Een uur later, toen school zeker bezig was en Jasper dus op de campus naar haar op zoek was, liep Anna naar de buurtwinkel. Ze ging er eten kopen en vertelde haar baas dat ze dat weekend niet zou werken omdat ze nog te veel studiewerk had. Meneer Togers maakte er geen probleem van, Anna had namelijk nooit eerder een dag werk overgeslagen, zelfs niet tijdens de examens. Hij bedacht zich dat het derde jaar vast een lastig jaar was.

Anna overleefde dat weekend op droge koekjes en water. 's nachts douchte ze en wanneer ze naar toilet moest, maakte ze eerst dat er zeker niemand in de gang was. Er was natuurlijk niemand in het huis, iedereen ging thuis studeren. Toen ze maandagmorgen door haar deur naar geluiden op de gang speurde, bedacht ze zich dat Jasper misschien ook naar huis was en ze het zichzelf knap lastig maakte voor niks. Een half uur later sprong Anna echter op. Het geklop op haar deur gaf haar een onheilspellend voorgevoel. "Wie is het?" riep ze.

"Je weet best wie het is", antwoordde Jasper vermoeid. Anna beet op haar lip. Ze had niet verwacht dat hij haar zou opzoeken. Ze liet zich gespannen terug in haar stoel glijden terwijl ze een excuus zocht om niet open te doen. "Anna, kan je open doen alsjeblieft?" drong Jasper aan, zijn stem klonk zacht en rustig, zoals ze van hem gewoon geweest was. Ze slikte en stond op uit haar stoel, maar bleef dan aan de grond genageld. "Ik heb een vraag over Wiskunde", ging Jasper smekend door. Anna fronste, ze geloofde het niet, maar het deed haar wel herinneren dat Jasper haar in de voorbijgaande weken geen kwaad gedaan had.

Jasper sprong geschrokken achteruit toen Anna uiteindelijk de deur open zwaaide. Ze knikte naar de papieren in zijn hand. "Wat dan?" Jasper stamelde even en Anna grinnikte, waardoor hij haar fronsend aan keek. "Ben jij nu bang van mij?" vroeg ze schamper, waar dat lef plots vandaan kwam was haar niet duidelijk.

"Uhm.. Wel. Je bent prinses, Anna. Ik ben...voetvolk", antwoordde hij. Anna kauwde even op de binnenkant van haar lip en hield de deur dan verder open.

"Misschien moet je later nog eens een poging doen om dat uit te leggen", mompelde ze en Jasper kwam dankbaar de kamer binnen. Hij ging op de rand van haar bed zitten en keek op.

"Je wordt dit jaar eenentwintig, toch?" Anna keek hem verbaasd aan. Ze vergaf hem zijn gloeiende ogen en hij vroeg naar haar leeftijd? "Je moet naar huis komen", verklaarde hij. "Wanneer je eenentwintig bent, zal jij officiëel aanspraak maken op de troon!"

"Wat ben jij?" vroeg Anna. Ze negeerde zijn verhalen rond haar koninklijke bloed, omdat het haar nog onwaarschijnlijker leek dan dat Jasper's ogen konden gloeien.

Jasper zuchtte. "Ik ben mens", zei hij simpel en Anna schudde haar hoofd.

"In deze wereld is iedere Saiaan een gewone mens. Magie komt nauwelijks door de portalen." Anna zat hem aan te staren en Jasper besloot dan maar verder te vertellen: "Ik ben een Bakaï. Bakaï is een soort stam van magiërs, die verbondenheid hebben met natuur en liefde."

Anna dacht terug aan de prachtige bloemen in Jasper's kamer. Hoewel zijn magie nauwelijks mee gekomen was, hadden die duidelijk invloed van hem ondervonden. Ze dacht aan Tatyana, Kimberly en Ashley, die allemaal in zwijm waren geweest voor Jasper. Met tegenzin moest ze aan zichzelf toegeven dat geen ander mens haar ooit zou comfortabel had doen voelen.

"Bakaï werken al heel lang nauw samen met Musaï. Magiërs die verbonden zijn met vuur, warmte en licht. Warmte en liefde gaan samen, zoals natuur en licht. Jij bent Musaï, Anna", zei hij op een toon alsof dat alles verklaarde, maar Anna zat hem nog steeds verbijsterd aan te kijken. "Ik snap dat dit veel voor je is," zei hij en hij negeerde Anna's luide gesnuif: "Maar dit is jouw geschiedenis en toekomst Anna. Laat deze wereld, die je zo jammerlijk behandeld heeft toch voor wat hij is. Ik zal je begeleiden naar jouw wereld, waar honderden je zullen verwelkomen!"

"Ok," onderbrak Anna hem abrupt:"Dit is geschift. Ik moet studeren voor mijn examens, Jasper, zodat ik mijn échte toekomst kan garanderen."

Jasper zuchtte:"Anna. Je volk heeft je nodig." Anna rolde haar ogen naar hem.

"Dus eerst heb ik deze andere wereld nodig en nu zij mij? Ik vind het allemaal moeilijk te geloven, Jasper."

"Dat snap ik best, maar je snapt niet hoe belangrijk dit allemaal is!" antwoordde Jasper ongeduldig.

"Belangrijker dat mijn diploma?" kaatste Anna lastig terug.

"Veel belangrijker!" zei Jasper. Hij sprong op van haar bed en begon weer te ijsberen. Anna werd nerveus van zijn zenuwachtigheid. Die was ze de laatste weken niet gewoon geweest. "Ik ben niet eerlijk geweest", bekende hij plots en Anna's ogen werden groot. Natuurlijk was hij niet eerlijk geweest. "Het is geen toeval dat ik in dit huis woon en in je klas zit, Anna. Ik ben gestuurd." Dat was niet wat Anna verwacht had.

"Dus de eerste vriendschap die ik in jaren had, is een leugen", besloot ze met een vlakke stem.

"Nee, niet helemaal", verdedigde Jasper zich, maar Anna wou het niet horen.

"Anna, ik was zo vereerd dat ik deze taak kreeg. Dat ik jouw vriend mocht worden. Ik werd oprecht boos over hoe deze wereld je behandeld heeft."

"Hou maar op, Jasper. Ik heb er even genoeg van."

"Maar", probeerde Jasper daar tegenin te brengen. Anna voelde zich plots bedrogen en werd kwaad.

"Zwijg, zei ik!" brulde ze en Jasper zakte terug op het bed. Tot Anna's verbazing en ongenoegen boog hij ook zijn hoofd. "Er uit!" gromde ze. Teneergeslagen stond Jasper op. Hij keek haar nog even aan, maar de woede in haar ogen deed hem in stilte de kamer verlaten. Briesend ging Anna weer aan haar bureau zitten. Niks had haar ooit eerder afgeleid van haar studies. Dat ze zich had laten afleiden door sprookjes over prinsessen en magie maakte haar kwaad op zichzelf. Ze haalde zich Jasper's teneergeslagen gezicht voor de geest. Hij had oprecht ontdaan geleken een een schuldgevoel bekroop Anna, zo plots dat ze er zelf van schrok. Ze lachte even luidop. Dit was een droom, was haar besluit. Iets dat zo absurd is, kon enkel maar een droom zijn.

Ze wou dat de droom nu stopte, voor het een ware nachtmerrie werd. Ze ging op haar bed liggen en sloot haar ogen.

'Wordt wakker!'