Gece pusu kurarak Cenk'in yatağına konmuştu gene. Ne zaman takvim on üç Nisan'ı gösterse on dört Nisan'a geçmek daha bir zor olurdu sanki.

Hem zor hem acılı.

Yatakta ceset gibi yatarken kendi benzetmesine gülümsedi tavana bakarak.

Gözleri hep açık ceset.

Gece bile rahat yoktu. Ne kadar zaman olmuştu deliksiz bir uyku çekmeyeli ya da kaygısızca iki tek atmayalı. Varsa yoksa namlunun ucunda uçurtma uçurmaktı hayat.

Bir anda düğmeye basılmış gibi doğruldu yatakta. Sağ tarafına baktı. Telefona kararsızsa bir süre baktı. Önce hazır olup olmadığını anlamak istedi ama zaten buna asla hazır olamazdı ki.

Telefonu robot gibi aldı eline. Saat 03.45 ti. Bir süre ekranda baş parmağını gezdirdi. Damla damla kararsızlık akıyordu her bir halinden. Şu an uyumadığını biliyordu. Hele ki böyle bir günde... Asla.

Hiç düşünmeden aradığında salisiyeleri bile aratmayan hızla telefon açıldı.

Cenk konuşmadı. O da...

Sadece telefonun ucunda ki nefes alışverişleri duyuyordu. Cenk ise tam tersi bir heykel gibiydi.

Sonunda yine aynı şey oldu.

Karşı taraftan hıçkırık sesi geldi önce. Sonra sızlanma. Acı çeker gibi ses.

Cenk öfkeyle gözlerini yumdu. Bağırmamak için tuttu kendini. "Yapma bunu!" Demek istedi. "Yapma bana. Ağlama. Sadece var ol, yaşa ama yaşatma."

Ve kadın haykırarak konuştu. "Neden?" diye sordu yalvarırcasına ses. " Neden bana bunu yapıyorsun?" Neden konuşmu..."

Cenk anında telefonu kapadı. Boş ve karanlık odaya baktı nefes nefese. Sanki kilometrelerce koşmuştu. Yine panik atağı tutmuştu. Kalbinin bu kadar hızlı atması değildi sorun olan. Hala nasıl yerinde kalıyordu onu anlamıyordu işte.

Sanki tavan daha da yaklaşıyordu kendisine. Zeminin bir ucu kalkarken çerçeveler yamuluyordu. Hayır dünyası başına yıkılmıyordu, evrilip çevriliyordu. Bükülüyordu. Şekil değiştirip yoklukla bir oluyordu.

Nefes almak için ağzını açtıkça paniği onunla yarışırcasına daha da artıyordu. İşte yine de yüreği ağzından çıkmıyordu. Siyah tişörtünü yırtıyor, çıldırırcasına bir umut kurtulmayı diliyordu. Çok isterdi bunun bir kalp krizi olmasını. Ama bu sadece psikolojik bir rahatsızlıktı.

Kötü olmayı dilememişti. Kan ter içinde yatağına geri yatarken iki büklüm oldu ve Leyla'nın da aynı şekilde aynı halde yatağında olduğunu hayal edebildi ama başka adamın kollarında.