Keelin wist na enkele minuten nog altijd niet wat ze moest doen of zeggen. Feline vroeg aan de president. "Waarom luisteren jullie ineens naar Vanessa? Je weet toch dat zij ongelooflijk jaloers is op Keelin en haar zowat haat." De president knikte. Ze wilde wat zeggen, maar daar kreeg ze de kans niet voor omdat de deur van de kamer openvloog. "Eindelijk hebben we jullie dan toch gevonden. Wij zijn het er ook niet mee eens." Riep Fran. Keelin keek op. Ze had niet eens door dat Vladimir en Fran daarnet ontbraken toen het gesprek begon. Vlad vulde aan. "Ze had een perfecte score. Dat was nog nooit iemand gelukt. Waarom moet ze dan toch het team verlaten? Sinds wanneer maakt Vanessa de dienst uit in de Raad?" De president zuchtte even. "Ik heb geen idee sinds wanneer precies alles is verandert. Wat ik wel weet is dat er iets niet klopt." Zei ze. Vega keek op. "Wat is gebeurt dan?" Vroeg hij rustig. De president dacht even na en zei toen. "Ik heb al even het idee dat er iets niet klopt. Eigenlijk al sinds Vanessa en Thomas voor het eerst bij ons kwamen om te zeuren over dat ze het niet eerlijk vonden. De gezant is nooit echt een van de makkelijkste personen geweest om mee te moeten werken zoals Vega ongetwijfeld weet." Vega knikte even en de president ging verder met haar verhaal. "Het lijkt wel alsof de andere leden van de examencommissie onder hypnose zijn gebracht. Hoe dat zo is gekomen weet ik niet precies. Ik was even de kamer uitgegaan om wat te drinken te gaan halen en toen ik terugkwam lag er een raadselachtig briefje op de tafel." De anderen keken haar aan en genietend voerde ze de spanning op. "Op dat briefje stond de volgende tekst. Ik krijg uiteindelijk wat ik wil daar kun je op rekenen. Zij hoort daar niet. Er is maar een plek waar zij thuishoort. Dat deel begreep ik nog wel, maar dat tweede deel daar kon ik echt niks van maken." Keelin wisselde even een vlugge blik met Vega. Vega knikte, maar zei niets. Hij wist precies wat Keelin dacht en waar ze bang voor was. Na een paar minuten begon er bij de anderen ook een belletje te rinkelen. Sylvar hapte geschokt naar adem. Fran vroeg. "Kunnen jullie uitleggen wat dat betekent, want blijkbaar weet iedereen waar dit over gaat behalve ik en Vlad." Vega zuchtte even. "We denken dat Vanessa Keelin naar de onderwereld wil verbannen omdat ze zo gezegd alles heeft afgenomen van Vanessa. Wij weten allemaal dat dit niet zo is." Haldur knikte en vulde aan. "Voordat ik hierheen kwam om het goed te maken hielp ik jullie al met informatie verzamelen over Vanessa's doen en laten in het rijk. Jullie hadden dit echter niet door." Keelin glimlachte even en zei dat het al goed was. Haldur ging verder met zijn verhaal. "Ik hoorde van een aantal elfen. Waaronder Esmee en Lianne dat Vanessa leugens aan het rond vertellen was over Keelin." Feline vroeg. "Sinds wanneer helpen die twee ons?" Denise zei zacht. "Ze helpen ons al even. Ik weet wat jullie denken. Ze hebben me verzekerd dat ze spijt hebben van wat ze in het verleden met Mirelle hebben aangericht . Ik heb de waarheids spreuk uitgesproken dus ze spraken de waarheid." Keelin knikte en Celine vroeg aan Haldur. "Wat heeft ze dan over Keelin gezegd dat niet waar is?" Haldur zuchtte even en zei toen. "Keelin zou zogenaamd andere elfen hebben aangevallen. Ook zou ze heel onaardig tegen hen doen. Ze zou een gevaar zijn voor het rijk en het klopte volgens hen dus ook niet dat ze de koningin werd." Sylvar zuchtte even. Hij probeerde zijn stem onder controle te houden, maar dit lukte niet goed. Hij riep iets harder dan de bedoeling was. "Is ze helemaal gek geworden. Normaal gesproken horen wij elkaar geen kwaad te kunnen doen, maar sinds dat gedoe met Mirelle is alles hier verandert. Maar al was alles gebleven zoals het was dan nog zou Keelin nooit ook maar een vlieg kwaad doen. Ze zou nooit een van ons aanvallen. Niet tenzij ze daar een goede reden voor had." De anderen knikten instemmend. Keelin was zo ongeveer een van de rustigste elfen uit het rijk. Er waren er ook genoeg die niet zo rustig waren als zij en die dus meer problemen hadden veroorzaakt dan Keelin ooit zou doen.  De president knikte. Ook zij wist dat Keelin nooit ook maar iemand wat aan zou doen tenzij ze daar geen goede reden toe had. "Jongens niet rot bedoelt, maar we dreigen af te dwalen van ons gesprek." Zei de president kalm. Meteen waren alle ogen weer op haar gericht. "Het tweede deel van het briefje luidde als volgt. Landlopers zullen grienen, tenzij ze haar als vissen in het water zouden dienen. Wat dat dan ook te betekenen heeft." Keelin schrok en ze wisselde een blik met Vega. Deze zuchtte even. "We denken dat de leden van de examencommissie in de macht zijn geraakt van de sirene." Legde hij vlug uit aan de president deze knikte even en vroeg zacht. "Dat is al een probleem minder, maar dat verklaart nog niet waarom de gezant nog chagrijniger is dan normaal. Hij snuift de hele tijd met zijn neus alsof hij verkouden is of zo." Zei ze. Nu begon er wat te dagen bij Keelin. Ze sloeg zichzelf voor het hoofd.  "Dat we daar niet eerder aan hebben gedacht. De raad zou toch nooit zomaar een lid uit het team zetten net een goede score. De sirene heeft de leden van de examencommissie gedwongen om ervoor te zorgen dat ik het team moest verlaten. Het was dus niet hun eigen wil." Zei ze. De president knikte en vroeg. "Heb je ook nog een verklaring voor de gezant?" Keelin dacht even na en zei toen rustig. "Ik vermoed dat Vanessa het echte perkament met de gezant erin ergens heeft verborgen, maar ik weet niet waar. Vervolgens riep ze de Shifter op zodat die zijn gedaante kon aannemen. Al die keren dat wij dus dachten dat we met de gezant in gesprek waren was het dus eigenlijk de Shifter." De anderen knikten even en de president keek bewonderend naar Keelin. Ze vond het heel knap van haar dat ze zo rustig bleef onder dit hele gedoe en dat ze zelfs goed nadacht over wat er gebeurd moest zijn. Aurel vroeg aan Vega. "Hoe gaat het nu eigenlijk verder? Ik bedoel we moeten de wezens wel terugsturen naar waar ze vandaan komen." Vega wisselde even een blik met de president die hem toe knikte. Vega zei zacht. "Zo dadelijk gaat de president terug naar het gebouw van de Hoge Raad. De Nachtwacht gaat met haar mee. Ze sturen de Shifter en de Sirene terug naar waar ze vandaan komen en dan komen ze terug." Aurel knikte. De president stond op. Kelin, Vladimir en Fran volgde haar voorbeeld. Sylvar kwam bij Keelin staan. "Doe je alsjeblieft voorzichtig. We weten niet wat Vanessa verder nog van plan is." Zei hij zacht. Keelin knikte en Daisy zei lachend. "Ik ga mee om op hen te letten. Dan hoef jij je geen zorgen te maken." Sylvar zuchtte even. Hij zou zich toch zorgen blijven maken om Keelin tot ze weer veilig terug was. Keelin gaf hem een kus en zei zacht. "Het komt allemaal goed dat beloof ik je." Sylvar glimlachte en Daisy sprak met Melisande af dat ze contact zou opnemen mocht er wat mis gaan. Toen ook dat geregeld was liep het groepje door het portaal dat de president inmiddels geopend had. Het portaal had hen naar de vergaderruimte gebracht waar de examencommissie altijd besprak wie er geslaagd was en wie niet. De sirene was er nog steeds. Ze had gelukkig niet door dat Keelin en de anderen waren binnen gekomen. Dit maakte hun taak een stukje makkelijker. Vlad zoefde met zijn vampier snelheid op de Sirene af en griste het parfum flesje uit haar hand. Hij gaf het aan Keelin die er vlug een spreuk over uitsprak. "Cantus Falsus" Hierna gaf Vlad het flesje terug aan de Sirene die zich meteen onder spoot. Na een paar minuten had ze pas door dat er wat mis was met het parfum. Helaas was het al te laat. "Ad inferos." Riep Keelin luid. Op het moment dat de Sirene terugging naar waar ze vandaan kwam klonk de stem van de gezant door de ruimte. "Jij hoort hier niet. Ga weg." Riep hij kwaad naar Keelin. Keelin negeerde hem. De gezant snoof even kort met zijn neus. Hij dacht dat het niet opviel, maar Fran had het toch gehoord. Ook de Shifter verdween terug naar de Onderwereld met een luide Ad Inferos. Toen ook de Shifter weg was kwam de president binnen. "De gezant is gevonden. Hij mankeert niets." Zei ze opgewekt. Keelin was er blij omdat alles weer was zoals het hoorde, maar helaas kwam juist op dat moment Vanessa de kamer binnen. Ze grijnsde gemeen naar Keelin en zei zacht. "Jij zal mij niet langer in de weg zitten. Ik word lid van het Nachtwacht team en ik word de koningin van het Elfenrijk en jullie kunnen er niks tegen doen. En nu meekomen. Je gaat terug naar waar je thuishoort." Ze trok Keelin ruw mee naar de gang waar ze wat in haar gezicht gooide. Keelin verslapte in haar armen. Hierdoor had ze ook niet door dat Vanessa haar naar de onderwereld had gebracht. Wat Vanessa niet wist was dat Daisy de anderen al op de hoogte had gebracht. Ze waren nu al druk aan het overleggen over een plan om Keelin daar weg te halen. Zou dit hen lukken? Of moet Keelin voorgoed in de onderwereld blijven?

Zo weer een nieuw deel. Wat denken jullie? Slagen ze erin om Keelin te redden uit de onderwereld. Of moet ze daar voor altijd blijven? En verandert ze dan in een duister wezen? Hoe zullen Sylvar en Aurel reageren als ze horen dat Keelin in de onderwereld is? Zullen ze blij zijn dat ze van al het gedoe af zijn n kiezen ze dus de kant van Vanessa of gaan ze er alles aan doen om haar te redden? Hoe gaat het verder in het Elfenrijk nu hun koningin vermist is en het nog onduidelijk is of ze ooit terugkomt? Dit en meer lees je in de volgende hoofdstukken.

Laat vooral weten wat je tot nu toe van het boek vind. Wat wil jij er graag in lezen? Heb jij nog een goed idee voor dit verhaal dat je met me wil delen? Laat het me vooral weten in de reacties. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Ik ben ook benieuwd naar jullie ideeën. Last dus vooral een reactie achter. 

Veel leesplezier met hoofdstuk 11 alweer.