Ripley's POV

"Anne, I'm sorry." Napaupo na lamang ako at pinanood ang pagpatak ng mga
luha ko sa tigang na lupa.

"What are you doing?!"

Napatingin ako sa sapatos ng lumapit sa akin na multo.

"Come on!" He walked passed me. "Don't you want to save her? Between the two of us, I'm the weakest but here I am now, making the first move!

"Wha--" Napatingala ako sakanya.

"She's alright..." Nginitian niya ako.

"How do you know?" Sininghot ko ang sipon na lumalabas na sa ilong ko.

"I just know, okay?! Anne's not dead. She was just simply taken into Second's territory."

"Really?!"

"Really." He nodded.

"Now, let's get going before that Sadako rip-off could do anything to her." Inalok niya sa akin ang kamay niya.

"Hmm." I nodded. "We better go." Inangat ko na ang braso ko at akmang hahawakan na ang kamay niya nang tumagos ito bigla. Naglampasan lang ang mga kamay namin sa ere.

"Ohh." Napakamot siya sa batok niya. "I totally forgot about that. Hahaha!"

Nakisabay rin ako sa pagtawa niya.

"I forgot about it, too!"

No touching nga pala kaming dalawa hehehe.

Tumayo nalang ako ng mag-isa at naglakad na kami papunta sa bunganga ng balon.

Sinilip ko ang ibaba nito at wala akong makita sa sobrang dilim.

"So, how can we get there?" tanong ko sa multo na nakasunod lang sa likuran ko.

"We can get there," Nagulat ako nang bumulong siya sa tabi ng leeg ko. "...by doing THIS!"

Naramdaman ko na lang na may kung anong kahoy na inihampas sa likod ko. Nawalan ako ng balanse at tuluyan na akong bumulusok paibaba.

"YOU COULD'VE ATLEAST WARNED MEEEEeeeee!"

My scream gradually lost it's volume as I fall deeper into the unknown.

-------------

"We're here!"

"Wha-whhhaaaatt?" I dizzily asked.

'My head hurts and my butt hurts!' I thought as I rub both of them.

"Come on." He looked at me with caring eyes. "Stand up." Inilapit niya sakin ang kamay niya.

"Tss." Inismiran ko siya. "I'm not falling for that twice."

Napatawa na lamang siya.

"Hahaha! I like you!" Napahawak siya sa tiyan niya. "But it would've been good if you fell for that."

"Yeah yeah yeah." I bobbed my head.

Like I'm gonna fall for that shallow trick!

"So, are we in her territory, now?"

Inilibot ko ang tingin ko. It looks like we're at the bottom of the well. The only light source is up and the ground is made up of butter-colored sand. There are coins scattered randomely, some are almost buried and some are just gently placed along the plains.

"Yes, we're in her territory. But we need to climb up to se--"

"Look, I've got a coin!" Pinutol ko na ang pananalita niya at ipinakita sakanya ang barya na hawak ko.

"Yes it is a coin," madiin na sabi niya. "Is this your first time seeing one?!"

"It's not that, dummy!" sininghalan ko siya. "I know it's a coin, but look" Inilapit ko ito sa mukha niya. "...it's a gold coin."

"Ohhhh." Napahawak siya sa baba niya.

"Among all the nickels stuck on the sand there's only one gold, so I thought, 'Why not take it? It seems important.' "I said dramaticly with my hands flying in the air.

"Hmmm. Sounds fishy."

Pagkatapos niyang sabihin 'yun ay biglang may dumaloy na tubig sa kinatatayuan namin.

"WAAHH! What's happening, now?!" Napatalon ako nang umaabot na sa tuhod ko ang tubig.

"I shouldn't have said 'fish' earlier," sabi ng multo sabay kapit sa mga matatabang ugat na nakadikit sa dingding ng balon. "We better go, now!

"Okay, okay, okay." Mabilis kong ginaya ang ginawa niya at kumapit rin sa mga ito. Ang tubig na unti-unting tumataas ay dumadampi sa mga paa namin kaya mas lalo pa kaming nagmadali. Tumutindi na ang liwanag habang paangat na kami nang paangat.

We're almost there, Anne!

----------------

Nang makalabas na kami ng balon ang sumalubong sa aming lugar ay ang school ko.

It is my school... but not exactly.

Everything is in black and white like the films back in the 90's. The once glorious, well-maintained buildings has become jittery and rundown. Some windows are shattered and the walls are blown up allowing for me to see the hallways from here. The leaves of the trees made no movement and no sound was present.

'Eerie' is just the right word to describe this place.

"Let's split up and look for them," sabi ko sa kasama ko.

"No! Haven't you ever watched a horror movie before?!"

Tinaasan ko lang siya ng kilay.

"Something always happens when they split up! Aren't you worried about that?" dagdag niya pa.

Binigyan ko siya ng nakakainsultong ngiti.

"If there's anyone here who needs worrying, it's you."

---------------------------------------

JT's POV

Naglalakad na ako ngayon sa hallway opposite sa direkyon ng kasama kong babae.

"If there's anyone here who needs worrying, it's you."

"Ahhhh!" Napasabunot ako sa sarili ko sa sobrang inis nang maalala ko ang sinabi niya.

I don't wanna remember that! I don't wanna remember that! I don't wanna remember thaaaat!

"How dare she insult me like that!" Ipinag-ekes ko ang mga braso ko nang maramdaman kong nanginginit na ang mukha ko.

"I didn't do anythi--"

Bigla nalang sapilitan na lumabas ang hininga ko na para bang sinuntok ako sa sikmura.

Natumba ako sa sahig nang naramdaman kong kumalat na ulit pabalik ang sakit sa katawan na iniinda ko.

The stabbing pain came in waves and it felt like every bone in my body is broken. I curled into a small ball as the pain grew stonger.

"Even in death, I'm still carrying the pain." Napayakap na lamang ako sa sarili ko.

Why won't You just give me a break? I'm already dead, you know.

"AAAHHHHH!" May sumigaw na pamilyar na boses sa kasaliwaan kong direksyon.

I need to go there. She might be in trouble.

Sinubukan kong tumayo pero sa sobrang sakit ng katawan ko ay napahiga ulit ako. I just laid on the floor with my head sideways and a pained expression on my face.

Ikimuyom ko ang mga kamao ko. I can't do anything, right now.

"You're gonna have to hold her off on your own, Porcupine."