Kabanata 31

Jealous

Nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Mahina akong napadaing at dahan-dahan nagmulat ng mga mata. Tagos ang araw sa salamin ng bintana. Napatitig ako sa kisame at kumurba ang ngiti sa labi ko.

I felt a little sore in my private parts since we had a few rounds last night. We didn't stop until we were satisfied. Until we conquered our desires. Until we express how we long for each other.

I suddenly yawned as I slowly got up from bed. Lalong lumapad ang ngiti ko sa labi nang nakitang bihis na rin ang katawan ko na siya ang gumawa. Until now I can't imagine myself back in his arms.

I never imagined having this moment the time I left. Masiyado akong nagpadala sa isekyuridad ko, masiyado akong nagpadala sa mga bagay na nasaksihan. I know I'm not deserving for him even though he assured me so many times that I was.

Pakiramdam ko kahit araw-araw kong ibigay ang sarili ko, kulang pa rin. Kulang pa rin ang paulit-ulit na salitang sorry para sa lahat. Sa lahat ng mga panahong sinayang ko.

I sighed heavily. I can't give anything to him since I'm nothing now compared to before, but maybe the only thing I could do for him is to finally talk with those people we hurt. So I can prove to him how serious I am of choosing him this time.

Inayos ko ang kama bago dumiretsong nagtungo sa banyo para mag-ayos ng sarili. And everyday routine waking up in the morning, his hobby is to cook for us.

Pababa na ako ng hagdan para puntahan siya sa kusina dahil siguradong nandoon siya ngunit natigilan ako dahil sa matining na boses na nagmumula sa sala. Nangunot ang noo ko at nagpatuloy sa pagbaba.

Imbis na sa kusina ang punta ko ay diretso akong humakbang patungo sa pinaggagalingan ng malakas na boses babae na ngayon ko lang narinig.

"Li—" nahinto ako sa akmang pagtawag sa kaniya nang tumambad sa akin ang dalawang tao na nakaupo sa magkabilang sofa na napapagitnaan ng malapad na lamesang salamin.

Napahinto ako sa kinatatayuan ko habang nakatitig sa kanila.

The unfamiliar girl with a smile in her lips talking to Liam. Pareho silang nakatingin sa brochure na nakapatong sa salamin na lamesa na napapaligiran ng upuan.

Napalunok ako nang napansin ang labas ng cleavage ng babae habang nagsasalita. Medyo nakayuko ang ulo. Kita ang gitnang bahagi ng dibdib.

My gaze travel to Liam's place. Pinagmamasdan ko siya na nakangiti rin, tumatawa. Ngunit ang mata ay nakatuon sa brochure.

"Right, this was a new finished flavor. And maybe you might want to taste it?" sabi ng babae sabay tawa.

"Sure, maybe tonight, I'll visit there," said Liam.

Hindi ko alam anong pinag-uusapan nila pero bumalik ang mata ko sa babae. Agad na nag-init ang mukha ko at nag-iiba ang timpla nang napansin na rin ang ikli ng suot niyang skirt na hanggang hita.

My heart skipped a bit knowing that Liam is smiling with her. Smiling with others. Napapikit ako dahil sa nag-iiba na talaga ang pakiramdam ko habang nakatitig sa kanila. Naiinis ako sa hindi ko malamang dahilan.

I hate this feeling seeing them. Pero ayoko ng magkamali ulit. Ayoko nang mag padalos-dalos.

Nagpatuloy ako sa tahimik na paglalakad palapit sa kanila ng hindi inaalis ang matang tutok na tutok. At saktong napatingin sa akin si Liam na halos maabot ko na ang distansya sa pagitan namin.

Natahimik sila pareho pero diretso lang akong naglakad patungo sa tabi ni Liam at sinadyang dumikit sa kaniya paupo.

Kanina ang ingay nilang nag-uusap tapos nandito na ako tumahimik agad. Tss!

Nakabusangot ang mukha kong hinahagilap ang mata ni Liam na namamanghang nakatingin paala sa akin.

"What?!" inis kong tanong.

Ganiyan ibubungad mo sa akin porket nandito ako?

He chuckled. "Uhm, nothing..." malumanay ang boses niya at pinaikot payakap ang kamay sa baywang ko.

Lihim kong sinulyapan ang babae na ngayon ay naging pormal at seryoso ang mukha. Pero kanina kung makangisi dinaig pa nanalo sa lotto. Tss. Kala mo ah.

"How's your sleep?"

Napasinghap ako nang tumama ang mainit niyang hininga sa leeg ko.

"Kanina ka pa gising?" balik na tanong ko.

"Yeah, we have an early meeting."

Kanina pa sila nag-uusap? Nakikita niya nakikita ang dibdib ng babae?! Mas lalong nag-init ang ulo ko sa kaalamang iyon.

"Liam, we have to finish this product. Can we do it now?"

Napabaling ako sa babae na bakas ang iritasyon sa mukha. Nang magtagpo ang mata namin ay agad siyang nag-iwas. Nilingon ko si Liam at dismayado sa mga lumabas sa bibig niya.

"We will just finish this meeting, just wait for me in the kitchen, I'll follow after a few minutes," marahan niyang bulong ngunit lalong hindi maipinta ang mukha ko.

"B-Bakit, bawal ba ako rito? At sino siya?" mahina ngunit iritado kong tanong. Wala ba siyang balak ipakilala ako? Tss.

Lihim akong napairap sa kawalan. Akala ko naman magiging maganda ang araw dahil nagkaayos na kami pero-

Mahina siyang tumawa. "Oh, anyway. She's Jemarie Lindon, the secretary of Mr. Rivero."

"Rivero?"

"Si Elias," aniya kaya ang inis sa mukha ko ay napalitan ng gulat.

"Wait, what do you mean?"

Binigay ko ang buong atensyon kay Liam kahit na napapansin ko sa sulok ng mata ko ang titig sa amin ng babae. Naiinip siguro.

"Elias Rivero owned a distillery, I just found out about it years ago. I never expected that he came from such a rich family. They're one of the most richest family in this place," kuwento niya ikinalaglag ng panga ko.

Rivero? If I'm not mistaken, Aling Marites mentioned it as one of the most influential families here in Valencia. And Elias was one of them.

"Tapos-"

"S-Sir Liam, we have to finish this as soon as we can," singit na naman ng babae kaya sabay kaming napabaling sa kaniya.

Bumaba ang tingin ko sa lamesa kung nasaan ang mga dokumento nang narealize kong negosyo ang pinag-uusapan nila nakakahiya. Napatayo ako dahil sa pag-iinit ng mukha, dahil sa kabastusan na inakto ko kanina.

I was about to say sorry to the secretary of Elias, but then again I got suddenly pissed when I saw her smiling and showing her cleavage to Liam.

Work pala, hah? Sige mag wo-work din ako. Tss.

Umupo ako pabalik sa tabi ni Liam at sunod na umangkla sa braso niya.

"Uhm, you hungry? I just ordered our food. Kaya lang hindi pa dumadating," aniya.

Hindi siya nagluto.

"Can I stay here?" sabi ko sabay sulyap sa babae, naiinis ang ekspresyon.

Napangisi akong umayos ng upo. Nilingon ko si Liam na mukhang nagatataka sa inakto ko. Nginisian ko siya at mabilis na iniwas ang mata.

"Sige lang ituloy ninyo, hindi ako manggugulo," nakangiti kong sinabi at kunwaring chineck ang dokumento.

"Ah Sir, it's confidential-"

"Bakit, Miss? Asawa niya naman ako, ah? Anong problema? And for you to know I was his assistant manager before, so I think it's not a big deal anymore if I'm here?" hindi ko na mapigilan ang iritasyong nararamdaman.

"Is not that, Miss. But..." she stuttered but Liam intruded.

"Let her, Miss Jem," sa wakas ay sabi ni Liam.

Lihim kong tinanaw ang sekretarya na mukhag napipilitan lamang sa pagtango. Malakas na tumikhim si Liam kaya umayos na ako at ganoon din sila.

"So, as an investor you are invited to check the production before we release it. Since the distillery just near here, we expected that you will tomorrow as what Elias said-"

"I'll be there tomorrow," agap ni Liam.

Napalabi ako habang nakatitig sa kanila. Siguro naman isasama niya ako bukas.

Nagpatuloy sila sa usapan. May mga pagkakataon na hindi ko naiintindihan dahil puro sa produksyon iyon. Panay ang lingon ko kay Liam na seryosong nakikinig.

Napasandal ako sa sofa at unti-unting nababagot. Gusto ko nang tumayo kanina pa pero hindi maalis ang mata ko sa babae. She was not dressing properly for this called meeting? Tsk.

Her skirt is too short, konting galaw lang ay may makikita na sa kaniya. Her blouse was too obvious to show up her cleavage. May tatlong hindi nakabutones na taas na mukhang sinadya.

Gumalaw ako at nilingon si Liam. He still serious kaya naisipan kong pagmasdan siya. Ngayon ko lang napansin na nakasuot pala siya ng puting polo na nakatupi ang manggas hanggang siko pero ang kwelyo ay hindi masiyadong naayos.

Lumapit ako sa kaniya at diretsong umangat ang kamay sa leeg niya at iayos ang kwelyo na lihim niyang ikinasinghap.

"Fiel," pigil niya sa kamay ko. Nagtaka ako.

"Aayusin ko lang-"

"No need, we will just finish this," seryoso niyang sinabi ngunit wala naman sa akin ang mata.

"Okay," sabi kong walang kabuhay-buhay.

"Can you make us a coffee? Patapos na kami-"

"'K," putol ko at walang sabi-sabing umalis.

Tsk, payag-payag siyang nandoon ako tapos gagawa siya ng dahilan para paalisin ako. Tapos ayaw niya pa magpahawak, aayusin ko lang naman ang damit niya!

Dahil sa labis na iritasyon, hindi na ako bumalik sa sala. Nagtimpla ako ng sarili kong kape at nanatili sa kusina. Bahala siya sa buhay niya.

Magsama sila ng sekretaryang iyon na labas ang kaluluwa!

Inabot ko ang tasty bread, kumuha ako ng isang kapiraso at tinupi iyon bago isinawsaw sa kape kong umuusok pa. Hindi pa rin maipinta ang mukha ko hanggang sa maubos kong nguyain ang tinapay.

Sumisimsim ako ng kape at maya-maya lang ay biglang sumulpot si Liam sa hamba ng kusina. Umikot ang paningin niya hanggang sa matagpuan niya ako.

He smile but I just rolled my eyes. Inubos ko sa pagsimsim ang kape at mabilis na tumayo padiretso tinahak ang lababo. Rinig ko ang malalaki niyang yabang papalapit sa akin kaya mabilisan kong hinugasan ang baso ngunit naramdaman ko na lamang ang pagpulupot ng braso niya sa baywang ko.

"Asawa ko..."

A sudden warmth glimmered all over my system hearing those words from him but an irritation still dominated my thoughts.

"Excuse me-"

"I thought you gonna make us a coffee, yet you have already done," buong niya pero hindi ko pinansin.

"Bitaw Liam-"

"You mad?"

"Why would I?' balik kong tanong.

"I don't know either, but you seemed irritated," aniya.

Sinubukan niyang iharap ako sa kaniya ngunit hindi ako sumunod. Tss, kanina kung ipagtabuyan niya ako parang wala lang tapos ngayon magtatanong siya.

"Bumalik ka na sa meeting mo kano," sabi ko.

"Tapos na kami kami no'ng umalis ka. Ihatid ko lang siya sa labas kaya natagalan ako."

"Pake ko," sabi ko at tinanggal ang kamay niya sa akin.

"Wait, do we have a problem? Did I do something wrong?"

Nangunot ang noo ko at tumitig sa kaniy gamit ang naniningkit na mga mata.

"Bakit hindi mo tanungin 'yang sarili mo? Tsk."

"Ano bang ginawa ko?"

"Ah, hindi mo alam?"

"No?"

Nag-igting ang bagang ko bago nagsalita muli. "'Diba pinaalis mo ako roon para magka solo kayo, tapos ayaw mo pa magpahawak aayusin ko lang naman ang polo mo? Tapos ngayon magtatanong ka? Tsk," sikmat ko.

"Oh, is that it?" tumawa siya kaya lalo akong naiinis.

"Doon ka na nga sa ka-meeting mo-"

"Tapos na nga kami," lalo siyang tumawa ng malakas habang nakatitig sa akin, namamangha. He licked his lips with a smirk written on it.

"Ano tinatawa mo?" pairap kong tanong.

"Wala," muli siyang natawa kaya sinubukan kong itulak siya ngunit lalo lamang niya akong niyakap.

"Nagseselos ang asawa ko," natatawa niyang bulong kaya natigilan ako.

Para akong nabingi sa sinabi niya at paulit-ulit itong umalingawngaw sa aking isipan.

Nagseselos ang asawa ko.

Nagseselos ang asawa ko.

Nagseselos ang asawa ko.

What? Selos? Oh gosh, no!

"Hindi ako nagseselos. Asa ka naman," angil ko.

"Hm, really?"

"Hindi 'no! Bakit ako magseselos, e, mas maganda ako ro'n?"

"Yeah, mas maganda ka kaya bakit ka magseselos?"

Agad na nagusot ang mukha ko.

"Hindi nga ako nagseselos sabi, e," giit ko. Tumaas na rin ang boses.

Natawa siyang muli na kumulob ang lakas sa buong apat na sulok ng kusina.

"Fine, fine, hindi nga," natatawa pa rin siya. "Pero bakit ka nagagalit?"

"Hindi ako galit!"

"Bakit ka sumisigaw?"

"Hindi naman, ah? P'wede ba tigilan mo ako. Magtimpla ka ng kape mo. Higupin mo ng mainit para magising ka sa ginawa mo," pairap kong sinabi.

"Sabi mo hindi ka galit?"

"Hindi nga!"

"Uhm okay," anito at dahan-dahang lumuwag ang pagkakahawak sa akin. Lalo akong nainis ng wala lang sa kaniya.

Nagsalubong ang kilay ko, ang paghinga kong mabigat at ang bagang kong nag-iigting dahil sa inis na nararamdaman.

Can't he just tell me why he doesn't want me there?!

"I already followed up our breakfast meal I ordered-"

"Bakit hindi ka nagluto?"

He then looked at me amusingly. "Oh..."

"Ganoon ba kaaga ang meeting mo? Sana ginising mo na lang ako para ako na nagluto."

"I can't wake you up just to cook for us," he laughed. "Hindi rin ako makapagluto dahil hindi pa ako nakapag-grocery. Walang ingredients..."

Sa kabila ng mga sinabi niya nanatiling sarado ang isipan ko. All I could think was him having a talk with that girl who seemed to be getting his attention.

Tinalikdan ko siya at akmang babalik sa kuwarto nang hawak niya ang kamay ko at hinila kaya halos mapasubsob ang mukha ko sa dibdib niya.

"Ang aga-aga ang sungit mo. Buntis ka na ba? Naglilihi ka na?"

Namilog sa nagulat ang mata ko at mabilis na tumingala sa kaniya. "Hindi 'noh!"

"Then why are you so annoyed with me?" he asked softly but a ghost smile never left his lips.

I rolled my eyes on him as I was trying to pull back my hands he was holding but he held it more tightly.

"Tell me, what happened?"

"Wala! Babalik na ako sa room."

"Really?"

"Oo nga," agaran kong tugon bago niya binitawan. Pero maya-maya lang ay...

"Bakit mo ba kasi ako pinaalis kanina? Tapos ayaw mong ayusin ko ang kwelyo mo? Kinakahiya mo ba ako sa babaeng kasama mo?" walang preno kong sinabi.

"What? Of course not, Fiel. What do you think about that?"

"Bakit hindi eh, pareho kayong ayaw na nandoon ako."

"Woah, did I say that?"

Natahimik ako.

"Right, hindi ka galit," aniya. "Hindi kai galit niyan?"

Pinaningkitan ko siya ng mata dahil sa ngisi niya. I never liked this before. I never felt this way every time he was talking to others but now...

I felt afraid that he might enjoy talking to others while I'm not around.

When he didn't bother to speak I immediately turned my back. Nanlalabo ang mga mata ko, namamasa.

Hindi pa man ako nakakahakbang papalayo nang pumulupot bigla ang braso niya payakap sa baywang ko. Mahigpit.

Napasinghap ako nang pumatong ang ulo niya sa balikat ko at sininghot ang amoy sa leeg.

Nanginig ako nang magsitindigan ang balahibo sa batok ko.

"You're not mad but you're acting so weird. You even concluded that I don't want you with me just because I am talking with the employee of the company where I had invested? Really Fiel, after all these year I have been waiting for you, do you think just like that-"

"Bakit mo kasi pinaalis? Pinagtimpla mo pa ako ng kape para magkasolo kayo?"

He chuckled. "We're almost done talking, Fiel. And you seemed bored. So I told you to make coffee."

"E, bakit ayaw mong ipaayos ang kuwelyo mo? Nahihiya ka?"

"Do you want us to end up in bed?"

"Hah?" napanganga ako.

"God baby, you don't know how much I am affected by every simple touch of you. If I let you touch me there, baka ako pa mismo nagpaalis kay miss Jemarie just to kiss you, touch you, claim you," napapaos niyang sinabi.

Unti-unting napawi ang iritasyon sa sistema ko at napapalitan ng mainit na paghasplos sa dibdib. Gumiginhawa. Napapawi ang pangamba.

"B-Bakit hindi mo ginawa? Nahihiya ka?

"I will never feel shame having you Fiona. But I know you wouldn't like it if I did that. Taon man ang lumipas alam ko pa rin lahat ng gusto at ayaw mo. You're not into that, you even dislike kissing in front of other people. It makes you uncomfortable, would you think I would let you feel that way?"

Bumukas ang bibig ko pero hindi makapa ang dapat sabihin. Parang umurong ang tapang ng dila ko. Kakapangaral ko lang sa sarili na hindi na ako magpapadalos-dalos pero ano na naman itong nagawa ko.

"Believe me or not, gustong-gusto kitang halikan kanina pero alam kong hindi mo magugustuhan dahil may ibang tao. Although you're acting so weird, I still respect what I know about your dislikes..." dugtong niya.

Lalo akong natameme. Natulala. I just don't know what happened to me either.

"Any questions?" bulong niya at unti-unting gumapang ang kamay sa mukha ko kahit na nakatalikod ako.

He gently cupped my face even he didn't see it. Napayuko dahil sa kaartehan ko. Sa kahihiyan ko.

"I'm sorry, did I ruin your talk?"

"Uh, no..." he whispered huskily near my ear, which made me groan a little. "Why are you acting so differently as usual?"

Napakagat ako ng labi habang nakayuko. Gumalaw-galaw ang mga galamay ko animo'y namamanhid.

"Mind telling me?" he asked as he kissed the side of my cheeks. "We are good, right? What bothers you?"

"Ewan ko..."

"What?" tumawa ito. "Come on, baby, tell me..." pangungulit niya sa mas mababang boses.

His husky voice makes me feel assured of everything I have doubted again. For the things that bothered me.

"Eh kasi, nakakainis iyong babae. Sekretarya pa man din tapos kung makapag damit labas kaluluwa, tsk," sabi ko at hindi mapigilan ang sarili.

He suddenly laughed loudly so I frowned.

"She's showing his cleavage! Her legs skirt is too short. It is obvious that she wants to get your attention. You get me? Tapos ikaw titingin sa kausap mo, makikita mo ang dibdib niya. Kapag nakayuko makikita mo ang legs niya!" muling umusbong ang iristasyon sa sistema ko nang maalala ang tagpo kanina.

Lalo lamang lumakas ang tawa niya.

"Tapos ikaw naman sige lang, porket malaki ang dibdib. Porket maputi ang legs-"

"You're now accusing me, hah?"

"T-Totoo naman. Nakikita mo lahat-"

"I didn't look at all those parts," he intruded.

"Imposible..."

He sighed. "I can look at the table, floor or on the documents paper, but I never minded looking at all those parts you mentioned," he chuckled more as he kissed the side of my neck. "Kung ikaw pa siguro kahit nakatago, hahagilapin ko..." namamalat niyang bulong sabay gapang pababa ng kamay sa aking baywang.

Mabilis na nag-init ang mukha ko. Miskin ang kalamnan ko ay biglang nag-aapoy sa init ang pakiramdam. Humaplos ang kamay niya sa baywang ko na animo'y kinakalma ako sa pamamagitan no'n.

"Hindi naman porket mabilis akong nahulog sa'yo, ganoon na rin sa iba. Ilang beses kong iniwasan ang temtasyon noong mga panahong wala ka, ngayon pa kaya?"

"Liam..."

Dahan-dahan akong humarap sa kaniya. Nahihiya. Naiinis. Naiinis ako sa sarili ko kasi masiyado akong nagpapadala sa emosyon ko. Nagpadalos-dalos na naman ako.

"Stop thinking alright? Hindi ganoon kababaw ang nararamdaman ko para magpadala sa ibang tao."

I swallowed hard, feeling embarrassed.

"I'm... I'm sorry," I mumbled as I lowered my gaze but he held my chin and guided it up.

He closed his face more to me as smiled teasingly. His dark narrowed eyes were sparkling, amusing and a lot of surprising emotion showing up as if he showed some assurance to me.

"Maybe before I want you to feel jealous. Jealous of who I was with, but seeing you acting this way, damn, binabawi ko na. It feels good seeing you jealous but I can't bear standing out while you are bothered by something..."

My eyes broadened in surprised by his words. Pero ang mas tumatak sa akin ang salitang selos.

"H-Huh? Jealous?"

"Hm?" he groaned.

"H-Hindi ako nagseselos!" giit ko.

Sumama ang tingin ko sa kaniya nang akmang tatawa siya kaya tumikhim siya at pigil ang pagngisi.

"Hindi ako nagseselos. Hindi!" ulit ko.

"Oh, okay-"

"Hindi nga sabi, e!"

"Fine, fine. Hindi nga nagseselos," tumatango-tango.

Namungay ang mga mata niyang nakatitig sa akin. Makalipas ang ilang segundo ay namalayan ko na lamang ang kamay niya nakatakip sa bibig ko.

Our eyes staring at each other with a mix of emotion, joy, assurance written on our both eyes.

Napalunok ako ng halos ilang pulgada na lamang ang layo ng mukha namin sa bawat isa. Ang mainit niyang hininga na tumatama sa akin ay nagpapaliyo sa pakiramdam.

"Hindi ako nagseselos..." ulit ko.

He smiled more. At sa pagkakataong ito ay lumabas ang lahat ng ngipin niya na animo'y modelo ng toothpaste dahil sa pagkakapantay-pantay at maputing kulay. Alagang-alaga.

Pigil ang paghinga ko nang marahang humaplos ang kamay niya sa labi ko. Nanatili kaming magkatiitg sa bawat isa.

"Hindi ako-"

"Right, hindi raw nagseselos ang asawa ko," ngisi niya.

Sumimangot bigla ang mukha ko dahil sa reaksyon niya ngunit bago pa man ako makagawa ng aksyon ay mabilis niyang kinabig ang batok ko at walang sabi-sabing inangkin ang labi ko.

Napapikit ako.

Parang huminto sa pag-ikot ang mundo ko nang maglapat ang labi namin. This is not new to me. Pero ngayon, iba. Parang dinadala ako sa ibang destinasyon ng halik na iyon.

Halik na nagbibigay nang kapayapaan, kakuntentuhan at mainit na pagmamahal.

His soft lips slowly moved, claiming mine with passion. Sinuklian ko ng parehong galaw ang labi niya na para akong nililipad sa ere.

Maya-maya lang ay naghiwalay ang labi namin ngunit pinaglapat niya ang aming noo at pinagkiskis ang tungki ng ilong.

"Magandang umaga para sa selosa kong asawa..." napapaos niyang bulong at muling inangkin ang labi ko sa mapusok na paraan.

Jealous? Am I really jealous? Is that the reason why I acting so weird? Nabalik sa kaniya ang atensiyon ko nang narinig ang mahina niyang pagmumura.

"Fuck, ang tagal ng order natin. Let's just make love quickly," napapaos niyang bulong at mabilis niya akong binuhat patungong banyo.

"Liam..."

"Just a quick moment, asawa ko. I just want to take you as my breakfast," mapang-akit niyang bulong na nagpawala sa buong sistema ko.