Tijdsprong naar 2 weken later.

Keelin zuchtte even. Het was nu al twee weken geleden dat Mirelle de spreuk over Sylvar had uitgesproken. Ze was zo bang dat het over was tussen hen al zou ze moeten weten dat Sylvar haar nooit in de steek zou laten voor Mirelle. Ze legde haar boek op haar nachtkastje toen ze geklop hoorde. Aurel stak haar hoofd om de hoek van hun kamer. "Hey hoe is het nu?" Vroeg haar zus terwijl ze binnen kwam. Keelin glimlachte om Aurels bezorgdheid. "Het gaat wel. Heeft Daisy ze al opgespoord?" Vroeg ze. Aurel knikte en ze kwam naast Keelin zitten. "Het gekke is dat ze in Schemermeer zijn. Ik had eerder verwacht dat ze hier zouden blijven. Daisy heeft  de spreuk voor ons opgeheven, maar blijkbaar durft hij niet terug te komen voor jou." Keelin glimlachte. Ze begreep Sylvar volkomen, hij wilde haar niet opnieuw in de problemen brengen. "Je mist hem." Concludeerde Aurel. Keelin knikte. Haar zus moest eens weten hoe erg ze Sylvar miste en hoe schuldig ze zich voelde. "Ga er dan heen. Hij heeft het volgens Daisy helemaal gehad met Mirelle." Keelin glimlachte. Ze wist dat Daisy van hun groepje de enige was die om de paar dagen een bezoek bracht aan Schemermeer om te kijken hoe het ervoor stond. "Ja. Ik denk dat ik dat maar eens ga doen." Zei ze glimlachend. Aurel trok haar zus in een knuffel. Keelin stond op en pakte haar tas, waarna ze rustig het paleis uitliep. Na even gelopen te hebben kwam ze aan bij het portaal. Ze aarzelde even. Zou ze hier niet nog meer problemen door krijgen? Het kon haar op dat moment ook niks schelen. Ze liep door het portal en vervolgde haar weg naar de herberg. Toen se eenmaal op het dorpsplein was aangekomen zuchtte ze even. Ze liep de paar treetjes naar de herberg op en deed de deur open. Helena kwam meteen op haar aflopen. "Hey Keelin. Ik weet al waarvoor jij komt. Ze zijn hierachter en geloof mij maar. Sylvar lijkt niet al te blij." Keelin glimlachte even bij het horen van Helena's woorden. Ze bedankte haar en liep rustig naar het privé vertrek van de Nachtwacht. Ze legde haar hand op de deurklink en aarzelde even. Na een tijdje deed ze toch maar de deur open en liep ze naar binnen. Echter waren ze hier niet te zien. Keelin zuchtte even voor ze naar de kast liep die toegang bood tot de geheime kamer. Ze opende zo zachtjes mogelijk de kastdeur en sloop door het gangetje. Dit is gekkenwerk. Ik ben verdorie lid van de Nachtwacht en nu sluip ik de geheime kamer in omdat Mirelle op de loer ligt. Dacht ze met een glimlach voor de zo zachtjes mogelijk de deur die naar de geheime kamer leidde opende. Ze schrok van al het geluid in de geheime kamer. Wat was hier in hemelsnaam aan de hand? Sylvar en Mirelle stonden lijnrecht tegenover elkaar. Sylvar siste. "Heeft het nu nog niet lang genoeg geduurd? In deze twee weken heb ik enkel contact gehad met jou, Wilko en de anderen van jou groepje en Daisy en met Helena. Verder niks. Ik mis de anderen en ik vind het helemaal niet oké meer hoe jij alles voor ons denkt te kunnen beslissen. "  Keelin zat weggedoken achter de bank. Zo kon ze wel het gesprek volgen, maar werd ze niet zo snel betrapt door Mirelle. Mirelle reageerde kwaad. "Alles gaat mis. Ik word niet gekozen bij de ceremonie omdat Keelin zo nodig de nieuwe koningin moet worden, en als jij dan ook nog gekozen word naast haar vind ik het niet leuk. Wij horen bij elkaar Sylvar. Waarom begrijp jij dat niet?" Sylvar zuchtte even. "Dat antwoord is simpel. Jij vind dat wij bij elkaar horen ik niet. Ik hou enkel van Keelin op die manier. Bij haar heb ik wel dat gevoel dat wij bij elkaar horen, maar bij jou niet. Ik vind jou niet leuk." hij haalde even diep adem. "Ik ben blij met hoe alles gelopen is. Maar ik trek het gewoon niet meer om steeds maar weer gedoe erover te hebben omdat jullie alle vier mega jaloers zijn. En dan is het gek dat we allemaal, maar vooral Keelin doodsbang worden van jullie. Laat ons nu eens met Rust!" Keelin schrok even van de woede in zijn stem. Opeens liep hij naar Mirelle toe en duwde haar weg. Mirelle keek even om zich heen en toen zag ze de tas van Keelin staan. "Betrapt!" Riep ze kwaad. Keelin probeerde nog weg te komen, maar dat lukte niet want Mirelle had haar al vastgegrepen op een pijnlijke manier. Ze trok haar tevoorschijn. Keelin voelde zich nu nog Ellendiger dan eerst. Was ze maar nooit naar Schemermeer gekomen om hem op te zoeken. Mirelle sprak weer die vloek uit, maar deze keer kon Keelin Sylvar niet waarschuwen. Het leek wel alsof de vloek elke keer dat hij werd uitgesproken erger werd. Sylvar rende op haar af en tilde haar op. "We zijn nog niet uitgepraat." Riep hij kwaad naar Mirelle, waarna hij vlug Keelins tas van de grond pakte en in een recordtempo met Keelin in zijn armen naar het portaal rende. Aurel stond hen op te wachten. "Ik had nooit tegen haar moeten zeggen dat ze jou moest gaan zoeken." Zei ze met tranen in haar ogen toen ze haar zus slap in Sylvars armen zag liggen. Sylvar reageerde niet. Vlug renden hij en Aurel naar het paleis. Nadat hij Keelin op haar bed had gelegd viste hij een flesje uit haar tas en goot het voorzichtig leeg in haar mond. Hij zuchtte opgelucht toen hij haar hoorde slikken. Aurel kwam binnen met Vega, Feline en Melisande op haar hielen. Ze zuchtte opgelucht toen ze zag dat Keelin lag te slapen. Na wat voor het gevoel van Sylvar, Aurel en Feline eeuwen leek deed Keelin knipperend haar ogen open. Sylvar hielp haar overeind. Keelin haalde trillerig adem. Ze was echt doodsbang. Sylvar en Aurel namen ieder een hand vast en Vega vroeg zacht. "Wat is er gebeurd?" Keelin begon langzaam te vertellen. "Aurel merkte dat ik Sylvar miste en baalde van wat er is gebeurd dus zei ze dat ik hem maar moest opzoeken. Dat deed ik dan ook. Eenmaal in de geheime kamer was ik in een hooglopende ruzie tussen Sylvar en Mirelle beland. Ik kon me nog net achter de bank verstoppen voor Mirelle mij zag en zo heb ik bijna alles gehoord wat er is gezegd." Ze keek verontschuldigend naar Sylvar. Hij glimlachte en merkte op,. "Het is niet erg dat he het gehoord hebt." Keelin knikte en ging verder met haar verhaal. "Opeens had Mirelle door dat ik achter de bank zat want mijn tas stak een stukje uit. Ze Trok me met geweld tevoorschijn en toen zei ze weer die spreuk." Ze haalde even diep adem en vervolgde. "Vega. Is het mogelijk dat hij elke keer dat hij word uitgesproken erger word? De vorige keren kon ik nog wel iemand waarschuwen en nu viel ik meteen flauw." Vega dacht diep na. "Dat zou ik moeten uitzoeken." Zei hij. Sylvar trok Keelin in zijn armen voor een knuffel en zei zacht. "Ik meende elk woord. Ik eil niet dst zij ons uit elkaar drijft. Ik wil jou niet kwijt Keelin. Nu niet en nooit niet." Keelin glimlachte en draaide zich om om hem een kus te geven. Ze was opgelucht dat ze nu even rust had. Opeens stormde Daisy binnen en ze riep. "De bloedsteen is weg en de poort van het duistere hart is open." Keelin, Sylvar, Aurel, Melisande en Vega keken elkaar aan. "Mirelle is niet hier, maar ik weet gewoon dat ze voor hem heeft gekozen en dus neemt hij de anderen mee." Zei Daisy. Aurel siste. "We moeten Volac stoppen want als we dat niet doen hebben het Elfenrijk en Schemermeer een groot probleem." Vega draaide zich naar Daisy. "Haal de anderen. We moeten een plan bedenken om hen te stoppen." Daisy knikte en rendecweg. Keelin zuchtte. Dat kon er ook nog wel bij. Volac die ontsnapt was. Ze zuchtte even. Zou het hen lukken om Volac en alle andere wezens te stoppen? 

Zo weer een nieuw hoofdstuk. Wat denken jullie. Weten ze Mirelle en Volac te verslaan of niet? Nu kan Mirelle op een flinke straf rekenen hierdoor. Wat als er toch dingen gaan veranderen? Zou alles goed komen? Verslaan ze Volac op tijd voordat de wezens vrij spel hebben? En hoe gaat het verder tussen Keelin en Sylvar en Aurel en Vlad?  Dat lees je allemaal in de komende hoofdstukken.

Verder zijn ideeën voor het verhaal altijd welkom en ideeën voor nieuwe personages en verhaallijnen ook. Laat vooral weten wat je ervan vind in de reacties.