Dipnot: Bu kitap Mavi Gri grubuna ithafendir... Bilmeden bana bu yolda eşlik ettikleri için teşekkür ederim...

♪ Mavi Gri ' Ansızın Gel' ♪

¹

14.06.2017

Aynada kendine son kez bakmıştı. Her şey istediği gibi olmuştu. Konser için artık hazırdı. Mavi Gri' nin konseri vardı. Hem kendisi hem de sevgilisi o gruba hayrandı. Merdivenlerden hızlıca aşağıya indi.

"Ooo Baran Bey sonunda hazırsınız. Ben hiç hazırlanmayacaksınız sandım da!" dedi genç kız.

"Öyle mi, Deniz Hanım?"

"Hadi bir şeyler yiyelim aşkısı konsere aç gidilmez." dedi Deniz ardından ise güldü.

"Ya deme şunu! Ben sana dünyanın en güzel kızı diyorum , sen bana aşkısı diyorsun. Yavrum sevmiyorum deme şunu bana." dedi Baran sitem ederek.

Sitem ile sandalyeyi çekip oturdu Baran. Deniz ise hemen Baran'ın yanına gelip arkasından sarıldı. Kollarını Baran'ın gövdesine doladı, kafasını Baran'ın boyun girintisine gömdü. Baran ise kendisine dolanan kollara sarıldı. Başını ise Deniz'in başına doğru yasladı.

"Ah benim güzel sevgilim. Sen ne dersen de benim için aşkısısın."

Deniz bunu der demez Baran'dan hızlıca uzaklaştı. Ardından ise kahkaha atmaya başladı. Deniz büyük kahkahalar atarken Baran hızlıca yerinden kalktı.

"Canım sevgilim bence sen kaç yoksa ben seni yakalarım. " dedi Baran büyük bir ciddiyet ile.

" Hayır ya!" diye bağırıp koşmaya başladı. Deniz'in koşması ile Baran hızlıca mutfaktan çıktı.

Deniz kaçıyor Baran onu kovalıyor. Aynı eskiden olduğu gibi. Neşe ile kahkaha ile. Baran için Deniz hayatının dönüm noktasıydı. Ailesinden kaçmak isteyen Baran'ı Deniz kurtarmıştı. Üniversiteye başlayınca aynı evde oturmaya başladılar.

" Ya aşkısı gitsene ya! "

" Aaa olur mu güzelim?"

Deniz koltuğun bir tarafından Baran bir tarafındaydı. Hâlen evin içinde birbirlerini kovalıyorlardı.

" Ya Baran ya lütfen! Bak aşkısı yemek yiyeceğiz daha. Mavi Gri bizi bekliyor." dedi Deniz sitem ile.

" Belki de benim canım yemek yemek istemiyor." dedi Baran imalı bir şekilde. Yüzüne ise her zaman ki gülümsemesinden başka bir gülümseme vardı. Ve Deniz bu gülüşü çok iyi biliyordu.

Baran'ın bu lafı ile Deniz hemen kızarmıştı. Deniz çok naif bir insandı. Ayrıca çokta utangaçtı ve hemen yanakları kızarırdı. Baran o kızarmış yanaklara aşıktı. Sırf o kırmızı yanakları görebilmek için sürekli böyle yapardı.

Yine kızarmıştı yanakları. Deniz olduğu yerde kalmıştı. Baran bunu fırsat bilip hemen onu yakalamış ve sarılmıştı. Baran'ın dudakları Deniz'in kırmızı yumuşak yanaklarına gömülmüştü.

" Çok kötüsün aşkısı! Zayıf noktamı kullanıyorsun. " dedi Deniz. Bunu söylerken o kadar masum olmuştu ki Baran'ın ona defalarca kez aşık olmasına sebep olmuştu.

" Öyle mi? Peki siz küçük hanım siz neden benim zayıf noktamı kullanıyorsunuz?"

" Aşkısı ben bir şey yapmadım ki. Sen çok zayıfsın."

Deniz'in hafifçe gülümseyip gözlerini Baran'ın gözlerine dikmişti.

" Ah canım sevgilim böyle güzel bakarsan ben sana nasıl kıyarım ki?"

" Öyle mi?"

" Öyle."

" Hadi ya yemek yiyelim." dedi Deniz. Fakat Baran sıkı sıkı sarıldığı bedeni bırakmamıştı. Baran, Deniz'in kulağına doğru eğilip konuşmaya başladı. Aslında konuşmaktan çok müziğe fısıldadı.

" Gel ansızın gel tut ellerimden bak son sözüm kurur gönlümdeki çiçekler..."

Yine o şarkı dökülmüştü dudaklarından. Mavi Gri ' Ansızın Gel' . İkisi için ne çok değerliydi bu şarkı. Deniz ve Baran'ın dinlediği tek grup Mavi Gri'ydi. Bir anda tanışmışlardı. Ansızın , zamansız...

" Ansızım."

" Aşkısı."

" Deniz kaç!" dedi Baran. Yine Deniz kaçmış Baran ise peşinden koşmuştu. Baran , Deniz'e "Ansızın " der. Deniz ise " Müziğim" derdi.

Ne kadar aşkısı derse desin yine Baran onun Müziğiydi. Ansızın gelen bir müzik tıngırtısı...

♪♪√

İki Saat Sonra...

Son bir duman alıp yere fırlattı elinde ki sigarayı. Etrafa göz gezdirmeye başladı. Yavaş yavaş konser alanı dolmaya başlamıştı. Arabanın kapısına yaslanan Baran hemen geri çekilip arabanın kapısını açtı.

" Hadi gel Ansızım konser alanı dolmaya başladı." dedi Baran.

Fakat Deniz kollarını birbirine bağlamış bir şekilde oturuyordu. Baran kapıyı açar açmaz kafasını diğer tarafa çevirdi.

" Ya benim küçüğüm bana küsmüş mü?" diye sordu. Bunu derken sesini incelterek demişti. Fakat Deniz yine cevap vermemişti.

" Ya yavrum abartma altı üstü arabada kal dedim."

Fakat yine cevap yoktu. Deniz hâlen ona bakmıyordu.

" Şu an küssün ya Deniz , başıma bir şey gelirse çok üzülürsün." dedi Baran hüzünlü bir şekilde.

Deniz anında Baran'a dönmüştü. Deniz'in dönmesi Baran geriye çekilmişti. Deniz hızlıca arabadan inip sert bir şekilde arabanın kapısını çarptı.

" Sen ne dediğinin farkında mısın? " dedi öfke ile. Öfkeden çok korku vardı aslında.

" Deniz güzelim sakin."

" Ne sakini ya! Dalga mı geçiyorsun? Baran bu konuda ne kadar hassasım biliyorsun değil mi?" dedi Deniz. Gözleri dolmuştu. Zaten çok naif duygusal bir kızdı Deniz.

Baran hemen Deniz'i kendine çekip sarılmıştı. Sımsıkı , sanki son kez sarılıyor gibi. İçine kokusunu çekti. Son kez gibi...

" Özür dilerim Ansızım. Özür dilerim... Ölsem dahi seni bırakmam ki! Asla asla!" dedi Baran.

" Söz mü?"

" Söz söz! "

15 Dakika Sonra...

" Ay ay aşkısı ben çok heyecanlıyım."

" Ya güzelim neden ilk defa gelmiş gibi yapıyorsun ? Biz ne zaman Mavi Gri konseri kaçırdık ki? Asla!'' dedi Baran. Asla kısmını sesli bir şekilde demişti.

Herkes çığlık atmaya başladı çünkü artık sahnede Mavi Gri vardı. Tüm endamı ile.

" Bu şarkı kadınlara gelsin!" diye bağırdı solist.

Baran ve Deniz birbirine baktı.

" Dünyanın en güzel kızı bak bu şarkı sana." dedi Baran.

" Ya aşkısı seni seviyorum."

" Ansızım ben de seni seviyorum ama deme şunu!"

" Tamam aşkısı demem." dedi Deniz gülerek. Baran , Deniz'in bu tavrına sadece göz devirmişti.

Artık şarkı başlamıştı. Hem bedenler hem ruhlar dans etmeye başladı.

Bir kaç şarkı çaldı ve bitti...

" Ansızım biraz bekle geliyorum." dedi.

Baran insanların arasından sıyrılıp sahneye doğru ilerledi.

" Bugün bir aşık arkadaşımız sevgilisine şarkı söyleyecek. Sizlerden onun için destek alkışı istiyorum. Çünkü onların aşkı bizim şarkılarımız ile başlamış. " dedi solist.

Deniz'in gözleri Baran'ı aradı. Aklında ki şeyi yapmamış olmalı. Duyduğu ses ile sahneye baktı. Baran sahnedeydi. Ne yapıyordu öyle?

" Dünyanın en güzel kızı!" diye haykırdı.

" Bu şarkı sana Ansızım. İyi ki ansızın geldin." dedi.

Ve artık şarkıya giriş yapılmıştı...

" Kimse bilmez beni
Yalnız o bilir kalbimi
Kimse sevmez beni
Yalnız o tutar ellerimi
Görünmez hiçbir kapı
Sanırım çıkış yok

Sayılmaz hiçbir acım
Yaralarımı saran yok
Görünmez hiçbir kapı
Sanırım çıkış yok
Sayılmaz hiçbir acım
Yaralarımı saran yok

Gel
Gel ansızın, gel
Tut ellerimden gel
Gel ansızın
Belki öpersin kirpiklerimden

Gel
Gel ansızın, gel
Tut ellerimden gel
Bak son sözüm gel
Kurur gönlümdeki çiçekler
Aslında doğar güneşler

Sen karanlığa baksan da
Geri gelir göz kamaştıran aşkını
Sana fısıldar o an

Gel
Gel ansızın, gel
Tut ellerimden gel
Gel ansızın
Belki öpersin kirpiklerimden

Gel
Gel ansızın, gel
Tut ellerimden gel
Bak son sözüm gel
Kurur gönlümdeki çiçekler..."

Öyle gözlerinin içine baka baka dizdi bu şarkıyı.

Bu farklıydı....

Deniz ve Baran'ın ansızın aşkıydı...

Konser Gecesi...

" Ya Baran aşkısı!" dedi Deniz.

" Yok aşkısı falan güzelim. Bu sefer yemezler direkt eve gidiyoruz. Saat çok geç oldu." dedi Baran.

Fakat Deniz hâlen gitmek için ısrar ediyordu.

" Ya bak aşkısı çok az ya birazcık lütfen. Söz sonra eve döneriz." dedi Deniz yalvarırcasına.

" Of of Deniz! Valla yavrum içime sinmiyor gitmesek?" dedi Baran.

Fakat Deniz yine o masum gözlerine dönmüştü. Biliyordu ki Baran bu hâline kıyamayacak.

" Of be! Tamam tamam gidelim." dedi Baran.

Baran'ın bunu demesi ile Deniz hemen Baran'a sarılmıştı.

Baran arabayı çalıştırmıştı. Deniz'in ısrarı ile gece gece yemek yiyeceklerdi. Baran ve Deniz geceleri dışarda yemek yemeyi severlerdi. Ne desen bu gece yemek yemek Baran'ın içine sinmemişti. Belki de Baran'ın dinleyip eve dönmeleri lazımdı.

Araba ana caddeye geçiş yapmıştı. Fakat Baran'ın içinde ki sıkıntı bir türlü bitmiyordu.

" Ya aşkısı şurada dursana su alim." dedi Deniz.

Baran durmak için ayağını frene koymuştu fakat duramamıştı. Ne oluyordu böyle? " Lütfen frenler tutuyor olsun." dedi Baran içinden endişe ile.

" Aşkısı neden geçtik marketi?" dedi Deniz.

" Güzelim az kaldı zaten oradan alırız." dedi Baran.

Tek isteği Deniz ' e bir şey olmadan arabayı durdurmak. Hâlen araba durmuyordu endişesi gittikçe artmaya başladı. Çünkü caddenin sonunda yol ayrımı vardı. Eğer yol ayrımından dönüp gitmez ise ters yöne girmiş olacaktı.

" Baran aşkısı neden durmadık? Yani biz hep buradan yeriz." dedi Deniz merakla.

Baran dönüp Deniz'e baktı. Nasıl diyecekti ki frenler tutmuyor diye. Daha bir kaç saat önce tutan frenler şimdi tutmuyordu.

" Baran neden bana bakıyorsun? Önüne dön! " dedi Deniz.

Baran hemen önüne döndü. Fakat artık yol ayrımına girmişlerdi.

" Baran korkmaya başlıyorum. Neden dönüş yapmadın? Baran yapma ters yöndeyiz." dedi Deniz.

Artık Deniz'in tüm bedeni korku ile kaplamıştı. Vücudu korku ile titriyordu. Ne yapacağını bilmiyordu. Sevgilisi ise sadece sessizce duruyordu.

" Baran konuş artık!" diye bağırdı Deniz.

Hâlen susuyordu. Diyecek bir şeyi yoktu . Ama onu da korku içinde bırakamazdı.

" Ansızım sakın korkma. Sana hiçbir şey olmayacak. "

Çok fazla endişelenmişti buna rağmen sesi titrememişti.

" Baran ne oluyor?"

Artık Deniz için korku büyüktü. Korku dolu gözler ile sevgilisine bakıyordu. Tek istediği iyi bir şeyler duymaktı. Fakat bu olmadı.

" F-frenler t-tutmuyor."

Deniz'in korku dolu gözleri Baran'ı daha çok korkutmuştu. Artık sesi titremeye başlamıştı.

" B-Baran..." dedi ve sustu.

Karşıdan gelen kamyon ile Baran'ın gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Direksiyona sıkıca sarılmıştı. Fakat araba ne duruyor ne de başka bir yöne dönüyordu.

" Deniz'im sımsıkı tutun lütfen."

Artık Baran ağlamak üzereydi. Ne yapacağını bilmez bir hâldeydi. Korkudan titreyen sevgilisine bakamıyordu bile.

" Baran çok korkuyorum."

" Ansızım seni çok seviyorum. Sana söz veriyorum aşkısı sana bir şey olamayacak."

İlk defa ona aşkısı demişti. Oysa hiç sevmezdi. Ne fren tutuyor ne de kamyon yönünü değiştiriyordu. Artık kamyon ile mesafe kapanmaya başladı. Baran emniyet kemerini çözüp kendini Deniz için siper etmişti.

Son kelimeler gürültü ile karışmıştı. "Aşkısı sana bir şey olmayacak."

Son duyulan sözler bunlardı...

♪♪♪

Öylesine bir başlangıç hikayesi bu...

Belki de büyük bir aşkın yıkılışı...

Belki de yeni bir hayat...

Ansızın gelen bir aşk...

Ansızın bir müziğin aşkı...

♪ Oy ve yorum desteğini
beklerim.♪

Eğer bir hata burası olmadı şu olmadı derseniz lütfen söyleyin...

Sizi seviyorum...

*Bu kitabı okumuştum diyorsan yeniden düzenleniyor ve içinde oldukça değişiklik var :)*