Kabanata 17

Revelation

Patakbo akong lumabas ng restaurant habang patuloy ang pagragasa ng luha sa aking mga mata. Hindi ko alam kung saan ako tutungo. Hindi ko kabisado ang lugar na ito.

Kaya bahagya akong huminto sa gilid ng exit door pero nagulat na lamang ako ng may magsalita mula sa likuran ko.

"Miss, are you okay?"

I immediately wiped away my tears before I turned my back to the person. 

“Wait, your—”

“Kaibigan ka rin ni Trevious 'di ba?” agap ko.

He nodded slowly.

“Kaya ba parang awa ang nakikita ko sa mga mata ninyo sa tuwing tumitingin kayo sa akin? Kaya ba ayaw ninyo ako para sa kaniya?!” tumaas ang boses.

“What? I did not say anything to you about Trevious. I just met you—”

“Tama na! Alam ko na ang totoo! Kaya ako inalok ng kontrata ng kaibigan ninyo! Bakit?”

Muling bumagsak nang sunod-sunod ang luha mula sa aking mga mata.

“If it's about Trevious, you have to trust him, Miss. I may not know everything but I know he loves you more than you know—”

“Stop! Liar!” I screamed in pain.

I can't take this pain anymore.

“Miss, believe me. My friend loves you. Hindi man alam lahat ng kaibigan namin pero alam ko—”

“Oh, shut up! I hate him!” I screamed again as I turned my back at him but he suddenly held my arms.

“Where are you going?”

I sob.

“I don't know…”

“Just wait for Trevious and let him explain everything to you,” pangungumbinsi niya.

Umiling ang ulo ko at pumikit ang mga mata. Ngunit sa pagpikit ng mga mata ko ay sumariwa lamang sa isipan ko ang nakita kanina.

My eyes opened as I faced Trevious friends. Marahas kong pinahiran ang luha sa mga mata at matapang siyang tiningnan.

“Mahal? Really, huh? Kung mahal niya ako bakit kailangan niyang makipaghalikan sa kausap niyang babae? Sige nga?!” singhal ko sa kaniya.

“What? He will never do that, miss. Just wait for him—”

“Please, ayoko na. Ayoko ng umasa…” nakikiusap kong sambit.

Dahan-dahan lumuwag ang palad niyang nakahawak sa braso ko. Umatras ako at mapait na ngumiti sa kaniya.

“I'm still glad for meeting your friend, Mr. He saves my life. He saved Gino's therapy. And I will never regret accepting his contract,” sabi ko.

“That was not just a contract—”

“Please, let me go and don't tell him. He must be enjoying his moment now together with his real love. I'm done with my part. And I hope he'll be happy…”

Another fresh tear rolled down my cheeks as my heart skipped a bit. 

He was trying to hold me but I stepped backward. “Huwag ka lumapit.”

“Just hear him out first,” he begged one more time but I refused.

He doesn't need me but Gino.

Gino needs me right now and I can't let this pain dominate me. 

“Just go back with your friends. They might looking for you,” sabi ko at tipid na ngumiti.

Saglit siyang napatingin sa kaniyang relo at mukhang na-realize na napahaba ang usapan namin. 

Bumuntong hininga siya at nag-aalangan na tumingin sa akin.

“Come with me. They might looking for you, too,” balik niyang sinabi.

Umiling ako.

“Magpapahangin lang muna ako,” sabi ko.

“Will you still go?” tanong niya. Natahimik ako.

“Fine. Wait for us here. I'll bring Trevious with me and he'll explain everything to you,” sabi pa niya ngunit nanatili akong walang imik.

He breathed out again as he finally decided. 

“I'll be back, miss,” pinal niyang sinabi sabay mabilis na tumalikod at mabilis ang hakbang papalayo.

Sinamantala ko iyon upang maghanap ng pinto palabas. Alam kong hindi ako papakawalan ng lalaking iyon kung sinabi kong aalis ako.

He's the guy I saw while talking with Trevious. Siya ang kasama niya nang nanggaling mismo kay Trevious na walang papalit kay Fiona. 

Fiona.

Fiona.

Fiona.

That name is his Trevious real love.

Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa napadpad ako sa likod kung saan may daanan palabas. Nagmadali akong makahanap ng masasakyang ng bigla akong may nabangga.

Lumingon ako sa tao.

“I'm sorry—” naudlot ang sinasabi ko nang nakita ang taong nabangga. “D-Dr. Suarez?!” gulat kong tanong.

"Oh, Krizza. What are you doing here?" bakas din ng gulat sa kaniyang mga mata.

Mabilis akong napalingon sa loob ng restaurant. I was about to utter a word pero bigla akong niyakap ni Dr. Suarez na ikinagulat ko 

"Dr. Suarez..."

"I hate seeing you crying..." he whispered.

Dahan dahan akong humiwalay sa kaniya sabay tipid na ngumiti.

"Okay lang ako. Napuwing lang," palusot ko.

"You're not a good liar," he grinned. 

Oh sorry naman.

"Ano pa lang ginagawa mo rito?"

"Client," tipid niyang sagot.

"Kailan pa?" bakit 'di ko alam? I mean nagsasabi naman siya noon pero bakit ngayon hindi na?

"Last week. I can't contact you, Krizza. We can't reach you. And Gino said your phone is broken?"

Oh, I almost forgot. Bigla naman akong tumango sa kaniya. 

Oo nagkatotoo ang sinabi ko.

"Saan kana ngayon pupunta?" tanong ko ulit habang inaayos ang sarili.

He smiled at me. "I have my flight back to Cebu..." sabi niya sabay pakita ng bino-book niyang ticket.

Tumango-tango ako sa kaniya. Pero maya-maya lang ay may naisip akong ideya.

My eyes suddenly lightning while staring at him intently.

***

Habang nag-aayos ng mga gamit. Hindi ko maiwasan ang maluha. I know this is a selfish decision. Alam kong matatapos din ang lahat sa amin ngunit hindi ko inaasahan na sa ganito hahantong ang lahat.

Even though we have a contract that is not done yet. But I wish it was not just a fake marriage… I wish it was real so at least I have the right to ask him—

I cut off my words as I shook my head. Hindi ko na mababago ang nangyari na. 

Nagpahatid lang ako pauwi kay Dr. Suarez kanina kaya nakauwi ako agad ng walang nakakaalam na kahit sino.

Habang sinasarado ang dalawang maleta na naglalaman ng gamit ko ay hindi ko parin mapigilan ang pagbuhos ng luha sa aking mga mata habang pinagmamasdan ang buong kwarto. 

I will miss all the nights I shared with him.

Ngunit mabilis akong natarantang lumabas ng kwarto ng may narinig akong sumigaw mula sa baba.

"Trevious!"

Malakas ang sigaw ng boses babae.

Dali-dali akong bumaba sa hagdan at nakaharap ang taong sumisigaw ng malakas dahil sa galit niyang boses habang hinahanap si Trev. 

“Excuse me—”

Ngunit ganoon na lamang ang gulat ko ng bigla niya akong sampalin ng sobrang lakas na nagpanginig ng buong mukha ko.

"Hindi nga nagsisinungaling ang mga empleyado ko nang sabihin nilang bumalik ka!” She yelled at me angrily.

Kahit na ramdam ko ang panginginig ng buong katawan ko ay nagawa ko pa rin na makapagsalita habang hawak ang sariling panga, 

"M-Ma'am? Bakit po?" takang tanong ko.

Ano bang nangyayari? Sino siya?

Naiiyak na lang ako sa sakit ng panga ko.

Nakita kong bahagya pa siyang natigilan dahil sa sinabi ko ngunit muli ring bumalik sa nag-aapoy sa galit ang mukha niya.

"How dare you come back to my son's life? You fucking slut!" muling sigaw nito sa akin at bigla akong sinabunutan.

"Ma'am! T-Tama na po. W-Wala akong alam sa sinasabi ninyo..." nauutal kong wika kasabay nang pagbagsak ng luha ko.

"Really, huh?!" she hissed.

Binitawan nito ang buhok ko at mabilis na tinapon sa mukha ko ang mga litrato.

Napaigik ako nang naramdaman ang sumasakit na ulo. Manhid pa rin ang panga ko dahil sa pagsampal niya.

Ipinagsawalang bahala ko iyon at dahan-dahan kong tiningnan ang mga nagkalat na litrato kahit na nahaharangan ng luha ang mga mata.

Yet, my eyes suddenly broadened with shock.

I saw lots of photos of me. Wearing a dress with Trevious beside me. Meron pang picture ko na magkasama kami ni Trevious habang kaharap ang isang wedding planner. 

I even saw the picture na nakaluhod siya habang may hawak na singsing sa harapan ko.

Mas pinakatitigan ko ang mukha ng babae. Akong ako nga. Kamukhang kamukha ko.

But... no! That was not me!

My tears burst out more.

"T—That was not me..." mahinang bulong ko habang iniiling ang ulo.

"Stop lying, you slut!" sigaw muli ng ginang sa akin at hinagis muli ang huling larawa  na may mukha ko habang may kahalikan na ibang lalaki.

Oh my gosh! That was not me!

"H-Hindi ako 'yan!"

Umiiyak ako habang umiling-iling ang ulo sa ginang. I don't even know that guy!

"Really, Fiona? After all these years, You still denied it?!" she screamed at my face with so much outrage.

"M-Madam... "H-Hindi ako si Fiona." I sobbed. "K-Krizza. Krizza is my name." I clarified to her while my tears continued streaming down. I slowly bend my knees just to prove that what I'm saying is true.

But she gritted her teeth. "Stop lying Fiona. And you know what?"

Napa-angat ako ng tingin sa kaniya na bakas pa rin ang labis na galit sa mga mata habang nakatingin sa akin ng matalim.

"My son's really in love with you huh? Naghanap pa talaga siya ng kamukha mo! Dahil hanggang ngayon ay hindi ka pa rin niya makalimutan. He loves you, Fiona but you cheated on him!" she yelled. 

I saw her tears slowly fall down.

Ma'am. I'm not Fiona. Gosh! I'm krizza...

Nabalot kami ng panandaliang katahimikan sa loob ng bahay. Maya-maya lang ay dumukot ang kamay ng ginang sa loob ng kaniyang bag at may nilabas itong papel at nagsulat doon.

Mabilis nitong hinagis ang checke sa mukha ko.

"Layuan mo ang anak ko! Hindi ka bagay sa kaniya, slut!" sigaw muli ng ginang sa akin bago nag martsa palabas ng bahay.

Ako naman ay muling napahagulhol habang nakatingin sa cheke na may nakasulat na 10 Million at pirmado ng ginang.

'Don't fall in love with him. You will get hurt'

Luke's and Zoren's words suddenly came into my mind. Kaya ba lagi nila akong binabalaan?

Dahil dito?

Trevious offered me the fake marriage contract because I have the same face as his fiance. Fiona.

So all this time while we were together nakikita niya lang pala ako bilang fiance niya. Hindi bilang ako.

Hindi bilang si Krizza.

Lalong sumikip ang puso ko sa katotohanan. Para itong pinira-piraso hanggang sa huminto sa pagtibok.

Ang sakit. 

Mas gugustuhin ko pang malaman na ginamit niya lang talaga ako pang kama kaysa malaman ang katotohanan na nakikita niya sa akin ang fiance niya.

Kaya ba ganoon na lamang siya kung umakto.

When I first saw him. He's intimidating. The way he looked at me and the coldness of his voice made you shiver. Pero lahat ng iyon ay nagbago bigla. 

Dahil akala niya pareho kami ng fiance niya. I'm not Fiona for fucking shit! I'm Krizza Mae Cloropio! Not his fiance.

I don't even know who she is. We may have the same face but we are not related to each other. 

Napasabunot na lamang ako sa sariling buhok habang patuloy na bumabagsak ang luha.

Maya maya lang ay inayos ang sarili at mabilis na umakyat sa taas at kinuha ang dalawang maleta na nakahanda na.

Namataan ko ang cellphone na nakapatong sa ibabaw ng kama kaya agad ko itong inabot at diretsong tinawagan si Dr. Suarez.

Nakailang ring lang nang sagutin niya ang tawag ko.

"Doc, I want to come with you," saad ko.

"Are you sure?"

I breathed out heavily. "Yes, please pick me up at the same place where you dropped me off."

"Alright, Krizza, I'm on my way," he responded quickly.

"Okay. Thank you, Doc." 

"Anything for you."

I smiled a little as I ended the call. Buti na lang pala pinahiram niya sa akin ang extra cellphone niya kaya natawagan ko agad siya.

Ilang minuto ang lumipas ng may narinig akong bumubusina sanlabas kaya mabilis na akong lumabas ng kwarto hawak ang dalawang maleta.

Because of the sudden painful revelation. I've decided to end this shit. To end the marriage contract between us. 

To end the stupidity of being his fake wife.