Çoğu insana göre Apel Asper'in büyük kurtarıcısı, kimilerine göreyse nerden geldiği bilinmeyen bir yabancıydı.

Apel'e göreyse kendisi bu tuhaf ülkedeki tuhaf insanlar arasında en tuhaf insandı. Güney Asper'e özgürlüğü kısmen de olsa kazandırabilmişti. O savaştan sonra düşman eline düşmüş ondan sonrasıysa ruhunda büyük bir boşluk olarak kalmıştı. Düşmanlar ona her ne yaptıysa hafızasını kaybetmişti. O karargahtan kaçmış ve aylarını kendini hatırlamaya ayırmıştı. Zor zamanlar geçirmişti ve bu zor zamanların sonu gelmiyordu. Bazı zamanlar gözünün önüne, kanlar içinde yere düşen insanlar geliyordu. Ama farklı olarak sürekli hatırladığı anılar içinde unutamadığı o yüz uykularını kaçırmasına sebep oluyordu.

Kim olduğunu hatırladığında her şeyin çözüleceğinin farkındaydı.

***
Elini gelişi güzel savurup burnunun ucundaki sineği kovdu ve sinirli bakışlarını Garen'a çevirdi.

"Umarım beni bu çöplüğe sürüklemenin iyi bir nedeni vardır. Aksi-"

"Buldum!"

Apel Garen'ın çöp yığınının içinden çıkışını izledi ve zaten kirli olan üzerine silerek temizleyip, ona uzattığı yüzüğe baktı.

"Bu ne?"

"Hatırlamıyor musunuz? Bu size ait."

"Garen ben takı takmam, hem bu yığında bu küçük şeyi nasıl-"

"Sadece içine bakın efendim."

"Geran sözümü kesip durm-"

"Lanet olsun! Sadece şuna bir bakın!"

Şaşkın şekilde bu sakin ve her daim mağrur duran çocuğun bağırışına ilk defa şahit oldu. Ardından kendini toparlayıp umursamaz tavrıyla yüzüğü alıp içinde yazan tarihe ve yanında yazan isme baktı.

gözünün önünde hızla beliren her bir anıyla birlikte ağır ağır sendeledi. Zihninde açılan her bir kapıyla birlikte kilit sesleri kulağında çınladı.

2547 Lina & Axel