Happy

"You're not the one whom your father settled for the arranged marriage, Shan. It should be your sister, Selena...'' Mommy said that made me look in her direction.

She was holding our old picture frame together when we were still a complete family.

Kumunot ang noo ko at lumapit kay mommy habang hawak-hawak ang lumang album. Umupo ako sa tabi niya at pinagpagan ang hawak.

"What do you mean, Mom?" I asked curiously.

She glanced at me and she smiled a little. "When you were still young, your daddy and his friend had an agreement for marriage. They thought it would be good for Selena to secure their future since the two children were good together, but tragedies happened, and that accidents changed everything..."

Napatango-tango ako sa kuwento ni mommy. Ever since she never tell a story with us. Even we're still complete. I don't even know the real story of my parents. Basta ang alam ko lang galit ang magulang ni daddy sa kanilang dalawa, kaya hindi na rin nagkaroon ng pagkakataon na makilala namin sila. Iilan lang din ang nakilala kong kamag-anak anak namin kasama na sila Zylea at ang mga magulang niya na kapatid ni daddy.

"After the accidents. They want you to be the one whom I settle to arrange marriage..." Mommy confessed. "I guessed it was also a safer plan to secure your future for a better life, I agreed because I was thinking of you if ever I was gone, too. But as years passed, I find out the real intention of the Thompsom family, so I immediately talked to them and stop the compromise and fled back to the Philippines because they threatened me about your safety and our debts..."

Nangingilid ang mga luha ko sa mga mata dahil sa sinabi ni mommy. So all this time she didn't want me to involve in arranged marriage... hanggang kailan ba ako mabubuhay sa kasinungalingan! She was threatened. She really cared about me.

"I was manipulated, I controlled your life because I thought it would be good for you... I'm sorry Shan, I'm sorry..." Mommy tears fell.

I moved closer beside her and hugged her tighter. "Okay na lahat Mom, kalimutan na lang natin ang mga nakaraan na..."

Mommy nodded and she hugged me bag. At sa puntong ito para akong nabuo muli, nawala lahat ng dinaramdam kong sama ng loob sa kaniya. Parang nakompleto ang pagkatao ko na si mommy lang pala ang kailangan. We stayed explaining each other's side until I slowly opened the album.

"Have you known Alex since your childhood?"

Kumunot ang noo ko sa tanong ni mommy. Kumalas ako ng yakap at napalingon ako sa kanya. "No po, I just knew him months ago when I attended Krizza's wedding." I said.

Mommy nodded but there's a trace on her face like she was remembering something. "Para kasing nakita ko na siya noon. Uh, nevermind..."

Binalik ko ang atensyon sa album at muli itong nilipat ngunit natigilan ako ng makita ang larawan ni Ate na masayang nakangiti habang kasama ang lalaking—

I blinked. "Mom, who's this beside Ate?"

Dahan-dahang lumingon si mommy sa hawak na album at mahinang natawa. "I see, I now remember him, Shan. He's your boyfriend..."

Namilog sa gulat ang mga mata ko at nag-angat ng mukha kay mommy. "Kaya pala parang pamilyar. Kababata ng ate mo iyan."

Hindi ko alam pero parang may kumikirot sa dibdib ko dahil sa nalaman. "I still remember that they always played with your sister, until your father decided to arrange her with him but his family won't be allowing it so it'd turned the arrange to Thompson family."

Napalunok ako at nag-init ang bawat sulok ng mga mata. Hanggang sa may napagtanto na ako at nabuong ideya sa isipan. Hindi kaya...

Alex mistook me as Ate Selena. If they made a promise to each other it means... hindi talaga ako ang minahal niya, kundi si Ate Selena. Ang pagkatao ni ate ang nakikita niya sa akin... hindi ako, hindi bilang ako...

Mabilis akong tumayo at tumingala upang pigilan ang luhang nakaamba. "E—Excuse me, Mom..."

I walked fast before my tears finally fell. Kaya ba akala niya ako ang nangako sa kaniya? Kaya ba akala niya may fast memories kami together? Dahil ang akala niya ako si ate na dapat ang talagang nasa posisyon ko, bilang kasintahan niya.

Mabilis kong pinalis ang luha sa mga mata at humakbang patungo sa kwarto ko, ngunit napahinto ako ng makarinig ng malakas at sunod-sunod na katok mula sa labas ng pinto.

Tumayo si mommy at binuksan ito. Tumambad sa hamba ng pinto ang hininhingal at nag-aalalang mukha ni Alex.

Magulo ang buhok at pawisan din, hindi rin nakawala sa paningin ko ang nakahwak niyang kanang kamay sa kaliwang braso. Ngunit ng makita bumuntong hininga at umikot ang paningin ay napaiwas ako ng tingin doon at nagpatuloy sa paghakabang.

"What happened?" I heard mommy's calm voice.

Alex breathed out again. "I'm sorry, Madam. I thought there's something bad to you..."

"Bakit? Pasok ka..."

Napahinto ako ulit sa paghakabang at dahan-dahang lumingon kina mommy at Alex.

"Lumabas na po ang totoong nangyari sa aksidente. Sinadya pong banggain ang sinasakyan n'yo, at ngayon po ay paninguradong babalikan nila kayo dahil tuluyan na silang natanggal sa kumpanya. Nagsilabasan na po ang mga testigo sa mga nangyari sa loob ng kumpanya."

Mommy eyes furrowed but she still nodded. "I know, hijo. Kaya nga bumalik ako rito dahil hindi kami safe ni Shan sa US. Ang inaalala ko na lang talaga ang kumpanya ng asawa ko. Handa na sana akong isuko iyon at mag-umpisa na lang ng simpleng buhay kasama si Shan, but the you appered and you offered us a help..."

Namasa ang mga mata ko nakikinig sa boses ni mommy. Natutuwa ako dahil stable na ang lahat. Pero hindi ko alam kung para saan lahat ng tulong ni Alex, kung para sa amin ba ni mommy o dahil lang sa may pangako silang dalawa ni Ate Selena noon.

I watched Alexander's direction. I stared at him who'll smiling genuinely while talking to mommy.

"I will take of it for the meantime, Tita. Until you are permanently safe."

My tears continued streamed down. Sana ako na lang si Ate Selena, sana totoong may nakaraan tayo, kasi... Mahal na kita eh.

"Thank you, Alex, for helping us..." Mommy said wholeheartedly.

"It's my pleasure, Tita. Hmm, by the way. Where's Serna?" Alex asked while rubbing his nape.

"Since when did you call her Serna? She never let someone called her that name even me..." Mommy confused.

"Since we met Madam months ago at our friend's wedding..."

Mommy chuckled and before Alex could see me in my place I immediately walked fast inside my room.

Napasandal ako sa pintuan dahil sa paninikip ng dibdib. Akala ko totoo na lahat eh, akala okay na...

Mabilis kong pinalis ang luha sa mga mata ng makarinig ng malakas na katok ,ula sa labas. Bumuga ako ng hangin at pilit kinalma ang sarili bago dahan-dahan binuksan ang pinto.

Tumambad sa harapan ko ang nakangiting mukha ni Alex. Sinunggaban niya agad ako ng yakap na hindi ko agad naiwasan.

"I miss you..." bulong niya at bakas ang pagod sa tinig.

My fresh tears fell again. "I—I miss you too..."

"You seemed unhappy. Is there something wrong?" he gently asked as he stayed resting his head on my shoulder.

"Do you really love me?" I asked out of nowhere.

He snickered. "What's with that question, Serna? Of course, I love you,"

"Really?" I couldn't hide suspicion in my voice.

"Why? Are you doubting me again?"

Yes and no...

Mabilis akong kumalas sa kaniya habang lumuluha. "Why are you crying? What happened? Is there's something hurt you?" yes, ang sakit ng puso ko Alex... I said in my mind.

"Thank you for loving me, Alex..." I said lowly as I immediately grabbed his nape and kissed him passionately. I shut my eyes as I tightened my embrace to him.

Mabilis na sumara ang pinto at pumulupot ang braso niya sa baywang ko pagkuwa'y binuhat ako. He kissed me back torridly and it almost deepen but he suddenly stopped.

Pumungay ang mga mata kong dumilat at tumingin sa kaniya. "W-Why?"

He smiled. "Your mother might hear us, you're too loud-"

I rolled my eyes at him as I kissed him again and seconds later he also kissed me back.

***

Nakatanaw ako sa malayo habang nakatitig sa asul na tubig dagat. Nilipad ng malakas at malamig na hangin ang lagpas balikat at pina-unat na buhok.

Napangiti ako dahil sa preskong simoy ng hangin. Tumingala ako at dinama ang pagtama ng sikat ng araw sa balat ko hanggang sa makarinig ng malakas na boses ang tumawag sa akin.

"Shan?"

Dahan-dahan akong nagbaba ng ulo at lumingon sa pinanggalingan ng pamilyar boses at agad humulma ang ngiti sa labi ko ng makilala ito. "Gino,"

Ngumiti siya pabalik sa akin pabalik at mabilis na naglakad hanggang sa tuluyang makalapit.

"What are you doing here? I heard what happened to you and Tita. Are you guys okay?"

Ngumiti ako at iniligay sa likod ng tainga ang buhok na humaharamg sa mukha ko dahil sa hangin. "Okay na kami. Kaya nagrerelax na ako..."

He nodded. "Who's with you?"

I smiled. "Ako lang eh..."

Umiwas ako sa kaniya ng tingin at muling tinanaw ang payapang tubig dagat.

"Oh? Where's your boyfriend?"

"Wala. I broke up with him... wala na kami." sabi ko.

Nabalot ng katahimikan sa pagitan namin ni Gino. I know he won't ask me for reason. He's not into invading anyone's privacy. Pero open pa rin naman siyang makinig kung mag o-open up sa kaniya. He's a great man, he knows when to ask or to shutbhis mouth.

Pero sa kondinsyon ko ngayon, alam niya sigurong hindi pa ako ready mag open sa kaniya.

"Lets go, I'm with Krizza's family..." aniya at hinila ako patungo kung saan.

Nagpahila ako kay Gino dahil gusto ko rin makita sila. It's been a months since last talk. Napansin ko rin na hindi na ako open sa lahat simula ng makilala ko siya. Parang nasa kaniya natuon ang buong atensyon ko.

Gino squeezed my palm. "Smile now. Shan. Let's enjoy this unexpected day..."

Ngumiti lang ako sa kaniya at tumango.

Since that day when I discovered that he just mistook me for Ate Selena, I broke up with him again, not personally but I left a handwritten letter for him.

Hindi ko pala kayang makipaghiwalay sa kaniya ng harap-harapan. Pero mas hindi ko yata kakayanin ang karotohanan na minamahal niya pala ako sa maling pagkatao.

I just left some letter. Nagapaalam din ako kay mommy na magbabakasyon dahill fully stable na ang kumpanya sa tulong ni Alex at ng mga kaibigan niya. Napalitan na rin ang ibang nasa pwesto kay safe na rin.

It's been a week since I decided to unwind here in Palawan. Somehow I forgot everything that happened. Dahil na rin sa magagandang tanawin sa paligid. It's refreshing and relaxing.

Alam kong hindi ako perpekto. Ginamit ko lang din siya ng una, kaya nga tinapos ko na kasi ang bigat sa pakiramdam. 'Yong kahit tapos na, dala-dala mo pa rin dahil hindi naman kami masyadong nakapag-usap sa ganoong bagay.

Tinuro ni Gino ang cottage na kinaroonan nina Krizza, Trevious at Oliver. Nagpaalam si Gino na kukuha ng pagkain kaya tumango lang ako.

"Oh, Shan... what are you doing here? Are you with Alex?"

Napangiti ako dahil muli kong nakita si Krizza after a month. "Hindi mag-isa lang ako..."

"Bakit? Ang alam ko ayaw umalis ni Alex sa tabi mo ah?" Trevious interrupted as he hugged Krizza's back, kaya siniko siya palayo ni Krizza.

Nag-init ang mukha dahil totoo naman iyon, ang clingy talaga ni Alex parang bata pa minsan kung umakto.

"Wala na kami..." sabi ko.

Trevious chortled. "I don't think so, Alex wouldn't gave up easily for the woman dreamed of..."

Umiling na lang ako dahil narinig ko na rin iyon kay Alex. Pero tama na, pagod na akong mabuhay sa kasinungalingan. Napagkamalan niya lang ako at ayokong umasa sa bagay na walang kasiguraduhan.

"Gusto ko na lang muna mag-enjoy. Na walang iniisip na kahit ano, at kahit sino." I said.

Krizza and Trevious both nodded and suddenly, Olivers appeared. "Tita Shan!"

Napangiti ako ng marinig iyon. "Dali-dali ko siyang kinarga. "Ang heavy mo na..."

"Ang pretty mo lalo, Tita Shan..." Oliver commented and it makes me blushed.

"Oo nga, ang blooming..." Krizza's muttered. "Lagi bang nadidiligan?" bulong ni Krizza na ikinamilog ng mga mata ko ka pinandilatan ko siya ng mga mata dahil ang salubong ang kilay ni Oli.

"What's dilig mommy?" Olivers asked.

Krizza stiffened and she slowly looked at Trevious place while seriously looking at her. "Hmm?"

"Wala, baby. It's just water in Plant." Trevious said to Oliver.

Mabilis na bumaba si Oliver sa skin at patakbong nagtungo kay Gino na may dala-dalang pagkain.

"Your mouth, love... didiligan talaga kita mamaya..." rinig kong bulong ni Trevious kay Krizza na agad pinamulahan. They look happy together.

Napakamot ako ng ulo at umiling-iling sa kanila. "Ang laswa n'yong mag-asawa..."

"Mag-asawa ka na rin kasi,"

Umiling na lang ako hanggang sa makarating si Gino sa amin. "Tita Shan, stay with us tonight huh?"

Oliver said as he handed me a bottle of drinks. "Oo ba, na miss kita eh..."

"I miss you too, Tita Shan. I'm happy to see you again." Oli said sweetly.

"Eh ako na miss mo?"

Ngumuso ako at lihim na sinamaan ng tingin si Gino. "Manahimik ka diyan..." I muttered.

My eyes drifted to Oliver's who was looking at us... "There's something on you two..."

"Wala," sabay na sabi namin ni Gino.

Napuno ng tawanan sa pagitan naming lahat ng biglang lumapit sa akin si Gino at niyakap ako.

"I miss you, Shan."

I smiled and feel warmth. "I miss you, too..." I said as I hugged him back.