Zach

NAGLALAKAD ako papunta sa unang target. Ilang linggo pa lang matapos  magsimula ang second year college ay nabo-boring na ako. Kailangan may magawa ako na magiging dahilan kung bakit ako mag-i-stay sa university na ito.

I am Zeus Achilles Halsey. Anak ng prosecutor at ng judge. Yes, I came from a well-respected parents. My father is a judge and known for being wise, even if there’s no concrete evidence, he can find out if the defendant is guilty or not. My mother is his partner when it comes to their job as well. She is the prosecutor who always persecutes evil people.

As a son who lives with them. Every day is an argument. Walang gustong magpatalo.

Karaniwan sa mga student dito ay may kanya-kanyang clubs. Hindi ko gustong sumali sa mga club nila dahil wala akong excitement na nararamdaman.

“Hi, Zach,” bati sa akin ng nakasalubong ko. Maganda siya at maalon ang buhok.

“Hey,” ngumisi ako. Kumindat naman ang huli at sumenyas ng hindi kaaya-aya sa paningin ko. Napakunot-noo ako pero hindi ko na lang pinansin. Women nowadays, are so liberated.

Nagpatuloy ako sa paglalakad at nakarating sa detention building. Ang lugar na ito ay ang abandonadong building ng school. Doon inilalagay ang mga estudyanteng may ginawang kalokohan.

Nang nasa loob na ako ng detention room para sa mga second year, tiningnan ko muna ang pinto at sinubukang buksan ito.

May sumilip na lalaki sa bintana.

“Ikaw ba ‘yan, Zach?” tanong niya.

“Zip it,” Yumuko ako para pantayan ang lalaking nakakilala sa akin. Hindi ko siya kilala pero dahil sa popular ang pangalan ko sa buong university, hindi na ako magtataka.

“Buksan mo ang pinto, Zach, please,” pagmamakaawa niya. Biglang nagsulputan ang mga kasamahan nito na parang ako na lang ang pag-asa nilang makalabas.

Tumingin ako sa paligid. Mabuti na lang at walang CCTV sa paligid kaya magagawa kong itakas ang mga ito.

“I’ll do that for you but I have a question,” wika ko matapos ilabas ang susi sa bulsa.

Tila nagniningning ang mga mata niyang nakatingin doon. “Sige, sige, anong question ba ‘yan? Bilisan mo na, yosing-yosi na kami.”

“I need to know if he’s inside as well. The person who hacked the website.”

Saglit siyang natigilan. Nakita ko na lumingon siya sa likuran bago bumalik ang tingin sa akin.

“He’s Thunder Villanueva. Kasama namin siya ngayon.”

I sly a smile. I went to the door and unlocked it. Agad na naglabasan ang tatlong lalaki at isang babae samantalang naiwan lang na nakaupo ang isang lalaki na nakayuko lang at tila natutulog.

Kumuha ako ng upuan at inilagay iyon sa tapat ng lalaki. Hinintay kong gumalaw siya tanda na nagising.

“Thunder Villanueva, I think our name has similarity. Zeus, which is my first name. God of lightning and thunder.”

Nagtaas siya ng tingin. “Zach?”

“Of course, you know me. Just for confirmation, are you the one who hacked the university website?”

Hindi siya umimik, tinanggal niya ang salamin at pinigil ang mga luhang muntik nang tumulo.

“Why are you crying, are you a loser?”

“Just leave me alone, Zach.” Isinubsob niya ang ulo sa desk.

I rolled my eyes. I don’t want to see someone who looks like a loser. I checked his background and figured out what happened to him. But of course, it’s not complete.

The university found out he was responsible for hacking their system and also the national intelligence agency of the government. But because his brother, Loki, loved him so much, he admitted what Thunder had done. Loki went to prison. Thunder did that because their sister died and they believed the killer was still lingering inside the university. The killer is still spreading his sister’s nude photos and videos.

Kaya naman, laging naka-detention si Thunder after class. Madalas ay naglilinis siya ng university bilang parusa.

“Hanggang diyan ka na lang ba?” I asked and crossed my legs.

Thunder lift his head. “Ano?”

“If they can’t give you justice, why don’t you give yourself one?”

“Pwede bang tantanan mo na ako? Wala kang mapapala sa akin.”

“Sinong may sabi?” I leaned towards him. “Hindi ako nakikipag-usap sa hindi ko mapapakinabangan, you know that, Thunder.”

“What do you want?”

“I should be the one to ask you that. What do you want me to do, Thunder?”

PUMASOK kaming dalawa sa dulong room ng fourth floor sa Club building. Ang univ kasing ito ay may itinalagang rooms para sa mga itinayong clubs.

Napanganga si Thunder sa nakita. Napangisi lang ako  sa reaksyon niya. Ang ni-register ko para sa club ay floral club. Naalala ko pa ang reaksyon ng nag-interview sa akin. Hindi siya makapaniwala sa itinayo kong club. Parang wala raw akong alam sa bulaklak. Pinakitaan ko siya kung gaano ako kagaling sa pag-aayos ng bulaklak kaya naniwala siya.

Of course, it’s an act. Salamat sa  video tutorial.

“This is my club, floral club.”

Hindi makapaniwalang tumingin siya sa akin. Akala ko ay matatawa siya pero wala akong nakitang reaksyon kundi pagkamangha.

Bago pa maging awkward ang lahat ay ipinasok ko ang daliri sa biometric para mabuksan ang secret door.

Agad itong bumukas. Binuksan ko ang blue light at nagmistula kaming lumalangoy dahil nagmukhang dagat ang paligid. Dinagdagan pa na pinapakita ng projector ang mga lumalangoy na isda. I may look like a cool person but I like childish things.

“Welcome to the club, Thunder. This is Arch nemesis Order.” May pinindot ako sa remote para magpatugtog ng Mozart sonata na hindi ko alam kung bakit gustung-gusto ko.

Umupo ako at iginiya siyang umupo rin. Agad naman din siyang sumunod.

“Nasaan ang ibang member?” tanong niya.

I smirked. “So far, tayo pa lang dalawa. But, don’t worry, dadami rin tayo. I’m still picking my friends.”

“You’re friends?” he asked sarcastically.

“My friends. From now on, you’re one of my friends.” Ipinatong ko ang baba sa dalawa kong kamay. “You should be proud.”

He smiled. I kinda like his personality, I am expecting he would mock me or laugh at me but he just stares and smiles like he’s excited.

“I now have a hacker. We need friends, Thunder. I want outstanding people on my team.”

“So tell me you’re story. Who’s the person involved?”

Biglang sumeryoso ang mukha niya. “Stephen Briones.”

“Hey Stephen, I know looks can be deceiving

But I know I saw a light in you

And as we walked we would talk

And I didn't say half the things I wanted to

Of all the girls tossing rocks at your window

I'll be the one waiting there even when it's cold

Hey Stephen, boy, you might have me believing

I don't always have to be alone

'Cause I can't help it if you look like an angel

Can't help it if I wanna kiss you in the rain, so

Come feel this magic I've been feeling since I met you

Can't help it if there's no one else

Mmm, I can't help myself”

Napapaindayog ako habang kumakanta ang isang babae sa itaas ng stage. Napatingin ako kay Thunder na hindi mapuknat ang tingin sa lalaking nasa panel of judges.

Stephen looks so happy while listening to Cherish Ferrolino, the campus sweetheart.

Ever since Cherish transferred here, Stephen has had an eye for her. By the way, Stephen is also an idol. He’s one of the famous wannabe pop idols in the Philippines, and he’s currently studying here. He is also the president of Musical Club, and this talent show is to prove they’re worth being a member of the club.

Stephen also empowers his members to join auditions. He helps them to audition for their entertainment. Not to mention that entertainment is under his family’s influence.

 “Thank you so much, Cherish. You’re so sweet,” wika ni Stephen nang sabihin ni Cherish na dedicated ang kantang iyon sa lalaki. “You passed the interview. Welcome to the club.”

Hinanda ko ang camera at nag-zoom in nang bumaba si Cherish at dumaan sa harapan ng mga judges. Malagkit ang mga tingin nilang dalawa na para bang may gustong ipahiwatig.

“I think I found our bait,” I said after Thunder answered my phone call. “Her name is Cherish.”

Napansin ko ang pagbaba ni Cherish kaya naman tumungo ako malapit sa kanya at sinadyang bungguin siya. Muntik na siyang matumba kaya agad kong hinawakan ang kamay niya at inalalayan siya sa paghawak sa beywang.

Nagkatitigan kami bago siya umayos ng pagkakatayo.

“Oh, I’m sorry, are you alright?” tanong ko habang nakahawak sa kamay niya.

“I’m fine. I think we have met before. Do I know you?”

“Yeah, I think so. You look familiar too. Do you go to Aria’s café?”

“Yes! Maybe that’s why.” She smiled and swear to God she’s really cute. Not my type but yeah, she’s a 10.

“Zach,” I said.

Inilahad ko ang kamay na kanya namang kinuha.

“Cherish from Mass Communication department.”

I smiled and never let go of her hand until I heard someone clears his throat. Cherish noticed it so she slightly grabbed back her hand. She excused herself.

“Finder’s keepers, Zach.”

Lumingon ako sa gilid para lang makita ang nanlilisik na mata ni Stephen. Itinaas ko ang kamay tanda ng pagsuko sa kanya. “It was an accident.”

He hissed and bumped my shoulder as he passed by.

“Don’t you dare touch her. She belongs to me.”

“Hindi ko alam na bagay na pala ang mga tao ngayon para angkinin. But anyway, wala akong balak sa kanya.” Tinalikuran ko na siya at nagsimulang maglakad. Sinadya namin ni Thunder na tumambay sa labas para lang abangan at sundan siya.

Nakita kong pumunta siya sa gymnasium at nagtungo sa locker room. Naglagay ako ng earbuds sa tainga ko. Hinayaan kong i-activate ni Thunder ang surveilance camera sa loob ng locker at ang voice recordee na inilagay ko kay Cherish para i-record ang pinag-uusapan nila maging ang ginagawa nila.

“Grabe, you’re a goddess, Cherish.”

“Patikim pa lang ‘yan. Just make sure na ipapasa ako ng entertainment ninyo.”

“Of course, I’ll make you popular. Tomorrow, may photoshoot tayo, ha. Be there on time. H’wag kang magsama ng iba.”

AFTER ng huling klase ko ay tumambay kami ni Thunder sa loob ng club room. Paroon at parito siya nag naglalakad. Nahihilo na nga ako sa ginagawa niya.

“Stop it, Thunder. Nahihilo na ako sa ‘yo,” wika ko habang nakahawak sa noo.

Tumigil siya at tumingin sa akin.

“Hindi ko alam kung anong plano mo, pero wala ba tayong gagawin? Nanganganib ang babaeng iyon sa kamay ni Stephen. Ayokong magaya siya sa kapatid ko.”

Mahina akong bumuntonghininga, habang binabasa ang librong hawak ko. Umupo siya sa tabi ko.

“Isumbong na kaya natin siya sa pulis?  Nasa akin pa ang evidences para madiin siya sa ginawa niya sa kapatid ko.”

Malakas na isinara ko ang libro. Nakita ko ang pagkagulat sa kanya dahil sa ginawa ko. Kalmado lang akong tao pero kapag naiinis ako ay hindi ko kaya pigilan.

“Hindi ka ba natuto? ‘Yan ang pinakamaling nagawa ninyo, Thunder. You really think law can help you especially those f*cking police? No. Para sa taong nang-hack sa national intelligence, hindi ko ini-expect na ganyan ka mag-isip.” Hindi ko napigilang pagsabihan siya kahit alam kong masasaktan siya.

Never trust the law.

‘Yan ang paniniwala ko. Galing ako sa pamilyang may alam sa batas and I swear to god, law never favors on victims. Law favors with manipulative people.

Kahit ilang pulis pa ang sabihan niya, walang mangyayari.

“Hindi ako ang nag-hack.”

Muli akong napatingin kay Thunder nang marinig ko iyon. Nakayuko na siya at tila kawawang tupa na nagpahid pa ng luha.

“What?” Kumulo ang dugo ko pero minabuti kong huminga na lang nang malalim.

“Hindi ako. Si kuya talaga ang nang-hack pati sa school website.” Napatingin ako sa kamay niya na kanyang pinaglalaruan.

“What? Bakit ngayon mo lang sinabi?”

Huminto siya sa paglalaro ng kamay at lumingon sa akin. “Kung sasabihin ko sa ‘yo, tutulungan mo pa rin ba ako?”

Matagal ko siyang tinitigan saka inilapag ang libro sa lamesa.

“Of course not,” wika ko. Kinuha ko ang black notebook at nagsulat doon. “Unang member, palpak na. But anyway, you also have knowledge, right? Siguro naman. Hindi ka naman mag-aaral ng computer science kung wala.”

I put Thunder’s name on my notebook. Isinulat ko rin ang mga pangalan nina Cherish at Stephen.

“May alam naman ako. Hindi lang ako kasing galing ni kuya. Kahit hindi siya nakapag-aral, kayang-kaya niyang gawin ang mga kumplikadong bagay.”

Pinagdugtong ko ang mga pangalan nila. I’m still missing something but I don’t know what it is. Time is running, yet we are still not doing anything.

“Okay, I guess that would do it. Your first assignment is to hack Stephen’s phone.”

Dinukot ko ang phone sa aking bulsa at ibinigay ito sa kanya. Nagtataka pa siya nang iabot ko.

“How did you get this?”

“I have ways. But I’m not that great. Any minute, mahahanap na iyan ng mangyari. Time is running, Thunder. Meeting is adjourned.”

Tumayo ako para makauwi na rin.

 *******

HERA VILLANUEVA was found dead inside a hotel. Police said she took her own life because of her scandalous photos or videos spreading all over the internet also the note she left on the table. Her family puts the blame to Stephen Briones who happens to be his rumored boyfriend. Hera’s brother, Loki, admitted he tracked the person’s IP address which turns out to be Stephen’s computer. Stephen said his account was hacked. After days of investigating, police found out the mastermind was Loki.

 ******
12124
PLEASE EXPECT GRAMMATICAL ERRORS. PARDON MY ENGLISH.