dat deed was er een kans dat de Raad haar niet geschikt vond om de koningin van het Elfenrijk te zijn of ze zou haar plek in de Nachtwacht alsnog kwijt raken en ze zat op geen van beide opties te wachten als ze heel eerlijk was. Na een paar minuten zei ze zacht. "Komen jullie? Ik denk niet dat Denise nog langer wil wachten" De anderen knikten en het hele gezelschap liep rustig naar de troonzaal. Toen het hele gezelschap beneden was aangekomen en was gaan zitten zuchtte de president even. "Jullie weten waarom ik hier ben?" Vroeg ze rustig. Iedereen knikte. De president glimlachte even. "Ik heb mijn toestemming gegeven om ervoor te zorgen dat de regels niet weer worden overtreden. Verder heb ik mijn toestemming gegeven omdat ik het een heel goed plan vond, en ook om ervoor te zorgen dat Annabel veilig is. We weten nog niet hoe Vanessa en de anderen haar in de onderwereld hebben gekregen, maar ik weet wel dat zoiets niet nog eens mag gebeuren." Vervolgde ze. Hierna knikte ze even naar Denise ten teken dat er met het ritueel wat nodig was om van Annabel definitief een elf te maken begonnen mag worden. Denise keek even naar Keelin en zodra zij ook knikte begon ze een spreuk op te lezen van een perkamentrol. Keelin wist net als haar vrienden dat Denise deze spreuk al vaker had gebruikt, maar dat was niet heel erg vaak en dus kende ze hem niet helemaal uit haar hoofd. Na een paar minuten begon  Annabel een zwak licht uit te stralen. Na nog eens vijf minuten verdween het licht en stond Annabel voor hen. Ze was in een elf veranderd. Natuurlijk kenden Keelin en haar vrienden het ritueel uit verhalen, maar ze hadden het nog nooit met eigen ogen gezien. Keelin was diep onder de indruk. Ze wist net als iedereen dat Denise een hele krachtige elf was, maar om haar bezig te zien met het ritueel waarin een wezen in een elf word verandert dat was toch wel even wat anders. Denise was een van de weinige elfen die dit ritueel kon uitvoeren zonder problemen. Het betrof namelijk een zeer ingewikkelde spreuk die als hij verkeerd voorgelezen of geïnterpreteerd werd voor grote problemen kon zorgen. Na een paar minuten liep Keelin op Annabel af en omhelsde haar. Annabel kerk haar aan met stralende ogen. "Bedankt Keelin. Je hebt me uit de klauwen van Vanessa en alle wezens uit de onderwereld gered. Daarvoor ben ik je eeuwig dankbaar." Zei ze zacht. Keelin glimlachte even. Na haar kwamen ook de anderen op Annabel aflopen en ze omhelsden haar een voor een. Toen iedereen haar omhelsd en gefeliciteerd had bedankte Anabel hen. De president zei zacht. "Graag gedaan. We kunnen niet hebben dat je van een aardig en vredelievend wezen in een monster verandert dus hebben we hiervoor gekozen." Toen keek ze Keelin even aan. Keelin knikte zonder iets te zeggen. Ze wist wat de president haar wilde vragen. Ze antwoordde rustig. "Mocht het me ooit te veel worden om het allebei te doen, dan mogen Annabel of Sacha het ten alle tijden van mij overnemen." De president knikte. Sylvar vroeg geschrokken aan Keelin. "Word het je nu al te veel omdat je dit afspreekt?" Keelin glimlachte om zijn bezorgdheid. "Nee hoor, maar mocht het ooit wel te veel worden dan  is het duidelijk geregeld dat een van hen het over mag nemen." Sylvar knikte begrijpend. Op datzelfde moment schrok Keelin op uit haar gedachten toen er rennende voetstappen op de trap klonken. Marcel kwam in een sneltreinvaart naar beneden gerend. Hij boog vlug voor Keelin en Sylvar en zei toen hijgend. "Het spijt me dat ik jullie stoor, maar ik vrees dat we een probleem hebben. Lianne is vandaag naar Schemermeer gegaan om Cooper op te halen. Ze wil hem mee hierheen nemen en ik hoorde van Alissa die haar gevolgd is dat ze morgen hierheen komen." Keelin schrok zich een hoedje. Sacha riep geïrriteerd. "Waarom houden mijn zussen zich niet aan de regels?" Keelin haalde haar schouders op. Ze had op die vraag geen antwoord. Ze dacht na. Wat konden ze doen om te voorkomen dat Cooper achter hun geheim zou komen? Konden ze het überhaupt tegen houden! Of zou Cooper eindelijk alles te weten komen?

Zo weer een nieuw deel. Wat denken jullie ervan? Houd Vanessa nu eindelijk op na die mega ruzie of weet ze toch weer uit de gevangenis te ontsnappen?wat gaat er dan gebeuren als zij ontsnapt. Gaat ze opnieuw voor veel problemen zorgen?Wat vinden jullie van mijn idee om van Annabel een elf te maken? Maar nog belangrijker. Wat is Lianne van plan? Wil ze ervoor zorgen dat heel Schemermeer weet van de Nachtwacht en de Elfenwereld. Hoe gaa Cooper reageren als hij weer alles weet. Slagen ze erin om zijn geheugen weer te eissen of laat hij zich nu niet zo makkelijk wegjagen uit het rijk? Wat gaat er gebeuren als Vanessa en Lianne gaan samenwerken? Dat en meer lees je in de volgende hoofdstukken.

Even een belangrijke mededeling over dit hoofdstuk. Ik weet ook wel dat Annabel eigenlijk een ondode is die rust zoekt in de serie, maar dit leek me ook wel een heel leuk idee. Verder weet ik dat ze eigenlijk niet hoort te praten, maar ik had geen idee hoe ik dat in het hoofdstuk moest verwerken dus ze praat hier wel. Ik snap het als jullie daardoor misschien in de war of boos op me zijn, maar dit was nu eenmaal mijn idee voor het verhaal. Dus ga het verhaal daar please niet om haten.

Ik ben benieuwd wat jullie van dit verhaal vinden tot nu toe? Is het een beetje leuk of juist niet? Wat wil jij er graag in lezen! Heb je nog goede ideeën voor het verhaal? Dit en meer over het verhaal mag je in de reacties zetten. Ik ben benieuwd naar jullie mening over het verhaal en baar jullie ideeën dus laat gerust een reactie achter.

Sorry van dit mega lange bericht. Ik had nogal veel te vragen namelijk haha. Volgende hoofdstuk hou ik het weer kort. Dat beloof ik.

Veel leesplezier met hoofdstuk 14 alweer