Offer

"You're too personal, Sir..." I responded almost shivering.

Umangat ang ulo ko at tumitig sa malapad niyang likuran. He sighed heavily as he slowly turned his face on me.

Hindi agad ako nakagalaw kaya nagtama ang mga mata namin. Ako ang unang pumutol no'n at yumuko agad ako.

"Yes or no?" he calmly asked.

I licked my lips and remained silent. Masyado ng personal 'yon at kahit sinong tao ay hindi sasagutin ang ganoong nakaka-offend na tanong.

He sighed slightly. "I'm sorry if I offended you. I'm just curious about something..." he apologized. "By the way, do you remember me?"

Namilog sa gulat ang mata ko kaya napaangat ang ulo ko sa kaniya. Nakakunot ang kanyang noo na para bang may gumugulo sa isipan niya na pilit inaalala.

He then smirked playfully. "I remember you last night, you were pissed about my friend's business..." anito.

Nakahinga ako ng maluwag at tipid na ngumiti. "I'm sorry, Sir, for my attitude that night, I just went there to enjoy yet—"

He chuckled. "It's fine. You don't have to explain. And I just need someone who'll be with me for the whole month. I don't have anyone to bring with me yet. So I decided to choose you since I reviewed everyone's performance..."

I swallowed. "But, Sir..."

"No, but, Miss Buendia. I'll double your salary for this month. I just really need someone who has the capabilities to propose our condominium design..." kalmadong sinabi niya.

"Saan po ba 'yan, Sir?"

Siguro kung dito lang din baka pumayag pa ako. Pero kadalasan sa mga client niyang mini-meet ay foreigner dahil yearly ang rental.

"Palawan. I'll meet my client there. But we'll stay in Villaruz resort. You can enjoy yourself thereafter." He said with full authority.

"I'm sorry, Sir JR—"

"Jorus. Call me Jorus..." putol niya.

Tumango ako. "I'm sorry, Sir. But... I can't make it. Maybe I can help you to find someone who will be with you. Just not me, Sir..." pagtanggi ko.

His brows furrowed as he sighed. "I already interviewed everyone and they were almost married..."

Nanahimik ako pero malakas na tumatambol ang dibdib ko. Sa sobrang lakas parang naririnig ko na.

He then breathed out heavily so I couldn't help glancing at him. He nodded slowly. "I understand... by the way I'm sorry for the questions. I know offended you—"

"Okay lang po, Sir. May kailangan pa po kayo?"

He sighed again.

Tumayo siya nang tuwid at tumitig sa akin mula ulo hanggang paa. Pero sa huli ay pinirmi niya ang tingin sa mukha ko. Unti-unting kumunot ang noo niya kaya napalunok ako. Para bang minimermorya niya ang pisikal ko.

"Have we met before? You seemed familiar..." he said.

Mabilis akong umiling-iling. "Hindi po, Sir. Ngayon lang naman po kayo nagtungo rito at medyo nagtagal. At ngayon ko lang po kayo na meet."

Yumuko ako mariin kong pinikit ang mga mata.

He gently laughed. "Okay, that's all Miss Buendia. You can go back to your work now..."

Nakahinga ako ng maluwang at dahan-dahang tumalikod. Pero muli siyang nagsalita.

"But... Miss," he mumbled.

Humarap ulit ako. "Sir?"

"Will you be my secretary if ever? I will double your salary. I just often go here so I need my secretary to update me whenever I'm not around. Because I don't have yet my secretary since-"

"I'm sorry again, Sir. But I'm not interested. I'm already content at the front desk, Sir. I hope you can understand me..." I interrupted.

Tumango siya at parang sumusuko na. "Yeah, yeah. Thanks, feel free to leave now," kalmadong sinabi niya kaya nagpatuloy na ako sa paglabas.

"Huh! Sayang sana eh..."

Bumalik na ako sa front desk at tinuloy ang trabaho. At nang mag-breaktime ay pinalitan ako ni Lorena kaya lumabas ako at nagtungo sa coffee shop.

Umorder lang ako hot chocolate at naghanap ng bakanteng upuan at napatingin sa kawalan. Hindi ko mapigilan balikan ang tagpo kanina dahil iyon ang kauna-unahang nakausap ko siya ng masinsinan.

I sighed heavily. Kung may ibang trabaho lang talaga akong mapapasukan hindi ako magtitiis sa kumpanya niya. Pero hindi pwede. Kailangan kong kumayod nang husto.

Dumating na ang order ko kaya at napunta roon ang atensyon ko. Hindi ko maiwasang mangiti habang nakatitig sa tsokolateng inumin.

"Kumusta na kaya siya? I hope he's doing great. Miss na miss ko na siyang makita..."

My eyes were teary so I quickly blinked to stop it from pouring. Muling bumukas ang mata ko at maingat na humigop ng mainit na tsokolate na nasa harapan kasabay nang paglipad ng mata ko sa pumasok na customer.

Lihim akong napatiim bagang at nag-iwas ng tingin sa dalawang taong pumasok at parehong nakangiti sa isa't-isa. And I smiled bitterly as I slowly stood up.

Dinampot ko ang inorder na hot chocolate at balak na sanang bumalik sa trabaho ngunit narinig ko ang pagtawag sa akin ni Jorus. Sir Jorus.

I bit my lower lips just to calm myself as soon as I looked in their direction. Nakangiti sa akin si Sir Jorus at nakaupo na rin sila sa bakanteng lamesa sa bandang gitna.

"Come here, Miss Buendia."

Tumango ako at dahan-dahang naglakad palapit sa puwesto nila. Tumayo siya at nagulat pa ako dahil pinaghila niya pa ko ng upuan sa tabi niya.

"T-Thank you, Sir..." naiilang na sambit ko.

He smiled. "Stay here for a while, Miss Buendia. Since you're here, may I favor you to make a little motion for our condominium design? Miss Cordello is interested," said Jorus and made me gulp.

"Sir?" hindi ko naitago ang gulat sa boses.

Nilingon ko ang babae na nakangiti naman pero... may bahid ng iritasyon sa kanyang mga mata. Napalunok ako at tumango.

"Yes, Sir..."

He laughed softly. "Go, Miss Buendia."

Alanganin akong tumango at pareho silang tiningnan na dalawa. Kaso hindi ko alam kung paano umpisahan. I don't have anything to present. Even a small photo of our units!

Tumikhim ako saglit bago nagsalita. "Good afternoon, Miss Cordello. Our rental units are well known as one of the best condominiums around the world. Well affordable price, well built-in high-class quality materials. And also our unit's well interior designed and fully furnished." I breathed out. "We offer a unit from the family size which contains five or more members. We also have 1 to 3 bedrooms with complete appliances and daily maintenance but it still depends on the tenant. And lastly, we have 2 pool areas with both large sizes for adults and children."

Napatingin ako kay Jorus matapos sabihin ang lahat ng iyon. Mas maganda sa na kung napi-present na individual picture para mas detailed ang information. At panigurado na mas makaka-hook up ng attention ng kliyente.

"We accepted staying days, weeks, months, or a year. We also offer a slot if you want to get one and own the space, but as of now the renovation is still ongoing for our new interior design units." I added and this time I'm a bit nervous 'cause I haven't reviewed the new designs.

Malapad na ngumiti sa akin si Jorus at tumango-tango pa bago bumaling sa kasamang babae. Nakangiti pa rin ito.

"That's it, Miss Cordello. I will just email the photos so you can see them and review them. You can also tour inside." He then coughed. "I'm sorry I have a sore throat..." said Jorus and made me nod.

Kaya pala medyo paos ang boses niya.

Napatingin ako sa babae na tumango-tango na rin ito nang bigla niyang inilabas ang phone niya at nagtipa roon.

I swallowed as I looked back to Jorus who called the server.

"Is that all, Sir?" I asked in a low tone.

Ngumiti siya at tumango. "Thank you, Mis Buendia."

"My pleasure, Sir. I have to go back to work, I-I 'm already a few minutes late." I said in embarrassment.

"Oh, Mr. Silverio. I will excuse myself for now. I'll just check the photos that you will be going to send. I appreciate this short meeting. Will inform you if I have already decided. I really need a place to organize the upcoming event. And I need at least 200 for our guests," she smiled.

Namangha ako dahil iyon pala ang dahilan. "If you want Ma'am, we offer a huge facility for event organizing."

"Sure, I will take note of that, Miss. Thank you," anito.

Tumayo ang babae at sunod si Jorus na nakipagkamay. Tumayo na rin ako at buti naman ay kinamayan na rin ako ng babae.

"Thank you for your queries, Miss Cordella."

"Thank you too, Sir, for granting me this meeting," she said politely.

Napayuko ako ng kaunti dahil hindi maikakaila na mukhang naging extra ako sa meeting nila. Tuluyan nang umalis ang babaeng kliyente kaya inayos ko na rin ang sarili.

"I will also go, Sir—"

"Stay, Thea..." he stopped me.

"But..."

He smiled. "I will just call the manager to find someone who can replace you temporarily at the front desk."

Napabalik ako sa upuan ko. Amo ko pa rin 'to at siya pa rin ang msusunod kaya wala rin akong magagawa.

"We'll order first. What do you want?"

Napasinghap ako dahil halos nakalimutan ko na tsokolateng in-order. "No need, Sir. I still have my drinks."

Tumango siya at inayos ang suot na collar bago binalik ang tingin sa akin.

"May kailangan po ba kayo-'

"You impressed me a while ago, Miss Buendia. It's just quick but you present our units well. And I'm glad that there's a chance that Miss Cordella will choose our company to accommodate their upcoming events," he said sincerely.

I smiled gladly. "Thank you, Sir..."

"And now... I wanted you to be with me. I sincerely need you this time. I will meet a huge client and I need someone who'll confidently and fluently represent our-."

"But, Sir, I couldn't accept it..." I intruded and smiled hesitantly.

"Please, Miss Buendia. I will triple your salary. Just one week and you will be free after..."

Napangiwi ako dahil sa sinabi niya. His offer is nice and it will be a big help to us but... what if I ended up in... shit! Napapikit ako dahil sa gulong-gulo na ang isip ko.

Nagmulat ako at saktong nakatingin siya sa akin na parang umaasa ang mga mata. "I... I will think about it, Sir. Give me a time until tomorrow..." I pleased.

He smiled. "Sure, Miss Buendia. But if you will accept my offer you can call me in this..." inabot niya sa akin ang calling card niya na agad ko namang tinanggap. Nanginig pa ang kamay ko nang abutin 'yon.

"Tatawagan ko na lang po kayo kapag nakapag-desisyon na ako. Thank you, Sir Jorus." I said mannerly as I stood up.

Bahagyang yumuko ang ulo ko bago umalis sa harapan niya. Narinig ko pa ang pagtawag niya sa akin pero hindi na ako lumingon pa at dire-diretsong naglakad palabas ng coffee shop.

"Destiny started torturing me!"

Pagkatapos ng trabaho ko ay diretso akong nagtungo sa club. And as my daily routine after a tiring work, a small hang out by myself will make my whole system relax.

Nilagok ko ang alak na laman ng baso at mapait na napangiti. "I hope everyone can move on easily..."

Napapikit ako ng maalala ang nangyari kanina. Napailing na lang ako sa kawalan. Muli kong nilagok ang isa pang baso hanggang sa may umupo sa harapan ko.

"I didn't know that you're into alcoholic beverages, Miss Buendia."

Napaangat ang ulo ko sa taong umupo sa harap ko. Hindi ko naitago ang gulat sa mga mata nang makita siyang nakatitig sa akin bago lumipat ang mata sa mga nainom kong alak.

I chuckled a bit. "P-Pampakalma lang, Sir-"

"Just Jorus. Call me Jorus when we are out in the work," he interrupted. Tumango lang ako at hindi na sumagot.

"How can you go home in that state?"

I laughed. "Hindi naman ako lasing."

"You're not sure with that, Thea. What if someone would harass you? How can you protect yourself if you're drunk?" I could feel his worried tone but it won't happen again.

I sighed heavily. "I'm not drunk, Jorus. I can clearly see you..."

Tumayo na ako at napailing na lamang. Dire-diretso na naman akong naglakad palabas, palayo sa kaniya. Please stop torturing me!

Naglakad lang ako pauwi dahil walk in na lang naman ang apartment na tinutuluyan. Pagkatapos ng halos ilang minuto ay natanaw ko na ang apartment ko kaya nagmadali na akong pumasok.

Pagbagsak akong humiga sa kama at natulala sa kisame. Mapait akong napangiti at dahan-dahang kinuha ang cellphone sa loob bag.

I smiled a bit and dialed my sister number. Pagkatapos ng ilang ring ay sinagot niya ito pero iyakan ang bumungad sa akin.

"Ate! Ate!" si Ailyn habang umiiyak.

Napabalikwas ako nang bangon mula sa pagkakahiga at napuno ng kaba ang dibdib ko. "Ailyn? Anong nangyari? Bakit ka umiiyak?" sunod sunod na tanong ko.

"Ate, si Tatay. D-Dinampot ng mga pulis..." umiiyak na sambit niya.

Kinabahan ako. "Bakit daw, Ailyn?"

"A-Ate, pinagbintangan na magnanakaw. Ate hindi naman totoo 'yon pero kinulong pa rin nila si Tatay ay hinihingian ng limampong-libo pang pyansa..." napahagulgol si Ailyn kaya bahagya akong napatigalgal.

"Ate, alam natin na mabait si Tatay. Hindi niya 'yon magagawa. Ate tulungan mo si Tatay, please..." pakiusap nito.

"Gagawa ako ng paraan-"

Hindi ko na natuloy ang sinasabi ko nang biglang naputol ang linya. Sinubukan kong tawagan ulit si Ailyn pero hindi ko na ito makontak.

Napahilamos ako sa sariling mukha at hindi malaman kung ano ang gagawin. Saan ako kukuha ng fifty thousand sa loob ng isang araw?

Sa pagpikit ng mga mata ko ay naaalala ko si Jorus. Dumilat ako at mabilis na hinalungkat ang calling card na nasa loob ng bag at hindi na nag-aksaya ng oras upang tawagan ito.

Kumunot ang noo ko dahil nakailang tawag na ako pero hindi niya pa rin sinasagot. Posibleng hindi niya naririnig dahil nasa club bar pa siya.

"Last na 'to..." bulong ko.

I dialed his number again and after a few more rings he finally answered it. Pero parang gumuho ang mundo ko sa mga sunod sunod na naririnig mula sa kabilang linya.

"Ah! Ah! Jorus, Faster! You're so good, honey..."

"Hel-"

Pinutol ko agad ang tawag at napatutop sa sariling bibig. Namasa ang mga mata ko ngunit walang lumabas na luha sa mga ito. Napailing-iling ako habang naninikip ang dibdib.

Hindi ka pa rin nagbabago, Jorus...