Peter had een goede reden om nooit naar de feesten van klasgenoten te gaan. Hij haatte de drukte; de menigte van onbekende tienerlichamen die wild tekeer gingen op dreunende housemuziek die hem koppijn bezorgde vanwege zijn overgevoelige zintuigen. Maar zijn vrienden hadden erop gestaan te gaan. Deze keer zou het anders zijn. Deze keer was Stark erbij.

Nou, Pete had nog niet veel verschil gemerkt met de laatste keer dat hij de fout had gemaakt op te komen dagen op een houseparty van een leerling uit zijn jaar. Het enige waarmee deze ervaring zich onderscheidde van de vorige was het feit dat hij zich nu constant zorgen maakte omdat hij – bovenop MJ en Ned – Mr. Stark nu ook niet meer kon vinden.

Hij wrong zich tussen de stinkende puberlijven door met zijn frisdrankflesje stevig in zijn hand geklemd. Hij was onderweg naar de achtertuin, hopend dat hij daar kon ontsnappen aan de drukkende menigte.

Iemand knoeide bier over hem heen in een wilde dansbeweging. De zware bas van de housemuziek dreunde in zijn borstkas, liet zijn hart trillen terwijl het zijn eigen ritme klopte.

Hij nam een slok van zijn drinken toen hij de veranda opstapte. De jongen bevroor ter plekke bij wat hij in de achtertuin aantrof.

Tony Stark zat doodstil op de schoot van Jack, dezelfde knul die zijn huiswerk aan de billionaire had opgedrongen. Ze waren omringd met Jacks vriendenkring, gezeten in de zithoek achterin de immense tuin. De jongens, allemaal minstens twee jaar ouder dan Tony, grapten wat met elkaar. Maar Peters mentor zweeg, giechelde niet eens ook al kon Parker met zijn haviksogen zonder veel moeite de tekens van een dronken man ontwaren op de billionaire's gelaat.

Zijn flesje spatte kapot op de veranda. De Spiderling stormde het grasveld op, in de richting van de luidruchtige vriendengroep. Hij stapte zonder aarzelen de kring binnen, negeerde daarbij de verontwaardigde blikken die hij van de jongens kreeg toegezonden. Zijn zelfvertrouwen groeide bij het zien van Jacks eeltige hand die in de weer was onder Tony's shirt.

Als Spider-Man had hij al vele incidenten weten te voorkomen. Maar dit was anders. Dit was Tony Stark. Tony Stark die geen enkele weerstand bood terwijl hij werd betast door een knul drie jaar ouder dan hem – want Peter zag Mr. Stark nu als een leeftijdsgenoot, niet als een semi-vader en Avenger van achterin de veertig.

Hij wist dat hij sterk moest zijn voor zijn mentor. Mr. Stark zou per slot van rekening voor hem hetzelfde hebben gedaan.

'Hé!' De jongen sloeg zijn armen over elkaar. 'Laat dat!'

Jack reageerde spottend: 'Wat? Bang dat ik je neefje inpik, Parker?'

Pete schudde zijn hoofd. 'Zie je niet dat Tony het niet waardeert?'

'Als het Tony niet bevalt, kan hij dat toch zeker zelf wel zeggen?' De ouderejaars greep Starks kin, dwong het genie oogcontact met hem te maken. De Avenger sloeg zijn ogen neer en zei niets.

Peter knikte. Hij ging steviger staan. In geen geval gaf hij zich zo makkelijk gewonnen.

Ergens was hij wel bang. Hij had zijn mentor nog nooit zo zwijgzaam en stil meegemaakt. Met Tony in de buurt bewoog er altijd wel wat, of dat nu een vinger was die een AC/DC song tikte of een knie die het niet kon laten te bewegen.

'Alles wijst erop,' Begon hij dus uitdagend, 'dat Tony de behandeling die hij krijgt niet waardeert.'

Jack wilde reageren, maar de verjongde filantroop was hem voor: 'P-Pete,' Sprak hij, negeerde daarbij de eeltige hand die over zijn zij wreef, 'help me.'

* * *

Tony's lip was gescheurd, zijn wang opgezwollen. Peter miste een sneaker en had een blauw oog opgelopen. Dat was niet alles, maar de rest van de verwondingen waren niet zichtbaar, gingen schuil onder hun vuile kleren. De twee zaten zwijgend op de stoep voor het huis waar het feest nog in volle gang was. Ned en MJ hadden zich bij hen gevoegd zodra ze Parker zich door het feestgedruis zagen dringen met Stark in zijn armen.

'Wat moet ik nu toch doen?' Parker keek naar Tony. De jonge billionaire had zich languit in het gras achterover laten vallen. Hij leek niet zozeer aangedaan door de betastingen van Jack.

'Je moet ze bellen, man.' Ned staarde hoofdschuddend naar de overkant van de straat. 'Deze shit kan je niet door de vingers zien!'

Stark schoot plotseling rechtop. Met een verwilderde blik in zijn ogen staarde hij ze aan. 'Mo!' Gilde hij. 'Gween Avengers!'

Peter gebaarde de jongen niet te panikeren. 'Oké.' Gaf hij in. 'Maar alleen omdat je voor mij hetzelfde zou doen!' Waarschuwde hij vlug toen hij zijn mentor zichtbaar zag relaxen. 'Ik bel May om ons op te halen.'

Tony viel onmiddellijk terug achterover.

'Peter,' Sprak MJ traag. Ze hield haar stemvolume laag opdat Iron Man niet opnieuw in de stress zou schieten. 'te oordelen van wat je mij hebt verteld, gaat het hier om een serieuze overtreding van seksuele aard, en jij bent van plan het achter te houden voor Earth Mightiest Heroes?' Ze leek geschokt, en dat was heel wat als het van Michelle Jones kwam. 'Stark is stomdronken.' Probeerde ze hem te overtuigen. 'Hij is zich waarschijnlijk totaal niet bewust van de ernst van de zaak.'

Het maakte de Spider bang omdat hij vrij zeker wist dat de ladderzatte kid naast hem zich waarschijnlijk meer bewust was van de aard van de zaak en van de wetten die overtreden waren door Jack, dan zij alle drie bij elkaar. Maar het joeg hem niet zoveel angst aan als het feit dat dit hoogstwaarschijnlijk een normaal aspect was geweest van Tony's jeugd.

'Je moet ze dit echt vertellen, Parker.' Ging MJ door, duidelijk niet op de hoogte van wat er door zijn hoofd raasde op dat moment. 'Je doet er geen goed aan dit voor je te houden.'

De puber keek een paar keer van zijn vrienden naar de ijlende Mr. Stark en weer terug.

Was hij niet veel te jong om dit soort dilemma's het hoofd te bieden?

'Ik bel May.' Herhaalde de jongen vastbesloten, voegde toen gauw toe bij het zien van de gezichtsuitdrukkingen van zijn vrienden: 'En ik zal haar vertellen wat er is voorgevallen.'