Sabah gözlerimi büyük bir acıyla açtım. Bu kadar acıması normal miydi? Yerimden doğrulmak için hareket ettiğimde acı içinde inledim. Gözümden akan yaşla Boraya döndüm. Hala uyuyordu sevgilim. Çok huzurluydum ve bu huzurumun bozulmaması için elimden geleni yapacaktım. 

Siz dün geceyi merak ediyordunuz değil mi? Onun oldum... Bu hayatta birine ait olabilmek ne kadar güzel bir histi. Karnımda hem kelebekler uçuşuyordu hem de kör bir bıçak saplanıp çıkıyordu. 

Gözlerimi kapatıp biraz daha uyumaya çalıştım. Kısa bir süre içinde uykuya dalmıştım. 

"Güzelim uyan artık işe gitmeliyiz." Güzel kokular ve duyduğum güzel sesle gözlerimi açtım. Karnımın  ağrısı hafiflemişti ama hala ağrıyordu. Bora elindeki kahvaltı tepsisini yatağın yanındaki masaya bırakıp yanıma oturdu. "Günaydın bebeğim." sesim çok zoraki çıkıyordu. 

Gece boyu bağırırsan...

Sen duymuş muydun ya...

Emin ol Kemal dedem bile duymuştur. 

O değil sen bu aralar çalışmıyorsun. Neden ne olacağını söylemiyorsun bana?

Borayla olduğundan beri hiçbir his duymuyorum. 

Tuhaf...

Yerimden doğrularak oturur pozisyona geçtim ve yorganla çıplak olan vücudumu örttüm. "Çok acıyor Bora normal mi?" Gözlerindeki tatlı ifadeyle gülümsedi. "Ölürüm ben sana. Normal evet şimdi güzel bi kahvaltını yap sonra ben sana ilaç veririm. İş günü bu gün biliyorsun." Yüzümü buruşturarak baktım.

"Daha 2 günümüz vardı..." Tepsiye uzanıp aldı ve kucağıma koydu. "Başhekim aradı ve çok hasta geldiğini söyledi. Büyük ihtimal salgın vardır." Derince oflayarak kahvaltımı yapmaya başladım. Ben tıka basa yemek yerken Bora ise beni izliyordu. Hiç ona da buyurma gereğinde bulunmadım çünkü çok açtım.

Yemeğimin sonuna geldiğimde Bora kalkıp ecza dolabından bir ağrı kesici getirdi. Onu da içtikten sonra yavaşça ayaklandım. 

"Sen duş al ben çarşafları değiştireyim. Malum geceden sonra çok bitkinsin." Sırıtmasıyla kıpkırmızı olduğuma yemin edebilirdim. 

Banyoya girerken son kez çarşafın üzerindeki kırmızılığa baktım. Buruk bir gülümsemeyle banyoya girip sıcak suyun altına attım kendimi. Dakikalar sonra Boranın banyoya girmesiyle irkildim.

Duşa kabinin kapısını açtığınca anlamsızca yüzüne baktım. "Ne? Senin canın böyle acıyorken tek yıkanabileceğini mi sandın. " 

Yüzüme en içten gülümsememi yerleştirdim. İyi ki seni sevdim be adam! Üzerindekileri çıkarıp benimle birlikle duşa girdi. Sıcacık suyun altındaydık. Hayallerim gerçekleşiyordu desem yalan olur çünkü bu hayallerimin fazlasıydı. 

Çok rahatlamış şekilde banyodan çıktığımda hemen Bora üstlerimi çıkarıp beni giydirdi ve saçlarımı kuruttu. Daha önce tatmadığım bu güzel sevginin tadını çıkarıyordum şimdi. Bebek gibi sevilmek çok güzel bir duyguymuş.

Hızla arabaya binip yola çıktık. Ağrım hafiflemişti ama yine de mutlu hissediyordum. Ara sıra yoldan yüzünü çevirip yüzümdeki mutluluğuma bakıp gülümsüyor ve elimi tutup içten bir şekilde öpüyordu. 

Sevgi pıtırcığı şeklince hastaneye vardığımızda arabadan hızla inip kapımı açtı ve elimi tutup yürümeye başladı. Hastaneden tanıdıklar hepsi bize bakıyordu. Aralarında konuşan akılsızlar vardı tabii ki ama umurumda değil.  

"Oooo hoş geldiniz sefa getirdiniz. Görmeyeli çok şey değişmiş ya." Bize doğru gelen Mazluma sırıttım. İlk defa bağırarak karşılamamıştı değil mi?

"Sana da günaydın Mazlum..." 

"Kığğğğzzz sen benimilen gel bişi konuşcaaz." az önceki lafımı geri alıyor ve susmayı tercih ediyorum. Bileğimden tutup beni çekiştirmeye başladı. Beni sevgilimden ayırdı diye fırçalamaz mıyım onu ben!

Hastane kapısının önündeki banklardan bir tanesine oturduk. "Eee anlat ne konuşucaz?" Korkunç ve bir o kadar da komik olan yüz şekli ile yavaşça kafasını bana çevirdi.

"Bence senin anlatman gereken bir çok şey var sanki." Hem kızarmıştım utançtan hemde tipinin komik olmasından dolayı kahkaha atmıştım. 

***

"Yani böyle oldu şimdi de sevgiliyiz." Ağzı on metre açık beni dinliyordu. "Kızım sen annesiyle bile tanışmışsan net evlenirsiniz bak buraya yazıyorum." İçimdeki mutluluktan oluşan kasılmalara engel olamıyordum. 

"Amin"

"AAAAMİİĞĞNN (Tokat atıyor) AAAMİĞĞNNN" Yerimden hızla kalkıp ona vurmaya başladım o ise bana karşı kendini koruyordu. Gülüşerek hastaneye girip dalarımıza doğru yürüdük. 

ÇOK UZUN Bİ ZAMAN OLDU AMA YAYINLAYASIM GELDİ BUNDAN SONRA DA YAYINLARIM DİYE DÜŞÜNÜYORUM. (iNŞALLAH) BU SÜRE ZARFINDA İSE 2 TANE KİTABA BAŞLAYIP YOLUN BAŞINDA GERİ BIRAKTIM NİYE BİLMİYORUM SORGULAMAYIN İYİ OKUMALARRR ♥