(Tijdsprong naar vijf dagen later.)

Sylvar liep de geheime kamer terug in nadat hij Helena was gaan helpen. Nu bijna iedereen weg was moet hij wel meehelpen. "Hoe is het met haar?" Vroeg hij bezorgd aan Melisande. Deze antwoordde. "Hetzelfde als net." Keelin draaide haar hoofd iets. Ze was inmiddels al weer wakker geworden na een dag, maar ze voelde ze nog steeds niet beter. Het ging eerder slechter. Sylvar kwam naar haar toe gelopen en pakte haar hand. "Ik hoop dat ze opschieten want het duurt nu al vijf dagen. Het gaat niet echt beter." Merkte hij somber op. Melisande knikte en voegde eraan toe. "En we hebben al die tijd nog geen nieuws gehad uit het Elfenrijk. Ik ben bang dat het mis is." Sylvar bromde chagrijnig. "Ook dat nog. Ik zou willen dat Mirelle ons met rust liet. Ik vind haar niet leuk en dat gaat ook nooit gebeuren. Nu gaat ze te ver." Melisande knikte begrijpend. Sylvar ging weer bij Keelin zitten en legde een koud washandje op haar voorhoofd. Ze gloeide helemaal. Keelin zuchtte even. Sylvar vroeg fluisterend aan Melisande. "Wat denk je dat er mis is?" Melisande antwoordde al even zacht. "We weten dat er een heleboel inwoners verdwenen zijn. Ik denk dat Mirelle nu wij er niet zijn het Elfenrijk over probeert te nemen. Met hun hulp en van wezens uit de onderwereld. We kunnen nu alleen niks doen omdat Keelin zo is en jou kennende wil je bij haar blijven tot het weer goed met haar gaat." Sylvar knikte. Hij keek Keelin bezorgd aan. Ze lag te slapen, maar ze woelde heel erg. Het leek alsof ze een nachtmerrie had. Ineens schoot ze overeind. Ze trilde helemaal. "Wat is er?" Vroeg Sylvar geschrokken. Keelin antwoordde. "Ik weet het niet. Ik had blijkbaar een nachtmerrie, maar het leek zo echt." Sylvar trok haar in zijn armen en knuffelde haar. Melisande vroeg zacht. "Wat droomde je?" Keelin pakte het glas water aan dat Sylvar haar gaf en ze nam een grote slok. Ze zuchtte even voor ze begon te vertellen. "Het klinkt misschien gek, maar ik droomde dat de inwoners van Schemermeer in het Elfenrijk waren en dat ze allemaal aan Mirelles kant stonden. " ze stopte even omdat ze moest hoesten. Ze voelde zich nog slechter dan in het begin. Toen vertelde ze weer verder. "Er waren allemaal strengere regels en er liepen ook allerlei wezens rond. Mirelle had natuurlijk de leiding." Melisande keek hen allebei aan. "Dit kan geen toeval meer zijn. We horen al sinds we terug zijn gegaan naar Schemermeer niks uit het Elfenrijk, zelfs niet van Denise. Een groot deel van de inwoners zijn verdwenen en nu heeft Keelin ook nog een droom die te echt is naar mijn zin." Sylvar en Keelin knikten enkel. Sacha kwam binnen. "Wat is er aan de hand? Keelin ziet lijkbleek, maar zelfs jullie zijn bleek om de neus." Sylvar zuchtte even. Hij wilde Sacha niet ongeruster maken dan ze al was door de plotselinge ernstige ziekte van haar vriendin. Melisande vroeg zacht. "Dit is al vaker gebeurd toch? Met de triptiekgeest?" Keelin knikte. Ook toen had ze een droom gehad die heel echt leek en uiteindelijk ook echt bleek te zijn. Gelukkig hadden ze het wezen toen op tijd kunnen stoppen. De deur ging open en de rest kwam binnenrennen. "Waarom duurde het zo lang?" Aurel zei chagrijnig. "Als we halverwege worden tegengehouden door Haldur en Lianne. Komen we maar moeilijk vooruit." Ze kwam bij Keelin op de bank zitten. "Het lijkt erger dan toen het begon." Zei ze. Sylvar knikte. Hij streek een haarlok uit Keelins gezicht. De haarlok was echter nat van het zweet. "Aurel. Kom je me helpen met het drankje?" Vroeg Juno. Aurel rende naar haar toe. Juno zei. "We hebben zoveel als het maar kon en is toegestaan meegenomen. Zo hoeven we niet steeds op en neer als Mirelle de vloek nog een keer gebruikt." Melisande knikte. Vlug begonnen Aurel en Juno aan het recept. Gelukkig was verder alles wat ze nodig hadden op voorraad. Een uur later zei Aurel gespannen. "Het is klaar. Ik heb de tijd van het afkoelen meegerekend daarom duurde het wat langer." Ze liep naar haar zus toe en goot het drankje voorzichtig in haar mond. Iedereen keek gespannen toe. "Juno zei zachtjes. "Ze ziet er al wat beter uit, maar niet schrikken. Ze valt zo in slaap en als ze weer wakker word is ze weer de oude." Sylvar keek Juno en Aurel dankbaar aan. twee uur later werd Keelin wakker en ze knipperde met haar ogen. Sylvar zuchtte opgelucht ze was weer beter. Hij  was de afgelopen dagen zo bezorgd om haar geweest. Keelin glimlachte naar hem en hij gaf haar een knuffel. "Hoe voel je je nu?" Vroeg hij. Keelin glimlachte. "Beter dan toen straks. Het zit me alleen niet lekker. Die droom." Mompelde ze. Aurel schrok. "Kunnen jullie me bijpraten want ze heeft blijkbaar een droom gehad?" Vroeg ze. Keelin knikte en legde alles uit. Vega knikte begrijpend. Ineens keek Fran verbaasd. "Ehm jongens. Niet schrikken, maar er hangt een cirkelvormig voorwerp boven de tafel." Keelin lachte om de onwetendheid van haar vriendin en stond op. Ook Sylvar en Melisande kwamen overeind. "Secretu revali." Sprak Keelin. Ineens verscheen er een gezicht van een elf in beeld. Het was Denise en Melisande mompelde. "Eindelijk horen we iets." Haar opluchting was echter van korte duur toen ze merkte dat Denise geen goed nieuws te vertellen had. "Mirelle en de anderen hebben het Elfenrijk overgenomen. De inwoners van Schemermeer weten alles. Ik heb al doorgegeven aan de Raad dat het niet jullie schuld is, dus Vega maak je maar geen zorgen. De Nachtwacht zit niet in de problemen. Er lopen hier nu ook enkele wezens uit de onderwereld rond. De Safnari, De Meestervampier, De Monsterjager, De Shifter en die ene wiens naam ik niet uitspreek. Volac is nog niet ontsnapt en Mirelle heeft de Bloedsteen teruggeplaatst nadat ze deze wezens had opgeroepen. Ik denk dat ze enkel wezens heeft gekozen die de Nachtwacht kunnen vernietigen of tegen elkaar kunnen opzetten. Kom alsjeblieft zo snel mogelijk hierheen want we houden dit niet vol. Ik wacht jullie op aan onse kant." Hierna verdween het gezicht van Denise. Keelin en de anderen werden bleek. "Wat doen we nu? We moeten hen helpen." Zei Daisy zacht. De anderen knikten. Sylvar keek behoorlijk boos. "Sorry dat ik het zeg, maar ik heb het helemaal gehad met Mirelle. Hoe durft ze alles te vertellen aan de inwoners van Schemermeer terwijl ze weet dat we ons niet aan mensen bekend mogen maken." Hij haalde eens diep adem en vervolgde. "Hoe moeten we hen ooit stoppen? Mirelle zal alles op alles zetten om haar zin te krijgen en ik vertik het om naar haar te luisteren. Ik vind haar niet leuk en dat vond ik nooit. Enkel omdat ze jaloers is op Keelin omdat wij samen zijn n omdat we dan toevallig ook nog de opvolgers van Melisande zijn, denkt ze de baas te kunnen spelen over alles en iedereen." Hij trilde van woede. Hij was zo ontzettend kwaad op Mirelle. Keelin trok hem in een knuffel on hem te kalmeren. "We moeten hen helpen, maar het word dus behoorlijk gevaarlijk." Concludeerde Aurel rustig. Keelin knikte bevend. Ze moest nog een keer de strijd aanbinden met Sung Li en de Stanislem en ze was zo bang dat het nu wel mis ging. Dat was precies wat Mirelle hoopte zodat zijn uit beeld was bij Sylvar. Nu was het Sylvar die haar een dikke knuffel gaf om haar rustig te krijgen. De president zei zacht en vol vertrouwen. "Het gaat goed komen. Hier gaat ze niet mee wegkomen. Nu zal ze eens zien dat er met de Nachtwacht en de Elfen die nog aan onze kant staan niet te spotten valt." De anderen begroetten haar woorden met gejuich. Keelin sprong op en met zijn allen bereidden ze hun toch naar het Elfenrijk voor. Keelin had gelukkig een grote tas in de geheime kamer liggen waar ze alle benodigdheden in konden stoppen. Juno stopte er de spullen in die ze nodig hadden voor de meestervampier, terwijl Keelin en Aurel zich over de brouwsels ontfermden. Na een paar uur hadden ze genoeg flesjes van zowel het drankje tegen de op een na ergste spreuk als de vloek die Mirelle tegen Keelin had gebruikt. De hele groep keek elkaar aan en met zijn allen liepen ze naar het bos. Ze waren er klaar voor om het Elfenrijk tegen Mirelle en de anderen te verdedigen.

Zo weer een nieuw hoofdstuk. Bedankt @EmilyKuypers voor je geweldige idee. Wat denken jullie. Ja ik geef toe. Ik gebruik het wezen dat ik zo erg haat twee keer en daar baal ik van, maar ja ik moest iets. Hopelijk verslaan ze hem voordat Keelin toch ten prooi valt aan hem. Lukt het hen om Mirelle en de anderen te verslaan en het Elfenrijk veilig te houden. Of gaat alles ineens mis. Wat zou er gebeuren als er dingen worden gezegd of gedaan waardoor de vriendschap of zelfs meer op losse schroeven komt te staan? Wat als daardoor alles verandert? Jullie lezen het allemaal in de volgende hoofdstukken. Mocht je ideeën hebben voor nieuwe personages of voor het verhaal. Wat hopen jullie dat er gaat gebeuren?Laat dit dan gerust achter in de in de reacties. Ik ben benieuwd wat jullie denken.

Veel leesplezier.