Het is doodstil, als Reyna naar voren schiet. Haar hart klopt luid in haar keel. Ze blokkeert al haar gedachten, omdat ze weet dat ze het dan nooit zou doen. 'I did it.' Het is nauwelijks meer dan een gefluister, maar in de stilte klinkt het als een schreeuw.

'Well, now the 'true' criminal is confessing for her friend?' The Joker lacht en laat zijn wapen langzaam zakken. 'That's so cute.'

Reyna probeert niet naar hem te luisteren. Alle woorden die hij spreekt zijn vergif en vernietigd iedereen. 'I just wanted to get her out of here. I never meant to burn the whole room. Let alone... kill Brian.' De woorden komen er piepend uit. Nooit van haar leven zou ze zoiets doen, maar ze moet Lowa helpen. Hoe vaak was haar vriendin wel niet voor haar in de bres gesprongen?

Lowa kijkt geschrokken naar haar vriendin. Een schreeuw ontsnapt haar. 'Reyna, nee!'

The Joker slaat geen acht op Lowa en kijkt Reyna aan. 'Step forward.'

Reyna doet wat the Joker van haar vraagt en stapt naar voren. Ze heft haar blik op en kijkt hem. Achter het masker van haat, ziet ze verdriet. Leed dat hij nooit heeft kunnen verwerken. Ooit was hij een gewone man, verbrandt door woede. Hij is niet puur slecht, dat wil ze niet geloven, al maken zijn acties het moeilijk hem te vergeven.

Lowa probeert naar Reyna toe te rennen. De mannen van the Joker grijpen haar direct vast. Ze probeert zich hopeloos los te rukken uit hun stevige greep.

'I should kill your friend instead,' zegt hij en hij werpt een blik op Lowa. 'We both have seen how good that works. But after all I'm an honest man.' Hij richt zijn wapen op Reyna, die van schrik een stap achteruit zet.

Ze dwingt zichzelf rustig te blijven. Ze had kunnen weten dat het niet goed voor haar zou uitpakken, maar daar deed ze het niet voor. Ze draait zich langzaam om naar Lowa. 'Het is oké Lo, je probeerde mij te redden. Laat mij je dezelfde dienst bewijzen,' zegt ze zacht en langzaam om haar stem in controle te houden.

'Het is niet oké.' Lowa hapt naar adem. Vocht welt op in haar ogen, terwijl ze paniekerig naar het tafereel staart.

'Any last words?' vraagt the Joker, terwijl hij het wapen blijft strak op Reyna gericht houdt.

Reyna draait zich niet om en blijft Lowa aankijken. Als ze dan toch gaat, wil ze iemand zien die ze vertrouwt. 'Kom hier levend uit. Dat kan je.' Ze glimlacht. 'Vergeet me niet...'

'And that's true friendship, I guess you can learn from that.' Zonder enige waarschuwing haalt hij de trekker over, waarna een harde knal volgt. Hij lijkt nog meer door de ruimte te galmen dan eerst. De kogel boort zich in Reyna's borst. Het was een net shot van een geoefende schutter, het meisje geen enkele kans gevend. De ogen van Reyna worden groter en zakken dan langzaam dicht. Een hele kleine glimlach ligt om haar lippen als ze langzaam naar de grond zakt.

Zodra het schot gevuurd is, laten de mannen Lowa los. Ze rent direct op haar vriendin af, wetend dat ze haar niet meer kan redden. Het voelt alsof die kogel niet Reyna, maar haar eigen borst heeft doorboort. Een kreet verlaat haar keel als ze op haar knieën bij haar beste vriendin neervalt. Ze houdt haar stevig vast. Het bloed uit de wond komt op haar kleding. Het maakt haar niks uit. Ze wil enkel niet loslaten tot het laatste beetje Reyna verdwenen is. Ze wil niet dat haar vriendin een naamloos lijk wordt. Een van de velen die ze heeft zien liggen. Dat verdient ze niet. Reyna is de enige die ooit door haar heen gekeken heeft. Lowa is niet klaar om dat te laten gaan. Ze kan deze wereld niet alleen aan.

Twee handlangers stormen naar voren en beuken iedereen die in de weg staan aan de kant. Ook Lowa krijgt een harde duw. Dan pakt een van hen Reyna op en gooit haar over zijn schouder. Het lijkt hem helemaal niks te doen dat ze ooit een levend meisje was met vrienden en familie. Voor hem is ze gewoon nog eentje die het niet gered heeft. Met een stalen gezicht draagt hij haar naar buiten.

Lowa kijkt zwijgend toe, tranen biggelen over haar wangen. Zo staat ze alleen in de midden van de ruimte. De grond is in een keer onder haar voeten weggeslagen. Waarom deed Reyna dat? Ze wist toch dat Lowa dit niet alleen kon. Nu staat ze tussen een groep bloedhonden met een gapend gat op de plek van haar hart. De wereld om haar heen draait als een orkaan en zij staat in het oog van de storm. Het is stil, oorverdovend stil.

Noran schuifelt naar haar toe en legt zijn hand op haar schouder, maar er komen geen woorden uit zijn mond. Ook bij hem lopen de tranen over zijn wangen. Ook zijn adem stokt in zijn keel.

Iedereen is doodstil. Zelfs Brent en Luna hebben geen woorden klaarstaan.

Lowa pakt Norans hand voorzichtig vast en tilt hem van haar schouder. Ze wil niet gesteund worden door iemand die niks deed om Rey te redden. Tranen blijven over haar gezicht lopen als een schaduw over haar ogen valt. Ze hebben haar vriendin vermoord. Luna heeft haar vriendin vermoord. In stevige pas loopt ze op de groep af. Recht naar het emo meisje toe. Ze kan niet meer vechten tegen haar emoties. Een schreeuw breekt los uit de bodem van haar ziel. 'Wat heb je gedaan?!'

'I-ik...' stamelt ze, maar verder komt ze niet. Ze struikelt wat achteruit, weg van Lowa.

'Als je iets doet, neem je daar zelf verantwoordelijkheid voor! Wat de gevolgen ook zijn het is jouw schuld, niet die van Rey!' Lowa grijpt het meisje bij haar schouders vast. Ze moet hiervoor betalen. Iemand moet de prijs dragen. Het is genoeg geweest.

'H-het spijt me,' piept ze met een kleine stem. 'D-dit wat niet de bedoeling. W-we... I-ik...' Ze struikelt over haar woorden.

'Aan sorry of weet ik heeft niemand wat!' Zonder na te denken grijpt ze Luna bij haar keel. Alles wat ze nog ziet is rood. De groep is er niet eens meer. Het meisje verdient het om te sterven. Niemand komt aan Reyna. Dat mag niet.

Lowa's handen klemmen zich steeds steviger vast om de keel van het meisje. Waar ze de kracht vandaan heeft weet ze niet. Het is de woede die haar in zijn greep heeft. Ze heeft zoveel ingehouden pijn, dat ze er in verdrinkt als ze het niet loslaat.

De zuurstof wordt Luna afgenomen. Ze hapt naar adem zonder lucht te krijgen. Ze probeert Lowa van zich af te duwen, maar haar greep is te sterk.

Vier handen, die van Keran en Noran, pakken Lowa vast en trekken haar van Luna af. 'We weten dat je pijn hebt,' zegt Keran zacht. 'Dat hebben we allemaal. Luna vermoorden zal die pijn niet wegnemen.'

Luna glipt uit Lowa's handen. Ze probeert zich direct uit hun de greep van de jongens los te worstelen. Ergens hoopt ze dat ze haar gewoon wurgen. Dan hoeft ze de realiteit niet onder ogen te komen. 'Zegt degene die hier evenveel verantwoordelijkheid voor heeft als zij!' verwijt ze hem. 'Ik haat jullie!' Tranen lopen opnieuw over haar wangen. Ze meent het. Ze haat deze mensen, deze plek, deze hele wereld uit de grond van haar hart. Reyna was de reden dat ze haar weg op deze planeet durfde te zoeken. Nu heeft ze haar laten gaan. Wat blijft er dan nog over?

'Lowa...' probeert Keran. Meer woorden komen niet uit zijn mond. Hij weet dat ze gelijk heeft. Hij heeft Reyna's bloed ook aan zijn handen. Hij geloofde Luna over Lowa en Reyna. Ook door hem is Lowa's vriendin nu dood.

'Wat heb ik jullie aangedaan?! Waarom moest zij dood?!' Lowa blijft snikkend staan. Het was beter geweest als Keran haar had doodgeschoten. Dan was Reyna er nog geweest. Ze had er vrede mee gehad om te streven. Alleen verder te leven was iets wat ze niet kon.

Niemand heeft een antwoord op de vraag. Zelfs Brent en Luna zijn stil, alsof er geen antwoord op te vinden is.

Lowa blijft huilend in de armen van de jongens staan. Ze stopt met proberen om zich los te worstelen en zegt geen woord meer. In haar verbrijzelde hart is de storm weer losgebarsten. Dit had nooit mogen gebeuren. Hoe erg ze ook wil dat het Luna's schuld is, ze weet dat dit ook haar eigen schuld is.

Kyra huilt ook. Ze was niet het best bevriend met Reyna, maar ze maakten wel regelmatig samen muziek. Ze verstonden elkaar door de universele taal van de muziek. Reyna was een goed persoon en dit was niet wat ze verdiende.

Kyra haalt diep adem. Zij was de gitarist van het groepje, nooit de zanger. Die plek hoorde Reyna te hebben, al heeft Kyra haar nooit kunnen overtuigen om bij de band te gaan. Reyna's stem was beter dan die van Kyra. "Summer days will come and you will flourish. Don't you ever give up that quick, that is my one and only dying wish," zingt Kyra. Hetzelfde lied dat Reyna voor Jesper zong.

Lowa luistert in stilte. In haar hoofd kan ze enkel aan de klanken van bluefire denken: "I pushed you in my ocean and made you promise not to drown," galmt het door haar hoofd. Ze had Reyna nooit mogen laten gaan. Ze had naar haar moeten luisteren. Elke keer. Dan was dit nooit gebeurd. Dan waren ze gevangenen geweest, maar leefden ze nog. Nu kost het haar moeite om zichzelf onder controle te houden. Haar handen trillen als ze voor zich ziet hoe Reyna bij de andere lichamen ligt. Ze gaan hier voor boeten. Luna, Keran, the Joker. Iedereen. Haar pijn mengt zich met de ijzige kilte die haar altijd beschermd heeft. Al wordt het haar eigen dood. Ze zal er voor zorgen dat Reyna nooit meer vergeten wordt.