Keelin keek op toen Vladimir, Sacha en Fran na een uur terug waren. ''En?'' Vroeg ze zenuwachtig. Sacha aarzelde even, alsof ze het moeilijk vond om te zeggen. Keelin rilde even. Het zou hen toch niet zijn gelukt? Vladimir zuchtte even en hij zei. ''Die twee houden zich blijkbaar niet aan de regels. Ze hebben het portaal geopend en ze zijn met Cooper op weg hierheen.'' Iedereen schrok. Ze wisten allemaal heel goed dat mensen niks van hun wereld mochten weten, laat staan er mochten komen. Natuurlijk waren er wel uitzonderingen op die regel zoals Helena. ''Wat doen we nu dan?'' Vroeg Sacha gespannen. Melisande keek even naar Keelin, Aurel en Feline. ''Denise. Laat aan de wachters weten dat ze hen niet mogen doorlaten.'' Zei ze. Denise knikte en ze liep de kamer uit. Vladimir keek verbaasd naar Keelin en Melisande. Hij begreep duidelijk niet waarom Melisande die opdracht had gegeven. Vega had hen voordat ze naar het Elfenrijk gingen voor de ceremonie verteld dat het paleis niet bewaakt werd omdat er hie altijd vrede heerste. Keelin zuchtte eens diep en wisselde een blik met haar moeder. Deze knikte ten teken dat ze het nu wel moesten uitleggen. Aurel vroeg zacht. "Leg jij het uit?" Melisande knikte even en ze vertelde de anderen precies hetzelfde als wat ze Keelin, Aurel en Feline ook had verteld. Vlads mond viel open van verbazing. Aurel glimlachte even en zei zacht. "We wilden het straks wel vertellen, maar we moesten zelf nog even aan het idee wennen." Hij knikte even. Nu vroeg Sacha. "Wat gaan we nu doen! Ik denk niet dat Cooper zich iets aantrekt van de wachters en die andere twee ook niet." Ze was nog niet uitgesproken of de deur vloog open. Cooper kwam binnen gevolgd door Vanessa en Thomas. Vanessa keek heel kwaad naar Keelin en natuurlijk zag Alissa dat. "Wat willen jullie? " vroeg ze kwaad. Aurel wilde nog tegen Alissa zeggen dat ze haar mond moest houden, maar het was al te laat.  Geen van beiden zeiden ze iets terwijl ze heel langzaam op Keelin en haar zussen afliepen. Alissa werd alleen maar bozer. "Waarom negeren jullie me?" Vroeg ze klagend. Natuurlijk kreeg ze ook nu geen antwoord. Thomas trok Keelin weg bij de anderen en hij trok haar mee naar buiten. Keelin werd bang. Ze wist dat Thomas en Vanessa het niet eens waren met de keuze van het elfenkristal. Na een tijdje zag Keelin waar ze waren, maar dat was niet zo best. Ze stonden namelijk voor de doorgang naar Volacs torenkamer. Thomas duwde haar ruw naar binnen. Hij pakte haar armen beet en siste. "Ze zullen je hier nooit vinden. Jij bent de eerste van jullie drie die we aan gaan pakken omdat jij alles van mijn zus afgenomen hebt." Keelin reageerde geïrriteerd. "Waar heb je het in hemelsnaam over?" Thomas zuchtte even en zei toen. "Vanessa wilde ook in het Nachtwacht team, maar jij werd uitgekozen door de Raad. Al weet ik nog steeds niet waarom." Keelin wist even niet hoe ze het had. Ze had nooit geweten dat er meer Elfen die ene plek in de Nachtwacht wilden. Nu ze er eens goed over nadacht herinnerde ze zich de aankondiging van Melisande van een aantal jaar geleden weer. Melisande had toen verteld dat er binnen een paar dagen iemand van de Hoge Raad zou komen om een van de elfen uit te kiezen die namens het Elfenrijk in het Nachtwacht team zou komen. Ze hadden die dag allerlei opdrachten moeten uitvoeren zodat de persoon van de Raad hen kon beoordelen. Op het laatste moment waren er vijf elfen over die het allemaal heel goed hadden gedaan bij de opdrachten. Keelin was een van hen, maar Vanessa had het ook tot de laatste vijf weten te schoppen. Ook Mirelle, Alissa en Lotte hoorden bij de laatste vijf. Uiteindelijk was Keelin uitgekozen om het team te versterken. Dit zat Vanessa dus nog altijd dwars. Thomas glimlachte even toen hij zag dat ze zich het weer herinnerde. Hij ging verder. "Ook vind ze Sylvar al heel lang leuk, en toen we van Daisy hoorde dat jullie bij elkaar waren gekomen werd ze woest." Keelin zuchtte even. Waarom deed zij ineens alles verkeerd?Thomas vervolgde. "Wij keuren de keuze van het Kristal ook niet goed. Het is niet gegaan zoals het altijd hoort te gaan. Sylvar of Aurel zou gekozen moeten worden niet jij." Keelin schrok even. Ze wist dat Thomas, Vanessa en hun ouders naast nog een heleboel elfen dat vonden. Thomas lachte even gemeen en sprak toen tot wel tien keer de op een na ergste spreuk uit. Keelin viel natuurlijk flauw omdat die spreuk zo vaak was gebruikt. Ze hoorde Thomas nog wel roepen dat er nu van alles ging veranderen waarna hij weg liep. Een uur of wat later voelde Keelin hoe ze werd opgetild. Ze had echter geen flauw idee wie het was. Een kwartier later voelde Keelin dat ze op haar bed werd neergelegd waarna er rennende voetstappen klonken. Keelin orobeerde haar ogen ge openen, maar dit lukte niet. Ze voelde hoe iemand haar hand vastnam en er kort in kneep. Keelin hoorde gerommel en een stem zei. "Hier. Hopelijk word ze dan weer beter, al ben ik daar bang voor na wat Celine ons vertelde." Keelin had even de tijd nodig om de stem te plaatsen, maar ze besefte toen dat het de bezorgde stem van Aurel was. Er werdciets in haar mond gegoten en ze slikte. Niet veel later opende ze traag knipperend haar ogen. Sylvar zat naast haar. Hij was het die in haar hand had geknepen. Hij hielp haar overeind waarna ze zuchtte. Niet veel later kwamen Melisande, Vega, Juno, Vladimir, Sacha, Fran, Daisy, Alissa en Denise binnen. Vega vroeg meteen. "Wat is er gebeurd?" Feline die nu ook in de kamer stond zuchtte even bij zijn vraag. "Vega. Er is nog tijd genoeg om haar dadelijk te vragen wat er gebeurd is. Laat haar eerst eens even bijkomen." Zei Feline. Vega wilde wat tegen haar zeggen naar hij hield zich in. Keelin zei zacht."Bedankt voor je bezorgdheid Feline, maar ik vertel het liever nu dan straks. Dan hebben we het maar gehad." Denise keek even naar Celine. "Wat heeft Celine hiermee te maken? Als ik vragen mag. Dat wil ik eerst wel eens weten." Celine zuchtte even en Melisande zei zacht. "Het spijt me Celine maar ik wil de waarheid weten." Ze sprak de waarheids spreuk uit waarna Celine begon te vertellen. "Ik was gewoon even rustig aan het wandelen toen ik Thomas zag die Keelin meetrok naar de torenkamer van Volac. Ik ben hem toen gevolgd en heb het hele gesprek gehoord. Hij gebruikte toen keer de op een na ergste spreuk omdat Keelin niet luisterde. Omdat ik toch al in de buurt was heb ik haar meegenomen naar hier." Alissa riep kwaad. "Waarom help jij ons ineens. Een paar dagen geleden maakte je ons het leven nog zuur en haatte je Keelin." Celine knikte en zei toen. "Het spijt me van mijn gedrag. Ik weet inmiddels  dat er niks gaat veranderen." Ze richtte zich nu tot Sylvar. "Het spijt me ontzettend van mijn jaloerse gedrag. Ik had je niet moeten dwingen om voor mij te kiezen. jullie zijn echt leuk samen en ik voel me ontzetfend schuldig dat ik jullie uit elkaar wilde drijven. kun je het me vergeven?" Sylvar knikte. "Het is je vergeven enne bedankt voor dat compliment." Celine glimlachte en vervolgde zenuwachtig.  "Ook heb ik haar geholpen omdat we familie zijn." Dit jieuws sloeg in als een bom. "Wacht even. Zei je nou net dat jij familie bent van Keelin, Aurel en Feline." Riep Sacha geschokt. Celine knikte en Keelin zei zacht. "Ze is onze nicht. Haar moeder Ellen is de andere zus van Melisande." Sacha knikte, maar ze was nog steeds geschokt door dit nieuws. Plotseling vloog de deur open en kwam Vanessa zonder ook maar een woord te zeggen binnenstormen. Ze rende op Sylvar af trok hem mee naar buiten. Keelin merkte dat Sylvar wilde protesteren, maar hij kreeg de woorden niet uit zijn mond.  Hij deed een paar pogingen zich los te rukken uit Vanessa's greep, maar dit lukte hem niet. Vanessa trok hem mee de kamer uit en de deur viel met een klap dicht. Celine, Aurel en Feline omhelsden Keelin toen ze zagen dat ze tranen in haar ogen had. Ook Melisande gaf haar dochter een knuffel. Ze was kwaad. "Die twee gaan nu echt te ver. Ik vrees dat ze Cooper al alles hebben verteld." De snderen knikten. Daisy had Melisande nog nooit zo kwaad gezien. Haar gezicht was rood aangelopen zo boos was ze. Na enkele minuten verliet iedereen de kamer en bleven Keelin, Aurel, Feline en Celine achter. Keelin veegde haar tranen uit haar ogen. Ze was zo bang dat het deze keer definitief over en uit was tussen haar en Sylvar. Hij zou toch niet voor Vanessa kiezen? Als dat gebrurde dreigde alles in het Elfenrijk in de soep te lopen. Keelin zuchtte. Was alles nu verloren en voorbij? Of was er nog hoop dat alles goed zou komen?

Zo en weer een nieuw deel. Wat denken jullie? Kiest Sylvar toch voor Vanessa of blijft hij bij zijn keuze voor Keelin? Hoe gaat het verder nu Cooper alles weet? Houdt hij hun geheim geheim of weet binnen de kortste keren het hele dorp wat ze zijn? Staat alles op het punt om te veranderen in het Elfenrijk? Wat als Thomas Sacha leuk blijkt te vinden? Kiest ze dan nog steeds voor Wilko? Dit alles lezen jullie in de volgende hoofdstukken. Laa me intussen weten wat jullie denken in de reacties. Ook als je een idee hebt voor het verhaal of een nieuw personage mag je het me laten weten. Ik ben benieuwd wat jullie denken en of jullie nog goede ideeën gebben voor dit boek.

Zouden jullie geïnteresseerd zijn in een vervolg? Zo ja wat willen jullie daar dan in lezen? Laat het me weten.

Veel leesplezier met hoofdstuk 43 alweer.