Kabanata 13

Confuse

Nagpalipas muna ako ng ilang oras sa pamimili sa loob ng Mall upang malibang ng konti ang sarili. Kakaalis lang nila Gino at namimiss ko na agad siya. 

At mas lalo ko siyang maaalala kapag nakauwi na ako dahil mag-isa na naman ako buong maghapon dahil may pasok sa trabaho si Trevious.

Habang nasa loob ng mall ay hindi ko maiwasan ang mapangiti nang nakakita ng sofa bed. Agad akong pinamulahan ng mukha nang naalala bigla ang nangyari sa amin ni Trevious kaninang umaga. 

It's quick yet intense.

Naglakad-lakad ako hanggang sa napadpad sa wine area habang naglilibot sa grocery store, gusto ko sana bilhan si Trevious dahil nakita ko roon ang madalas niyang inumin na Black Label ngunit may bigla na lang tumawag sa pangalan ko.

"Krizza!"

Agad akong napalingon sa direksyon na pinanggalingan ng boses kung saan nakita ko si Anna na naglalakad palapit sa puwesto ko.

"Oy! Babaita, kumusta kana?" masayang tanong niya ng tuluyang makalapit sa akin.

Napangiti ako.

Kahit kailan talaga ang tining ng boses niya at hindi nawawala ang pagiging jolly sa sarili.

"Okay lang naman ako. Ikaw ba kumusta naman?" tanong ko pabalik.

She abruptly flipped her hair in front of my face. "Eto, maganda pa rin,” tugon niya. "Pero syempre, mas maganda ka." She chuckles.

Natawa na lang ako dahil sa kakulitan niya hanggang ngayon. Ngunit bigla na lang lumungkot ang mukha niya habang lumilinga sa paligid bago muling ibinaling pabalik ang tingin sa akin.

"Kahit gusto pa kitang makausap ng matagal Krizza wala na akong time. Kaya pahingi na lang ako ng number mo para may contact ano sa'yo. Marami kang iku-kwento sa akin," aniya kaya napangisi ako.

Mabilis kong inabot ang cellphone niyang nakalahad sa harap ko at agad ko naman tinipa sa keyboard ang number ko. 

"Sige, tawagan mo na lang ako pag hindi kana busy. Mukhang may tinakasan ka lang, e," pagbibiro ko dahil kanina pa siya palinga-linga sa paligid.

"Mismo!” she confirmed. “Teka nga babaita,” she paused while staring at me intently.

Nagtaka ako at bahagyang nagsalubong ang kilay na wari'y nagtatanong. 

“Ang blooming mo yata? I mean lalo ka pa yatang gumaganda ngayon?” pang-aasar niya.

Namula ako bigla.

"H-Huh?" maang kong saad.

"Siguro, lagi ka nang nadidiligan 'no? Sino ang nagpapatirik ng mga mata mo?" usisa nito sabay pinaliit pa ang mga mata sa akin.

Mabilis kong tinakpan ang bibig niya at agad nagpalinga-linga sa paligid dahil sa lakas ng boses niya. Buti na lang hindi narinig ng iba.

"Gaga ka! Ang ingay mo!" sita ko sa kaniya.

Bigla niya naman akong inasar lalo.

"So, meron nga 'no? Sino 'yan?" taas kilay na tanong niya.

"Ana, manahimik ka nga. Uuwi na ako," paalam ko habang sobrang nag-iinit na ang mukha.

“Sandali, sino muna ang lucky guy na—”

“Shh…” tinapal ko ang hintuturo ko sa labi niya kaya napahinto siya sa pagsasalita. “Next time sasabihin ko sa'yo pero huwag dito,” wika ko.

“Oo at hindi lang naman ang sahgot, e,” she laughed instead. “Pero infairness, ang galing niyang mag-alaga,” dagdag niyang komento.

Napatikom ang labi ko dahil hindi ko na talaga mapatikom ang maingay niyang bibig.

Subalit maya-maya lang ay lumingon siya sa likuran niya kung saan may nakatayong binata na parang may hinahagilap ito.

“Ay, bye na pala Krizza,” aniya. “See you when I see you!" nagmamadaling paalam niya at agaf na naglakad papalayo habang kumakaway pa kaya nginitian at tinanguan ko nalang siya ng ulo. 

She walked toward the guy that seemed looking for something… oh, looking for her.

I could see how she talked to the guy as if she was explaining. 

Sayang hindi ko natanong kung sa club pa rin ba siya nagtatrabaho.

Nang nawala sa paningin ko ang dalawa ay nagpatuloy na ako sa pag-ikot sa loob ng mall ngunit bumalik ang mga paa ko sa direksyon ng wine kanina.

Palabas na ako ng mall dala-dala ang mga echo bag na may mga laman ng pinagbibili ko.

Pasulyap-sulyap ako sa dala ko kaya hindi ko napansin ang daanan ko kung saan may nabangga akong matigas na bagay. 

Dahan-dahan akong nag-angat ng tingin sa harapan ko at hindi inaasahan ang taong nasa harapan.

"Luke?!" gulat kong sambit.

"Oh, Krizza. What a coincidence again," wika niya.

Mabilis na humulma ng ngiti ang labi ko. But as much as I want to talk to him kailangan ko na makauwi. Magdidilim na at baka wala na akong masakyan. 

"Sorry, Luke, pero mauuna na ako, kailangan ko pang magluto pag-uwi..." sabi ko sabay pakita ko ng grocery bags na binili ko.

Buti na lang talaga medyo malapit dito sa Tagaytay ang napili kong mall upang makipagkita kay Gino lalo na at nasabi kong dito ako nagtatrabaho.

"Oh, Don't tell me?"

Agad naman akong tumango.

"Hindi talaga titigil iyon hanggat hindi niya nakukuha ang gusto niya."

Bigla naman akong nagtaka dahil sa sinabi niya. Biglang umusbong ang kaba sa dibdib ko.

"W-What do you mean Luke?"

He sighed. "Nothing. Let's go. Hatid na kita. Malapit lang din doon ang uuwian ko ngayong gabi..." saad niya at tinulungan ako sa dala ko.

Tumango lang ako at hindi na tumanggi pa tutal magkaibigan naman sila ni Trevious. Nabibigatan na rin ako sa dala ko.

Habang nasa biyahe, nabalot lamang kami ng katahimikan ni Luke. Walang nagtatangkang magsalita.

Ngunit maya-maya lang ay tumikhim siya na bumasag sa nababalot na katahimikan at siyang nakakuha ng atensyon ko.

"So, how's your life with Trevious?" he suddenly asked.

Napalunok ako.

"O-Okay lang naman."

Tumango lang ito at muling nagpatuloy sa pagmamaneho. Muling binalot ng katahimikan ang loob ng sasakyan hanggang sa huminto na ang sasakyan.

He turned off the engine as I take my seat belt off. Huminto lang ang niya sasakyan malapit sa bahay kaya hindi na malayo ang lalakarin ko papasok sa loob.

"Thank you," saad ko.

"Don't mention it. Next time huwag ka magpapagabi sa labas lalo na kapag wala kang kasama delikado pa naman sa daan." 

Tumango lang ako sa kaniya. Akala ko aalis na siya subalit nanatili siya sa kinaroroonan.

"G-Gusto mo ba magpakita kay Trevious?" tanong ko. "Baka matuwa iyon," dagdag ko habang nakatitig sa kotse niya.

"Hindi na. Just send my regards to him," seryosong sambit niya.

"S-sige."

Akmang tatalikod na ako ng muli siyang magsalita.

"Krizza..."

Mabilis akong napalingon sa kaniya. Ano bang problema niya? May sapak yata silang magkakaibigan, paiba-iba ng mood.

Ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko habang hinihintay ang susunod niya pang sasabihin.

He breathed out heavily. "Don't fall in love with Trevious..." muling paalala niya bago mabilis na pinaharurot ang sasakyan paalis.

Don't fall in love with Trevious.

Don't fall in love with Trevious.

Nagpaulit-ulit sa isipan ko ang mga katagang binitawan niya at hindi ko namalayan na nakapasok na pala ako sa loob ng bahay.

Hanggang sa…

"Where have you been?!" 

Galit na boses ang sumalubong sa'kin mula sa hamba ng pintuan. His deep and cold voice thundered around the house making me tremble in so much frightened.

What happened?

"M—Mall..." nauutal na sagot ko.

Napatitig ako sa kaniya. At sa kamay niya.

Dahan-dahan naman siyang lumapit sa'kin na walang ekspresyon ang mukha at mariing nakakuyom ang mga kamao at mas lalo pang nagpanginig sa kaibuturan ko.

"Really?!" he sounded so pissed.

Mabilis ko namang pinakita ang dala kong grocery bag. Kinakabahan ako dahil sa naging binungad niya sa akin. Pero mabilis niya lang itong hinablot sa akin at bumagsak sa sahig. 

My eyes suddenly widened in shock. Ang mga bote ng wine!

Akmang pupulutin ko na ito ng bigla niyang hinaklit ang braso ko patungo sa kwarto at padarag akong tinulak pahiga sa kama. Bahagya pang tumama ang binti ko sa paanan ng kama kaya palihim akong napaigik sa sakit.

When I looked at him. I was enveloped with so much fear because of his dark expression. At konting galaw mo lang ay parang masasaktan ka na niya ng pisikal.

What happened to him? I asked my mind. Maayos naman kami kaninang umaga.

"T—Trev..." nanginginig ang labi ko habang inuusal ang pangalan niya kasabay ng pamamasa ng mga mata ko.

I saw him smirking and the way he looked at me it looked like I'm a disgusting human.

His eyes narrowed. "Whos' next, after me?" he asked using a cold voice that sent shivers into my spine.

But I don't know what he's talking about. Nanatili akong tahimik habang ramdam ang tala-talahib na pag kabog ng dibdib.

"Who fucks you next, after me?!" he shouted at me angrily. 

Tuluyan nang bumagsak ang mga butil ng luha mula sa aking mga mata.

"W—Wala..." I was trembling.

"Oh, really?" hindi makapaniwala na saad nito.

Dahan-dahan akong tumango kahit na patuloy ang pagragasa ng mga luha sa mata ko. Nanliliit sa sinabi niya. 

What did I do?

Mas lalo akong kinabahan ng mabilis niyang hinubad lahat ng saplot niya at mabilis na umibabaw sa akin.

"Ah!"

Napatili ako nang bigla niyang pinunit ang suot kong dress. Sunod ang bra at pati na rin ang underwear ko. 

Agad kong niyakap ang sarili pero bigla niyang tinabig ang kamay kong nakaharang habang matamang pinagmamasdan ang kahubdan ko.

"Stop fooling me, Krizza!" mariin niyang sinabi.

Napaatras ako dahil sa kabang nararamdaman. Parang hindi ko siya makilala. His blood shot brown eyes seems dominated by anger, therefore, there still a worriness written on it.

He’s not Trevious that I know for the past few months. Yes, sometimes he may be cold but above it all, he still cares about me.

Isa-isa niyang hinubad ang kaniyang damit sa harapan ko. Halo-halo ang emosyon sa kaniyang mga mata.

There, there’s a reason with it. Hindi siya magiging ganito kung wala. Tumayo ako nilabanan ang kabang nararamdaman. 

Bumaba ako sa kama at diretso siyang nilapitan. I wanted to know why he was acting so weird, where in infact, wala ito sa aggreement. 

I'm just his fake wife, his bed warmer and nothing more.

Pero bakit ako apektado sa kaniya? Parang ang bigat-bigat sa dibdib na makita siyang ganito sa akin.

I went closer to him as I touch his arms. Kumibot ang labi niya at alam kong naapektuhan siya. 

What happened to him? Gulong tanong ko sa isipan.

“Ano bang nangyayari sa’yo? Maayos pa tayo kaninang umaga…” halos pabulong kong sinabi.

“You lied to me, Krizza. And I hate it,” iritado pa rin ang boses niya ngunit hindi nakawala ang takot roon.

“Trevious…”

“Why can’t you just stick with me?” huminahon ang boses niya. “I can give whatever you want, Krizza. I can give everything…”

My heart skipped a beat in curiosity. Our eyes met with full of unexpressive emotion. But he just stared at me back coldly like I did something wrong.

While staring at him, I slowly touch his face down to his face, down to his neck which makes him groaning. 

Sinamanatala ko iyon. Hinila ko ang kamay niya at pareho kaming bumagsak sa kama.

If this is the only thing to lighten his mood then I will. I will do it. After all, it’s still my part… being his fake wife.

“I’m gonna punish you tonight, Krizza. For lying and for breaking the agreement. Remember, I'm your husband and no other man while you are on my side…” napapaos niyang sinabi bago mabilis na naglakbay ang kamay niya sa buong kahubdan ko.

“W-Wala akong ibang lalaki—”

“I wouldn't act like this if I didn’t saw anything,” aniya at inumpisahan nang halikan ang leeg ko sa agresibong paraan. “But yeah, no one could pleasure you like what I did… because you will always be mine, by hook and by crook.”

Gusto kong umasa sa sinabi niyang iyon na balang araw ay hindi na ako magiging asawa niya lang sa kapirasong papel. Na hindi lang nakakontratang babae sa buhay niya 

Ngunit ang malaking palaisipan sa akin ay kung bakit ganoon na lang kung magpaalala ang magkakaibigan sa akin.

Na para bang ayaw nila ang ginagawa ni Trevious sa akin. At para bang may mas malalim na dahilan kung bakit ako inalok ni Trevious na magpanggap bilang asawa niya.

When his lips kissed my neck, napapikit ako.

But eventually, Luke voice echoed on my mind reminding that I shouldn't… I shouldn't fall in love with Trevious.

Pero paano? 

Paano mangyayari iyon? Paano ko pipigilan ang nararamdaman ko kung tuluyan na akong nahulog sa kaniya.

Seeing him mad at me awhile ago makes my heart broke into pieces. 

I don't even want to feel this way because I'm just a contractual fake wife but it's too late… I already fell in love with my fake husband.

Trevious.