Adam:

Year: 2005, Metro Manila (Present)

I was minding my own business. Sumisipol pa ako habang naglalakad sa pasilyo. Hindi ako mapakali dahil sa nangyari noong nakaraang araw. Kung paano niya hawakan ang mukha ko. Kung paano niya pinagdikit ang mga noo namin. Panay ang alog ko sa aking ulo tuwing naiisip ko ang mukha ng nakakabuwiset na taong iyon. Ang dalawang dimples niya sa pisngi. Ang buhok niyang kulay tanso. Napatitig ako sa labas upang mawala ang imahe niya sa aking utak.

Muli, naalala ko na naman ang mga mata niyang kulay champorado. Malagkit kung tumingin na tipong hindi ko maiwasang titigan.

"Hoy, nakikinig ka ba?" bulyaw ni Jade na nasa harapan ko na pala. Pumipitik pa ang mga daliri nito sa harap ng mukha kong kanina pa tulala.

"Uy, crush!" Mabilis na nagliwanag ang mukha ko.

"Nakita mo ba si Noah? He dropped this after P.E. class." Hawak-hawak nito ang isang sheet ng music score na may pangalang Noah (Nakakabuwisit) Arroyo sa taas.

"Hindi, eh. Baka nasa library." Mabilis na sumimangot ang mukha ko. Kusang nagsalubong ang mga kilay ko habang binabasa ang pangalan ng lalaking iyon. Masaya akong kausap si Jade ngunit hindi ko gusto ang taong pinag-uusapan namin. "Mukhang kabisado niya na ang buong enciclopedia. Nasagot niya nga lahat ng practice questions namin kahapon kay Mrs. Aguilar."

"Pakiabot naman ito sa kanya," mabilis na pakiusap ni Jade. Agad niyang kinuha ang nanahimik kong kamay at pilit na ipinahawak ang papel na dala niya.

"Ha? Bakit ako?"

"Duh? Malamang tayo lang katabi ni Noah. Dali na, mala-late na ako. Kapag hindi mo siya nakita, iabot mo mamaya sa klase. Baka kasi matagalan ako sa meeting."

Ang dami niyang sinabi. Halata namang nahihiya pa rin siya sa bago naming kaklase. Kinikilig pa siyang tumakbo pababa ng hagdan matapos akong inisin dahil sa pinapagawa niya. Marahan kong inangat ang papel na hawak ko at inaral ang mga nakasulat dito.

"Kiss the Rain?" pagtataka ko sa pamilyar na pamagat ng piyesa. Muli ko na namang nabasa ang pangalan niya. "Nerd talaga. May oras pa talaga siyang mag practice, ha?"

Mabilis kong iginala ang paningin ko. Nang siguraduhin walang ibang tao sa paligid ay dumiretso ako sa tapat ng basurahan. Marahan kong tinapakan ang bukasan bago itinapat ang papel sa loob.

Muli ko na namang naalala ang mukha niya. Ang nakakainis niyang ngiti. Ang mga maayos niyang buhok. Ang mabangong hangin tuwing dumadaan siya-

Buwiset talaga!

Isinarado kong bigla ang basurahan nang hindi tinatapon ang papel na hawak ko.

Nagtungo ako sa silid-aklatan. Inisa-isa ko ang bawat shelf ngunit hindi ko nakita si asungot. Umabot sa mga lamesa kung saan nagbabasa ang mga estudyante ngunit wala rin ito rito. Natagpuan ko si Grace sa isang sulok. Sa halip na magbasa ng libro, mahina itong tumatawa na tila kinikilig habang pinagmamasdan ang kung ano mang bagay sa digicam niya.

"Grace, nakita mo ba si transferee?" nabuburyo kong tanong.

"Transferee?" Mabilis na ibinaba ni Grace ang mga hawak niya at nginitian ako.

"Si ano- hindi pogi." Napalunok ako ng laway habang iginagala ang mata ko sa mga istante ng mga libro.

"Si Noah ba iyan? Ilang buwan na natin kasama, transferee pa rin tawag mo?" tumatawang tugon ni Grace. Hindi ko siya magawang tignan. Naalala ko kung paano sila nagtilian kasama ng dalawa pa niyang kaibigan noong nakita nila kami ni Noah sa may hagdan.

"Oo, siya nga," naiinip kong sagot. Huminga ako nang malalim dahil naiirita na talaga ako sa ginagawa ko. Balak ko pa namang tumambay dito dahil malamig. Nakatutok pa sa kinatatayuan ko ang air conditioner. Samantalang tirik na ang araw sa labas at pagpapawisan lang ako. "Nakita mo ba siya?"

"Nandito si Noah kanina. May hinahanap na papel pero umalis din agad," paliwanag niya.

Mabilis kong itinago sa aking likod ang papel na aking hawak. Pasimple akong humakbang sa kanyang likod upang makita ang mga tinitignan niya. Mabilis na umasim ang mukha ko nang makita ko ang mga stolen shots ni Noah.

"Check mo sa music room," dagdag pa ni Grace. Nakayuko pa rin ito sa hawak niya at tila hindi ako pinapansin. "Hawak n'ya kasi yung bow ng violin niya kanina pagpunta niya rito. Pero sobrang init doon. Sira kasi Aircon and tapat pa ng araw ang kwarto. I doubt doon siya nagpra-practice."

Patuloy lamang siya sa pagsasalita. Nakapako pa rin ako sa mga larawan ni Noah na paulit-ulit niyang tinitignan. Ang mga ngiti ni Noah habang kumakain sa canteen. Kung paano sumisingkit ang mata niya sa tuwing kakuwentuhan si Bien. Ang maganda nitong buhok habang nakasuot ng earphones at tulala sa kung saan. Hindi ko namalayan na wala na ang pagmamaasim sa mukha ko.

"Hoy!" sigaw ni Grace. Mabilis akong natauhan. Kanina pa pala ito tapos at nakaharap na sa akin. "Ano na Adam? Tulaley pero nakangiti lang?"

"Ha? Ako? Nakangiti? Hindi 'no!"

"Oo! Huling-huli ka na dinedeny mo pa!" banat ni Grace. Tinaasan ako nito ng isang kilay. "Pupunta ka ba sa music room?"

"Sige, I'll check him there. Salamat." Agad ko siyang iniwan. Ika-ika pa akong maglakad kakamadali ko at baka kung ano pa ang isipin niya.

Nakangiti nga ba ako? Buwiset talaga!

Nasa kabilang dulo ng school ang music room. Makikita ito sa 4'th floor katabi ng mga bodega at mga kwarto na hindi na ginagamit. Hinihingal na ako kalalalakad mula sa library sa unang palapag. Tumatagaktak na ako sa pawis habang sinusubukang huwag kusutin ang papel na hawak ko. Pero kaunti na lang at ihahagis ko na talaga ito.

"Lub dub"

Ito na naman ang kakaibang tibok ng puso ko. Biglang akong natigilan habang papalapit sa music room. Nakarinig ako ng mahinang musika. Malambing na tunog ng biyulin. Pamilyar ang piyesang iyon. May kasamang saya at lungkot ang bawat notang lumulutang sa hangin. Ang pagod ko ay tila ba biglang naglaho. Napatingin ako sa paligid. Ang musika ay tila dinala ako sa isang lugar na umuulan ng nyebe. Nakaramdam ako ng lamig kahit sobrang init na sa tapat ng music room na kinatatayuan ko.

"This song. It's familiar," sambit ko. Nakatulala ako sa tapat ng pinto ng music room at nagdadalawang-isip kong bubuksan ko ba ito.

Marahan akong yumuko. Sinilip ko ang loob ng kuwarto mula sa siwang ng bintana. Bumibilis lalo ang tibok ng ko. May halong tuwa at kaba sa aking damdamin mula sa naririnig kong musika. Halatang sobrang init sa loob ng silid. Nakabukas ang bintana sa kabilang pader at direktang tumatama ang sinag ng araw sa kalahati ng kwarto. May mga munting alikabok pang lumulutang na nasisinagan ng araw.

Nakita ni ko na walang tao sa loob. Iginala ko ang mga mata ko papunta sa pinanggagalingan ng tunog ng biyulin.

"Lub dub. Lub dub"

Sa tapat ng pisara ay nakatayo si Noah. Wala itong suot na pang-itaas habang tumutugtog. Halatang init na init ito dahil basa na ng pawis ang dibdib n'ya. Napalunok ako ng laway. Kusa akong napalingon sa makisig niyang katawan. Sa balat niyang dinadaanan ng pawis.

Nakapikit si Noah habang tumutugtog. Nasisinagan ng araw ang malalaki nitong braso at maugat nitong mga kamay. Nakatitig ako sa maliit na butil ng pawis na dumadaan sa leeg ni Noah. Bigla akong nauhaw. Biglang wala akong marinig. Tanging katahimikan ang bumalot sa akin habang nakatitig sa binatang nasa loob ng kuwarto.

"What am I thinking? Magkasing built lang naman kami," bulong ko. Mabilis akong napaupo sa labas at napakapit sa aking dibdib. Hindi ko maintindihan ang bilis ng tibok ng puso ko.

Mabilis na nagsalubong ang nga kilay ko. Nagngitngit ang aking ngipin dahil sa ganda ng katawan niya. Paniguradong mas magugustuhan siya lalo ni Jade kung nakikita siya ngayon nito.

Muli akong lumuhod. Sinilip ko ulit ang bintana. Matiyaga akong nakayuko sa likod habang hindi maalis ang titig sa nakakainis na lalaking walang damit sa tapat ng pisara.

"Ano ba itong nararamdaman ko?Nakakabuwiset talaga!" bulong ko habang inaarala ang bawat kilos ni Noah.

"He's so good, 'no?" sabi ng isang boses sa tabi ko. Bigla akong napaupo sa gulat. Nakangiti sa akin ang tiyahin ni Noah, si Mrs. Arroyo. "Since bata siya, he can play by ear. He has a really good memory."

Nakapamewang pa ito habang unti-unting umaangat mula sa pagkakayuko. Nakangiti ito habang nakatitig sa akin. Nakataas ang isa niyang kilay habang nakatitig sa itsura ko tila nabuhusan ng malamig na tubig.

"What are you doing here, Mr. Ambrosi?" natatawa niyang tanong.

"Hi Ma'am Arroyo, good afternoon po," nauutal kong bati. Mabilis akong napatayo. Ramdam kong umiinit na ang aking pisngi dahil sa hiya. Pinilit kong yumuko dahil paniguradong mapapansin niya ang pamumula ng mukha ko dahil sa puti ng aking balat.

"Anong ginagawa mo rito? Bakit mo sinisilip ang pamangkin ko? Wala ka bang klase?" natatawang tanong ni Mrs. Arroyo. Unti-unti nang lumalakas lalo ang boses nito.

"Ah, eh, hinahanap ko po kasi si Noah," matalino kong sagot. Agad kong iniharap sa kanya ang papel na hawak ko. "Naiwan niya po kasi ito kanina sa P.E. Chine-check ko lang po kung nandito."

"Eh, bakit hindi ka pumasok?" tanong nito. Nakataas pa rin ang kanyang kilay halatang nagtataka bakit ako sumisilip sa kuwarto.

"Nako, baka po kasi mapagalitan ako kung basta-basta akong papasok." Alam kong nagsisinungaling na ako. Ngunit ang totoo ay gusto na talagang iabot na lang sa kanya ang hawak ko at tumakbo palayo.

"Ikaw talaga. Puwede ka rito anytime," biro niya. Akmang bubuksan na niya ang pinto nang biglang buksan ito ni Noah mula sa loob.

Sabay kaming napalingot kay Noah. Nakadamit na ito at hindi halatang pinagpapawisan kanina.

"Hi, Tita Norma," nakakainis na bati niya. Nakita ko na naman ang nakangiti niyang mukha nang malapitan. "Good afternoon po. May nakita ba kayo sa hallway na nakakalat na-"

Hindi ko na siya pinatapos. Bigla kong iniharang sa nakakainis na mukha niya ang dala kong papel.

"Oh, ito bro. Naiwan mo sa P.E.," nabuburyo kong bungad. Nakatingin ako sa kabilang direksyon upang hindi niya makita ang mukha kong kulay kamatis na.

"Iyan! Thanks, bro," pabalang niyang sagot. Halatang naiirita rin siya sa ikinikilos ko. Mabilis niyang kinuha ang papel mula sa aking kamay at itinago sa kanyang bag.

"Kanina pa itong kaibigan mo rito sa labas, sinisilip ka," sumbong ni Mrs, Arroyo. Para akong hinampas ng tabla dahil sa pagbubuking niya. Gusto kong tumalon sa quadrangle agad dahil sa ginawa niya.

Sa kutis kong ito ay alam kong kulay pula na talaga ang mukha ko dahil sa hiya. Mabilis kong nilingon si Noah. Nakataas pa ang isang kilay nito habang nagtatawa sa itsura ko. Para akong namimilipit na tila gustong magbanyo. Gusto ko nang magpakain sa lupa dahil sa pinaghalong inis at hiya para sa binatang kaharap ko.

"Nako, magkasunod lang tayo Ma'am. Sinisilip ko muna kasi kung may tao," pagdadahilan ko.

"Anyway, wala ba kayong klase? Dalian ninyo dahil mahuhuli na kayo. Kayo na lang ang mga estudyante na wala sa room," giit ni Mrs. Arroyo.

"Opo, Tita," bulalas ni Noah. Nagulat ako sa sunod na ginawa niya. Sa halip na sa pasilyo tumakbo ay dumiretso siya sa kinatatayuan ko. "Tara na!"

Bigla niya akong hinawakan sa kamay. Sabay hila patakbo.

"Lub dub. Lub dub. Lub dub"

Heto na naman ang kakaibang pakiramdam. Parang bumagal ang oras. Pinagmamasdan ko ang nakangiting mukha ni Noah. Panay ang kanyang lingon sa akin habang hinihila ako sa pagtakbo. Ang kulay tanso nitong buhok na tumatalon sa bawat hakbang namin. Higit sa lahat, ang pakiramdam ko na parang kinukuryente.

Bahagya akong kinabahan na baka bigla akong maglaho sa sandaling iyon. Ngunit sa unang pagkakataon, nagkaroon ako ng matinding emosyon na walang halong panginginig. It was the total opposite. Habang hinihila ako ng bago kong kaklase ay may kakaiba akong naramdaman. Napatingin ako sa aming mga kamay. Muli kong inangat ang aking ulo. Tila wala kami sa paaralan. Nakaamoy ako ng simoy ng dagat at halimuyak ng bulaklak. Nagkalat ang damo sa paligid. May mga dahon na nahuhulog. Sa aking kanan ay isang malaking puno.

Matapos ang araw na iyon ay umuwi agad ako at dumiretso sa aking kuwarto. Panay ako hawak sa aking dibdib. Hindi ako mapakali. Hindi mawala sa isip ko ang mukha ng asungot sa classroom. Parang nakadikit sa balat ko ang amoy niya. Hindi ko maalis ang pakiramdam habang hinahatak niya ako sa pasilyo. Maging ang tunog ng piyesang narinig ko sa labas ng music room ay parang naiwan sa aking mga tainga.

Agad kong hinanap sa internet ang pamilyar na piyesang tinugtog ni buwiset. Nagsuot ako ng earphones at sinimulan ko itong pakinggan habang nakahiga sa kama.

"Ito nga!" bulalas ko. Hindi ko inaasahan ang sumunod na nangyari. Wala pa sa ikaapat na linya ng piano nang makaramdam ako ng basa sa aking pisngi.

Naalala ko na ang lahat. Naramdaman ko ang pamilyar na sensasyon. May panginginig sa aking likod patungo sa aking ulo. Kasama ng matinding emosyon ang dahan-dahan kong paglaho sa kuwarto.

꧁༒༺🦉༻༒꧂

Year: 1992, Finland (Past)

Lumitaw ako sa likod ng isang pine tree. Ang paligid ay puno ng niyebe.Mabilis akong tumalikod at tumambad sa akin ang isang pamilyar na nagyeyelong lawa. Tumigil na ang pagbagsak ng snow ngunit dahil sa walang akong suot, bigla akong namaluktot sa sobrang lamig. Marahan akong napaupo. Pinilit kong huwag idikit ang puwet ko sa yelo. Hindi rin ako magalaw dahil mabilis na nilisan ng init ang aking katawan. Dahan-dahan kong iginala ang aking mata sa pamilyar na lugar na ito.

"These trees! Ibig sabihin- " nanginginig kong sambit.

Tatayo na sana ako nang bigla akong makarinig ng biyulin. Isang pamilyar na piyesa. Isang tugtugin na nilikha ni Noah sa music room kanina.

Napatayo ako sa gilid ng lawa. Halos nasa kabilang dulo na ako. Pilit kong sinisingkitan ang aking mga mata. Naninigas na ang aking mga tainga ngunit pinipilit kong iikot ang mga ito upang sundan ang pinagmumulan ng tunog. Nakayakap na ako sa aking katawan at nanginginig na rin ang aking mga tuhod.

Sa likod ko ay isang malaking gubat. Nang makita ko ang pamilyar na kakahuyan ay agad kong ibinaling ang aking tingin sa kabilang dulo ng lawa. Doon ay nakita ko ang bahay namin. May tao. May usok mula sa tsiminea. May mahinang amoy ng champorado.

Sinundan ko ng tingin ang mahinang tugtog ng Violin at maluha-luha ako sa aking nakita. Mabilis kong ibinaba ang aking mga kamay. Tila panandaliang nag-init ang katawan ko. Bahagyang nawala ang panginginig. Sa labas ng aming bahay ay ang pamilyar na tao. May hawak na biyulin habang nakatalikod sa lawa.

"Tatay? Tay! Tatay!" sigaw ko.

Gusto kong kumaripas. Gusto kong tumakbo. Ang tatay ko ay abala sa pagtugtog habang kaharap ang sanggol na bersyon ko. Nakaupo ang bata sa isang lamesa habang ang ama ko ay abala sa pagtugtog ng biyulin. Ang batang ako ay halatang tuwang-tuwa habang nakatitig sa piyesang hindi niya alam na hindi na muling ulit maririnig.

"Tatay, ako ito. Tatay!" muling bulyaw ko mula sa malayo. Naninikip na ang aking dibdib dahil sa lamig na biglang bumalot sa puso kong nangungulila.

Hindi niya ako marinig dahil nakadikit sa tainga nito ang tinutugtog na instrumento. Tinangka kong lakasan pa ang aking boses ngunit namamaos na ako. Hindi rin ako makaalis sa aking kinatatayuan dahil sa sobrang lamig. Kasabay ng bawat pagsigaw ko ay ang pag-agos ng aking mga luha.

Nang mapansin ko na tumigil na ang tatay ko sa pagtugtog ay nagpakawala ako ng malakas na sigaw, "Tatay!"

Milagrong napalingon ang aking ama. Ngunit kasabay nito ay ang paglaho ko. Gaya ng isang nyebe na natunaw sa sinag ng araw. Gaya ng isang alaala sa nakaraang napuntahan ko. Sa hangin ay pinapanood ko sila habang unti-unti akong naglalaho.

"Anak, kuulitko tuon (Narinig mo ba iyon)? Nag-iimagine na naman ata ako," taka ng tatay ko. Pinilit niyang huwag kilabutan dahil pinag-uusapan lamang nila ni nanay ang tungkol sa mga kakaibang pangyayari sa bahay kamakailan habang kumakain ng champorado.

"Tatay, tata..." mahinang sabi ng batang bersyon ko na ilang taong gulang pa lamang.

"Ah, ikaw lang pala eh," patawang sabi ni tatay habang pinakikingan ang mga unang salita ng paslit na sa kanyang harapan.

꧁༒༺🦉༻༒꧂

Year: 2005, Metro Manila (Present)

Nahulog si ako sa aking kama. Naiwan akong nakahilata na walang damit sa madilim na silid. Patuloy lang ako sa pagluha habang iniisip ang lugar na aking pinuntahan. Nalulunod ako sa lungkot mula sa pangungulila sa magulang.

"Tatay, Nanay, miss na miss ko na kayo," hinagpis ko. Mabilis na natunaw ang panlalamig sa aking katawan dahil sa init na dulo ng mga hagulgol ko.

Nagtalukbo ako ng kumot habang binabasa ng luha ang aking unan. Pinilit kong alalahanin ang mga maikling oras na nakasama ko ang aking mga magulang. Ang aksidente na nangyari sa mga ito at ang araw na kinailangan ni kong bumalik sa Pilipinas dahil isa na rin ito sa mga hiling ng aking ina habang nabubuhay pa.

Apat na oras na akong nakatitig sa dilim. Napansin kong alas dose na ng gabi. Kinakailangan ko nang matulog dahil maaga pa ang first subject kinabuksan. Nakailang balikid na ako ngunit di pa rin dinadalaw ng antok. Nakakailang balik na rin ako sa kusina upang uminom ng gatas pero wala pa rin.

Nagsimulang akong mag curl ups na kadalasan ko ring ginagawa para mas lalong maging toned ang abs ko. Hinihingal na ako kaka workout pero hindi pa rin napapagod.

Napagpasyahan kong magparaos para makatulog. Kinandado ko ang pinto at kinuha ang cell phone. Sinumulan nitong panoorin ang mga porn na kadalasang kong pinapanood. Mga babaeng katalik ng mga lalaki na puro ungol at hiyaw lang ang tanging nasasambit. Sinimulan ni ko sa itaas. Nagsimulang tumuwid ang alaga ko na pitong pulgada ang haba at kasing kapal ng braso ng bata. Biniyayaan ako sa laki ng alaga dahil na rin lahi ng aking ama.

"Puta, anong nangyayari?" bulalas ko. Nabugbugnot na ako sa aking ginagawa. Kalahating oras na ako sa ginagawa ko pero hindi pa rin ako nilalabasan.

Itinago ko ang cell phone at napatingin sa kisame. May bigla akong naalala. Naalala nito ko paano ako hinawakan ni Noah kanina sa paaralan habang tumatakbo, at kung paano ko pinanood si Noah sa loob ng music room habang walang pang-itaas.

Napalunok ako at napapikit. Inisip ko kung paano kaya kung pumasok ako sa loob ng music room at kaming dalawa lamang ni Noah.

Dahan-dahan na akong tinitigasan. Ang pitong pulaga kong alaga ay naging walong pulgada...

naging siyam...

naging sampu.

***

Pumasok ako sa music room at ni-lock ang pinto. Natigilan si Noah sa ginagawa niya. Nilapag ko ang mga gamit ko sa isang lamesa pati rin ang hawak kong music score.

"Bro?" gulat na tanong ni Noah.

Nakatitig ako sa matipuno nitong katawan habang panay lunok ako sa aking laway. Dahan-dahan kong nilapitan si Noah mula sa kabilang dulo ng kwarto. Isa-isa ko nang inaalis ang mga butones ng polo ko.

"Bro, anong ginagawa mo?" muli niyang tanong.

Bigla kong inagaw ang violin ni Noah at nilagay sa lamesa. Marahan kong inilapit ang labi ko sa mga labi niya. Nagkatitigang muli ang aming mga mata. Kitang-kita ko ang pagtataka niya sa ginagawa ko. Napatingin ako sa mapupula niyang labi na para bang kasing tamis ng mansanas.

Sinunggaban ko siya ng mga halik. Noong una ay nagulat si Noah sa ginawa ko pero unti-unti ko ring naramdaman na lumalaban na din siya sa laplapan. Ilang segundong nag-eespadahan ang mga dila namin.

Matapos kong pagsawaan ang labi ni Noah ay dinilaan ko ang pawis na tumutulo sa leeg niya na kanina ko pa gustong higupin. Tirik na tirik ang mata ni Noah sa ginawa ko.

"Adam, anong ginagawa mo?"

"Huwag kang maingay, baka may pumasok bigla," bilin ko.

Init na init na ako sa ginagawa ko. Hindi ko na maintindihan ang lahat. Pinilit kong alugin ang ulo ko dahil hindi ko na alam ang pinaggagagawa ko. Ngunit kusang gumagalaw ang katawan ko.

Ang kinis ni Noah. Mas makinis pa siya kaysa kaninong babae sa klase namin. Pinagapang ko ang dila ko sa kanang utong nito. Napa-gasp si Noah sa ginawa ko. Natigilan ako nang makita kong nakatakip sa bibig n'ya ang isang kamay nito. Pinatulis ko pa ang dila ko papunta sa kaliwang utong ni Noah. Pinaikot-ikot ko ang dila ko rito.

"Tangina Adam, ang sarap! Ah!" Puro ungol na ni Noah ang maririnig sa kwarto. Binaba ko ang mga paghalik ko papunta sa puson ni Noah at sinimulang kapain ang nasa loob ng pantalon nito.

"Wow, tigas na tigas na, ha?" natatawa kong tanong. Inangasan ko pa ang aking mukha dahil ilang araw na rin akong naiinis sa kanya.

Hindi na ako makapag hintay. Napalunok ako habang nakatitig sa bukol sa pantalon ni Noah. Nginudngod ko ang mukha ko sa matigas na bagay sa harapan niya. Sinimulan kong halik-halikan ito para lalo siyang manabik. Marahan namang hinawakan ni Noah ang ulo ko na nakangudngod sa harap nito.

"Bro, isusubo mo ba?" tanong ni Noah.

Napatingala ako sa mukha niyang halatang natutuwa sa ginagawa ko. Pansin kong may kaunting hiya sa mga mata nito at sinusubukang iiwas ang kanyang mga tingin. Lalo akong ginaganahan sa tanong ni Noah. Mas lalo akong nalibugan dahil sa pawis na pawis at napakagwapong mukha nito. Para siyang bata na nagmamakaawa sa susunod kong gagawin.

"Gusto mo ba talaga?" yaya ko.

Tumango lang si Noah. Sinimulan ko nang ibaba ang zipper ng pantalon nito nang biglang-

"Shit! Ah!" sigaw ko sa loob ng kwarto.

Natigilan ako sa kaka-imagine dahil nilabasan na ako agad.

Putaragis! Sa unang pagkakataon ay nagpantasya ako sa isang lalaki. Kumuha ako ng tissue at nilinis ang sarili ko. Nang ma-realize ko ang aking mga ginawa ay mabilis kong sinubsob ang aking mukha sa unan dahil sa sobrang hiya.

"What the hell was that? What the fuck is wrong with me?" sigaw ko habang nakangudngod sa unan. Parang may maliit na halaman na unti-unting sumisibol sa aking damdamin na hindi ko matukoy kung ano. Hindi ako mapakali.

Napatihaya akong saglit. Inisip ko ang mga ginawa ko. Nakatitig ako sa madilim na sulok ng kwarto pero ang mukha ng pawis na pawis ng nakakabuwiset na si Noah ang lagi kong nakikita.

"Pati ba naman ang mga pantasya ko ay aagawin pa niya?" bulalas ko.

Kinuha ko ang kumot at nagtago sa loob. Nakatulog kao na nakatakip ng kumot habang nagkalat ang mga ginamit kong tissue sa sahig.