Kabanata 23

Mabilis akong kinaladkad ni Noel nang makapasok na kami sa condo unit niya. No'ng una ay nagulat ako kung bakit dito niya ako dinala. Pero kalaunan ay hindi na ako nakapagreklamo dahil baka mas lalo pang lalaki ang gulo. 

I felt how tight he was holding my wrist. Tila may halo itong galit. I know na naiinis siya sa ginawa ko, at alam ko rin panigurado na nakita niya ang live ko kaya siya napasulong agad doon sa bar. 

On our way here, tahimik lang ito kahit ni isang salita mula sa kaniya ay hindi ko man lang narinig. He's really upset. 

"Noel, ano ba?!" singhal ko sa kaniya ng bigla niya na lamang akong itinulak sa kama nang makapasok kami sa silid niya. Naramdaman ko namang umiikot ang aking paligid. 

Ang tingin niya kanina sa akin na galit ay nag-iba. He's now looking at me in a different way. Iyong may halong pagnanasa. 

Umupo ako nang maayos sa inupuan kong kama. I closed my hips, which parted dahil sa pagtulak niya sa akin. Ngayon ko lang naramdaman ang hindi pagka-komportable sa suot kong maiksing skirt at spaghetti dahil sa aking posisyon ngayon. 

I bit my lips when he used his eyes to trace my body from head to toe. 

"Dance," malamig niyang utos. Napadilat naman ang mata ko sa gulat. 

I clenched my fist because of what he said. Seriously? Is he making fun of me? 

"Dance!" utos niya pa na pasigaw. Nagsitayuan naman ang balahibo ko sa nais niya. "You love dancing, right? Then dance in front of me," he added. My lips opened for what he wanted me to do. 

"W-what? Are you losing your mind?" He laughed. Nababaliw ba siya? 

"Sumayaw ka nga kanina, ngayon ayaw mo na?" Pero wala sa kaniyang sinabi nakatuon ang atensyon ko nang maramdaman ko naman muli na umiikot ang aking paligid. I was holding my head and tummy nang kumalam ito. Nadududuwal na ako. "Come on, show that talent to me—" Hindi ko na magawang pakinggan ang buo niyang sinabi nang walang pasabi kong tinakbo ang banyo ng kaniyang k'warto. 

Suka lang ako nang suka. Feeling ko ay lahat na yata ng alam ng aking tiyan ay nasuka ko na. Namamawis naman ang aking katawan gawa rito. 

Pansin at rinig ko ang yabag ng sapatos ni Noel na papalapit sa dirskayon ko. Sakto lang ang laki ng banyo na niya para magkasya kami sa loob. 

"Iyan na nga ba ang sinasabi ko, Carolina," komento niya. He bent his knees, para mapantayan ako. Agad niya namang hinawi ang buhok kong naging sagabal sa aking pagsuka. He also rubbed my back gently. 

"Ano ba kasi ang pumasok d'yan sa kokote mo at uminom ka nang marami, ha?" pangaral niya. 

Hindi ako nakaramdam ng kahit kunting hiya, sapagkat sanay na ako sa ganitong tagpo naming dalawa. He always do this everytime that I get drunk. When I felt okay, I glanced at him to response. 

"Paminsan-minsan lang naman, eh. Nagkatuwaan lang kami nila Sammuel," matamlay kong tugon. Itinuon ko muli ang atensyon ko sa kubeta. Kaunti lang naman ang naisuka ko. 

Mayamaya pa ay tumayo siya, para bang may kinuha ito sa kusina ng kaniyang condo. Hindi na ako nag-abalang sundan siya ng tingin sapagkat naramdaman ko naman na susuka ulit. Hindi ko na maipinta ang aking naramdaman, tila kakaiba talaga ang tama ng alak sa akin. Ngayon lang kasi ulit ako nakainom. 

Napabaling naman ako sa aking gilid nang may inalok siyang isang tasa. Naamoy ko naman ang aruma nito. It was a coffee, my favorite. Kopiko blanca.

"Drink this,"  utos niya na agad kong sinunod.

He bent his knees again, saka ko lang namalayan na may bitbit pala siyang efficacent oil. Ihinaplos niya iyon nang dahan-dahan sa kamay at likod ko, ramdam ko naman ang lamig ng palad niya. I felt relief when I smelled the mentol scent from it. Medyo gumaan ang pakiramdam ko. Ilang sandali pa ay tumigil siya nang matapos niya akong masahiin para gumaan kahit paano ang aking iniinda.

He rubbed my hair first before talking again. 

 "Go, collect yourself. I'll cook something for you. Dadalhin ko na lang dito para hindi ka mahilo lalo," pag-alalang bilin niya. Tumango naman ako bilang tugon saka niya tuluyang nilisan ang k'warto.

I didn't waste my time and followed what Noel wanted me to do. When I felt sober and better, saka ko lang naisipang maligo para linisin ang aking sarili. God, this is enough for today. 

"How's your feeling? Nasusuka ka pa ba?" tanong niya nang makalabas na ako sa kaniyang silid. Naabutan ko siyang busy sa kakahanda ng pagkain namin. 

I was wearing his boxer shorts and a white T-shirt. Malaki nga ito sa akin, pero at least comfortable ako. 

"Mas better kanina," I said casually. Dumako ako sa kaniya, tumayo lang ako sa harap nito. Hindi na ako nakapaghintay pa na puntahan niya ako sa k'warto kaya naisipan kong sundan siya rito. "S-sorry," nahihiya kong sabi, nakayuko. 

"J-just don't do that again, okay?" Tumango naman ako nang marahan. "Come here, give me a hug," matamis niyang utos. Tumungo naman agad ako kung saan siya nakatayo. Binitawan niya muna ang hawak niyang mga pinggan saka ako niyakap nang mahigpit. 

I missed him. I missed us...like this.

"I know that live was only available to me. I noticed na naka-custom iyon. But, Love, please don't do that again?" pakiusap niya ulit. 

Medyo ko niluwagan ang pagkayakap ko rito para makita ang ekspresyon niya sa mukha. There was a bit of worry about it; napangiwi naman ako. 

"Sorry, Mahal. Promise, hindi na mauulit."

"Tell me," aniya. Napakunot naman ang noo ko sa nais niyang idugtong. "What is the reason behind it? I mean, bakit nag-live ka at naisipan mong sumayaw sa dance floor with those men, mm?"

Kumalas ako nang tuluyan sa yakap niya at nagtungo sa may mesa para makaupo sa upuan na nakap'westo rito. 

"It was Mabhel," tipid kong pag-amin. Napatingin naman siya sa akin ng seryoso. 

"What about her?"

"You were with her earlier, right?"

"What? No! Nasa school lang ako all the time," diretso niyang tugon. Ako naman ngayon ang nagkunot ng noo sa harap niya. 

"B-but... I saw you with her—sa post niya. Naka-tag ka," I replied seriously. 

"Ha? Let me see," he asked. Agad ko namang pinakita sa kaniya ang post na aking nais puntuhin. I searched for it in my gallery, na screenshot ko kasi. 

Well, I am good at it. We girls are. 

Noel is seriously looking at the picture at which I am pointing. Nagawa niya pa nga itong kunin sa akin para mas lalong makita ang larawan. Hindi pa nagdaan ang isang minuto ay narinig ko siyang napamura nang mahina. 

"Baby, that was a long time ago," aniya. I bit my lips. "Look, medyo mataas pa ang buhok ko n'yan. Walang aruga. That was when we broke up, taon na yata ang nagdaan ng larawan na 'yan," he explained. Napaisip naman ako. 

"So, bakit ngayon niya pa ito na-post?  What's her purpose?" I asked curiously. Nagkibit balikat siya. 

"I dunno as well. Don't worry, I asked her to delete that one. I don't like it either."

"No, Love. It's okay..." I paused to trail off. Huminga ako nang malalim at hinarap siya. He's now facing me. Kinuha ko naman ang mga kamay niya't hinawakan. "Akala ko lang kasi kanina 'yan. Sorry kung hindi ko man lang inaral ang buong larawan at nag-react agad," I admitted shyly. 

He gulped hard and touched my chin. "It is your right to feel jealous, Love. Saka tungkulin ko rin na alamin ang dahilan nito. Sorry also," malambing niyang paliwanag. 

"Kain na tayo?" I asked. He nodded. 

Bago pa man siya naupo ay nagawa niya muna akong suyurin ng tingin. Napalunok naman ako sa tingin niyang sobrang lagkit, tila ayaw akong tantanan. 

"You still look better with my clothes, baby. Damn, so sexy!" komento niya na ikinalaglag ng aking panga. 

My day went so well with Noel. Feeling ko nga ang tagal natapos ng araw na araw ko siya. Sana gano'n na lang palagi.

"Sorry, Class, but our final demonstration will be moved next week. I have an important matter to attend. Nais ko mang humindi pero wala akong maggawa. I hope you'll understand. Siguro way rin ito para mas lalo pa kayong makapaghanda," mahabang lintanya sa amin ni Miss bago kami iniwan para makaalis. 

I heard my classmates loud voices in victory. Para silang nanalo at nag-champoin sa isang paligsahan. I was also happy for us, but that's not what I'm thinking right now. 

I let out a deep breath when everything was sinking into my mind. Medyo nasarado talaga ang isip ko ngayon kasi kung saan-saan na napadpad ang utak ko. Dad texted me earlier that he would be home to discuss some important things between me and mom. 

Hindi naman sa naging paranoid na ako, pero paano kung aaminin niya sa amin na tama ang hinala ko. O, hindi kaya'y nais niya ring hiwalayan ko si Noel? 

Imbis na maging masaya ako sa announcement ni miss, mas pumaibabaw sa akin ang text ni daddy. God, please enlighten my mind. I need to breathe for awhile. 

"Buti na lang, hindi na tuloy. God hears my prayer. Hindi pa kasi ako fully prepared," biglang k'wento ni Monique. Napabalik ako sa wisto sa sinabi niyang iyon. 

Napatingin lang ako sa kaniya, pero ang utak ko ay parang wala sa akin. 

"Oo nga, eh. Kaya wala pala akong ganang gawin ang mga 'yon kasi ito pala ng mangyayari," Jeddah shared also. 

My hand is on my face, nakatulala ako. Wala pa rin akong gana na sumali sa usapan nila. Napansin siguro ng dalawa ang mood ko kaya gumawa ito ng ingay lalo. 

"Ano'ng mukha 'yan, Mercado? Look, all of us here are celebrating while ikaw, nag-e-emo ka r'yan," Monique commented. Napaayos naman ako sa aking sarili. Matamlay ko silang tiningnan. 

"Hindi pa rin ba kayo okay?" pag-aalalang tanong ni Jeddah. 

Kapag siya talaga ang nagsasalita, mas lalo akong naging emotional dahil sa tinig niyang sobrang hina at banayad. 

"We're okay naman. Hindi naman si Noel ang iniisip ko," I responded, emotionless. 

"Right! I get it. Si Tito na naman ba?" saktong hula ni Monique na nagpatango sa akin. "Nanghihinala ka pa rin?"

"Dear, stop overthinking. That's not good on you anymore," si Jeddah. 

"Yeah. Ang mabuti pa, puntahan natin si Sammuel at ang baby mo sa room nila, gala muna tayo saglit sa mall," she recommended. Blangko naman ang ekspresyon ng aking mukha sa nais niya. 

"May klase pa yata ang mga 'yon," angal ni Jeddah. Monique chuckled. 

"Wala 'yon, believe me. Let's go?" yaya niya ulit. Pipigilan ko sana siya, kaso nagawa niyang hilain ang kamay namin ni Jeddah na ikinasunod namin sa kaniyang plano. 

Tahimik akong napasunod sa kaibigan ko nang mapagpasyahan namin lahat na libutin ang mall. Tama nga si Monique, wala na ngang klase ang mga boys. 

I was about to follow them, turning to the right, when someone grabbed my hand slowly. I immediately arched my brows in confusion. 

"Huwag ka nang sumama sa kanila. Just follow me," suhestiyon ni Noel. Natawa naman ako sa reaksyon na kaniyang ginawa. 

Nasa gitna kasi ng baba niya ang kaniyang hintuturo, tila nagsasabi na huwag akong maging maingay. Nagpatianod naman ako sa aking kasintahan at hinayaan siya na dalhin ako kung saan niya kami gustong magpunta. 

"Where are we heading, Love?" tanong ko nang mapansin kong halos kanina pa kami lakad nang lakad ni Noel sa mall. Hindi ko na rin mahagilap sila Sammuel, nagtataka na siguro amg mga iyon kung nasaan na kami. 

He got a chance to stop walking and faced me. "You seemed preoccupied; want to escape for awhile?"

Hindi niya naman mapigilang alisin ang buhok na nagkalat sa aking mukha at iniayos ito.

I sighed. Napansin ko naman ang massage corner ng mall na nasa may 'di kalayuan ng kinatatayuan namin ni Noel. Marami rin ang taong naririto ngayon, estudyantw gaya namin at nakauniporme rin. 

"Magpapamasahe tayo r'yan?" I asked back. 

"You want? Or mas gusto mo do'n?" he asked in the bookstore area of the mall. Nagningning naman ang aking mata sa aking nasaksihan. 

Feeling ko naman ay nabuhayan ako ng dugo sa nais niya. "What do you think?"

"I know mas pipiliin mo 'yon, tara?" I nodded with a big smile drawn on my face. "I want you to read something with me. I just miss your voice, always," he added while we were heading to the bookstore. 

This is one of my favorite scapes. Scapping the world with Noel. With my safe place.