Dillon

Toen ik haar voor het eerst zag, viel ze me niet eens op. Ze was gewoon. ja gewoon gewoon. Net als de andere slaven. Ik was 3 dagen voor de nieuwe binnenkomst van de slaven 18 geworden, en in mijn familie betekent het dat je dan een eigen slaaf krijgt.

In Aplua is mijn familie heel belangrijk. We staan net onder de koning, die een goede vriend van mijn vader is. Mijn vader neemt alle beslissingen in Aplua, en als hij te oud word moet ik dat gaan doen.

Om de vier jaar, op de eerste dag van de lente, haalt het leger slaven, mensen, meestal jonge meisjes, maar ook mannen van buitenaf. Ik weet niet waar ze ze precies vandaan halen, want ik ben nog nooit buiten Aplua geweest. Ik heb altijd het gevoel gehad dat er iets mis mee was, maar in Aplua geloven we dat je geboren word in een bepaalde rang, dus ook de slaven. Vroeger dacht ik dat er misschien een geheime slavenfokkerij was, maar nu weet ik dat er ook nog een hele wereld buiten Aplua is.

Als de slaven binnen komen, krijgen ze eerst een nummer. S'avonds, op de eerste lente dag, is er dan een grote veiling, waarbij alle mannen die genoeg geld hebben een slaaf mogen kopen. Na de veiling is er een groot feest; waarbij de slaven 'ingeleid' worden. Ze krijgen dan een naam van hun nieuwe baas en  krijgen het symbool van de slaven op hun linker pols getatoeëerd. Vervolgens gaan zij naar hun appartement, in een aparte boomhut, met allemaal kleine appartementjes voor alle slaven,  Ik ben er nog nooit geweest,  terwijl  wij, de mensen in een hogere rang, een groot feest hebben.

Ik krijg dit jaar dus mijn eigen slaaf, nou ja, ik mag er een kiezen. En dat werd dus Ivy. Zo heb ik haar genoemd. Ze was vanaf het begin al koppig. Ze deed eerst nooit precies wat ik haar opgedragen had, maar toen ik dat een keer tegen mijn vader gezegd had, heeft hij haar gestraft, en sinds toen deed ze altijd wat ik zei. Maar ze was nog steeds koppig. Sommige slaven leggen zich neer bij hun lot, maar dat heeft zij nooit gedaan.

In het begin had ik vaak spijt van mijn keuze om haar te kiezen, maar ze viel me gewoon op. Ze heeft een lichte, beige huid, met donker bruin haar tot haar schouders, met lichte, krullende plukken erdoorheen. ze heeft blauwe ogen, donkerblauwe ogen, wat niet past met haar bruine huid en haar. Pas toen ik echt bij de veilig mocht zijn, viel het me op dat alle slaven een bruine onderkleur hebben, sommige zijn echt bruin, sommige alleen beige achtig, zoals Ivy. Wij, het volk van Aplua, zijn allemaal blank, maar door het vele buiten zijn en in de zon zijn ook redelijk bruin. De slaven dragen meestal een zwart topje en een zwarte, stevige kniebroek. In deze kleren zitten niet echt vormen. Er is maar een maat van deze kleren, dus als ze te groot of te klein zijn, hebben ze pech. Zo herkennen wij ze in ieder geval meteen, want wij dragen altijd de kleuren wit, groen of bruin. Dat zijn onze kleuren, dat zijn ook de kleuren op de vlag van Aplua. Wij hebben ook allerlei verschillende soorten kledingstukken, terwijl de slaven alleen een broek en top hebben. Alle slaven hebben ook een soort stevige houten nekband om met haken eraan, waar, als ze iets hebben gedaan wat niet mag, een ketting aan vast gemaakt kan worden om ze te straffen, zodat ze snel mee genomen kunnen worden of ergens aan vast gemaakt kunnen worden.. Ik heb dit nog maar een keer gedaan bij Ivy, net in het begin, vlak voor mijn vader haar heeft gestraft. Als de slaven te oud worden om te werken, verdwijnen ze. Ik weet niet waarheen. Misschien mogen ze wel terug naar waar ze vandaan komen, of worden ze afgemaakt. Ik denk eigenlijk het tweede, maar ik wil het niet weten. Als je als slaaf niet gekocht word op een veiling, word je aan het werk gezet in de stad, om de straat schoon te houden of in de tuin te werken. Ze leven dan meestal op straat, want dan mag je niet in de aparte slaven boomhut wonen.

Toen ik Ivy zag op de veiling, viel ze me gelijk op dus ik bood op haar. Als ik, of iemand uit mijn familie bied op een slaaf, dan bied niemand anders meer, omdat ze geen ruzie met ons willen. Dus ik had Ivy al snel in mijn bezit. De veilingbaas keek een beetje chagrijnig; ik denk dat hij meer aan haar had willen verdienen. Ivy's nummer was 10082005. Bij de inleidings ceremonie noemde ik haar Ivy. Ik had die naam al in gedachten voor welke slaaf ik ook ging kopen. Toen ik na het feest naar huis ging, klopte mijn vader me op mijn schouder: 'welkom bij de echte mensen jongen. Morgen word je wakker met je eigen slaaf. Je zult bediend worden, en in de watten worden gelegd voor de rest van je leven.' hij grijnsde breed. ' en jongen, ik weet dat je vroeger hebt gedacht aan slaven, en hun rechten, maar nu moet je toch echt weten dat ze onder je staan. En vergeet niet ze te straffen hé!' Ik lachte, en knikte instemmend. Ik had toen nog geen idee, ik wist niet eens dat slaven er eigenlijk tegen hun wil waren.

Toen ik Ivy voor het eerst echt ontmoette, de ochtend erna, had ik een enorme kater en viel me eigenlijk niks echt op die ochtend. . Pas later, toen ik me wat beter voelde, kwam ik erachter dat ze er eigenlijk helemaal niet was, terwijl ze mij zou moeten verzorgen en mijn huis schoon moest maken. Boos ging ik onderweg naar het slaven huis. Ik vond haar in haar kamer, zittend op de grond met haar hoofd in haar knieën. ' Ivy, meekomen, je moet werken.' ze reageerde niet. '10082005, meekomen nu. Ik heb je gekocht, dus je bent nu van mij dus je doet wat ik zeg. ' ze reageerde nog steeds niet. Ik pakte een van de kettingen van de muur en maakte het vast aan haar nekband. Ik trok haar omhoog en nam haar mee. Toen we bij mij thuis aankwamen, deed ze eigenlijk nog steeds niks; ze zakte weer op de grond neer met haar hoofd tussen haar knieën. Ik haalde mijn vader erbij, en die heeft haar gestraft. Ik weet niet wat hij precies gedaan heeft, maar het werkte in ieder geval. Daarna deed ze alles wat ik zei, maar keek ze me niet in de ogen, tot een hele tijd later, ongeveer een maand. Dat ga ik niet vertellen. Ik schaam me er nog steeds voor. Maar vanaf dat moment zorgt ze wel voor me, en geeft om me. En ik ook om haar. Dat mag niet. Maar ik doe het toch. Er is een chemie tussen ons, maar zij accepteert het niet. Ze vind het niet oké. Ik snap het, als mijn vader erachter zou komen, zou hij ontploffen.

Ik hoor namelijk met Nishika te trouwen, de dochter van de koning. Dat zou mij dus ook koning maken, aangezien de koning geen andere kinderen heeft. Mijn vader heeft dit al lang gepland, sinds ik werd geboren eigenlijk en ik ben dus ook opgegroeid met Nishika. We moesten altijd samen spelen en kregen les van dezelfde geleerde. Het enige probleem is dus dat ik hopeloos verliefd ben op mijn slaaf, en niet op haar. Dat is een probleem.