May had haar werk vroegtijdig verlaten om ze te komen ophalen. Peter had haar er aan de telefoon van verzekerd dat het niet nodig was, dat ze best konden wachten of desnoods een andere manier zouden vinden om thuis te komen. Maar zijn tante had er niets van willen weten. 'Peter,' Had ze gezegd, 'Tony is minderjarig en zat. Zoiets valt niet te verklaren tegenover de politie. Wat als je hun onderweg tegenkomt, lieverd? Wat doe je dan?'

De vrouw had een punt gehad, en Parker had er dan ook weinig tegenin kunnen brengen. Hij had zich gewonnen gegeven – zij het met tegenzin – en dus had May Parker een invalster geregeld en haar werk verlaten om haar neefje en zijn ongelukkige mentor op te halen.

De twee jongeren hoefden niet lang op haar te wachten – ze waren nog maar met z'n tweeën aangezien Ned en MJ al waren opgehaald. May had hun ouders natuurlijk meteen gebeld, en hoewel MJ's ouders niet eens bereikbaar waren geweest, had Neds moeder haar meegenomen uit angst dat haar anders eenzelfde lot zou wachten als Tony.

De tante kwam aangereden in haar roestige Volvo. Ze stopte de auto voor de neus van de pubers en sprong uit het voertuig in een wervelwind van moederlijke bezorgdheid. 'Och jongens toch!'

Ze richtte zich eerst op Peter, zag dat zijn blauwe oog al aan het genezen was, en richtte haar aandacht daarna op Tony. 'Waarom?' Ze had zijn gezicht voorzichtig vastgepakt met haar tedere handen. De vrouw keek hem aan, een hopeloosheid in haar ogen die prijs gaf hoezeer het haar allemaal aanging.

Stark staarde verdwaasd terug.

May zuchtte. Ze stond op, hielp Tony omhoog, klopte toen zijn smerige broek tevergeefs een beetje schoon. De puber worstelde flink in haar greep, maar de ervaren verpleegster ondervond amper weerstand van de ladderzatte jongen.

'Pete,' Ze verstevigde haar greep op de billionaire toen hij dreigde op de grond te zakken. 'open de auto, wil je?' Ze zette de eerste wankele stap richting de wagen. Ondertussen kwam haar neefje omhoog om te doen wat ze had gevraagd.

Samen kregen ze de playboy achterin de auto. May boog over de Avenger heem toen het er aardig op begon te lijken dat de jongen zonder hulp nooit ingegespt zou komen.

'Had alleen wat fris g'nomen.' Tony staarde haar aan met die diepbruine ogen van hem, en May stopte haar handelingen om de man – misschien wel voor het eerst in haar leven – echt aandachtig aan te kijken. 'Ik weet het knul.' Ze sloeg hem bemoedigend op zijn bovenbeen en Tony bestudeerde haar hand een tijdje.

'Je ben' veel te aardig, May.' Zijn ogen hadden zich weer op haar gericht. 'En je neefje ook.' Zijn kijkers werden waterig. 'Wat heb ik gedaan om jullie te verdienen?' Hij drukte zijn gezicht in zijn bevende handen. De jongen barstte uit in een dronken huilbui waarbij zijn schouders hevig schokten.

May wist niet goed wat ze met de man aan moest. Ze boog opnieuw over hem heen, klikte de riem vast – 'Pas op de deur.' – en sloot het portier. Peter ging naast haar zitten in de bijrijdersstoel. Waar hij normaal gesproken May de oren van het hoofd tetterde, bleef hij deze keer akelig stil. Hij legde na de eerste kilometers zijn hoofd tegen het raam en liet zijn ogen over de buitenwereld dwalen. Recht achter hem zat Tony in eenzelfde houding naar buiten te staren, maar zijn blik was leeg, alsof hij met zijn gedachten ver, ver weg was.

In de stilte gleden dikke tranen over zijn wangen.

May stuurde Peter bij aankomst onmiddellijk naar bed. Ze bleef tot ver na middernacht op om met Tony te praten. Ze begreep dat de man niet zeer open was wat gevoelens betrof, maar desondanks vertelde ze hem dat hij alle emoties die hij op dat moment ervoer er het beste uit kon laten.

Een vaas sneuvelde. Peter kwam polshoogte nemen. May stuurde hem terug naar bed. Ze hoorde achter zich de theemok die ze aan de jonge Stark had gegeven ten prooi vallen aan zijn woede terwijl ze stond om haar neefje gerust te stellen.

De vrouw ruimde de rommel zwijgend op. over haar heen riep Tony iets vreselijks naar haar neefje. Peter hapte naar adem, en Stark wist niet hoe snel hij zich moest verontschuldigen. Hij barstte niet veel later in tranen uit door hoe stom hij was geweest. Pete stelde voor de playboy naar bed te brengen – altijd even behulpzaam. May knikte dankbaar, haalde opgelucht adem toen ze de deu van de slaapkamer achter de twee jongens zag dichtvallen.

Ze haalde een fles goedkope wijn tevoorschijn, schonk zichzelf een hoognodig glaasje in en nestelde doodmoe op de bank.