Bölüm 14: ''Sona Yaklaşırken!'' KESİT 1

''İç şunu! Sunumumu bozma!''

Başımı kuvvetli bir şekilde iki yana sallamaya başladım. Ağzımı açıp, 'İçmeyeceğim seni lanet olasıca!' diye bağırmak istiyordum ancak dudaklarımı araladığım anda bardaktaki ilacın acı tadını boğazımda hissedecektim.

Suzan'ın konuşmalarından anladığım kadarıyla bu ilaç, Selçuk'un daha önce bahsettiği ilaçtı. Kerim'in ölümüne sebep olan ilaç... Ancak daha gelişmişi...

Selçuk, Kerim'in çok acı çektiğini söylemişti. Öyleyse profesör acı çekeceksin dediğinde şaka yapmıyordu.

Adam, kuvvetli parmakları ile çeneme baskı yapınca acıyla inledim.

''Devam et, Profesör.'' diye seslendi arkadan Suzan denen cadı.

Selçuk bağırmaya başladı. ''Bırakın onu! Onu öldürmeniz hiçbir şeyi değiştirmeyecek! Gördüklerini hepimize anlattı. Herkes her şeyi biliyor, deliller elimizde. Onu öldürseniz bile hiçbir işe yaramayacak! Sizi yakalayacağız!''

Selçuk'un gür sesi kulaklarımda yankı yapıyordu. Sözlerinin yarısını İngilizce söylemişti, muhtemelen diğer adamlarında anlayabilmesi için.

Camın arkasında hafif bir hareketlilik oldu.

''İç artık şunu! Adamlar izliyor, ölümünü erteleyemezsin!'' diye beni zorlamaya devam etti adam. Artık çenem acıdan sızlıyordu; Kemiklerim adeta birbirine girmişti. Boynum, bükülü kalmaktan ağrımaya başlamıştı.

Dudaklarım hafifçe aralanınca inleyip Selçuk' a baktım. Ölmeme ramak kalmıştı... 
Onun öfkeli bakışları ise ben ve Suzan arasında mekik dokuyordu. Alnındaki ve boynundaki damarlar şişmişti, gözleri sonuna dek açıktı. Dakikalardır bileklerindeki zincirlerden kurtulmak için kendini zorlamaktan kolları ve yüzü kıpkırmızı olmuştu.

Ölmemem için çabalıyordu ama çok geçti.

''Delil artık elinizde değil, çoktan imha edildi. Ve en önemli, tek tanığınız artık ölü... Sence de bizi yakalamak için fazla amatör değil misin?''

Selçuk sinirle dişlerini sıktı. Yani deliler çoktan yok mu edilmişti? Örgütün her yerde adamları vardı, polis teşkilatının arasına bile karışmışlardı...

''Ahhh! Anladım... Sen şu takip cihazına güveniyorsun, değil mi? Üzgünüm komiser, o tür basit cihazlar burada işe yaramaz. Bizim teknolojimiz dışında hiçbir teknoloji, bu binada etkin değildir. Yani, seni çoktan ölü biliyorlar. Ama üzülme, zaten öleceksin... ''