Kabanata 2

Strange

Kinabukasan sobrang saya ang nararamdaman ko habang kasama si Gino sa loob ng bahay. 

Nagluluto ako ng agahan sa kusina nang naramdaman ko ang mabigat na braso ni Gino na umakbay sa balikat ko.

"Good morning, honeybee," he whispered softly as he kissed me on the side of my head.

I chuckled a bit. "Morning too, how's your sleep?" I asked.

“Good. I slept peacefully.” he responded.

I nodded and smiled. “That's great.”

Bumalik ang atensyon ko sa pagluluto habang pinapanood niya ako hanggang sa matapos ako sa ginagawa at sabay na kaming naglakad patungo sa hapag kainan upang kumain ng agahan.

Inayos ko muna ang pinggan namin bago umupo sa silya habang magkaharap sa hapag.

Saglit kaming nabalot ng katahimikan sa paligid hanggang sa bigla niya itong basagin.

"Are you going to work today?" 

I fed my food in my spoon and I chewed it slowly while glancing at his direction as I nodded slowly. I then smiled slightly and I continued eating my food.

He breathed out heavily as if feeling dismayed. "Can I go with you?"

Muli naman akong napaangat ng tingin sa kaniya. Napalitan ng malungkot na ekspresyon ang kanyang mukha.

Nilunok ko ang pagkain sa loob ng bibig sabay inabot ang isang basong tubig sa ibabaw ng lamesa at diretsong nilagok iyon hanggang sa makalahati ko ang laman.

Tahimik kong binalik ang baso sa ibabaw ng lamesa at tinuyo ang labi gamit ang dila bago nagsalita.

 "G-Gino, you know it's not good for you." I said softly while staring at him. 

"But... I want to be with you." He articulates while blinking his eyes. 

I immediately chuckled as I stretched my hand to pinched his nose. He's really cute every time he does it.

"Soon Gino, soon..." 

I smiled at him before I glanced back at my plate. I know he's having a hard time staying here alone while I'm working. As much as I want to be with him everyday I just can't. I need to work really hard to earn money for him. For us.

"P-Please? I wanna see you working, I wanna be with you the whole day, Krizza..." He begged.

I can't help but to feel pity for him. My eyes abruptly wetted so I immediately raised my head to hold back my tears from falling but I failed. Mabilis na sunod-sunod na pumapatak ang bawat butil ng luha mula sa aking mga mata. 

Naramdaman ko na lamang ang hinlalaki niya na marahang pinupunasan ang luha sa mga mata ko.

"I-I'm sorry, honeybee, I won't go with you anymore. I'll stay here and wait for you until you get home, just don't cry..." he spoke out. “I'm just bored being alone,” he added.

I felt warmth on my chest while hearing his coherent voice. I looked at him straight to his dark, broadened eyes as soon as he smiled at me widely.

Even though he's already smiling I could still feel his gloom, I could see it in his eyes.

I smiled back at him as I nodded. Soon Gino you'll be with me wherever I go, just not now.

After a couple of minutes. Silence envelopes us again as we continue eating our breakfast. And after more than thirty minutes we finally finished our meals.

Nagligpit na ako at tinulungan niya naman ako. Pagkatapos ay dumiretso na kami sa kwarto ko upang mag movie marathon. 

We used to do this everyday in the morning. Parang bonding na rin namin together since I have to work in the afternoon until midnight.

We used to watch action movies. Hindi ko naman hilig 'yon pero dahil gusto niya ay pinagbibigyan ko. Hindi naman ako nakakaramdam ng pagkaburyong dahil masaya naman kaming nakakapag-usap.

Pagkatapos ng ilang oras namin sa panonood. Sabay kaming lumabas ng kwarto at bumababa patungo sa kusina upang magluto naman ng tanghalian.

***

Pagkatapos mananghalian ay si Gino na ang nagligpit at nagtungo naman ako sa kwarto upang maligo na dahil may pasok pa ako sa trabaho. 

Masyado akong maingat sa bawat galaw ko huwag lang malaman ni Gino ang totoong trabaho ko. I know when he find out about my current job, pagbabawalan niya na akong magpatuloy sa trabaho. 

Habang nasa ilalim ng shower at dinadama ang malamig na agos ng tubig na dumadaloy sa hubad na katawan, I suddenly remembered what happened last night. 

I won't deny the fact that he's touch was very gentle and the heat he'd cause to my body was indelible. 

Those touched... na para bang nag-iiwan ng marka sa pagkatao ko. Na tuwing napapatingin ako sa parte ng katawan ko na hinawakan niya ay pakiramdaman ko'y nag-iinit ako bigla. 

I slowly closed my eyes habang patuloy na dinadama ang malamig na tubig ang bumabagsak sa katawan ko. 

I can't help but to touch myself. I slowly brushed my face, down to my neck and slowly drove down to my chest. I then sensually rubbed my breasts with my two hands as I bit my lower lip.

Ngunit agad akong napukaw sa ginagawa ng biglang pumasok ang imahe niya sa isipan ko na masuyo akong hinahaplos sa katawan.. 

I blew out heavily as I shuddered my head. Napahilamos ako sa sariling mukha dahil sa nagawa. Simula nang nakilala ko siya ay parang… palagi akong nag-iinit sa hindi malamang dahilan. 

Binilisan ko na lamang ang pagligo at nang natapos ay nagmamadali na akong lumabas ng banyo. 

___

"Can I fetch you later?" 

Kinabahan ako at agad napabaling kay Gino dahil sa sinabi niyang iyon.

“No need, Gino!” I'm a bit timid. “I can go home alone safely. I promise I'll go home as early as I can,” I sweetly smiled at him to assured that I'm fine with it. 

"Promise?" he asked.

Instead of answering his question. I went closer to him and rapidly embraced him tight. "Promise."

Sinundo niya ako noong nakaraang gabi dahil pasado alas dose na ay hindi pa ako nakauwi. Nag over time kasi ako ng gabing iyon at hindi ko nasabi sa kaniya. That's why he's really worried about me. 

Kumalas ako ng yakap sa kaniya at malapad na ngumiti.

"Bye, take care honeybee..." he said and kissed me on my cheek. 

I chuckled. "Bye, Gino. Ikaw rin mag-ingat ka rito, ha?" 

"I will, I love you. Please go home early." 

"Yeah, I love you too." I smiled genuinely at him as I walked slowly out to our home.

I can feel a genuine happiness on my chest. He's truly adorable even before and until now. 

You're my strength, Gino. Hindi ko hahayaan na mawala ka.

***

Pagkarating sa clubhouse na pinagtatrabahuhan ko ay agad na bumalot muli ang kaba sa dibdib ko. Alam ko anumang oras ay puwede ko ulit siyang makita at sa pagkakataon na ito ay hindi ko alam kung anong gagawin ko.

At upang maiwasan iyon ay ginawa ko ang lahat nang pag-iwas huwag lang siyang makita sa kahit saang sulok ng lugar. Inaako ko na rin ang pag se-serve ng order sa mga table na alam kong hindi niya inuukupahan. 

I felt ashamed when I realized that I really kissed him back. I even wailed when he bit my lips. 'Oh, the heck am I!' I really lost my sanity that night.

I instantly jolted my head dahil muli ko na namang naalala ang nakakahiyang nangyari. 

"Krizza, kumusta kana? Hindi na tayo nagkakasabay sa trabaho," bungad ni Anna.

Umupo kami sa tabi na bakanteng upuan habang wala pang tumatawag sa aming customer. 

Tumingin ako sa kaniya at tipid na ngumiti. "Oo nga eh, marami ka yatang customer..." biro ko.

Tumawa lang siya pero mapapansin sa mukha niya ang pagka-ilang. 

"H-Hindi naman…"

Habang patuloy na nag-uusap, umiikot sa buong club ang paningin ko. At kagaya ng dati marami pa rin ang mga customer na nag-iinuman at nasisiyahan.

Karamihan ay may iba't-ibang kasamang babae ang mga grupo ng kalalakihan at may mga sumasayaw rin sa dance floor na sinasabayan ang malakas na tugtugin. 

Hanggang sa napadako ang paningin ko sa dulong sofa kung saan may mga grupo ng mga lalaki na naka-formal suit. Hindi kataka-takang mga negosyante ito. 

At sa hindi inaasahang pagkakataon… kahit na anong iwas ang gawin ko ay nakita ko pa rin siya. 

Napatitig ako sa kaniya ng bigla siyang napalingon sa gawi namin kaya nagkatitigan kami. Napalunok ako at hindi maalis ang tingin sa kanya. Ngunit may biglang kumandong sa kanyang babae na agad niyang niyakap ang braso niya paikot sa baywang nito. 

Napatiim bagang ako namg masuyong humahaplos ang palad niya sa braso ng babae habang nakatingin pa rin ng diretso sa akin. 

Maya-maya lang ay bigla siyang hinawakan ng babae sa mukha at pinaharap sa kaniya ngunit mabilis na lumipad ang palad niya sa kamay ng babae at pinigilan ito.

Tumaas ang kaliwa kong kilay dahil sa ginawa niyang iyon. Nanatili ang tingin ko sa puwesto niya ng biglang umalis ang babae sa kandungan niya, nakasimangot.

Maya-maya lang ay gumalaw ang kamay niya patungo sa bulsa ng kaniyang pantalon na wari'y may dinudukot. Nang ilabas niya iyon ay agad kong nakita ang phone niya na agad na nagtipa.

Bahagya ko pang napansin ang pagsilay ng ngiti sa kaniyang labi habang patuloy na nagtitipa ang mga daliri.

Umiwas ako ng tingin sa kaniya dahil sa bagay na iyon. Agad akong tumayo mula sa pwesto ko.

Buntong hininga akong bumalik sa pagtatrabaho ngunit hindi maalis sa isipan ko ang ngiti niya habang may ka-text.

Isa lang ibig sabihin no'n… marami siyang babae.

Kahit hindi na ako masyadong nakatuon sa ginagawa dahil pakiramdam ko ay may mga mata na nakamasid sa akin ay pilit kong tinapos ang oras ng trabaho ko bago nagpaalam na uuwi.

"Anna, mauna na ako. Hindi muna ako mag o-over time. Nagtatampo na kasi si Gino sa'kin eh," sabi ko.

Tumango lang si Anna sa akin at ngumiti. "Mag-ingat ka pauwi," aniya at bumalik na sa trabaho.

Naglakad ako patungo sa staff room upang makapag-bihis na ng damit. Buti na lang talaga medyo maaga ako ngayon para hindi na mag-alala si Gino sa akin.

Maliban kasi sa bawal mapagod ang katawan niya ay hindi rin puwedeng mag-alala ng husto ang isip niya kaya hindi ko alam kung kailan at sa paanong paraan ko sasabihin sa kaniya ang totoong trabaho ko.

Habang nagpapalit ng damit ay muling pumasok sa isipan ko ang imahe ng negosyanteng iyon. 

At hanggang ngayon ay damang-dama ko pa rin ang estranghero na pakiramdam sa buong sistema ko.

“Nakakainis ka Mr. Villaruz! Ano bang ginawa mo sa akin?!” iritado kong bulong sa sarili.