Aritmi

1.bölüm

...

"Bu yağmur delilik vehminden üstün
Karanlık kovulmaz düşüncelerden.
Cinlerin beynimde yaptığı düğün
Sulardan, seslerden ve gecelerden..."

Necip Fazıl Kısakürek

Tanıtım videosu değildir!

Yağmur severleri buraya alalım :)

∞

Yağmur usul usul çiseliyordu yeryüzüne. Yağmuru sevdiğimden yüzümü de göğe kaldırmış kapalı gözlerimle derin nefesler alıyordum. Elim bozuk ritimli kalbime yöneldi usulca... Huzurlu zamanlarda hep yavaştı.

Karanlık gökyüzüne çevirdim bakışlarımı. Haddinden fazla kelimelerin boğazıma dizilişi yutkunamamamın sebebiydi. Sustukça boğazıma dizilen kelimeleri tutup fırlatmak istedim. Kelimeler birer su damlası olup harelerimden yuvarlanana kadar...

Günlük gökyüzü dozumu aldığımı düşünen bir edayla yerde ters duran şemsiyemi elime aldım. İçinde biriken yağmur suyunu boşaltıp kapatırken sırıtıyordum. Ne garip, insanlar yağmurdan kaçmak için kullanırdı bunu. Oysa ki bir bilselerdi yağmurun tene değdiği an hissettirdiği inanılmaz hafifliği, o hissi... Kimse kullanmazdı belki şemsiyeleri.

Apartman girişine bıraktığım bazukamı da omzuma geçirip kapıdan içeri süzüldüm. 14 nolu ufak daireme girerken ışıkları açma zahmetinde bile bulunmadan sağ taraftaki odama yöneldim. Kapımın karşısında bulunan ufak çaplı kitaplık raflarının en üstünde kuruyan güllerim bana hüzünle gülümsüyordu sanki. Islanması gereken ben değil de onlarmış gibi...

Gülleri seviyordum. Lakin kuru güllerdi en sevdiğim. Bir şeylerin kurumuş ve bitmiş halini, canlı hallerinden çok beğenmek gerektiğine inanırım hep. Canlı bir gülü herkes sever, kurumuş bir güle kimse sevgiyle yaklaşmazdı. Önemli olan da buydu ya. Bir çöküşü sevebilmek...

Ardından siyahlara boğulmuş odamda yatağımın üzerine usulca çöktüm. Komidinde dün bıraktığım ama devam edemediğim Özdemir Asaf'ın 'Dokuza Kadar On' kitabı duruyordu. Elime alıp gözlerimi kapattım ve rastgele bir sayfa açtım. İtiraf edin, hepimiz mutlaka bir gün yapmışızdır bunu. Çıkan sayfada gezdirdim gözlerimi. İlk cümleye takılı kaldı kalbim:

"Konuşmak susmanın kokusudur..."

Tam anlayamadığım cümleyi zihnimden silip kitabı yerine bıraktım. Düşüncelerin kasıp kavurduğu fırtınadan ayaklarım yere basarken gözlerimi raflardaki kuru güllerimden de aldım. Islak elbiseleri değiştirip uyumalıydım, yarın büyük gündü. Tüm umutlarımı biriktirdiğim bulutun yağacağı gün gelmişti artık...

...

Bu kitap daha önce yazdığım Aritmi isimli kitabımın silinmesinden sonra içimdeki yazma dürtüsünü bastıramamamın sonucu doğdu. 23binik ufak bir kitle olmuş olsak da daha fazlasına sesleneceğimizden eminim. Lütfen oy ve yorumlarınızla destek olun:)

Sizleri seviyorum<3