Chapter 4:

Nang makita siyay hindi ko maiwasang mapangiti, it's been a long time. Hindi ko na nabilang kung ilang taon din kaming hindi nagkita. Andaming nagbago sa itsura niya but he's still the same person I knew. The same person I always looked up to.

"So how are you doing?" Tanong niya habang inilalapag ang isang basong juice sa babasaging lamesa na nandito sa harap ng kinauupuan ko.

Rinig pa din mula rito sa loob ng bahay niya ang ingay sa labas. It's not really looked like a house it's kind of a bar, pero dahil maaga pa ay sarado pa ito.

" I've been doing good," ngumiti ako sa kanya, at hindi ko maiwasang mapatingin sa mukha niya, may mga wrinkles na ito," how about you? It's been years." Sumimsim ako sa baso ng juice na ibinigay niya kanina.

"Living my life to the fullest, i guess." Nang tumawa siya ay napatawa na din ako, nakakahawa talaga ang tawa niya lalo na kapag labas sa trabaho ang usapan, sobrang gaan lang.

"I see," tipid akong ngumiti at natahimik.

"Still thinking about her?" Mahinahon niyang tanong na nakapagpatigil sa akin, at dahan dahang napalingon sa kanya. Tipid akong napangiti.

"Nah, iniisip pero hindi na kagaya ng dati." napangiti naman siya sa sagot ko, siguro ay hindi niya inaasahan iyon.

"You've became a brave and strong woman Maeve, just like her." He tapped my shoulder while looking at me, napatingin ako sa kamay niya na nasa balikat ko pagkatapos ay sa kanya.

"I wish I am." Mahinang sagot. Because I've been wishing that I'm strong and brave just like her. Strong and brave enough to escape the hell she used to live with, kasi ako hindi ko kayang umalis. I can't just leave.

"I know that you'll do good soon, Maeve." His smile is full of assurance na parang kung ano man ang mga bagay na pinag aalinlangan ko ay malalagoasan ko din.

Nag usap pa kami tungkol sa mga bagay dati habang sumisimsim ng juice nang maisipan niyang juice is too lame for us. Nagpaalam siyang aalis muna para kumuha ng wine.

I roamed my eyes in the bar, sakto lang ang laki nito that can accommodate a big crowd, may second ito, doon siguro ang mga VIP rooms. He's realky doing good, I wish i could do this someday.

Napalingon ako sa pintuan ng bar nang may marinig akong mga hagikhikan ng mga bata. I can only see their shadows from where I'm sitting, two small silhouettes and a tall one, they must be playing here. Tatayo na sana ako para puntahan ang mga bata nang dumating na siya dala ang isang bote ng alak.

"Elle and Eric must be playing again." he said as he pour the wine in the two wine glasses. Nagtatanong na napatingin ako sa kanya, and he looked shocked, pagkatapos ay natawa.

"Sila yung mga batang naglalaro diyan sa labas, those two are siblings."

"Oh! But who's with them?" I curiously asked.

"They're with someone?" Gulat na tanong niya at lumapit sa pinto, hindi ko napigilan ang sarili kong lumapit din.

And there I saw the most adorable children I ever so in my life. They look so cute.

Nakasout ang dalawang bata ng lumang damit at may kaunti silang mga dumi sa mukha but they still look cute. Dahil siguro sa paglalaro sa labas.

What's with them? Kailanman ay hindi ako pumuri sa mga bata o dahil ngayon lang ulit ako nakakita? Posibleng ganun nga.

Nang makita kami ng mga bata ay agad silang ngumiti sa amin, that geniune smile from them makes my heart melt, ang cute nila.

"Hi po!" Bati nung batang babae, may dala siyang mga candy. Binigyan niya ang isa pang batang lalaki. Kind heart girl.

"Hi." bati niya sa mga bata,"who's with you?" Tinuro ng mga bata ang isang taong naglalakad na palayo, hindi makita ng maayos ang mukha niya dahil sa cap na sout at nakatalikod pa.

I think nakita ko na siya sa kung saan, hindi ko lang maalala. Pagkatapos ituro ng mga bata ang taong yun ay agad na silang tumakbo paalis.

"Let's get inside." Saad niya at pumasok na sa loob, tiningnan ko pa yung direksyon na tinuro ng mga bata tsaka sumunod sa loob.

Sinalinan niya ang baso ko ng alak at ganun din sa kanya. Sumimsim ako ruto at ninamnam ang sarap ng alak sa lalamunan ko.

"How did you do that?" Tanong ko habang nilalaro ang mga daliri ko, at tiningnan siya. Nagtatanong naman na tumingin siya sa akin.

I shrugged, " you know, leaving the life you had before."

He sighed, "I don't know, I just did. Na realized ko lang na should I live my life to be like this? Ito na ba talaga ako? Wala na ba talaga akong buhay sa labas ng arena?" napakunot ang noo ko at natawa naman siya.

"And that questions was answered when I met her," he smiled, he's eyes soften as he mentioned her, he's in love. " she gave me reasons to be the better version of myself. She gave me reasons to have a life outside the arena, na hindi lang doon iikot ang mundo ko pero iikot din sa kanya. She was like my axis Maeve, she made my world turn, it turned right, and she's my world." He never mentioned her before but hearing those words from him, I knew he made the right decision.

Napatango naman ako sa sinabi niya, I can't say anything about that stuff. I don't anything about it and I never felt it before. Ngumiti lang siya at tinapik ang balikat ko.

" I know you're confused right now, but I know someday that you'll do the same thing, or more than what I did." Ngumiti siya sa akin, natawa naman ako.

"Nah, that will never happen." Napailing naman ako. Me? Never. Mamatay na lahat ng sindikato hindi mangyayari yun, I'll never be head over heels to someone.

Iniwasiwas niya ang kamay niya sa ere na parang binabalewala ang mga sinabi ko, at sumimsim sa baso niya.

"Baka kainin mo yang mga sinabi mo HAHAHAHA" ang lakas niyang tumawa, dahil kakainom niya lang ay nabilaukan siya. Dali dali naman akong lumapit at hinampas ang likod niya.

Nang mahimasmasan ay hindi pa rin siya tumigil sa kakatawa at kung ano ano ang mga pinagsasabi sa akin, sa dami ng mga sinabi niya ay ang tawa niya lang ang naalala ko.

Nang gumabi na ay naisipan ko nang umalis dahil 'babysitter' nga pala ako ngayon, ayaw niya pa sana akong umalis pero sinabi kong pinabantayan sa akin ni Tito ang mga anak niya kaya naman pinaalis niya na lang ako.

Hindi ko na kakayaning manatili na kasama siya, para siyang baliw. Malayo sa lalaking nakilala ko years ago na sobrang seryoso. I expect to have a serious talk with him pero hindi nangyari yun, imbes na mag usap ng seryoso, tanging mga tawa niya lang ang naging malinaw sa akin.

'What a weird old man.'

Nang makarating sa mansyon ay ipinarada ko ang kotse sa garahe. Pinatunog ko pa yung sasakyan para siguraduhing naka lock na ito.

Papasok na sana ako sa loob ng mansyon nang makita ko si Austin sa garden, naninigarilyo at mukhang malalim ang iniisip. Nakaupo siya sa upuan at may lamesita sa harapan niya, may ash tray dito at alak na kalahati na lang ang laman. Lalagpasan ko na sana siya nang bigla siyang magsalita na nakapag patigil sa akin.

"Where have you been?" Seryosong tanong niya. Nilagay niya ang sigarilyo, na kalahati pa lang ang naubos, sa ash tray na nasa lamesita, tumayo siya sa harapan ko. Napapikit ako sa tanong niya at napabuntong hininga.

"It's none of your business 'Austin'." Diniinan ko talaga ang pagkakasabi sa pangalan niya, tumingin ako sa mga mata niya. Simula nung dumating ako dito ay nagiging pakealamero na siya sa akin. Bakit hindi niya pakealaman ang impaktita niyang kapatid?

Aalis na sana ako nang hawakan niya ang braso ko at hinatak ako sa gilid ng garden na may kunting liwanag nalang na nagmumula sa mansyon.

He pinned me into the post. Hindi ko alam na may poste pala dito, andami na ba talagang nabago dito? O talagang nakalimutan ko lang talaga?

Nakahawak pa din siya sa braso ko habang tinitingnan ang mga mata ko, parang pinapasok kung ano ang nasa utak ko ngayon. He's body is so close to mine, ilang pulgada nalang ang layo naming dalawa.

He leaned closer to my face, I can almost smell the alcohol from his breathe. Napalunok ako sa distansya naming dalawa ngayon, it's suffocating me. I badly want to move my body but I can't, all I can do is to stare at his hazel eyes, his long eyelashes and thick eyebrows. A perfect features, that can be compared to a greek God.

Tiningnan niya ako sa mata na nagbigay ng kilabot sa boung katawan ko, and then to my eyes and lastly, to my lips. Sa bawat dadaanan ng mga mata niya ay parang nagbibigay ng marka.

Ibinalik niya ang tingin sa mga mata ko, his hazel eyes are so authoritative, mapapasunod ka sa bawat galaw nito.

"I'm starting to hate of what you've become." He whispered to my ears na nagpanganga sa akin. He said it to me like it pained him, but, why would he? Ngumisi lang siya at umalis.

Napahinga ako nang malalim, because of what he did I forgot to breathe properly. Tiningnan ko siya na ngayon ay naglalakad papasok sa loob ng mansyon.

******

"Fvck." Nasapo ko ang mukha ko dahil sa nangyari. What the fvck just happened? Napasabunot ako sa buhok ko.

Ang malamig na tubig na bumubuhos sa katawan ko ay hindi nakatulong para tanggalin sa utak ko ang nangyari kanina, it didn't help me to take off my fvcking mind.

Matapos maligo ay nagbihis na ako at naisipang tumambay sa veranda. I'm just wearing a white robe, the cold wind blew my wet hair. The cold breeze sink into my skin, mas guminaw ang pakiramdam ko dahil sa hangin.

"What did you just do Austin Carter?"

******
Sorry for the slow updates guys😁
Thank you for all your support❤️

Shout-out kay itsme_eyaaa my active reader, my supportive frenny and my alarm kung kelan mag u-update hahaha actually she requested it so yeah pagbigyan persistent eh hahahaha thank youuu❤️

Keepsafe, and Lovelots❤️