Kabanata 7

Plan

"Really?!" he asked while smiling widely. 

Hindi ko alam kung guni-guni lang pero nahimigan ko ang saya sa boses niya.

I sighed and immediately turned my back on him as I walked straight to my room. 

"Wait, wait… Serna,"

Dumiretso ako sa paglalakad at hindi siya pinansin dahil pakiramdam ko sasabog ako. The way he calls my name it's like music to my ear. 

Mabilis kong binuksan ang kwarto at pumasok doon dala-dala ang luggage ko. I was about to rearrange my clothes when I felt the bare hands wrapped around my waist. 

Lihim akong napasinghap dahil sa mabilis na pagreak ng katawan ko at biglaang pagwawala ng kung ano sa loob ko. 

I closed my eyes tightly as I felt his hot breath stroking my nape. "Is it true? You agreed?"

Nakagat ko ang ibabang labi dahil sa hindi mapigilang epekto niya. "Serna…"

Agad akong napamulat at parang natauhan. Tinanggal ko ang kamay niyang nasa baywang ko. "Kung ayaw mo, umuwi kana," sabi ko. 

Naglakad ako palabas ng kwarto ngunit muli niyang hinapit ang baywang ko at yumakap dito. "Is not that what I mean, Serna..." he whispered into my ear and it gave me goosebumps. 

I was about to remove his arms when he tightened it. Shit. I can't resist his touch. It's like I'm losing my mind whenever he touches me. Oh shit what his effects are. I just met him yesterday. 

"A-Alexander…" I uttered lowly.

I heard him chuckle as he buried his face on my neck. "Call my name again…" he whispered. 

Napasinghap ako dahil sa boses niyang namamaos. Napalunok ako bago muling nagsalita. "Kailangan natin mag-usap-"

"We are talking already-"

"Maayos na pag-uusap, Alex. H-Hindi ganito…" 

Mas lalong sumubsob ang ulo niya sa leeg ko at kapag hinayaan ko pa 'yon, baka--

Buong lakas kong tinanggal ang braso niya sa baywang ko at dire-diretsong lumabas ng kwarto. Dumiretso ako ng lakad patungo sa kitchen.

"Serna, I'm sorry…" 

Mariin akong napapikit dahil sinundan niya na naman ako. "Serna-"

Inis akong humarap sa kaniya. "Can you please, stop calling my name?!" hindi ko na mapigilan ang bulyawan siya. 

Baka kasi kakaganyan mo… makalimutan kong-

He pouted that made me avert my gaze from him, damn his eyes. "I'm sorry, I just wanna hug you-"

"Alex, ano bang pinagsasabi mo? Kakakilala lang natin-"

"You are my girlfriend now, Serna."

Marahas akong bumuga ng hangin at mariin siyang tinitigan. "Look, Alex. May nangyari lang sa'tin dahil lasing ako, pumayag ako sa gusto mo dahil-"

"Hindi ako lasing, Serna. Kaya nga gusto kitang panindigan ngayon dahil sa nangyari. Ako ang nakauna sa'yo kaya responsibilidad kong panagutan ka." 

There's a sudden stab on my chest hearing his words. "Kung inaakala mong mabubuntis ako, nagkakamali ka, Mr. Humilton--"

"How sure are you?" his face became serious. "We did it several times and I even exploded…" he then looked down at my part. "Inside of you..." he said, almost whispering while staring at my private part. 

Biglang nag-init ang mukha ko kaya mabilis ko siyang tinalikuran. "Alam mo, Alex, umuwi ka muna. Kasi gulong-gulo ako sa nangyari. Lasing ako kaya hindi ko alam kung-"

"You're not drunk. You're just mistaken to drink the sex intoxicant that is supposedly to my friends," he said that makes me stunned.

Is that a sex liquor? Takang tanong ko sa isipan.

Nangunot ang noo kong bumaling sa kaniya. "You heard it right," he said. 

I licked my lips as I stared at him intently. "How it happened, I know what I'd drink," I muttered curiously. 

Mabilis akong nag-iwas ng tingin sa kanya ng mapansin ko ang bahagyang paglunok niya. I could see his adam's apple moving… and it was attractive. Damn, what's happening to me? I wailed in my mind.

He suddenly cleared his throat as he spoke. "Yeah, you made the mistake of drinking that liquor, and it only affects you after ten minutes," he explained.

Nangunot ang noo ko at bahagyang naisip ang nangyari bago maramdaman ang kakaibang epekto sa katawan ko.

Mabilis akong tumalikod sa kaniya ng biglang sumagi sa isip ko ang narinig na sinabi niya ng gabing iyon.

"Alex, we'll talk next time. I'm not feeling well-"

"Are you sick? Let me check-"

Parang may mainit na humaplos sa puso ko ng marinig ang nag-aala niyang boses. Pero akmang hahawakan niya ang noo ko ng bigla kong tinabig ang kamay niya. 

"Pwede ba, Alex! Umalis ka na!" anas ko at dahan-dahang umangat ang ulo sa kanya. "Gulong-gulo pa ako nangyayari. I lost myself in just a night to a stranger like you!" I shrieked. 

"I'm no stranger, Serna," he muttered. 

I laughed mockingly. "Anong hindi… kailan lang tayo nagkita, Mr. Alexander Eldritch Humilton," I stated his full name.

"Then why did you know my full name?" He asked while raising his eyebrow at me.

Mahina akong napabuntong hininga at tumitig pa lalo sa kaniya "I just heard it, Mr."

"You didn't. I know, you know me, Serena Hannielyn Singson…" he murmured, making my eyes widen in shock. 

Mabilis akong umiling sa kaniya. "Nagkakamali ka yata, Alex…" I sighed. "We'll talk next time, please I want to rest first," I pleaded.

Muli akong tumalikod sa kaniya at naglalakad patungo sa ref. I could feel my heart beating so fast it's like my heart knows him. 

I was about to open the ref when I was instantly startled when I felt him hugging me from behind. 

"I'll be back, Serna… but please, do remember me, I know you know me. I'd waited for this for so long, baby…" he whispered and it felt like my heart was beating abnormally while feeling his hot breath.

Ngunit mabilis ko siyang naitulak palayo dahil sa malakas na pagtunog ng cellphone ko. "U-Umalis kana," sabi ko at patakbong naglalakad patungo sa kwarto.

Napasandal ako sa pintuan dahil sa malakas na kabog ng dibdib. Nakahinga lamang ako ng maluwag ng marinig ang pagbukas sara ng pintuan ng condo ko, katunayan na lumabas na siya. 

Mabilis kong inabot ang cellphone at sinagot ito at naglakad palabas ng kwarto. Nagpalinga-linga pa ako hanggang sa marinig ang boses sa kabilang linya. 

"Hello,"

"Shannelyn!"

My heart skipped a bit as I bit my lower lip just to stop myself from bursting out in annoyance. 

"When will you go home?!" mariin na tanong niya. 

Napakamot ako ng kilay at diretsong nagtungo sa coach at doon pabagsak na naupo. 

Isinandal ko ang ulo sa backrest ng coach bago sumagot. 

"Hindi na ako uuwi, Mom," I said plainly. 

Narinig ko ang pagsinghap nito sa kabilang linya. "You can't do that, Shannelyn! You can't!"

"I can, Mom…" 

"What?! You will go home whether you like it or not!"

I made my facepalm. "No, Mom, I won't go home anymore." maktol ko.

Mom groans. "I'll cut your all your credit-"

"Do it, Mom. But you can't force me to go home. Unless… you'll change your mind," sabi ko at mabilis na pinutol ang linya. 

Napatingala ako at napabuga ng hangin bago nagtungo sa kusina. At doon ko pa lang napansin ang naka-paper bag na take out food. 

I smiled bitterly when I realized it was brought by Alex a while ago. 

I breathed out heavily as I slowly dialled a number to call Mellisa to inform her about my plan.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top