Tijdsprong naar de volgende dag.

Keelin liep zodra ze zich had aangekleed en alles naar de slaapkamer van Sacha en klopte op de deur. Sacha deed open. "Goedemorgen. Kom dan gaan we kjken of er al nieuws is." Zei Sacha. Keelin knikte en vlug renden de meiden naar beneden.  Toen ze in de geheime kamer kwamen merkte Keelin op. "Vega hoezo kijk jij zo lachend naar mij?" Vega antwoordde. "Ik heb goed nieuws. De raad keurde het goed. Sterker nog het is al geregeld. Straks om twaalf uur moeten jullie even weg zien te glippen om ze op te halen. Maar let wel erop dat de jongens jullie niet volgen want dan hebben we een probleem." Keelin knikte met een brede lach op haar gezicht. Sacha vroeg: "Als ze hier zijn hebben ze dan onze gedaante?" Keelin en Vega keken even naar haar en Keelin zei. "Het is hetzelfde als bij jou of mij." Sacha knikte begrijpend. Keelin zuchtte even. "Het lukt nooit om het bezoek voor de jongens verborgen te houden. Vlad vind het wel oke, maar Wilko daarin tegen." Vega knikte. "Wat dachten jullie van Helena?" Keelin knikte en zei. "Tegen haar zeggen we gewoon dat er een vriend en mijn zus op bezoek zijn dat zit wel goed." "Oke, maar ik vrees dat er ruzie gaat komen als Wilko het ontdekt." Zei Vega. Keelin zuchtte. "Dus ik mag geen bezoek krijgen enkel omdat degene die mij leuk vind erbij is en omdat hij hen niet vertrouwd. Dat slaat echt nergens op hoor." Mompelde Keelin. Sacha merkte op. "Laten we gaan ontbijten. Dan kijken we daarna of we tante kunnen helpen met wat klusjes, want ze kan denk ik niet op jou rekenen vanmiddag." Keelin knikte. De meiden liepen vlug naar de herberg om te ontbijten. Hierna hielpen ze Helena met allerlei klusjes. Hierdoor vloog de tijd om. Sacha zei: "het is al tien voor twaalf dus we moeten gaan." Kerlin knikte. Ze legde vlug uit aan Helena wie er zouden komen. "Is het goed als mijn zus en een vriend hier straks komen?" Helena knikte. Keelin zuchtte opgelucht. Nu was het echt tijd om aan te lopen want anders waren ze te laat. Vlug renden Keelin dn Sacha het dorpsplein over richting het bos. "Ja en nu moet je even de weg wijzen hoor." Lachte Sacha. Keelin knikte. Nadat ze nog even gelopen hadden, waren ze eindelijk op de plaats van bestemming aangekomen. Ze stondenber nog maar net of het portaal naar het Elfenrijk verscheen. Keelin glimlachte toen ze zag dat niet alleen Aurel en Sylvar, maar ook Mirelle was gekomen. Keelin rende op haar vrienden en zus af en gaf ze een dikke knuffel. Mirelle liep ietwat zenuwachtig op Sacha af, maar al snel omhelsde de zussen elkaar. Keelin keek glimlachend naar hen, maar opeens betrok haar gezicht. "Wat is er?" Vroeg Sylvar geschrokken. "Wilko komt eraan. En hij is getransformeerd want ik hoorde hem huilen." Aurel vroeg. "Hij vond het toch niet goed dat wij kwamen?" Keelin knikte. "Dus jij mag geen bezoek krijgen of lijkt dat maar zo?" Vroeg Mirelle. Keelin antwoordde. "Eerlijk. Ik heb het net Vega besproken die het aan de raad heeft voorgelegd en ook daar gaven ze toestemming. Als ik het dan ook nog met Vlad en Wilko moet bespreken kan ik niks meer regelen." De anderen knikten. Wilko kwam aangerend. Hij riep woedend. "Ik vind het niet leuk dat er zomaar vrienden van jou zijn gekomen." Keelin zuchtte even en zei toen. "Ik heb van zowel Vega als de Hoge Raad toestemming gekregen en ik vertik het om ook nog toestemming aan jou en Vladimir te moeten vragen voor dat ik bezoek mag krijgen. Met andere woorden. Je moet je er niet mee bemoeien." Hierna keek ze de rest aan en ze renden vlug naar de herberg. Toen Keelin plots voor de deur stilhield vroeg Aurel verbaasd. "Wat is er?" Sacha legde vlug uit dat Helena op de hoogte was van de komst van Aurel en Sylvar, maar ze wist niet dat Mirelle ook mee was gekomen. "Het was ook eigenlijk niet de bedoeling, maar ik miste je zo en ik wilde ook wel meer weten van Sacha dat ik op het laatste moment toch mee ben gegaan." Merkte Mirelle op. Ze liepen naar binnen en Keelin stelde vlug iedereen aan Helena voor waarna het hele stel naar de geheime kamer vertrok om rustig bij te kunnen praten. Eenmaal in de geheime kamer plofte Keelin op de bank die gelukkig groot genoeg was voor hen allemaal.  "Wie is er zo lief om me te vertellen wat ik allemaal heb gemist?"Vroeg Keelin. De anderen knikten allemaal. Mirelle begon: "De ontdekking dat Sacha onze zus is." Met onze bedoelde ze zichzelf en Lianne. Verder had ze niks nieuws te melden. Aurel merkte op. "Haldur die gewoon eng aan het doen is. Echt ik weet gewoon niet wat hem bezielt, maar ik heb het vermoeden dat hij straks hierheen komt om raar te doen en om te zeuren. " Keelin en Sylvar knikten. Ze wisten waar ze het over had. "Wilko kan het ook al niet hebben dat ik hem niet leuk vind." Knikte Keelin. Sylvar keek haar aan. "Oh mijn god. Ik wist wel dat jullie elkaar leuk vonden, maar dat ik erbij ben als het gezegd word." Riep Mirelle enthousiast. Aurel siste. "Stil Mirelle. Wilko heeft goede oren weet je nog." Keelin keek haar zus dankbaar aan. "Verder heb ik nog mijn nieuwtje, maar dat zeg ik straks wel." Zei Aurel. Ze had duidelijk door dat Keelin en Sylvar even alleen wilde praten. "Weet je wat. Wij schuiven wel door naar hiernaast. Mede omdat er hier iemand is die me gaat plagen als hij het weet." Lachte Keelin. Vega bromde. "Ik jou ergens mee plagen. Ik zou niet durven." Keelin merkte op. "Ja ja Vega ik ken je langer dan vandaag hoor." Sacha merkte op. "Wat als Wilko binnen komt vallen?" Aurel antwoordde: "Daar is een oplossing voor." Waarna ze met zijn vijven naar het privé vertrek liepen. Iedereen transformeerden en er werd vlug een barrière  gemaakt met dezelfde spreuk als die Keelin gebruikte tegen de mist van de Bermadoe. Hierna verdwenen de drie meiden weer de geheime kamer in zodat keelin en Sylvar ongestoord konden praten. Sylvar leek zenuwachtig en Keelin giechelde. "We zijn al zolang vrienden. Je weet toch dat ik niet bijt." Sylvar glimlachte even en zuchtte. "Oke. Ik ga het toch maar zeggen. Ik vind je al zolang leuk en ik moest het wel zeggen nu we hier op bezoek zijn. Ik werd gek van Aurel en Mirelle die me onderweg hierheen aan mijn hoofd zeurden dat ik er al veel te lang om heen draaide en dat ik het moest toegeven, maar ja ik weet niet goed hoe ik het moest zeggen. Ik vind je al zolang leuk Keelin." Zei hij zachtjes. Keelin glimlachte. "Ik jou ook." Gaf ze toe. "Hebben die drie dus mooi pech." Voegde ze eraan toe. Sylvar pakte haar handen vast en gaf haar een kus. Het voelde goed dat ze het nu hadden gezegd. Opeens schrok Keelin op. "Wat is er?" Vroeg Sylvar geschrokken. "Ik hoorde wat." Antwoordde ze. Ze had gelijk. Nog voor ze was uitgesproken vloog de deur open. Keelin en Sylvar hapten naar adem. Niet alleen Wilko stond in de deuropening, maar ook Haldur. "Wat heeft dit te betekenen. "Riep Haldur boos. Gelukkig voor Keelin en Sylvar kwam Aurel de geheime kamer uit. "Dat zie je toch. Ze hebben het eindelijk gezegd en dat werd tijd ook." Haldur werd nog bozer. Er gebeurde iets dat niemand zag aankomen. Hij transformeerde. Gelukkig zat de deur dicht zodat Helena niks zag. Hij mompelde een spreuk en meteen viel Keelin bewusteloos op de grond en had ze allemaal wonden. "Wat heb je gedaan." Riep Sylvar geschrokken. Vlug tilden hij en Aurel Keelin op en brachten haar terug naar de geheime kamer. Wilko en Haldur waren intussen gevlucht..

Zo dit lange hoofdstuk is eindelijk klaar. Wat vinden jullie ervan dat ze nu samen zijn? Ik wil wel even een ding zeggen. Die spreuk die Haldur gebruikte om Keelin aan te vallen lijkt heel erg op de cruciatusvloek van Harry potter. Ik heb geen idee of er in de Elfenwereld zo'n spreuk is. En ja eigenlijk zou t onmogelijk moeten zijn dat de Elfen elkaar kunnen aanvallen maar dit was mijn idee. Ik dacht laat ik het spannend maken...

Verder eil ik even zeggen. Dat dit soort korte berichtjes vet gedrukt zijn net als tijdsprongen. Brieven zijn onderstreept en gedachtes staan schuin. Behalve als ik op mn tablet typ want daar heb ik die functie niet helaas.

Veel leesplezier en het volgende hoofdstuk is iets korter. Dit is ook wel n persoonlijk record haha.