TATLONG SUNUD-SUNOD NA KATOK ANG PINAKAWALAN NI DEMANI BAGO NIYA PINIHIT PABUKAS ANG PINTO. Bitbit ang tray na may lamang tsaa ay pumasok siya sa home office kung saan kasalukuyang naroon ang asawa.

Si Van na nakayuko sa harap ng laptop ay nag-angat ng tingin pagpasok niya.

Nagsalubong ang kanilang mga mata.

Tuluyan muna siyang pumasok saka ini-sara ang pinto bago nagsalita. "I brought you... tea."

It was the first time in two weeks that she prepared tea for him again.

Pambawi niya iyon sa kaarawan nitong hindi niya naalala.

Ang totoo'y nawala talaga sa isip niya ang tungkol sa araw na iyon. She hadn't been checking the calendar for weeks now; para na lang siyang gumigising sa araw upang gawin ang naka-schedule nang gawain, saka matutulog sa gabi upang maghanda sa panibago na namang araw kinabukasan. She was like a programmed robot; parehong routine kada araw; nawalan ng plano sa bukas.

And she blamed her husband for it. This was the cause of his betrayal.

Pero nang sabihin sa kaniya ng asawa na nasaktan ito dahil wala itong narinig mula sa kaniya sa araw na iyon ay tila siya nagising. Napagtanto niyang... imbes na ayusin nilang dalawa ang pagsasama nila matapos ang unos na dumating na iyon sa buhay nila ay lalo pa siyang lumayo.

Van was doing his best to earn her love and trust again, but she built that wall between them.

Ano pang silbi na pangalawang pagkakataong binigay niya rito kung hindi rin niya susubukan?

Nagpasiya siyang bago man lang matapos ang araw na iyon ay mabati niya ang asawa. Kaya nang matapos siya sa pag-aayos sa kusina ay naghanda siya ng tsaa para rito.

Hindi nagsalita si Van at nakasunod lang ang tingin sa kaniya. Lumapit siya at nahinto sa harap ng mesa nito. Maingat niyang inilapag ang tasa ng tsaa sa tabi ng laptop nito saka niyakap ang tray.

"How long are you going to work tonight?" she asked calmly.

Ibinaba ni Van ang tingin at inilipat sa ginawa niyang tsaa. "Maybe... until midnight."

"Do you need to work on those stuff tonight? Bakit hindi ka na lang muna magpahinga?"

Tumikhim si Van at ibinalik ang tingin sa computer screen. "Kailangan kong tapusin para bukas ay bakante ako sakaling gusto mong lumabas."

Muli siyang inatake ng guilt. Kahit masama ang loob nito'y siya pa rin at ang magiging kaligayahan niya ang iniisip ng asawa.

Napa-buntonghininga siya.

Gusto na niyang tapusin ang paghihirap ng asawa sa gabing iyon. Hindi pa rin niya nakakalimutan ang kasalanan nito, pero nangangako siya sa sarili na aayusin na niya ang pakikitungo rito magmula sa mga sandaling iyon.

"I don't really have plans for tomorrow," she said. "You can work on them tomorrow morning. Magpahinga ka na."

Muling nag-angat ng tingin si Van at tinitigan siya. Tila ito nagulat sa banayad niyang pananalita at lambing sa kaniyang tono, dahilan kaya hindi ito kaagad na nakapagsalita.

Tumikhim siya. "Before this day ends, I just... want to greet you with a happy birthday."

Lalong hindi nakapagsalita si Van; hindi inasahan ang mga narinig sa kaniya.

Muli siyang nagsalita. "I totally forgot about today; I havent been keeping track of the days at nawala sa isip ko na ngayong linggo na ang kaarawan mo. Sorry about it. I wish I could... make it up to you."

Huminga nang malalim si Van, at doon ay nakita niya ang unti-unting paglambot ng anyo nito. Hindi kalaunan ay nagpakawala ito ng bahaw na ngiti. "Thank you for your greetings. My day is complete."

She pressed her lips and let out a soft smile. "Magpahinga ka na, you've been working all day."

Van opened his mouth to say something, but she turned her back and walked away.

Hindi niya alam kung ano ang tamang sasabihin, pero sapat na muna siguro ang mga binitiwan niyang salita upang gumaan ang pakiramdam nito.

Bukas ay patuloy siyang babawi.

*

*

*

PASADO ALAS ONSE NA NG GABI SUBALIT HINDI PA RIN MAKATULOG SI DEMANI. Hindi pa rin pumapasok sa silid nila si Van sa kabila ng sinabi niyang magpahinga na ito. It was past nine when she went to his home office to bring him tea. Pero hanggang sa mga sandaling iyon ay hindi pa rin ito pumapasok.

Napaharap siya sa pinto at pinanatili ang tingin doon. Nakapatay ang lahat ng ilaw kaya madilim, pero sapat ang liwanag mula sa buwan na sumisilip sa nakalihis na kurtina ng bintana upang mailawan nang bahagyan ang buong silid.

Matagal siyang nakatitig lang sa pinto hanggang sa makita niya ang pagpihit ng seradura. Mabilis niyang ipinikit ang mga mata saka nagpanggap na tulog na.

Pinakiramdaman niya ang asawa; narinig niya ang pagbukas ng pinto ng banyo, ang tunog ng shower, ang gripo sa lababo. Makalipas ang ilang minuto ay lumabas ang asawa; ang amoy ng sabon nito ay nalanghap niya.

She partly opened her eyes to check on her husband. Nakita niya ang paghakbang nito patungo sa walk in closet. Makaraan lang ang ilang sandali ay lumabas ito suot-suot na ang boxers at puting T-shirt.

Muli niyang ipinikit ang mga mata nang humakbang ito patungo sa kama. Ilang sandali pa ay naramdaman niya ang pagtabi nito sa kaniya. At napigil niya ang paghinga nang dumukwang ito at dinampian siya ng halik sa noo bago nahiga.

Hindi niya alam kung gaano siya ka-tagal na nanatiling nakapikit hanggang sa maramdaman niyang tumigil na ito sa paggalaw. Nang sa tingin niya'y tulog na ito ay saka siya nagmulat at pumihit paharap dito. Van's eyes were closed, and she took that chance to stare at his sleeping form.

She missed her husband. She missed him terribly.

Gusto niyang sabihin dito na nami-miss niya ang dating sila. Ang dati nilang samahan, ang mga pag-uusap, ang kulitan at lambingan. She wanted to tell him that she loved him so much and that she just needed more time to forget the pain.

Pero kahit ano'ng gawin niya ay kay hirap talagang kalimutan ang naging kasalanan nito. Kay hirap na alisin sa isip niya ang pagmumukha ng babaeng iyon, at pag-amin ni Van, ang katotohanan na hindi na magbabalik ang dating sila dahil na-mantsahan na ang kanilang relasyon.

Ilang beses na niyang ni-hiling sa langit na sana ay hindi na lang nangyari ang nangyari, at na sana ay masamang panaginip lang ang lahat. Pero hindi. This was the truth, and she had to accept it whether she liked it or not.

Muli siyang nagpakawala ng buntonghininga saka itinaas ang isang kamay upang sana ay haplusin ang mukha ng asawa nang bigla itong nagmulat ng mga mata.

Napasinghap siya.

At kahit ito ay bahagya ring nagulat nang mamulatan siyang nakatitig. Sandali silang nagtitigan; hindi niya alam ang gagawin, ito nama'y hindi alam ang sasabihin.

They were a few inches away from each other; she could feel his breathing, and he could surely sense her tension.

Hindi niya alam kung bakit siya napalunok.

Hindi niya alam kung bakit siya napatitig sa mga labi nito. Doon nagtagal ang kaniyang mga mata.

Hanggang sa tila nagkaroon ng sariling buhay ang kaniyang katawan. Kusa iyong umangat, at sa pagkamanga ni Van ay pumaibabaw siya rito.

Van's hands automatically went up to her waist, ang kaniyang mga kamay ay bumaba naman sa dibdib nito. Ang kanilang mga mata'y nanatiling magkarugtong.

"Hon..." Van said, finally able to utter a word.

Hindi siya sumagot. Ayaw niyang makipag-usap. She had something more exciting in her mind than talk.

Ang kaniyang mga kamay ay bumaba sa laylayan ng suot niyang manipis na pantulog— at bago pa rumehistro sa isip ni Van ang plano niyang gawin ay naitaas na niya ang suot na pantulog.

In seconds, her husband's eyes feasted on her naked chest. Naroon pa rin ang pagkamangha sa anyo nito; wala pa ring maapuhap na salita.

What's left on her body was her lacy panty. Her husband was fully-clothed still, pero ramdam na niya ang unti-unting pagbangon ng pagnanasa sa katawan nito habang nakatitig sa hubad niyang dibdib.

Yumuko siya; ang kaniyang mga kamay ay ipinatong niya sa kama, doon sa magkabilang gilid ng ulo nito.

"It's still your birthday, isn't it?" she asked, almost in a whisper.

Overwhelmed, Van smiled. "Is this your birthday gift?"

"You can say that."

Hindi na nakasagot pang muli si Van nang bumaba ang mga labi niya sa mga labi nito. She kissed her husband hungrily, passionately as she tried to make up for the lost days and lonely nights.

Van's mouth opened, responding to her kisses just as fiercely.

At habang magkarugtong ang kanilang mga labi ay mahigpit siyang hinawakan ni Van sa balakang at ini-angat upang ihiga sa kama. Nagpalit sila ng position. Now, he's on top of her and she's lying on the bed.

Umungol siya bilang pagprotesta nang sandaling humiwalay ang mga labi nito mula sa kaniya. But Van only did that to quickly take off his shirt. Nang mahubad na nito ang damit ay kaagad nitong binalikan ang mga labi niya bago pa man siya makapag-protestang muli.

Oh, how she missed her husband's hot, sensual kisses. How she missed his grip on her body, and the touch of his warm, callous palms.

Napakapit siya sa balikat nito nang muli nitong pakawalan ang kaniyang mga labi. He probably realized that they had been kissing for so long they're starting to lose air.

Bumaba ang mga labi nito sa kaniyang leeg, at napa-arko siya nang iyon naman ang sunod nitong sinalakay. He was kissing, nibbling, and sucking her skin which she enjoyed so much. Lalo pang bumaba ang pagdampi nito ng halik sa kaniyang dibdib. And when his hot, naughty mouth caught her nip, a loud moan came out of her throat.

Pero anong dismaya niya nang sandali lang na nanatili roon ang asawa. Van's kisses continued to go further down. To her stomach, to her rib cage, to her navel encircling his tongue around it, and furthermore.

Naitukod niya ang mga siko sa malambot na kama sabay angat ng itaas na bahagi ng katawan nang maramdaman ang pagbaba pa ng mga halik ng asawa. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi; she knew what her husband was intending to do.

At hindi nga siya nagkamali.

Van gently pushed her thighs open with both of his arms. She cooperated by spreading her legs wide apart for him. He smiled in satisfaction as he stared at her feminity with fire in his eyes.

Then, his face slowly went down.

Pigil-hininga niyang in-antabayanan ang sunod nitong gagawin hanggang sa maramdaman niya ang mga labi nito sa ilalim ng kaniyang pusod.

And as he went further down, it wasn't just his lips making her nuts, but also his tongue. He was licking and nibbling and gently sucking her skin until she felt him go down to her wetness.

A loud moan came out of her mouth next when Van's warm lips touched her most sensitive part. Naibagsak niya ang katawan sa kama at nai-arko ang katawan sa sumasabog na pakiramdam.

Wala pa man siyang naaabot na bituin ay kay kompleto na ng pakiramdam niya.

This was where she belonged. This was her home.

In her husband's paradise.