Kabanata 2

Like

"Hmm," mahina akong napadaing dahil sa magaspang na kamay ang humahaplos sa mukha ko.

Pagod ang mga mata ko ngunit pinilit ko pa rin itong imulat ngunit naramdaman ko na lamang ang mahinang galaw ng kama.

Nagkasalubong ang kilay ko dahil wala naman akong nakita pagbukas ng mata.

Dahil sa kuryosidad ay nagmamadali akong bumangon mula sa kama at nahulog ang puting kumot na nakapatong sa ibabaw ng katawa ko kung kaya't kita-kitang ang katawan kong nakasuot ng puti na tee-shirt.

It's oversized and it was not mine.

Hindi na ako magtataka kung siya ang nagsuot sa akin. Palagi niya naman ginagawa iyon pagkatapos magsiping.

Umikot ang paningin ko sa buong sulok ng silid at mag-isa lang ako. Saglit akong natulala sa kawalan at napaawang ang bibig nang napagtantong hindi pamilyar ang lugar sa akin.

Bumababa ako mula sa kama at dire-diretsong humakbang palabas ng silid. Pagbukas ko ng pinto ay nagpalinga-linga ako sa magkabilang dulo ng pinto ngunit hindi ko alam kung ano iyon.

My eyes roamed as I recognized that the place seemed familiar even though I'd never been here.

Dahan-dahan akong humakbang hanggang sa makita ko ang malapad at mahabang hagdanan.

Pinipilit kong isipin kung saan ko nakita ang lugar na ito dahil madalas ay sa condo niya lang ako dinadala.

My eyes didn't stop eyeing the surroundings. I won't deny that this place is indeed enormous and the size is double compared to our house. The structure is indeed exquisite and very modern as if it were being renovated.

I can't stop myself from smiling because the ambiance is quite relaxing and peaceful. Nang maabot ang huling baitang ng hagdanan ay napadako ang paningin ko sa living room.

Napansin ko agad ang mga nakaladlad na puting papel na nagkalat sa ibabaw ng center glass table. I slowly walked toward there with curiosity.

Binilisan ko ang bawat hakbang ko hanggang sa malinaw kong nasilayan ang mga nakaukit sa mga nagkalat na papel.

Sketch and blueprint? Mas lalo akong naguluhan kaya naman ay dahan-dahan akong tumungo, inunat ang braso at inabot ang nakitang sketch na building. Lumipat naman ang mata ko sa isa pang papel kung saan napansin ko ang iba't-ibang disenyo.

Villages.

Napatayo ako ng maayos habang titig na titig sa hawak na papel. My eyes immediately moistened as I suddenly remembered my daddy while doing his blueprint like this, when I was a teenager.

Pilya akong natawa mag-isa sabay iling ng ulo at doon ko lang din napansin ang maliit na laptop na nakabukas ngunit walang ilaw.

Malakas na kumakabog ang dibdib ko nang pagmasdan ko iyon. Ngayon lang ako kinabahan ng husto at hindi ko mawari kung anong dahilan.

Dahil sa labis na kuryosidad ay dumuko ako konti at inabot ng kamay ko ang mouse ng laptop at iginalaw iyon kung kaya't nag-ilaw ang screen ng laptop

Halos napatalon ako sa gulat nang nakita ang nasa-screen.

Napalunok ako sa nabasa.

Engineer, Khianno Troylan Zuniga.

My heart beat so fast to what I discovered but my hands didn't stop scrolling down. I saw all the images of Elites villages, some unfinished technical sketches, and different kinds of designs as well.

I scrolled down more, not until I reached the end of the pages and I was even more shocked by what I have read.

Architect Khianno Troylan Zuniga.

Agad kong nabitawan ang papel na hawak at ang mouse ng laptop. Napaatras ako sa nalaman. Is is true? He's an Engineer and also an Architect?

My head is shaking in disbelief. No, no! He couldn't be like that! He's a criminal!

"Hey."

Agad naputol ang iniisip ko ng biglang sumulpot ang baritono na boses. Napalingon ako sa likuran at nakita ko siyang nakatitig sa akin.

Napaawang ang labi ko, nataranta. Ngunit kalaunan ay hilaw na napangisi.

"Uh..." bumaba ang mata ko sa kaniya mula ulo hanggang paa.

May hawak itong tasa na may laman na kape at umuusok pa. I stared at him intently.

Should I confront him now? Should I ask him now about the truth? About his real identity? Pero kapag ginawa ko iyon masisira ang plano namin ni Tita.

I forced my lips to form a wide smile as I chuckled a little to ease my inner thoughts.

"I... I didn't know that you are Engineer and Architect too?"

Tumitig siya lalo sa akin bago dahan-dahang bumaba ang mga mata sa lamesa kung nasaan ang mga gamit niyang magulo.

Mahina siyang tumawa.

"No, I am not," tanggi niya.

Really, huh?

"But I saw it. No, I read it," I stated.

Hindi ko inalis ang mga mata sa kaniya sa kagustuhan na makita ang totoo sa kaniyang mga mata ngunit kay hirap basahin ng mga iyon.

Humakbang siya palapit sa akin at nandoon na naman ang estranghero na kabog ng dibdib ko sa tuwing lumalapit siya sa akin.

"I don't claim it, Nella," ngumisi siya.

My brows furrowed. "But why?"

"Fine. Let's just say I am the Engineer and Architect in my own village. That's it."

"Your own- wait! Where we are now?"

"Sa property ko."

"P-Property mo?"

"Yes, Nella. My property. I told you I'm a businessman and the owner of the whole Elites village."

Dahil sa mga sunod-sunod na nalaman mula sa kanya ay para akong na estatwa sa kinatatayuan at hindi makagalaw. My reaction is priceless.

"Anyway, why did you wake up? Still early in the morning. You should go back to your room and sleep again," aniya.

"Hindi na ako inaantok."

"Are you sure?"

Tumango ako.

"You want some coffee or milk? I can make you one," he offered but I refused.

"No need I'm good," ngumiti ako at pinilit ibalik ang atensiyon sa normal. "Nga pala bakit mo ako dinala rito?"

"Ayaw mo?"

"Hindi naman nakakpagtaka lang. Mostly you just bring me to your condo, hotel, or anywhere," tugon ko.

"I see," he laughed. "Let's just say I want you to know me... better."

"Are you serious?" I spatted. "And why would I do that?"

"Bakit nga ba?"

I sighed in annoyance when I noticed that he was asking back the same question as mine. "It's not important anymore, Khian. Have you forgotten that we're just temporary? I'm still on my vacation and anytime, I will leave."

"Alright," supladong putol niya sa akin sabay dire-diretsong naglakad patungo sa laptop at sinara ito.

Nakatitig lamang ako sa kaniya ngunit nagtataka pa rin ako sa kinikilos niya.

"Bakit mo nga ako dinala rito? Hindi naman puwedeng walang dahilan," pangungulit ko ngunit nanatili siyang tahimik.

"Khian-"

"Because I like you, Nella."

Parang huminto sa pag-ikot ang mundo ko nang narinig iyon mula sa kaniyang bibig. At may kung ano sa tiyan ko ang nagliliwaliw.

My heart was beating fast and loud but my mind immediately contradicted what my heart felt.

"Yeah, I know Khian. You like me," I smiled. "You like my body, I am right?"

Hindi agad ito nakasagot at sa bawat segundong lumilipas ay may kalahati sa parte ko na sana hindi totoo. Na sana...

"Of course, I like your body," he laughed loudly.

Ang mabilis na kabog ng puso ko ay biglang ninikip.

Tumango ako sa kaniya.

"I like your performance, too," pilya kong sinabi. "I'll just get some tea," paalam ko at dali-daling tinahak ang daan kung saan siya nanggaling kanina ngunit muli akong napahinto nang nagsalita siya.

"I like you more than just... a fuck buddy."

Napalunok ako habang malakas na kumakabog ang dibdib dahil sa sinabi niyang iyon. I should be happy that I made him fall for me just like that. But after discovering his business— No!

He's not really a businessman! He's a killer of my parents and he should pay for it. And I will always stick to my plan. I will ruin him for now and kill him soon.

Dahan-dahan akong napabaling sa kinaroroonan niya, mabilis kong binago ang ekspresyon ng mukha at mahinang tumawa.

"I really like you Janella since the day I met you. It sounds cheesy but... my words are true."

I stared at him intently trying to figure out if it was true or he was just playing around. Pero habang nakatitig ako sa mga itim niyang mata ay walang halong biro sa emosyon nito. Kahit na ang paraan nang pagbigkas niya ng salita ay puno ng senseridad.

A deafening silence enveloped us as I felt something strange in my inner self but suddenly I shook my head to stop thinking.

Hindi ako puwedeng magpadala sa kaniya.

"So what are you trying to say?" I chuckled a bit to avoid feeling intense. Dahil kahit hindi naman ako nerbyosa ay para akong kinakabahan sa mas malalim na dahilan.

Hindi ko inalis ang mga mata sa kaniya habang unti-unti siyang naglalakad palapit sa akin.

"I brought you here in my private place because I want you to know me better. Hindi bilang—"

"Fuck buddy?" I cut him off.

He nodded.

"I want us to stop being in that state. I want us to be real."

"Kulang ka lang sa tulog," pagbibiro ko at mahinang tumawa ngunit masiyado siyang seryoso kaya naging ngiwi ang tawa ko.

"I'm serious, Janella. I want to start a new life with you. I like you so much more than just a bedmate."

"Did you even ask me if I like you?"

Pilit kong tinago ang ngisi sa labi nang napansin ko ang tensyonado niyang pagtiim bagang. Hindi siya nakapagsalita.

"I don't like you, Khian. 'Tsaka nasa bakasyon lang ako at hindi ako magtatagal dito sa Pinas. Walang patutungahan ang lahat."

"Kaya nga gusto kong tapusin kung anong mayroon sa atin at mag-umpisa ng panibago. I don't care if you like me or not. I will do everything to make you like me," seryoso niyang sinabi ng hindi kumukurap habang nakatingin sa akin.

As much as I want to fight his look, in the end, I cut my sights on him and lowered my gaze.

"But I don't know if I could like you back—"

"Edi liligawan kita. I have never done that to anyone but I will challenge myself for you."

Nangunot ang noo ko at hindi napigilan ang sariling mapahagalpak ng tawa.

"Are you kidding me?"

"Tsk, stop laughing. Seryoso ako," naging suplado muli ang tinig niya kaya agad akong napahinto sa pagtawa.

I chewed my lips and looked back at him but his gaze is somewhere while his jaw clenching.

"Sa tingin mo may pag-asa ka sa'kin?"

He abruptly glanced back at me while his brows furrowed. Nakatitig siya sa kin na para bang may malalim na iniisip.

Maya-maya lang ay bumuntong hininga ito at namulsa ang dalawang kamay at supladong tumalikod.

May regla ba ito? Dinaig pa babae kung magpalit ng mood, e.

"I don't need your approval. Liligawan kita kita sa ayaw at sa gusto mo."

Napaawang ang labi ko dahil sa sinabi niya. "Desisyon ka, ah? We're just fuck buddy Khian. And it will always remain that way until I go back to my place."

Tumalikod na ako dahil hindi ako sigurado kung pinaglalaruan niya lang ako. He may look serious but why is it so sudden?

I'm not a fooled person. Sa tingin ko ay may iba siyang binabalak sa akin.

I shook my head, hindi ako magpapadala sa matatamis niyang salita.

Humakbang na ako patungo sa kusina upang kumuha ng maiinom dahil parang natutuyot ang lalamunan ko ngunit nagulat ako nang maramdaman ang magaspang na kamay ang humawak sa palapulsuhan ko at hinarap ako sa kaniya.

Halos mapasubsob ang mukha ko sa malapad niyang dibdib dahil sa ginawa niyang iyon. I lifted my gaze and I was about to spat him when he shortly cupped my face.

"Kung sa kama nga hindi ka tumatanggi, ang ligawan pa kaya?" ngumisi ito.

"Magkaiba iyon, K-Khian..." nautal ako nang humagod ang likod ng hintuturo niya sa pisngi ko.

Ramdam ko ang gumapang na boltahe ng kuryente at ang init sa kalamnan dulot ng simpleng hagod niya.

"Then I will make it similar," aniya at mabagal na dinilaan sariling labi na nagpalunok sa akin.

"What do you mean?"

Pilit kong nilalabanan ang init ng temptasyon na nararamdaman dahil sa sobrang lapit ng mukha namin sa bawat isa.

"Sa kama kita liligawan, hanggang sa marinig ang matamis mong, oo..."

Mabilis na namilog ang mga mata ko sa gulat at sinubukan kong kumawala sa kaniya subalit humigpit lamang ang hawak niya sa akin hanggang sa mabilis na gumapang ang palad niya payakap sa aking baywang.

"What do you think?" he smirked widely as if he won something which consider his victory.

My intention for him is wicked but when it comes to bed... I can't say no to him. And I must admit, he was an expert at pleasuring someone in bed... including me who always ends up begging for more.

Janella, wake up! This is your mission! It's your chance to execute something.

Dahil sa naisip na iyon ay agad akong napangisi. Umangat ang tingin ko sa kaniya kasabay ng mga kamay na pinulupot sa kaniyang batok.

"Then impress me, Khian. Baka sa kama ka lang may ibubuga," paghahamon ko.

He chuckled. "Oh, baby, do not try me. You know what I can do in just a quick snap..."

I nodded and kept pretending that I am thinking about his courting plan. Pero ang totoo ay iniisip ko kung gaano siya kasamang tao.

Of course, I definitely know what you can do, Khianno. You are very expert at killing innocent people without placing the blame on him... but I will never be one of them.

Dahil ako ang karma mo.