Kabanata 1

Game

"Ate!"

Napalingon ako sa likuran ko nang narinig ang pamilyar na boses. Kumrba ang malaking ngiti sa labi ko nang nakita ang kapatid ko.

Patakbo itong lumapit patungo sa akin na agad ko namang sinalubong at nang nakalapit ay lumuhod ang isa kong tuhod sa harap niya at sumugod nang mahigpit na yakap.

Both sides of my eyes suddenly watered as I tightly embraced him.

"Biboy..." I muttered with teary eyes. "Na miss kita sobra."

"Miss na miss na rin po kita Ate. Kailan ka po uuwi sa atin?"

Kumalas ako ng yakap sa kaniya at tinitigan siya ng maigi. Hinaplos ko ang malambot niyang mukha na namamasa at bakas ang pangungulila.

May butil ng luha ang kumawala sa kaniyang mga mata na agad kong pinahiran. He's just 10 years old and too young to felt this. Ayoko namang mawalay sa kaniya pero kailangan.

"Malapit na umuwi si Ate," sabi ko.

"Kailan po?"

Pilit akong ngumiti ng malapad kahit na nainikip ang dibdib. Muli kong hinaplos-haplos ang mukha niya at pinatakan ng halik ang noo.

"Basta malapit na," paninigurado ko.

Lumungkot lalo ang mukha nito. "Puwede po sumama ako sa iyo? Hindi po ako makulit sa work mo. Hindi ako magpapasaway at magpapakabait ako."

Pakiusap niya.

Muling bumagsak ang luha sa kaniyang mga mata at kasunod nito ay naging mahinang hagulgol. Lalo akong nasasaktan dahil alam kong ako ang dahilan kung bakit siya umiiyak.

I wipe his tears and I couldn't control my emotion anymore. A drop of tears rolled down my cheeks. Muli ko siyang kinabig ng yakap.

"Pangako, kapag natapos na ako sa work ko hindi na tayo maghihiwalay. Basta magpapakabait ka at huwag matigas ang ulo. Maliwanag?"

"A—Ate..."

Lalong naninikip ang dibdib ko. The way he called my name seems he want to say something. Mabigat sa loob ko ngunit kailangan kong gawin ito. Kailangan kong tiisin.

"Kapag maayos na ang lahat hindi na ako aalis, pangako 'yan ni Ate," pamapalubag-loob kong sinabi paulit-ulit ngunit lalo lamang lumakas ang hagulgol niya.

I already felt my back clothes wet because of his tears but I don't mind it. I just hugged him so tightly. I miss him so much.

Hindi ko napansin kung ilang minuto kaming magkayakap at naging emosiyonal. Ayokong ipakita na ang tanging kahinaan ko ay si Biboy.

Agad kong tinuyot ang tubig sa mata at dumilat. Hinayaan kong magkayakap lang kami ngunit naudlot iyon nang napansin ang dalawang pares na itim na sapatos ang huminto sa harap ko.

Dahan-dahan akong nag-angat ng ulo at nakita ang isa sa mga bodygurad ni Tita. agad nagsalubong ang mga mata namin.

Nang tumango ito sa akin ay alam ko na agad na tapos na ang oras namin.

Malungkot akong ngumiti at dahan-dahan kumalas ng yakap kay Biboy. Kinulong ko ang mukha niya sa dalawa kong palad.

Hindi siya matigil sa pag-iyak at para akong dinudurog sa nakikita.

"Tahan na, malapit na ako umuwi."

"Ate sama ko, ayoko pa umuwi," paulit-ulit niyang pakiusap ngunit hindi maari.

Mapapahamak siya kapag nagtagal pa kami rito. At mas lalo lang siyang mapapahamak kapag sumama siya sa akin.

"Kailangan Biboy. Basta magpapakabait ka kahit wala ako."

I keep explaining to him that we can't be together even though he really wanted to come with me. Kalaunan tumango rin ito.

I slowly stand up and stared at him from head to foot. Ilang linggo pa lang kaming nagkahiwalay pero parang nabawasan na agad ang kaniyang timbang.

Matamlay rin siya ngayon hindi kagaya noong huli ko siyang nakita.

Nangunot ang noo kong tumingin sa paligid sa park na kinaroroonan habang tirik na tirik ang araw pero bakit siya naka-jacket ng makapal.

"Biboy—" naputol ang akmang pagtatanong ko nang malakas na tumikhim ang bodyguard.

Napabuntong hininga ako at malungkot na ngumiti. Tumingala sa akin si Biboy na namumula na ang mga mata dahil sa labis na pag-iyak.

"Papakabait ka ha? Pasensiya na hindi tayo puwedeng magtagal. Babawi ako sa lahat pagbalik ko, maliwanag?"

Malungkot itong tumango-tango. I tapped his head as I gaze back at the bodyguard. Sumeryoso ang mukha ko.

"Nasaan si Tita?"

"Nasa kotse, Ma'am," mabilis na tugon nito.

Tumango na lang ako at muling tiningnan pabalik si Biboy na nagpupunas ng sariling luha. Tinuyo't niya ito na para bang ayaw ipahalatang umiyak siya.

"Biboy, kailangan na ninyong umalis."

Tumingala ito sa akin at tumango. "Hihintayin po kita Ate. Mahal na mahal po kita."

Napangiti ako dahil agad niyang naintindihan ang mga sinabi ko. I bended my right knee and for the last time we hugged each other as soon as I heard the body guard phone ringing so loud.

"Madam?"

"Bilisan na ninyo! May nakamasid sa atin!" si Tita.

Nataranta akong binigay si Biboy sa bodyguard. Binuhat nito si Biboy at malalaki ang hakbang. Sinundan ko iyon at doon ko lang napansin sa gilid ang nakaparang itim na van.

Nagpalinga-linga ako sa paligid at mabagal na humahakbang. Wala naman akong napansin na kakaiba. Nang masiguro iyon ay agad akong napalingon sa bodyguard.

Hindi pa ito nakakalayo sa akin malinaw ko pang nakikita si Biboy, ngunit hinayaan ko na lang din sila.

Biboy waving his hands as saying goodbye and I waved back. Pero maya-maya lang ay biglang dumaing ito base sa ekspresyon ng kaniyang mukha na wari'y may iniinda.

"Wait!" sigaw ko ngunit hindi yata ako narinig.

Napatakabo ako patungo sa kanila para alamin ang nangyari ngunit huli na dahil nagmamadali na itong nakasakay sa van at bago ko pa man sila maabutan ay humarurot na ito paalis.

Nakakapagtaka.

Matalas ang paningin ko at malakas ang pakiramdama. Hindi ako puwedeng magkamali sa nakita. May mali.

Napakuyom ang kamao ko at agad na tinawagan si Tita para alamin. Hindi naman nagtagal ay sumagot ito pagkatapos ng halos kuwarenta segundo.

"Yes, Jane?"

"Tita si Biboy—"

"Pinagbigyan na kita sa gusto mo Jane na makita ang kapatid mo kahit delikado," anito ngunit hindi talaga ako matahimik hanggat hindi nalalaman ang nakita.

"Tita napansin ko na parang may masakit kay Biboy—"

"He has wound Jane. Pero huwag kang mag-alala nagamot na namin iyon. Nahulog lang siya sa hagdan noong nakaraang araw kaya namaga."

Nalaglag ang panga ko sa nalaman.

"Bakit hindi ninyo sinabi sa akin?!" tumaas ng kaonti ang boses ko at napaigting ang panga.

"Calm down sweetie, pagaling na iyon. Kaya hindi ko sinabi sa iyo para hindi kana mag-alala masiyado. You will get destructed to your work."

I shook my head in disbelief.

"Kahit na po Tita dapat pinaalam n'yo man lang sa akin," sabi ko.

"Okay, I'm sorry. I'll update you if it's finally healed."

"Thank you, Tita. Please take care my brother," pakiusap ko.

"I will sweetie, I will."

"Bye Tita," paalam ko.

Gusto ko mang marinig ang boses bi Biboy ay alam kong masasaktan ko na naman siya. Atleast kahit paano ay nakita ko pa rin siya.

Bumuga ako nang marahas na hangin bago dahan-dahang tumalikod. Umupo ako sa bench sa park at nagpalipas doon ng oras.

Makalipas ang halos isang oras ay nagtungo ako sa nakitang past food chain. Gustuhun ko mang pumasok sa loob ng mall ay hindi maaari.

Umorder lamang ako ng makakain at doon na nagpalipas ng oras.

Sumapit ang hapon nang naisipan kong tawagan si Khian pero out of coverage. Napailing na lang ako dahil hindi ko alam kung nasaan siya ngayon.

Dapit-hapon, pagkatapos magpahangin ay naglakad ako patungo sa nakitang club house habang nakapamulsa ang dalawang kamay.

I was wearing fitted black jeans with a black tank crop top and covered with a leather jacket. I also wore my high-knee boots with a small swiss knife inside.

I always have this just in case I needed. And Khian nothing knows about this. He doesn't know that I am his enemies who will rot him in jail— no! I'm going to kill him soon. I will kill him for the justice of my beloved parents.

"One vodka, please," sabi ko habang nakaupo sa high chair sa bar counter.

Sinabay ko na rin ang bayad dahil bigla- bigla akong umaalis kapag gusto ko.

Nakapangalumbaba ako habang nakatanaw sa mga customer sa loob ng club. Maingay, mausok at maraming naglalampungan sa bawat gilid. Ang mga nagsasayaw naman sa dance floor ay halatang may mga tama na rin.

Napailing na lang at bumalik ang tingin sa bartender na kasalukuyang hinahanda ang inumin ko nang biglang...

"Hi, Miss— aw!"

"Don't you dare touch her man," sulpot ng isang malamig na boses mula sa likuran ko.

Tumaas ang isa kong kilay dahil nakilala ko agad siya base sa kaniyang natural na amoy.

Akala ko umalis siya kanina pero nandito lang din pala.

"Here's your vodka," sabi ng bartender.

Nilingon ko ang bartender at nginitian sabay kuha sa aking vodka at dahan-dahang sumimsim bago nilingon ang tao sa likuran ko.

"Oh Khian?"

Bumungad sa akin ang magkasalubong niyang kilay at bahahyang nakq-igting ang panga. Binalewala ko iyon kahit na bigla akong naninginig sa kalooban ko.

I can fight with him. But sometimes I have trilled the way he stared at me.

He's serious expression is so damn dangerous. Na para bang kaya niyang makapatay gamit lang ang tingin. Alam kong hindi imposibleng gawin niya sa akin iyon kapag nalaman niya kung sino talaga ako.

Kaya kailangan kong mag-ingat.

Kailangan ko siyang maunahan.

"Dito ka lang pala pupunta?" malamig pa rin ang tinig niya ngunit nagpanggap akong walang epekto sa akin.

"Alam mo?" pakunwari kong tanong.

"Of course. I stalked you," walang kagatol-gatol niyang tugon.

Great. Hindi nga ako nagkakamali na susundan niya ako. Buti na lang naligaw ko siya kanina at sa kabilang park ako dumaan. Iniwan ko roon ang isang phone ko dahil alam kong susundan niya ang location ko o mas magandang sabihin na nilagyan niya ng tracker ang phone ko.

Bago ako magtungo rito ay dinaanan ko ang phone ko na isiniksik ko kanina sa madabong na halaman na hindi mapapansin ng iba kaya hindi niya ako nasundan.

Hindi niya rin puwedeng malaman na patago kong tinagpo ang kapatid ko dahil mas lalo siyang magtataka sa akin.

"Bakit? Nagpaalam naman ako na may pupuntaha hindi ba?" pinalungkot ko ang boses at ang ekpresyon ng mukha ko para makuha siya.

Unti-unting nawawala ang malamig niyang ekspresyon. Napabuntong hininga siya at hinagilap ang kamay ko sabay haplos doon.

"I'm sorry, I just worried that you might leave me..."

I immidately grab him a hug as I smirk in a small victory. Tama 'yan Khian, mahulog ka sa akin ngayon pa lang.

Mahulog ka sa bitag ko.

"No, I won't leave you Khian. Sinabi ko naman sa iyo," emosyonal kong sinabi. "Nagpaalam na rin ako sa parents ko na mag stay ako rito sa Pinas at mabuti na lang pumayag."

"Yeah," he then chuckled as I felt him embrace me back yet he stole a chance to bite my neck.

I jolt my head because of a sudden blaze.

"Smell good, baby... let's go home?"

Ibang klase ka talaga Khian.

"Sure, you want me to suck your friend?" mapang-akit kong bulong dahilan nang pagpisil niya sa aking baywang.

"Oh, baby. I would love that," he laughed sexily. "So we better go home now, baka hindi ako makapagpigil at mapatirik ko ang mata mo sa loob ng sasakyan."

Kumalas ako sa kaniya at patalon na bumaba ng high chair. Inabot ko muna ang baso ng vodka at nilagok ang natiitrang laman bago lumingon sa kaniya.

"Can't wait for your tongue on my pussy cat, baby..." I whispered erotically as I walked first.

"Fuck, can't wait to fuck you with my tongue."

"Great, let's do it then. I am now wet for you," panggagatong ko.

"Yeah, you always get easily wet even if it's just my tongue fucking you, am I right?"

I slowly nodded showing him that he was right.

"Of course, because you are good at it. Why don't you try to tie me while eating my pussy? Isn't it more exciting?"

"Oh fuck, you make me horny now. My friend is hard already."

Bumaba ang tingin ko sa suot niyang pantalon at hindi nga siya nagsisinungaling dahil bakat na bakat na ang kaniyang kahabaan na animoy nagagalit na.

I stared at him as I winked. I even licked my lips in front of him in a sexy way as soon as I touch his lard length.

"Oh shit!" malutong niyang mura.

"Galit na ang ahas, kakainin na ang pussy cat," pang-aakiti ko na nag paigting ng kaniyang panga.

"You really good at teasing me, Nella," napapaos nitong sinabi sabay buhat sa akin palabas ng club.

Ramdam ko ang pagpisil niya sa matambok kong pang-upo. I closer my mouth to his chest as soon as I slowly licked his hard chest that made him groan.

"Nella!" he warned.

Muli kong kinagat ang dibdib niya kaya tuluyang napigtas ang kaniyang pasensya.

"Oh shit. I'm gonna fuck you hard in the car," he lustfully whispered and I just laughed more teasingly.

"Ahh! Khian," I moaned teasingly. "Can't wait to feel you inside, baby."

Bumigat ang paghinga niya at malalaki na ang hakbang na tinungo kung saan nakaparada ang kaniyang sasakyan dahil sa hindi na mapigilang tawag ng laman.

Napangisi na lamang ako sa kawalan.

This is just a survival game Khian. Ipapatikim ko muna sa'yo ang sarap bago ang hirap.