Kabanata 44

Mood

"Mom, you can stay with us. Wala namang problema kay Liam. Kailangan pa kitang obserbahan," pangungulit ko.

"Fiona, you already took care of me and I appreciate it so much. Despite what I have done, you never left me. And I am already happy with it."

I stared at her intently. "Mommy..."

"I'll stay here in New York. If you want to go back to the Philippines there's no problem with me. Basta kumustahin n'yo pa rin ako ah?"

"Puwede ka naman sumama sa amin, Mom. Mas maganda 'yon para mabantayan kita," pangungumbinsi ko ngunit patuloy ang pagtanggi niya sa amin.

"Buhay n'yong mag-asawa iyan, Fiona. Labas na ako sa buhay ninyo. Pero kung kailangan n'yo ako, anytime puwede ninyo akong tawagan," buong loob na sinabi niya.

"Tita, you can come with us. Isn't that good if you'll be with your daughter?" Liam's voice tried to convince my mother. "She's pregnant and needs her mother's assistance."

"You can do it, Liam. Alam kong hindi mo papabayaan ang anak ko."

"Mommy..."

Mahina siyang tumawa at mabilis na lumapit sa akin at kinabig ako ng yakap.

"Mag-iingat kayo sa pag-uwi. Susunod ako kapag malapit ka na manganak."

"Sumama kana lang kasi sa amin Mommy. Mas mag-aalala ako kung magkalayo tayo. Ilang buwan pa lang nang gumaling ka pero kailangan ka pang obserbahan. Paano kung may sumakit sa'yo?"

I did all my best to convinced her to be with us pero ayaw niya talaga at hindi ko alam kung bakit.

Ayaw niyang umalis sa lugar na 'to noon pa man. For the past few days, Liam told me that he found out about Mommy always going here even before.

"Magiging maayos ako kung nandito ako. Puwede pa akong magtrabaho ng ilang taon para makapag-ipon-"

"You don't have to work, Mommy. I can support your daily expenses. Na-open ko na ang account ko at buo pa ng ipon kong pera. Magtatrabaho pa rin ako kapag nakapanganak na para mas masuportahan kita."

"I can also help you, Tita," singit ni Liam kaya napakalas ng yakap sa akin si Mommy.

"You guys have done so much with me. I'm fine and my decision is final. I'll stay here..." she remarks finally.

"Bakit dito?"

Nag-init ang mata ko dahil sa desisyon ni Mommy na huwag sumama sa amin pabalik ng Pinas.

Maayos na ang lagay niya ngayon at kailangan lang obserbahan pero pinayagan naman na siyang bumiyahe kaya nakakapagtaka na ayaw niyang bumalik sa Pinas kung saan kami nanggaling.

As much as we want to stay here, hindi na rin puwede dahil sa mga lumipas na buwan lumago ng husto ang mga pinatayong branch ng restaurant ni Liam at kailangan niyang bisitahin.

He launched another branch in Casa Valencia na mukhang inumpisahan niya na noon pero naudlot lang at kailan lamang naipatayo. At dahil sa tulong ni Elias ay nakabili siya roon ng lupa.

And also another branch in Alcatraz which is Clyde's father's province.

Malaki rin ang sakop ng karatig sa probinsya na iyon at nakabili ng sariling lupa na kasalukuyan nang inaayos.

Gustuhin ko mang samahan si Mommy dito pero miskin siya ay hindi na pumayag pa.

"Tita? What about our church wedding—"

Hinawaan ko ang braso ni Liam kaya napahinto siya sa pagsasalita. Lumapit ako sa kaniya at bumulong sa tainga.

"Postpone muna natin? Kahit next year na lang. Puwede ba?" putol ko sa kaniya.

"Why?"

"Nag mo-move on pa si Mommy sa nangyari Liam. Hindi ba pangit tingnan kung ngayong taon din natin gaganapin ang kasal natin?"

"I see. I'm just really excited but sure, next year," he smiled.

The surroundings filled with silence as my gaze roamed around this condo that Liam brought for Mommy.

Para kahit paano ay maging komportable siya kahit wala kami.

"Okay ka lang ba talaga mag-isa rito, Mommy? Isasama na po namin si Nelia pabalik ng Pinas kasi kailangan na rin siya sa kanila."

Mommy looked at me and nodded.

"I'll be okay..." aniya at dahan-dahang umupo sa kaniyang kama.

Napangiti na lang ako dahil bumalik na talaga ang sigla niya nang gumaling siya. Pero madalas ko parin siyang marinig na umiiyak.

Mas maganda nga sana kung may makakasama siyang helper pero nagmumukha raw siyang lumpo kaya tinanggihan niya rin.

"Mamimiss kita Mommy. Araw-araw kitang tatawagan, huh?" lumapit ako sa kaniya at niyakap siya.

"I will miss you too, Fiona..." she whispered with massive emotion as we both hugged each other.

"Are you ready?"

"Maka-ready ka naman kala mo naman kung saan tayo pupunta," sabi ko habang inaalalayan niya ako pasakay sa hindi pamilyar na private jet.

He just laughed but he didn't say anything.

Lumingon ako sa likuran ko nang nakitang nakasunod si Nelia na dala ang iba niyang gamit. Tipid lang siyang ngumiti sa akin bago ako nagpatuloy sa paghakbang.

"Ayos na ako, bitaw na," natatawa kong sambit ng hindi niya pa rin ako binibitawan hanggang sa makaupo sa bakanteng upuan.

Lumingon ako sa likuran nang nakitang nandoon na si Nelia at pauwi na sa kasunod na upuan.

Umikot ang paningin ko sa loob ng private jet. Malaki ito at tatlo lang kaming sakay maliban sa pilotong kinuha nila.

"Umayos kana Ate Fiona. Ready mo na lang ang gamot mo baka mahilo at masuka ka sa biyahe," paalala niya.

"Wait a minute," paalam ni Liam at mukhang nilapitang ang magdadala ng private jet.

"Okay ka lang ba d'yan, Nelia?"

"Oo Ate, salamat nga pala sa pagsabay sa akin. Ayaw ko man iwanan agad si Ma'am Fatima pero kailangan na rin ako ng pamilya ako," paliwanag niya kaya tumango lang ako.

"Ako dapat ang magpasalamat sa'yo Nelia, hindi mo pinabayaan si Mommy. Hindi mo siya itinuturing na iba."

"Mabait naman po si Ma'am Fatima hindi mahirap pakisamahan. Tsak parte po iyon ng trabaho ko," nakangiting wika niya.

We still talked about her experience taking care of my mother as Liam interrupted.

"Are you guys ready? Aalis na tayo," imporma niya.

"Ayos na kami," sabi ko at umayos na sa kinauupuan sabay tingin kay Liam.

He looked back to Nelia. "You okay now?"

"Yes, Sir," tugon niya kaya tumango si Liam bago umupo sa tabi ko.

"Saan ka galing?"

"Kinausap ko lang ang piloto," aniya sabay haplos sa tiyan kong umbok na rin.

Napangiti ako.

"Saan pala tayo didiretso?"

Dahan-dahan sumandal ang ulo niya sa balikat ko ng hindi tinatanggal ang kamay sa tiyan ko.

"Under renovation pa ang bahay natin sa Elites village, sa Casa muna tayo. 'Di ba gusto mo ng dagat?"

"Kakapaayos mo lang no'ng nakaraan ah?"

"Hindi pa tapos. I add something there," aniya.

Nangunot ang noo ko habang nakatingin sa kaniya ng maigi ngunit ngumisi lamang siya at hinawakan ang baba ko.

"I don't like that stare of you..." he huskily whispered.

"Anong ipinadagdag mo pa? Ang laki na ng bahay mo ah?"

"Hm, bahay natin 'yon..."

Napaiwas na lang ako ng tingin sa kaniya at tumingin sa labas ng bintana at saktong paglipad ang sasakyan.

"How's your feeling?"

I bent over my head as I felt a bit sad. Buo talaga ang desisyon ni Mommy na magpaiwan.

"I'm fine but I'm worried about Mommy. Sana maging maayos siya kahit wala siyang kasama..."

"She'll be fine. We will contact her constantly. Pero kung gusto mong magpaiwan muna ayos lang naman. Kaya ko naman magpabalik-balik."

"No, sasama ako sa'yo," agap ko at nilingon siya.

He just smiled at me and pecked a kiss on my lips as he embraced me. No words came out and just a tight hug is enough to express his million words.

Life is unpredictable.

May mga tao talaga na biglang darating sa buhay natin na hindi natin aakalaing mamahalin natin ng sobra.

"Buntis ko gising na, nandito na tayo..."

Nagising ang diwa ko nang narinig ang malamyos niyang tinig na umalingawngaw sa isipan ko.

I can't believe myself even on his simple words made me thrilled. Dumilat ako at saktong tumambad ang mukha niya sa harapan ko.

Napaigtad ako sa gulat at bahagyang umatras ang ulo ngunit agad niyang hinawakan ang pisngi ko at hinalikan.

"Still sleepy?" tanong niya nang pakawalan ang labi ko.

Napaiwas ako ng ulo sa kaniya dahil sa sobrang lapit ng mukha niya sa akin. Nag-iinit na naman ako kaya sinubukan kong tumayo.

"Teka, paanong nandito na ako?" gulat kong tanong ngunit tinawanan niya lang ako.

"Ang sarap ng tulog mo kaya hindi na kita ginising," aniya.

Napanguso ako sa narinig.

"A-Ang bigat ko na kaya. Dapat ginising mo na lang ako," angil ko.

"I don't mind, I can still carry you as long as I can," he simply said as he helped me to get up. "Let's go, I already prepared our food," imporma niya kaya wala na akong nagawa kundi ang sumama sa kaniya.

"Kumusta pala si Nelia? Nakauwi na ba?" tanong ko sa kalagitnaan ng agahan namin.

Magkatapat kami sa lamesa kaya kitang-kita ko ang pagtango ng kaniyang ulo.

"Yes, hindi kita maiwanan kaya pinahatid ko na lang sa kanila."

"Dapat pala talaga ginising mo ako. Para naihatid natin," bukambibig ko.

"You don't have to do it. We'll just visit her by the next day."

I just nodded as we continued eating. At sa bawat maliit na galaw ng kamay niya hindi ko mapigilang pansinin.

"Taste this one, this is healthy for you," he offered but when I saw it I immediately rejected.

"Ayoko 'yan," sabi ko at binalik ang attention sa oatmeal casserole.

"Just try it. This baked beans is good for you," pamimilit niya pero umiling ako.

"I want a, chocolate cake," sambit ko na parang naglalaway.

Bigla siyang napaubo sa sinabi ko kaya sumulyap ako sa kaniya na namumula ang tainga.

"May problema ba?"

"Nothing, I j-just remember something," he grinned.

"That time I sucked you?" normal kong sinabi na mas lalo niyang ikinaubo kaya tumayo ako at nilapitan siya.

"Here, drink this. Ano ba nangyari sa'yo?"

Inabot niya ang inabot kong tubig at mabilisang nilagok hanggang sa makalahati niya iyon.

Nang tumingin siya sa akin namumula pa rin ang dalawa niyang tainga.

"Ano bang mayroon?" takang tanong ko.

"You w-words..." pumiyok ang boses niya kaya napangisi ako nang marinig iyon.

"Bakit? Wala namang nakakahiya, ah?"

Kumurap-kurap ang kaniyang mga mata habang nasa akin ang buong atensyon.

I don't have idea what he was thinking pero maya-maya lang ay bigla na naman siyang ngumisi na para bang may napagtanto.

My eyes rolled quickly as I went close to him and sat to his lap and embrace my arms to his nape. I could feel his dick poke my butt.

Hindi ko talaga maintindihan ang sarili ko.

"We are eating..." napapaos niyang bulong at ang mainit niyang hininga ay tumatama sa sensitibong parte ng leeg ko at saka ko napagtanto ang kinikilos ng katawan ko.

I slowly licked my lips as I furrowed and smiled at him seductively. Mas lalo akong nag-iinit.

"Fiel..."

"I can't stop my hormones..." I pouted. "I'm horny Liam, I want you..." I said as I was directly caressed his neck.

His adam's apple intensely moved while staring at me. Gumapang ang palad niya paikot sa balakang ko paakyat sa balikat.

"Aren't you tired?"

"No, I'm good-" hindi ko na natapos ang sinasabi ko nang bigla niyang hinawakan ang batok ko at walang sabi-sabing siniil ako ng mapusok na halik.

Mahina akong napadaing dahil naging agresibo iyon. Binuhat niya ako at dahan-dahan siyang tumayo.

Tiningan ko kung saan kami pupunta nang nakitang naglakad lang siya patungo sa sala.

"Hmm," impit ako napaungol ng kagatin niya ang labi ko bago sipsipin. Unti-unti akong napapikit.

"We can still have sex? It's already four months..." he asked worriedly.

I can feel how gentle he is but I cannot stop myself. I'm so excessively horny.

"Five months, p-puwede pa..." napapaos kong bulong at unti-unting bumaba ang halik niya sa leeg ko.

Napaawang ang labi ko.

"Damn, baby, you look so hot..." he huskily whimpered while gently kissing my skin.

"Hot? Niloloko mo ako, I'm chubby na kaya."

He chuckled. "Nope, kahit lumaki ka pa ikaw lang ang pinaka sexy sa mga mata ko..."

"Hm? Ang taba ko na kaya, tapos parang nangingitim ang kili-kili ko," sumimangot ako.

"Stop, I love those," agap niya.

"Paano kung tumaba pa ako lalo?"

"Maganda ka pa rin," he kissed my jaw as he was grinning.

"Bakit mo'ko tinatawanan? Napapangitan kana sa'kin?"

"Wala, masaya lang..."

Napaliyad ako nang tuluyan na niya akong mahiga sa sofa ng hindi pinuputol ang bawat paghalik sa akin.

"Liam..."

"What makes you insecure? Hmm? Tell me," he asked more but he didn't stop dropping a kiss on my upper part.

His hands travelled to my tummy and gently touched it. Dahan-dahan niyang inangat ang suot na maluwag na damit.

Dinungaw ko siya at bakas ang ningning sa mga mata niya habang hinahalikan ng marahan ang umbok kong tiyan.

"Baby, you're Mommy is having her worries again. What are we going to do? She's doubting me, baby..."

Napakagat labi ako habang nakatingin sa kaniya.

"Ayaw niya maniwala kay Daddy," ngumuso pa ito na parang bata bago lumipad ang singkit na mga mata sa akin.

He continued talking to my tummy as soon as he slowly made my legs open. Tuluyan nang umusbong ang init sa kalamnan ko.

Suddenly, he immediately went up and claimed my lips and cupped my breast. "Liam..."

"Stop thinking okay? Maybe that was part of your pregnancy-"

"Naririndi ka na? Pagod kana?"

"No, never. Never akong mapapagod," he assured.

Akmang babangon ako nang bigla niya akong pinigilan. "Stay there, I'll just get something..."

I was about to say something when he immediately run away to the kitchen. Makalipas ang ilang minuto nang lumitaw siya na may bitbit.

Namilog ang mata ko sa gulat nang nakitang ang hawak niyang box ng chocolate cake. Nakangisi siyang lumapit sa akin.

"Ano 'yan?"

"You want chocolate cake right?"

Tumango ako.

"Then, let's eat together..." aniya.

"Hindi ka naman mahilig d'yan," puna ko ngunit ngumisi lamang siya.

Dahan-dahan siyang lumuhod at nilapag ang box sa malinis na papag.

"Anong gagawin mo?"

"Ano bang ginawa mo sa akin?"

Nagsalubong ang kilay kong nakatitig sa kaniya nang bigla kong napagtanto ang ibig niyang sabihin.

"A-Are you going to put that on me then..."

"Yes, my dessert..."

I felt my face flush. There's no contradicting my inner self instead, I felt excited knowing that he would eat chocolate cake voluntarily.

"Why are you blushing? You want my tongue in you?"

Kusang napatango ang ulo ko kaya lumapad ang ngisi siya sa labi.

He opened the box of cake as I looked at my body and tried to see my private parts pero hindi ko makita.

"Ready?" he asked so I glanced back at him with a smirk on his lips.

Parang nagbabaga ang katawan ko sa init at ang kalamnan kong nagwawala dahil sa uhaw na pakiramdam.

He went closer to me as I nodded.

"Yes—" my words got interrupted when we heard a car engine in the backyard.

Nataranta akong pinagdikit ang nakabukakang hita at napaupo sa sofa. Napahawakpa ako sa dibdib ko dahil sa malakas na kabog nito.

"Damn, wrong timing!" iritadong ani Liam kaya nilingon ko siya.

He put back the slice of cake in the box and he looked at me.

"Do you expect any visitor? Pupunta ba sila Nanay Marites?" tanong niya.

Umiling ako.

"Hindi naman nila alam na umuwi na tayo. Unless may sinabihan ka?"

"Hey, bro! Welcome back!"

Napapapikit ako at napayuko ang ulo nang narinig ang boses ni Elias.

"Let's drink—"

"Maaga pa Elias, huwag ang asawa ko," agap ko gamit ang seryosong tinig.

"Relax, Fiona. It's just a mild liquor. Ipapatitikim ko lang kung pasado na siya para sa darating na okasyon," aniya.

Natahimik ako nang naramdaman ang kamay na pumapalibot sa balakang ko.

"Okay lang kung ayaw mo akong uminom. Elias will understand-"

"No, sorry nabigla lang ako. O-Okay lang naman pero masiyado pang maaga," sambit ko at nilingon si Elias na nakangisi.

Malakas na tumatawa si Elias kaya naman nakuha niya ang atensyon namin.

"Mamayang gabi pa naman, dumaan lang din ako kung talagang nandito na kayo," ngisi niya sabay baba ng tingin sa tiyan ko. "Ang laki na niyan ah?"

Napangiti ako at tumango.

"Oo nga eh, ilang buwan pa lang pero ang laki na," ngiti ko.

"Paano ba 'yan ninong ako?"

"Nagningning ang mga mata ko sa tuwa. "Oo naman, walang problema."

"That's great" Elias' words got cut when his phone suddenly rang. "Oh, I have to go, I'll just go back tonight," paalam niya bigla.

"Thank you for visiting us," si Liam.

"Boss? Heto na ang inutos ninyo."

Napalingon kami sa hamba ng pintuan at malinaw naming nakikita ang isang binata na buhat-buhat ang isang basket na naglalaman ng mga iba't-ibang uri ng prutas.

"Oh come here," ani Elias.

Lumapit ang binata sa amin na mukhang nahihiya pa. Nang nakalapit ang binata ay inabot niya ang basket kay Elias at tinanggap naman niya ito bago iabot kay Liam.

"Here, matamis iyan at kakapitas lang. You should try it," aniya.

Bumaba ang mata ko sa mga prutas at para akong natatakam nang nakita ang hilaw na mangga.

I licked my lips as I felt my throat dry.

"Don't mention it, I have to go now. I'll also invite you to the upcoming distillery event. Hoping for your presence," sambit niya at natawa ng mahina dahil ilang beses ng hindi dumalo si Liam kahit investor siya.

"We'll try this time, Mr. Rivero," si Liam.

"Alright, I gotta go now." Tuluyan na itong nagpaalam bago tumalikod at dire-diretso nang lumabas ng bahay.

"Parang kailan lang akala natin mahirap lang siya," wika ko.

"Right, who would think that they own the distillery? He acted like a low-class person."

"Oo nga, tapos mas lumitaw ang gandang lalaki niya. Marami sigurong nagkakandarapa sa kaniya," komento ko habang nanatili ang tingin sa pintuan na pinaglabasan ni Elias.

Hindi ko na narinig ang boses ni Liam kaya nilingon ko siya na nakasimangot.

"Bakit?"

Nangunot ang noo ko nang alisin niya ang isang kamay na nasa balakang ko.

"He looks handsome in your eyes?" tanong na agad kong sinang-ayunan.

"Oo naman. Kitang-kita naman eh. Kahit naman sinong tao mapapansin iyon," wika ko.

"K!" malamig niyang putol sa akin sabay talikod.

"Teka-"

Malalaki ang hakbang niyang naglalakad palayo at hindi ko alam kung bakit. Napakamot ako ng ulo nang nakitang medyo nakalayo na siya sa akin at hindi ko na siya naabutan pa.

Napatulala sa likuran niya nang naalala ang sinabi ko. Wait is he jealous? I laughed in disbelief as I shook my head.

This is the first time he acted like this. Napailing ako.

Dahan-dahan kong hinawakan ang tiyan ko at kunwaring nasasaktan.

"Aw, ang s-sakit..." I fakedly said in a higher tone that roamed around. "Liam, help ang sakit ng tiyan ko!" sigaw ko lalo at nang sulyapan ko siya ay patakbo na itong lumapit sa akin bitbit parin ang basket ng prutas.

Humawak pa ang isa kong kamay at mas lalong nag-inaktong nasasaktan.

"Fuck, what happened? I'm sorry, I'm sorry," natataranta niyang sinabi at hindi alam kung saan ako hahawakan.

Binaba niya ang basket at itinuon ang atensyon sa akin.

"Ang sakit ng tiyan ko..." pigil ang tawa ko dahil sa hindi maipinta ang mukha niya.

Hindi niya pa rin alam kung saan ako hahawakan kaya agad akong natawa.

"What—"

"Biro lang," sabi ko at napaayos ng tayo. "Ikaw kasi masiyado kang seryoso."

"Hindi totoong may masakit sa'yo?"

Umiling ako.

"Don't you ever do that again. It' not a good prank, Fiona," supladong aniya akala ko aalis na naman siya ngunit bigla niyang hinawakan ang kamay ko at naglakad kami pabalik sa sofa.

Tahimik lamang akong nagpatangay sa kaniya hanggang sa makaupo kami ngunit bigla akong tumayo at dahan-dahan kumandong sa kaniya.

Pumulupot ang ang kamay konsa leeg niya.

Nanatiling lukot ang mukha niya.

"Problem?"

He remained silent.

"Was my words? I'm just describing Elias' physical appearance."

"It's nothing, don't mind me," he simply said and made me frown.

"Nagseselos ka ba? Wala lang naman iyon, Liam."

"But you should not praise him in front of me."

"Why?"

He sighed heavily as if I already reached his limits. "You never said that word to me..."

Mapungay ang mga mata ko habang nakatitig sa kaniya. "Mag-asawa na tayo."

"Is not that. What I want is, dapat ako lang ang guwapo sa paningin mo Fiona."

Natawa ako sa inakto nyang pambata.

Hindi mo alam kung gaano kita ka kinasasabikan araw-araw. Hindi mo alam kung gaano ko kagustong makuha ng anak natin ang lahat sa'yo. You are perfectly imperfect in my eyes.

Wala akong masabi.

The thought phrasing in my mind I cannot voice so I just kissed his lips with full assurance. But that kiss slowly deepened.

Naramdaman kong pumulupot ang kamay niya sa baywang ko at marahan itong hinahaplos. He kissed me back as I slowly closed my eyes.

We continued sensually kissing while his hands traveled down to my butt and squeezed it.

Our sharp tongues swords together as if we are both thirsty.

"Hmm..." impit akong napaungol nang gumapang paakyat ang kamay niya sa dibdib ko at hinaplos ito.

Ang naudlot na init ng pakiramdam kanina ay muling nabuhay dahil sa mapusok na halik. Not until we almost lost our breath so our lips parted ang both gasped for air.

Naglapat ang noo namin at magkatitig sa bawat isa.

I smiled.

"Ikaw pa rin ang pinakaguwapo sa paningin ko, Liam. I may not say it to you but I always adore you. I always fantasize about you, I have always dreamed of you since the day I fell in love," I said wholeheartedly to make him enlightened.

"Gusto ko ako lang..." he whispered obsessively as he immediately buried his face in my neck.

I chuckled and combed his hair. "Ikaw lang..."

———

"Ang guwapo naman ng asawa ko," komento ko nang makababa siya mula sa hagdanan .

Tumayo ako at nilapitan siya. Huminto naman siya sa harapan ko.

"Ako na mag-aayos," sabi ko at hinawakan ang kaniyang necktie.

"Ayaw mo talaga sumama?"

Umiling ako.

"I don't want noisy surroundings."

"Edi hindi na rin ako pupunta, sasamahan kita- Aww!"

"Magtigil ka nga! Ilang okasyon na ba ang tinaggahihan mo?"

"Mas gusto kong kasama ka kaysa maki-party. Hindi na ako binata," angil niya.

My brows furrowed.

"Ano ka ba Liam. Throw party iyon para sa distillery at mga successful investment. Ilang beses mo nang tinanggihan si Elias."

"Hindi naman magagalit iyon," tamad niyang sinabi, nanatiling nakasimangot.

"Kahit na. Respeto na lang sa kaniya. Huwag ka nga mag-alala diyan, ayos lang ako. Basta huwag ka masiyadong mag-iinom ng alak."

"Puwede ako uminom?" mangha niyang sinabi.

"As if naman we are not into alcohol?" I laughed we both like tasting some liquor noong hindi pa ako buntis.

"Hindi naman ako iinom kung pagbabawalan mo eh," aniya.

"Paano ako makaka siguradong hindi ka iinom, aber?"

"Hmm, I can get a copy of CCTV there if you want..." he chortled.

Napahalgalpak ako ng tawa. "You don't have to so that, marami ka ng napatunayan. Huwag lang masyadong marami inom, huh?"

He nodded. "Opo, hmm, sama kana lang kaya?"

"Ayoko nga Liam. Naiinis ako kapag maingay eh, gusto kong tahimik lang."

"Edi ipapahinto ko ang music, puwede naman iyon. Sabihin ko ayaw ng buntis ko ng maingay," aniya sabay ngisi.

Mga kalokohan talaga nito pasumpong-sumpong.

"Nababaliw ka na. Basta ayoko talaga. Hihintayin na lang kita."

He sighed heavily. "Uuwi agad ako."

"Mag-stay ka kahit 2 hours lang. Hihintayin kita pag-uwi," sabi ko.

Madalas kasi kapag may lakad siya o meeting sa ibang kliyente ay hindi lalagpaa ng 30 minutes ay tatapusin niya agad.

Hindi ko alam kung anong nangyari sa kaniya masiyado siyang paranoid. Kaya ko pa naman ang sarili ko.

Ngumuso siya habang nakasimangot.

"Dapat kapag labas ni baby malaki na siya agad para siya na umattend sa mga meetings o ibang okasyon—"

"Magtigil ka nga d'yan. Hindi pa nga lumalabas, eh, pinapahirapan mo na?" natawa ako. "Sige na umalis kana. Hihintayin kita."

Nakasumbakol pa rin ang mukha niya pero sa huli wala siyang magawa kundi ang tumuloy.

"Ingat!" I said as I waved my hands.

Kay bilis ng panahon at ilang buwan na lang ay manganganak na ako. Liam didn't leave my side kahit na minsan ang hirap-hirap kong intindihin. Paiba-iba ang mood ko.

Minsan nasasagad ko na ang pasensya na niya pero pinipilit niya pa rin akong intindihin lalo na kapag umaatake ang insecurities ko sa katawan.

Sobrang inaalagaan niya rin ako sa araw-araw at dumoble pa ang pag-iingat niya sa akin dahil naging maselan ang pagbubuntis ko at sa hindi inaasahan ay... kambal ito.

Kambal ang dinadala ko kaya mas maingat siya sa akin.

Pero hindi namin inalam kung anong kasarian. Magkaiba kami ng gusto. But no matter what gender is, we will still accept it.

Naglakad ako pabalik sa sofa at umupo. Dinampot ko ang phone ko at agad na tinawagan ang number ni Mommy.

Madalas kapag mag-isa ako o kapag wala si Nelia na kinuha rin ni Liam na makakasama ko minsan kapag wala siya. Si Mommy ang kausap ko.

And in that way, even if we are miles away, we can still connect.

After a few rings when she answered it.

"Hello, Mommy? How are you?" I greeted joyfully pero madalas paulit-ulit ang bubungad sa akin.

Ang impit niyang hikbi na pilit tinatago.

"Fiona..." she muttered. "I'm sorry, Mommy loves you..."

"Mom—" the line ended again.

Until now pinipilit ko pa rin siyang sumunod dito sa amin pero ang lagi niyang sinasabi ay kapag manganganak na ako.

Maybe she still wanted to heal herself.

Hindi rin biro ang pagkawala ni Daddy. At ang malamang wala na ang bahay na sabay nilang pinundar.

My parents' love story is tragically painful.

Hindi ko lubos maisip kung gaano ito kasakit para kay Mommy kaya araw-araw ko siyang kinukumusta. At bilang anak, para akong dinudurog araw-araw. Kung hindi lang kay dahil Liam at sa dinadala ko ay baka wala ako rito ngayon.

Napabuntong hininga ako at maya-maya lang nakarinig ng kaluskos sa kung saan. Napatingin ako sa oras na nasa phone ko nang nakita treinta minutos palang mula ng umalis siya.

Sa sobrang dami kong iniisip ay hindi ko namalayan ang oras.

Tumayo ako para tingnan ang tunog na iyon pero bigla siyang lumitaw sa harapan ko.

Nakangisi.

"I'm home!" sigaw niya kaya napailing na lang ako.

Naglalakad ako pasalubong sa kaniya. He was now removing his necktie. Nang nakalapit ay agad ko siyang sinimangutan.

"Sabi ko magtagal ka muna roon, eh," maktol ko.

Kinain ng malaki niyang hakabng ang natitrang distansya sa pagitan namin at diretsong niyakap ako.

"Ang kulit kasi ng paa ko, gusto nang bumalik sa'yo..." natatawa niyang sinabi "Namimiss kita agad..."

"30 minutes palang no'ng umalis ka."

"But it seems like 30 hours," he huskily whimpered.

Napailing na lang ako. This man is really unbelievable.

"Let's go, I'm gonna shave you down there."

Namula ang mukha ko dahil naalala niya pala iyon. Dahil hindi na talaga ako makayuko ay siya na rin gumagawa kahit na tanggihan ko ay bumibigay pa rin ako.

"But I can make you horny again. We can't make love anymore. Malaki na ang tiyan ko," paanas kong sinabi.

"I don't mind, baby. Pagsisilbihan kita kahit walang kapalit..." puno ng senseridad niyang sinabi kaya walang humpay na naman sa pagtambol ang puso ko.