'Well, I have to give it to you,' zegt the Joker, als hij de ruimte weer binnenstapt en drie dode studenten ziet liggen. 'I didn't think you would be able to pull this one off, but here we are... three of you are dead and two of you got to live!' Hij knipt in zijn vingers en drie handlangers komen binnen om Keran, Noël en Mandy op te halen. 'What do you think of that, Lowa?'

'I must say I'm impressed,' ze glimlacht, al voelen haar mondhoeken loodzwaar. Ze weet niet wie ze de dood in had gejaagd, als ze moest kiezen, maar niet Keran. En al helemaal niet de vriend van Noran. 'It's difficult to sacrifice yourself for others. Or did you two force them?' Haar ogen schieten naar Iris en Elina die naast elkaar staan. Haar eigen woorden doen haar zelf meer pijn dan hen, lijkt het wel.

Iris kijkt naar Lowa met vuur in haar rode ogen. Haar lippen staan gespannen, alsof het haar moeite kost om niks te zeggen. Ze staat naast Elina, die nog huilend in het midden van de ruimte staat. Haar blik volgt Mandy, die weggedragen wordt.

'Prepare yourselves for tomorrow,' zegt the Joker met zijn eeuwige glimlach, alsof het hem niks doet. 'It might be your last day. See you then!' Hij draait zich om en loopt naar de deur, verwachtend dat Lowa meegaat.

Zij volgt hem op de voet. Nog een keer kijkt ze om, voor de deur met een klap achter haar dicht valt. Door haar toedoen is alles anders dan het had moeten zijn. Niemand had moet moeten sterven, maar nu helpt ze zelfs mee aan deze waanzin.

The Joker loopt het gebouw door en luistert af en toe of hij Lowa achter hem hoort lopen. Na enkele seconden komen ze bij de woonkamer aan en hij wenkt naar de fauteuil die bij het grote raam staat. 'Have a seat. We have some things to discuss.'

Lowa gaat naast hem zitten. Met moeite kijkt ze de moordenaar naast haar aan. Ergens lijkt de man op haar. 'Tell me, I'll listen.'

The Joker gaat voor het raam staan en kijkt naar buiten, zijn rug naar Lowa toegekeerd. Zijn handen heeft hij op zijn rug gevouwen. 'As you might have noticed, we are nearing the end of my mission here and I want you to know how things are going to end.' Hij draait zich om en gaat tegenover Lowa zitten. 'Maybe you have guessed it already, but none of the group members you came in with, is going to survive this.' Hij kijkt haar aan en laat een pauze vallen. 'So... tomorrow, it's going to be you and me, Lowa. I'm going to send away my men, their job is done, ours is not over yet.' Hij kijkt haar aan en glimlacht. 'It's you and me.'

Ze knikt licht. Ze had de aanwezigheid van de mannen nooit gewaardeerd. Toch jaagt het haar angst aan om alleen met hem achter te blijven. Ze weet wat hij wil horen, dus drukt ze haar angst aan de kant en stelt de vraag. 'I guess that you want to give everyone a shocking ending. Something that will follow them the rest of their lives?'

The Joker glimlacht breed. 'Yes indeed, going out with a bang. Make sure we are remembered and what we stand for. Since we are the faces of this whole adventure, we are going to end it together. The big bad man and the betrayer.' Hij lacht even. 'Tomorrow you shoot one of them and I shoot the other. Together. Do you have a preference for any of the girls?'

Lowa denkt haastig na. Het maakt niks uit wie ze kiest, ze gaan beiden dood. Maar ze weet dat ze de blik in Iris haar ogen niet langer aan zal kunnen. Ze zal niet de kracht hebben om de trekker niet over te halen. 'I would like to take Elina, the innocent one.

'Aah, good choice. The other one is a lot feistier. It'll be a delight to see her go.' Hij wrijft in zijn handen en glimlacht.

Ze lacht terug, geen idee hebbend of ze wel een kogel door het lichaam van het onschuldige meisje zou kunnen jagen. 'I'm so ready for this. They didn't expect this.'

'No and that's the fun of it. People might have expected that some would survive. That there is a grain of humanity left in me, but this time I won't make the mistake I made last time. In the end, everybody dies.' Hij grijnst en deze keer is het geen warme en vriendelijke lach. Haat, woede en verdriet staan in zijn donkere ogen.

Lowa knikt zacht en verzameld al haar moed om te vragen na het laatste wat ze wil weten. 'What happens after this?'

Als de vraag haar lippen verlaat, worden zijn ogen zachter. 'I would like you to come with me. You are no longer safe here,' zegt hij met een warme beschermende toon in zijn stem. 'You are probably wanted, just like me and, if I'm not mistaken, home was never safe for you. So, come with me. I'll keep you safe from any harm. You'll never have to be scared again.'

Het klinkt zo mooi. Zo liefdevol. Ze zou het bijna willen geloven. Toch is hij de man die Reyna heeft vermoord, degene die Noran zonder reden neerschoot. Als ze het kon had ze geweigerd. Enkel is het een feit dat dat haar dood wordt. Of ze breekt haar belofte aan Reyna, of ze leeft als een verrader. Wat ze erger vindt, weet ze niet. Ze dwingt zichzelf te glimlachen. 'I'll follow you, wherever you'll go.'

Is dit hoe diep ze moet zinken?

'Great!' lacht hij. 'That is great to hear.' Zijn ogen twinkelen als hij Lowa's antwoord hoort. 'I knew I could trust you. You won't regret it, Lowa. You'll never be harmed again. I won't let that happen.' Hij glimlacht tevreden. 'You should freshen up, for the big announcement,' zegt hij dan met dezelfde glimlach op zijn gezicht.

'I'll do that,' zegt Lowa en ze staat op. 'Thank you for everything.' Dan loopt ze richting haar kamer. Pas als ze de deur achter zich dicht gooit, staat ze haar emoties toe. Een huivering trekt door haar hele lichaam. Een brok steekt in haar keel. Gaat ze dit echt doen? Is dit hoe ze eindigt? Ze zou bijna willen geloven in dat leven zonder pijn dat hij haar aanbiedt, maar dan zal ze voor altijd moeten doen alsof. Ze weet niet of ze dat wel kan. Elke dag in de ogen van de moordenaar kijken. Haar lippen bewegen zacht. 'Rey, kun je me helpen? Ik weet het niet meer.'

Haar stem vormt een verlichting in de eeuwige duisternis. 'Ik ben er voor je, altijd. Dat weet je, toch?' zegt ze met een zachte, warme stem.

'Dat weet ik,' ze bijt op haar lip. 'Moet ik het echt doen? Moet ik met hem meegaan? Of is het beter als ik sterf voor ink net wordt als hem.'

'Je weet hoe ik over hem denk. Ik heb hier een slecht gevoel over, maar ik zou niet willen dat je sterft, Lo. Vertrouw hem nooit helemaal, je weet nooit wanneer hij zomaar omslaat. Je zal vanaf dan altijd zijn kant moeten kiezen.'

'Dat kan ik niet eens,' Lowa glimlacht triest. 'Ik kan niet vergeten wat hij gedaan heeft, wat ik gedaan heb. Ik zal er altijd aan herinnert worden. Waar ik ook ga.'

'Je hebt het niet gedaan uit eigenbelang, maar uit overlevingsdrang. Het spijt me dat je het hebt doorgemaakt. Ik weet dat je niet bent niet zoals hij is en zo zal je ook nooit worden.'

'Die twee dingen zijn bijna hetzelfde,' sist Lowa zacht. Ze zou dit gesprek niet eens moeten voeren, realiseert ze zich. Dit is niet Reyna's probleem. Ze schudt haar hoofd. 'Ik ben een verrader en ik praat nu met iemand die er niet eens is. Je bent slechts een herinnering.'

'Lowa!' zegt ze streng. Zelfs met die toon klinkt haar stem nog liefdevol.

'Sorry Rey, maar jij bent er niet meer. Hoe graag ik ook zou willen dat je me hielp, deze last moet ik zelf dragen.' Een traan rolt over haar wang. Een brok vormt zich in haar keel. 'Sorry dat ik nooit luisterde. Sorry dat ik zo vaak deed alsof ik sterk was. Sorry, dat ik het niet eens durfde te laten zien als ik brak. Ik hoop dat je het me vergeeft.' Lowa bijt op haar lip. Het afscheid valt haar zwaar. Alsof het meisje voor de tweede keer sterft.

'Ik heb het je nooit kwalijk genomen,' zegt Reyna zacht. 'Ik hoef het je niet te vergeven, maar omdat ik weet dat je het nodig hebt om het te horen, zeg ik het toch: ik vergeef het je, Lo. Voor alles.'

Lowa glimlacht zwak. Misschien kan dat ooit genoeg zijn. misschien ook niet. 'Ga nu Rey, ik zal je niet vergeten, nooit.' Met die woorden sluit ze de stem van Reyna uit haar hoofd.

De stilte overvalt haar. Hij grijpt haar vast om haar niet meer los te laten. Een misselijk gevoel komt in haar op. Er is geen goede keuze over. Wat ze ook doet, een vrolijk einde zal er niet mee zijn. Alles wat ze kan doen, is een keuze maken die ze zichzelf ooit zal vergeven.