Κατερίνας POV

Ήμασταν σε απόσταση αναπνοής και έτοιμες να φιληθούμε.Εκείνη τη στιγμή άνοιξε η πόρτα και πεταχτήκαμε και οι δυο πίσω.

''Κυρία Ανδριανοπούλου σας ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια,τώρα κατάλαβα τι έπρεπε να κάνω στην άσκηση''είπα για ξεκάρφωμα

''Δεν κάνει τίποτα'' είπε αναψοκοκκινισμένη

"Κυρία Ανδριανοπούλου τελειώσατε; Γιατί θέλω να σας ρωτήσω κάτι για το απουσιολόγιο" είπε ο διευθυντής που μπήκε μέσα

"Ναι φυσικά.Κατερίνα μπορείς να πηγαίνεις"

Βγήκα έξω από την τάξη με νεύρα.Ήταν ανάγκη να έρθει εκείνη τη στιγμή και αυτός ο μαλάκας.Πάντως το γεγονός ότι ήμασταν στο τσακ να φιληθούμε λέει πολλά.Έτσι δεν είναι;

Πήγα στο προαύλιο και είδα την Άννα να είναι ξαπλωμένη σε ένα παγκάκι φορώντας γυαλιά ηλίου.Τι κάνει;

"Τι κάνεις ξαπλωμένη στο παγκάκι μαρή;" είπα ότι πήγα κοντά της

"Ηλιοθεραπεία.Τι να κάνω καλέ;Προσπαθώ να ηρεμήσω και στην καλύτερη να κοιμηθώ αλλα με εσένα φίλη που τέτοια τύχη" απάντησε με υφάκι χωρίς να κουνηθεί κατεβάζοντας τα γυαλιά ηλίου.

"Μμμ αηδίες.Μαζέψου τώρα να κάτσω και εγώ"

"Να πας να κατσεις αλλου τωρα βολευτηκα και θελω ησυχια" ξανα έβαλε τα γυαλιά ηλίου.

"Αν δεν σηκωθείς για να κάτσω δεν θα σου πω τι έγινε με τη Δήμητρα"

"Σιγά μωρέ τι μπορεί να γίνει; Θα σου είπε ότι δεν μπορεί να γίνει κάτι μεταξύ σας το οποίο είναι το πιο αναμενόμενο και εσύ θα κατέβασες μαύρα πανιά. Καθημερινά πράγματα για εσάς"είπε με σιγουριά.

Παραλίγο να φιληθούμε και να μας πιάσει ο διευθυντής» είπα απότομα για να την ξεκουνήσω

Σηκώθηκε γρήγορα και έκατσε καθιστή

"Ελα να μου τα πεις"

Της εξήγησα τι έγινε λεπτομερώς και μετά πήγαμε στην τάξη γιατί πάνω από όλα έχουμε και μάθημα.Σκέφτομαι να την περιμένω στο σχόλασμα.Να πάμε που να τα λύσουμε όλα.Αυτή τη φορά δεν τα παρατάω τόσο εύκολα.

Όταν σχολάσαμε βγήκα γρήγορα έξω για να την προλάβω πριν φύγει

«Εεε Κατερίνα» άκουσα να με φωνάζουν και γύρισα να δω

"Τι τρέχεις ρε δεν θα επιστρέψουμε μαζί;" ρώτησε η Άννα λαχανιασμένη που έτρεχε για να με φτάσει

"Εχω δουλειά.Μόνη σου θα γυρίσεις σήμερα"

"Τι δουλειά;" χαμογέλασε πονηρά

"Θα σου πω μετά.Φεύγω τώρα γιατί βιάζομαι"

«Καλά» χασκογέλασε

Πήγα στο πίσω μέρος του σχολείου που συνήθως παρκάρει το αμάξι της.Την είδα να πηγαίνει προς τα εκεί και να ανοίγει την πόρτα του αμαξιού.Πήγα κοντά της έκλεισα την πόρτα και τη γύρισα να με κοιτάει.

"Τι κάνεις;"ρώτησε φοβισμένη κοιτώντας γύρω μήπως μας δει κανείς

"Πολύ καλά.Ευχαριστώ"

"Τι θες Κατερίνα;"

«Πρέπει να μιλήσουμε και μην το αρνηθείς αυτή τη φορά γιατί δεν πρόκειται να αφήσω ήσυχη»

«Εντάξει» είπε με σκυμμένο το κεφάλι

"Πότε μπορείς;"

"Έλα σήμερα το απόγευμα στο σπίτι μου"

"Ωραία.Τι ώρα;"

"Στις 6"

"Οκ θα τα πούμε το απόγευμα τότε"

Γύρισα σπίτι και είδα τον αδερφό μου να με περιμένει στημένος στην πόρτα και να με κοιτάει περίεργα.Δεν έδωσα και πολύ σημασία

«Γειά» τον χαιρέτησα

"Γεια" απάντησε

Πήγα στην κουζίνα να πάρω ένα μπουκάλι νερό και ήρθε από πίσω μου.Τον κοίταξα και φαινόταν σαν να ήθελε να πει ή να ρωτήσει κάτι

"Έχει γίνει κάτι;" τον κοίταξα καχύποπτα

"Όχι.Εσυ όλα καλά;"

"Μια χαρά" άπαντησα και πήγα στο σαλόνι να κάτσω.Αυτός ήρθε πάλι μαζί μου.Ααα δεν θα πάμε καλά

"Να σου πω έτσι θα το πάμε τώρα;"

"Πως έτσι;"

"Να με παίρνεις από πίσω.Αφού σε βλέπω ότι κάτι θες"

"Καλά εντάξει θα σου πω αλλά μην φωνάξεις"

"Λέγε Μιχάλη"

«Σήμερα θα πάνε οι φίλοι μου σε ένα κλαμπ στην πλατεία και θέλω να πάω και εγώ»

"Και εμένα τι μου το λες· Να συνεννοηθείς με την μαμά"

"Ελα ρε Κατερίνα το ξέρεις οτι δεν θα με αφήσει"

"Αποκλείεται να πάρω την ευθύνη.Αμα το μάθουν μετά ότι την πληρώσω και εγώ"

"12 ώρες θα είμαι πίσω"

"Φφφ θα με σκάσεις.Θα πας αλλά θα έρθω να σε πάρω εγώ"

"Σύμφωνοι.Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο"

"Ρώτα"ξεφύσηξα πήρα το τηλεκοντρόλ και άνοιξα την τηλεόραση

"Με την καθηγήτρια τελικά τα σπάσατε;"

"Πωω ρε κόλλημα.Εσένα τι σε νοιάζει ρε;"

"Πως,δεν με ενδιαφέρει εμένα τι κάνει η αδερφή μου στη ζωή της;"

"Μέχρι πριν λίγο καιρό οχι.Θα σου δίνω και αναφορά τι κάνω τώρα;"

"Φυσικά και θα μου δίνεις αναφορά από τη στιγμή που έχεις ρίξει στο κρεβάτι μια τέτοια γυναίκα και είναι και καθηγήτρια"

"Δεν πρόκειται να πάρεις κουβέντα"

"Τι λες ρε; Έχει παιχτεί τέτοια φάση και δεν θα ξερω τι γίνεται;"

«Ναι και σταματά να μου σπας τα νεύρα γιατί θέλω να ηρεμήσω»

«Καλά θα πάω πάνω να σε αφήσω στην ησυχία σου» σηκώθηκε και πήγε προς τις σκάλες και εγω ξάπλωσα στον καναπέ.

«Πάντως είναι πολύ μεγάλο φλεξ αυτό να ξέρεις» του πέταξα ένα μαξιλάρι και έφυγε τρέχοντας

Κάθισα για λίγο στο σαλόνι και μετά πήγα δωμάτιο στο μπας και διαβάσω γιατί δεν με βλέπω καλά.Ξεκίνησα το διάβασμα και προσπαθούσα να συγκεντρωθώ όσο περισσότερο μπορώ και να μην σκέφτομαι τη Δήμητρα.Μετά από 2 ώρες ξάπλωσα στο κρεβάτι και ήρθε ειδοποίηση στο κινητό μου. Η Άννα μου είχε στείλει μήνυμα

"Φιλενάδα δεν θα το πιστέψεις"

"Έκατσες και διάβασες;"

"Οχι καλέ είπαμε μην το ξεφτιλίσουμε"

"Τι έπαθες τότε;"

"Μου έστειλε να βγούμε σήμερα ο Δημήτρης ο κούκλος"

"Ποιός είναι ο Δημήτρης ο κούκλος;"

"Ο Δημήτρης μαρή από το άλλο τμήμα"

"Ααα τωρα καταλαβα ποιον λες"

«Ναι μου έστειλε μήνυμα να βγούμε το απόγευμα»

"Μπράβο να σε αποκαταστήσω να μην σε έχω και έννοια εσένα"

"Εγώ θα την βρώ την άκρη μου αγάπη εσύ να δω τι θα κάνεις"

"Και εγώ θα βολευτώ"

"Δεν μου είπες τι έγινε το μεσημέρι που με έδιωξες κακήν κακώς"

«Πήγα να βρω τη Δήμητρα»

"Και;"

"Της είπα οτι πρέπει να μιλήσουμε και αν αρνηθεί δεν θα αφήσω ήσυχη.Μου είπε να πάω από το σπίτι της στις 6"

"Κολλητούλα σε παραδέχομαι πάντως έχεις τον τρόπο σου"

"Δεν πρόκειται να τα παρατήσω αυτή τη φορά που θα διεκδικήσω με κάθε τρόπο"

"Έτσι σε θέλω"

"Λοιπόν κλείνω τώρα γιατί θέλω να κοιμηθώ"

"Και εγώ πρέπει να δω τι θα φορέσω μετά"

"Φόρα μαγιό.Μια Καρντάσιαν πρέπει να αναδεικνύει αυτά που έχει αν καταλαβαίνεις τι εννοώ"

"Ξανα άρχισες πάλι αυτή την βλακεία· Και μια χαρά καταλαβαίνω τι εννοείς"

"Ωραία τότε φορά αυτό" γέλασα και της το έκλεισα.Έχει πλάκα όταν την πειράζω.

Άφησα το κινητό στο κομοδίνο και έπεσα για ύπνο.Όταν ξύπνησα άνοιξα το κινητό μου να δω τι ώρα είναι.17:45.Οχι ρε γαμώτο θα αργήσω.Σηκώθηκα γρήγορα να ντυθώ.Φόρεσα ένα τζιν και μια μπλούζα και πήγα γρήγορα στο μπάνιο να φτιάξω. τα μαλλιά μου

Κατέβηκα κάτω να πάρω τα κλειδιά μου και να φύγω αλλά με πρόλαβε ο Μιχάλης.Έλεος αυτό το παιδί σε ησυχία δεν με αφήνει

"Τι έγινε αδερφούλα που πας;"

Με ρώτησε ενω εψαχνα τα κλειδιά

"Σε μια δουλειά"

"Που σκατά τα έχω βάλει;"

"Μήπως αυτή η δουλειά λέγεται Ανδριανοπούλου;"

ΜΠΙΝΓΚΟ.Τα βρήκα

"Μπορεί και ναι μπορεί και οχι ποιος ξέρει"

"Δεν θα μου πεις;"

"Οχι.Φεύγω.Τα λέμε"

Έκλεισα την πόρτα πισω μου ανέβηκα στο μηχανάκι και ξεκίνησα για το σπίτι της είναι 18:05.Θα μπορούσα να αργήσω και παραπάνω.Έφτασα έξω από το σπίτι πάρκαρα και κατευθύνθηκα προς την πόρτα.Χτύπησα το κουδούνι και περίμενα να μου ανοίξει

"Γεια"

«Καλησπέρα» με χαιρέτησε