Er moet iets zijn wat ze kan doen. Iets wat haar lot verandert. Lowa heeft alleen geen idee wat. De hele nacht heeft ze geprobeerd om wat te verzinnen, maar haar ideeën zijn op. Dus staart ze zwijgend naar de deur. Wachtend tot the Joker haar komt halen. Het voelt vreemd om hier te zitten. Ze heeft dit aan niks verdiend. De enige reden dat ze nog leeft, is dat hij haar mag.

Dan wordt er zacht op de deur geklopt. 'Lowa?' vraagt de stem van the Joker. 'Are you awake yet?' Zijn stem klinkt warm en zacht.

'Yes, I am,' antwoordt ze. Ze voelt even aan het pistool in haar holster. Hierna hoeft ze het nooit meer te gebruiken, belooft ze zichzelf.

'Let's go, I have a surprise for you!' zegt hij jubelend. Geduldig wacht hij tot de deur van haar kamer open gaat en ze naar buiten stapt. Hij glimlacht breed en heeft zijn handen ineengevouwen.

Ze zucht geluidloos en zet dan een glimlach op haar gezicht en stapt naar buiten. 'I'm curious,' zegt ze, zich afvragend of the Joker wel weet hoe hij leuke verrassingen moet bedenken. Elke 'suprise' tot nu toe was vreselijk. Elk spel, elke conversatie.

Hij pakt een blinddoek achter zijn rug vandaan en houdt het met gestrekte arm voor hem. 'Do you trust me?' vraagt hij, haar aankijkend.

Ze legt de handen op de zijne en laat de blinddoek over haar ogen glijden. Ze weet dat ze veilig is, maar het is geen fijne veiligheid. 'If you wanted to harm me, you would already have done so. You're a man of your word.'

Hij gniffelt. 'You know me well,' zegt hij. Hij legt zijn handen om haar schouders en leidt haar door de gangen. Ze lopen langzaam en waarschuwt haar voor afstapjes, opstapjes en andere onverwachte dingen die er eventueel zouden kunnen gebeuren. Dan stopt hij haar door zacht aan haar schouder te trekken. 'We arrived at the surprise,' zegt hij zacht.

Ze glimlacht. 'You're really good at making things exiting.'

Hij zet een paar stappen opzij en glimlacht. 'Take your blindfold off,' zegt hij dan. Zijn glimlach is nog nooit zo groot geweest.

Gespannen trekt ze haar blinddoek af, geen idee hebbend wat hij nu weer gedaan heeft.

Voor hen staat een chique gedekte tafel, met een fruitmand vol lekkere appels. Kleine lichtjes staan aan, bijna alsof het kerstmis is. Er zijn croissants, thee en andere lekkere dingen. De handlangers zijn al vertrokken, dus hij moet dit helemaal zelf hebben klaargezet.
Trots kijkt hij naar de gedekte tafel. 'I thought you would like a nice breakfast to start this beautiful day.'

Haar mond zakt open. 'That's so kind of you.' Dit was wel het laatste wat ze had verwacht. Hij moet echt om haar geven als hij dit allemaal voor haar heeft gedaan. Hoe kan hij zo blind zijn? Hoe kan hij zo verlangen naar iemand die hem begrijpt? Het is alsof hij alles is vergeten. Maar de kleine sneden, veilig verborgen onder haar kleding herinneren haar aan wat ze hier doet.

Hij glimlacht naar haar. 'Go take a seat and eat something! This isn't just decoration,' lacht hij. Voorzichtig duwt hij haar richting een stoel waar een bord voor staat. Deze keer zitten ze tegenover elkaar, in plaats van dat hij aan het hoofd zit en zij aan zijn zijde. Galant schuift hij de stoel voor haar achteruit.

Ze gaat voorzichtig zitten. Het voelt vreemd hoe hun relatie opeens veranderd lijkt te zijn. Hij behandelt haar bijna alsof ze zijn dochter is. Hij lijkt vergeten te zijn wat hij Reyna heeft gedaan. Dat dit feestmaal voor haar meer op een galgenmaal lijkt. Al is zij niet degene die straks sterft.

De man gaat tegenover haar zitten en schenkt koffie in. Dan pakt hij een broodje uit de mand en smeert het met iets dat lijkt op jam.

Ze pakt een croissant en neemt een hap. De heerlijke smaak vult haar mond. Als dit haar toekomst met deze man is, misschien kan ze er dan ooit aan wennen. Nee, verwerpt ze de gedachte direct. Dat mag ze niet laten gebeuren.

Hij glimlacht. 'What do you think? You like it?' vraagt hij als hij een slok koffie heeft gedronken. Dan legt hij het mes dat hij in zijn hand heeft neer en neemt een hap van zijn broodje.

'I love it,' antwoordt ze vriendelijk. Heel even twijfelt ze of ze het echt meent, maar dan besluit ze dat het niet zo is. Hij kan zijn daden niet goedmaken met liefde.

Zijn glimlacht wordt groter en groter.

Als ze haar croissant op heeft kijkt ze hem aan. Van zijn glimlach gaan haar ogen langs zijn lichaam, richting het pistool in zijn holster. Wat als ze het afpakt? Hem neerschiet met zijn eigen wapen. Nee, daar houdt hij vast rekening mee. Dat hij doet alsof hij haar vertrouwt, betekent niet dat hij dat echt meent. Ze pakt een appel en neemt een grote hap. Een straaltje zoet sap druipt over haar kin.

'After we are done here, I arranged a trip to my home country,' zegt the Joker als het enige tijd stil is geweest. 'It was a beautiful country. I'll show you all the finest of places I know there are. Some of them are still intact!' The Joker zet zijn kop neer en glimlacht licht. 'You'll love it!'

'I would love to see everything.' Het kost haar moeite om de huivering die door haar lichaam gaat te verbergen. Dit wil ze niet. Als ze met hem meegaat, dan vergeeft ze het zichzelf nooit. Nogmaals glijden haar ogen naar zijn wapen. Dan legt ze de half opgegeten appel neer en staat op. Ze dwingt zichzelf haar afschuw te onderdrukken.

The Joker kijkt naar haar. 'Are you ready to go?' vraagt hij, terwijl hij ook opstaat. De tafel is een stuk leger dan toen ze binnenkwamen. De lampjes schijnen nog vrolijk, alsof ze enig licht kunnen bieden in deze duistere tijden en toch doen ze hun best.

'Almost,' zegt ze en ze stapt op hem af. Voorzichtig slaat ze een arm om hem heen en drukt zich tegen zijn warme lichaam aan.

Heel even schrikt hij, maar hij drukt haar niet weg. Snel herstelt hij zich en legt zijn handen losjes op haar rug. 'You are a brave little thing,' zegt hij liefkozend.

Ze glimlacht ditmaal oprecht. Haar hand schiet naar zijn wapen die hij achterop zijn zij heeft hangen. Snel trekt ze het uit het holster en plaatst haar wapen op zijn plek. Hoeveel kogels er in zitten weet ze niet. Het zijn er vast minder dan er in zijn pistool zitten. Als ze dit doet maakt ze misschien een kans. Haar hart klopt in haar keel als ze hem los laat. Hij geeft geen enkele reactie. Opgelucht kijkt ze hem aan. 'Now I'm ready.'

Hij laat haar los en knikt. Zijn wangen lijken meer kleur te hebben dan normaal, maar hij laat het in zijn houding niet zien. 'Great! Let's go, shall we? Today, everything ends.' Hij loopt naar de deur, het ontbijt achterlatend en begeeft zich met grote stappen naar de ruimte waar Elina en Iris vastzitten.

Lowa volgt hem in stilte. Een naar gevoel klemt zich aan haar vast. Nu is de groep niet meer het enige wat ze heeft verraden. Als hij ontdekt wat ze heeft gedaan, zal het haar dood worden. Dood. Ze was er niet bang voor, ze is het nog steeds niet. Toch blijft het een naar woord. Het smaakt bitter in haar mond, maar er is geen weg terug. Ze heeft haar keuze gemaakt.

Hij legt zijn hand op de deur en wacht tot Lowa er ook is. 'And so it ends,' zegt hij langzaam, terwijl hij de deur opent. Hij laat haar voorgaan.

Ze stapt naar binnen de twee aankijkend. 'Good morning, I hope you had a good night,' zegt ze kil. Ze moet nog heel even volhouden.

Elina en Iris staan geschrokken op en kijken haar woedend aan. 'Wat denk je zelf, brilsmurf?' sist Iris vol haat. Haar oranje haren omlijsten haar hoofd alsof het vlammen zijn. 'We zitten hier te wachten tot jij een kogel door onze kop jast.'

Elina zwijgt en kijkt naar haar vuile schoenen. Gedachten razen door haar hoofd. Ergens heeft ze hoop op een goed einde, al durft ze zich er niet aan vast te houden, bang dat de ijskoude waarheid dan harder aankomt.

'Don't be rude!' zegt the Joker luid. 'She's doing you a favor. We will help you out of this miserable place we call our home, so you better show some gratitude.' Hij kijkt Lowa aan en knikt, ten teken dat ze verder kan praten.

'Shall we just finish it?' vraagt ze. 'I think everyone knows why we're doing this by now. If you can't end that war of yours, we'll destroy everything you love.' Ze is blij als de woorden eruit zijn en the Joker haar angst niet lijkt te hebben gezien. Ze vraagt zich af hoe niemand haar hart hoort bonzen. Het geluid lijkt door haar hele lichaam te galmen.

'Well, let's do it then,' zegt hij dan. Hij heft zijn wapen op Iris en glimlacht. 'I never liked you anyways.'

Lowa volgt zijn voorbeeld en richt haar pistool op Elina. Als ze nu de trekker over haalt dan kan ze met the Joker meegaan. Dan zal ze het leven krijgen waar ze voorheen enkel van heeft kunnen dromen, maar ze wil niet leven over het bloed van anderen. Ze wil niet aan tafel zitten met de man die de enige om wie ze gaf heeft genomen. Dat weigert ze. Ze kan dit spel niet langer spelen. Dus wacht ze tot de man de trekker overhaalt. Stiekem hopend dat zijn wapen leeg is.

The Joker let niet op Lowa en zonder met zijn ogen te knipperen, haalt hij de trekker over. De knal die klinkt is oorverdovend luid. Het galmt na in de nu bijna lege ruimte en Iris zakt als een lappenpop in elkaar. Ze had geen tijd meer om te schreeuwen, laat staan iets te zeggen. De man houdt het wapen stevig in zijn hand geklemd, maar zijn arm hangt nu langs zijn lichaam. Zijn gezicht staat emotieloos. 'Finish it, Lowa,' zegt hij, als hij zich omdraait naar Lowa en ziet dat Elina nog steeds leeft. 'Or do you need me to do it?' vraagt hij zacht, bijna alsof hij een vader is die een dochter helpt met het oplossen van een moeilijke puzzel.

Lowa kijkt van hem naar de trillende Elina. Tranen lopen over de wangen van het meisje. Lowa bijt op haar lip. 'I can do it, you don't have to,' rolt er bijna automatisch over haar mond. Dan zet ze een stap bij the Joker vandaan. Ze werpt een blik op het lichaam van Iris. Veel valt er niet meer te redden. Even twijfelt ze nog. Als ze nu gewoon schiet, hoeft ze nooit meer bang te zijn. Dan werpt ze een blik op Elina. Nee, ze leeft liever met de last van angst dan met de last van verraad. 'I can, but I refuse.' Ze richt haar wapen trillend op de man.

Hij fronst en kijkt haar met een vragende blik aan. Hij lijkt niet eens bang. 'Lowa, what are you doing? Are you feeling okay. Are you dizzy? Nauseous maybe?'

Even is hij stil, zichzelf afvragend of hij misschien iets beschimmelds had opgediend bij het ontbijt. 'You should be aiming at her, not me.'

'I am doing what I have to do,' zegt ze, zoekend naar de kilte die ze zo goed dacht te kennen. 'I think she didn't kill Reyna, did she?' Haar vinger rust op de trekker. Haal hem over, denkt ze. Hoe hard ze het ook probeert, haar vinger lijkt wel op slot te zitten. Hij luistert niet naar de opdracht om te bewegen.

Een schok gaat door hem heen en pas dan beseft hij dat ze nooit aan zijn kant heeft gestaan. Hij grijpt het wapen dat hij in zijn holster had gestopt en richt op Lowa. Hij lijkt te trillen, al kan het dat ook het gewicht van het wapen zijn. 'Don't make me shoot you,' zegt hij. 'You know I will kill you. Please, don't make this harder on yourself.'

Haar handen blijven onophoudelijk trillen. 'You can shoot me if you like, I'm not scared of your bullets,' bluft ze. Ze weet niet of ze niet bang is. Ze weet niet eens of ze niet liever heeft dat hij de trekker overhaalt. Het zou makkelijker zijn als ze nu stierf, maar wat makkelijk is, is niet altijd goed.

'Don't make me shoot you, Lowa,' zegt hij nog eens. Zijn stem breekt en zijn ogen staan verdrietig. 'I don't want to do this.' Hij haalt zijn andere hand ook naar het wapen, zodat hij beter kan richten. Iets wat hij eerder nooit hoefde te doen.

Lowa kijkt naar Elina, the Joker negerend. 'Ga naar buiten,' sist ze. Als zij sterft dan wil ze niet dat het voor niks is geweest. 'Voor het te laat is.' Dan hapt ze naar lucht. Ze probeert haar lichaam tot kalmte te manen. Ze moet dit doen. Als ze ooit vrij wil zijn moet ze de trekker overhalen. Een laatste keer, daarna hoeft het nooit meer.

Elina haast zich de ruimte uit. Doodsbang verdwijnt ze in het gebouw.
The Joker laat het doodsbange meisje gaan, het is nu tussen hem en Lowa. 'I'm disappointed,' zegt hij dan. 'But I'm also proud. You almost outsmarted me and I didn't think that was possible. But I can't let you do this. I'm sorry, Lowa. I never meant for this to happen. We could have a nice life far away from here. You could have lived.' Hij zucht. 'You were truly like a daughter to me, but you leave me no choice.' Hij blijft haar aankijken en slikt een keer. Zijn ogen staan verdrietig, maar hij probeert zijn emoties binnen te houden. Dan haalt hij diep adem en terwijl hij de lucht uit zijn longen laat ontsnappen, haalt hij de trekker over. Hij had zich voorbereid op de klap en de terugslag. Beiden blijven weg. Verbaast kijkt hij naar het wapen en haalt de trekker meerdere malen achter elkaar over. Er komt geen knal, enkel een zachte serie klikken.

Lowa staart hem bijna net zo verrast aan. Pas dan verschijnt er voor een kort moment een glimlach op haar lippen om snel weer te verdwijnen. Zij gaat dit overleven. Voor Iris is het al te laat. Het is een overwinning en verlies tegelijk. Iris' kracht zou ze nu zo goed kunnen gebruiken. 'I'm really sorry, but my gun was running low on bullets. I hope yours isn't,' zegt ze. Haar stem hakkelt een paar keer, toch ze is vastbesloten. Ze zal een verkeerde keuze maken, omdat ze geen goede optie heeft. Dit is het beste wat ze kan doen.

Hij kijkt naar het wapen in zijn hand en ziet dat het niet de zijne is. Ze verschillen amper, maar als je goed kijkt is het te zien. Het is een ander model van dezelfde reeks. Het enige wat hij kan doen is lachen. 'I taught you well,' zegt hij. 'The student isn't per se as good as the master, as the saying goes. You outsmarted me, again. Well done, Lowa.' En hij lijkt het te menen.

Ze probeert zijn gelach te negeren. 'I'm sorry about your daughter, but nothing gives a human the right to kill. And I'm pretty sure I'll live with the guilt for every single bullet.' Dan haalt ze de trekker over. Direct galmt een knal door de lege ruimte. Hij lijkt nog zoveel luider dan alle eerdere knallen. Misschien is de dood wel een genade voor hem. Voor haar is het uitvoeren ervan een straf

The Joker valt neer en zakt op de grond. Op zijn gezicht staat een glimlach, net voordat hij zijn ogen sluit. Zijn vuur dooft en meteen lijkt het een stuk kouder te worden in de ruimte.

Uit zijn borst druipt een stroompje bloed, wat een plasje vormt op de smerige vloer. Nog en keer gaat zijn borst omhoog en dan ligt hij doodstil. The Joker is weg, maar zijn lach blijft nagalmen in Lowa's hoofd.